ILPP2/443-1308/14-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 3 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi. Wniosek uzupełniono 9 marca 2015 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz informacje dotyczące nowopowstałej Spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą (Wnioskodawca) planuje wydzielenie z prowadzonej działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa, którą daruje członkowi rodziny należącemu do I grupy podatkowej, a ten wniesie ją aportem do Spółki komandytowej, w której Wnioskodawca będzie komandytariuszem. W ramach przeniesienia w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpi przeniesienie zorganizowanego zespołu składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Majątek będący przedmiotem przekazania będzie spełniał wszystkie wymogi wskazane w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

2. Przedmiotem wniosku jest wierzytelność wynikająca z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Do jej powstania doszło w skutek nieuregulowania przez nabywcę zapłaty za otrzymany towar.

3. Przedmiotem darowizny członkowi rodziny, jak i aportu do Spółki komandytowej będzie ten sam zespół składników materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

4. Przedmiotowa wierzytelność zostanie uprawdopodobniona zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy o VAT.

5. Dostawa towarów powodująca powstanie wierzytelności dokonana została na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji.

6. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonana zostanie korekta, wierzyciel i dłużnik będą podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.

7. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonana zostanie korekta, dłużnik nie będzie w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji.

8. Od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura.

9. Przedmiotowa faktura związana jest wyłącznie za sprzedażą realizowaną przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa będącą przedmiotem aportu do Spółki komandytowej.

W zakresie danych dotyczących spółki komandytowej, której dotyczy wniosek, Zainteresowany poinformował, iż w czasie od złożenia wniosku o interpretację doszło do zawarcia umowy spółki. Wskazał również nazwę i adres siedziby spółki: (...).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w obliczu zaistnienia opisanego powyżej zdarzenia przyszłego Spółka, w której Wnioskodawca będzie Komandytariuszem będzie miała prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, w przypadku, gdy faktura została wystawiona przez prowadzącego działalność gospodarczą, z której wydzielono wnoszoną zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP), a dotyczy działalności związanej z przenoszoną ZCP.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14n § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisy dot. zastosowania się do interpretacji indywidualnej stosuje się w przypadku zastosowania się przez spółkę do interpretacji indywidualnej wydanej przed powstaniem spółki na wniosek osób planujących utworzenie tej spółki, w zakresie dotyczącym działalności tej spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółce komandytowej, do której wniesiona zostanie wydzielona z jego przedsiębiorstwa zorganizowana część przedsiębiorstwa, będzie przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi na złe długi przewidzianej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej jako ustawa o VAT) z tytułu podatku należnego wynikającego z faktur wystawionych przez prowadzącego działalność gospodarczą, której część została wniesiona do Spółki w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w części nieściągalnych wierzytelności, których termin uznania za uprawdopodobnioną określony zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy o VAT wypadał będzie w dniu, w którym zorganizowana część przedsiębiorstwa zostanie przeniesiona do Spółki lub w terminie późniejszym. Wynika to zdaniem Wnioskodawcy z zasady sukcesji na gruncie VAT, która uregulowana została przepisem art. 19 dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym w przypadku przekazania majątku jako aportu do spółki, państwa mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, a osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. Na fakt, że polski ustawodawca zdecydował się wdrożyć postanowienia dyrektywy, wskazuje zwłaszcza art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, mówiący o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę przedsiębiorstwa i wprowadzający zasadę sukcesji w zakresie VAT po zbywcy przedsiębiorstwa. Zdaniem Sądu w kwestii następstwa prawnego przepisy ustawy o VAT są lex specialis do art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Oznacza to, iż Spółka komandytowa jest następcą podatkowym Wnioskodawcy przekazującego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ale tylko w takim zakresie, w jakim prawa i obowiązki podatkowe pozostają w związku z przeniesionymi do Spółki, składnikami majątku.

Oznacza to, iż przedmiotem sukcesji są tylko te prawa i obowiązki podatkowe, które:

Jak wskazano m.in. w interpretacji Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lipca 2010 r. nr IPPB3/423-203/10-3/EB "przedmiotem sukcesji mogą być wyłącznie ‹stany otwarte›, tj. prawa i obowiązki, które na dzień wydzielenia ‹pozostają› jeszcze w związku z przydzielonymi Spółce przejmującej składnikami majątku". Innymi słowy, przedmiotem sukcesji są prawa i obowiązki związane ze zdarzeniami gospodarczymi sprzed dnia wniesienia do Spółki zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które nie uległy konkretyzacji przed tym dniem (nie powstał przed tym dniem obowiązek w podatku należnym VAT lub prawo do odliczenia podatku naliczonego). Tym samym, konkretyzacja określonego prawa i obowiązku - związanego z podlegającą przeniesieniu ZCP - po dniu przeniesienia, oznacza, iż uprawnionym do rozpoznania określonego prawa/zobowiązanym będzie Spółka.

Podsumowując, jeżeli prawo do obniżenia podatku należnego powstanie w dniu lub po dniu wniesienia do Spółki zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to uprawnienie to, jako przedmiot sukcesji, będzie przysługiwało Spółce komandytowej będącej następcą podatkowym Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta podatku dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a tej ustawy).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

W myśl ust. 7 ww. artykułu przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4

Mając powyższe na względzie, przyjąć należy, że jeżeli wszelkie przesłanki do skorzystania z uprawnień wynikających z art. 89a ustawy są spełnione, podatnik może dokonać korekty podatku należnego w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych w terminie wynikającym z art. 89a ust. 3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą planuje wydzielenie z prowadzonej działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa, którą daruje członkowi rodziny należącemu do I grupy podatkowej, a ten wniesie ją aportem do Spółki komandytowej, w której Wnioskodawca będzie komandytariuszem. W ramach przeniesienia w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpi przeniesienie zorganizowanego zespołu składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań. Majątek będący przedmiotem przekazania będzie spełniał wszystkie wymogi wskazane w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Zakresem darowizny członkowi rodziny, jak i aportu do Spółki komandytowej objęty będzie ten sam zespół składników materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przedmiotem wniosku jest wierzytelność wynikająca z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Do jej powstania doszło w skutek nieuregulowania przez nabywcę zapłaty za otrzymany towar. Przedmiotowa wierzytelność zostanie uprawdopodobniona zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy o VAT. Dostawa towarów powodująca powstanie wierzytelności dokonana została na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonana zostanie korekta, wierzyciel i dłużnik będą podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonana zostanie korekta, dłużnik nie będzie w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji. Od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura. Przedmiotowa faktura związana jest wyłącznie za sprzedażą realizowaną przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa będącą przedmiotem aportu do Spółki komandytowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do skorzystania przez Spółkę, w której Wnioskodawca będzie Komandytariuszem, z ulgi na złe długi, w przypadku, gdy faktura została wystawiona przez prowadzącego działalność gospodarczą, z której wydzielono wnoszoną zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP), a dotyczy działalności związanej z przenoszoną ZCP. Przy czym, Wnioskodawca uznaje, że Spółce będzie przysługiwało powyższe prawo - wynika to bowiem z zasady sukcesji na gruncie VAT.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że sukcesja (następstwo prawne) polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy - Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl § 2 tego artykułu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według art. 93a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Zgodnie z art. 93e ww. ustawy, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Z kolei, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e cyt. ustawy, przez zorganizowaną części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W myśl art. 91 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przywołane przepisy polskiej ustawy stanowią implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W świetle cyt. wyżej regulacji należy uznać, że przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga, aby w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany był jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W konsekwencji, w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej w zakresie podatku od towarów i usług - następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania tym podatkiem w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Jak wskazano wyżej, zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, to jest sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Jednakże, jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, na gruncie tej ustawy istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych. Norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy stanowi bowiem lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo (jego zorganizowaną część), i nadal je prowadzi, może korzystać w zakresie podatku od towarów i usług z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji Spółce komandytowej przysługiwać będą uprawnienia zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak już wcześniej wspomniano wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do skorzystania przez Spółkę, w której Wnioskodawca będzie Komandytariuszem, z ulgi na złe długi.

Z przywołanych przepisów art. 89a ustawy o VAT wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy jest możliwe, o ile Wnioskodawca spełni uprzednio wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy.

Z uzupełnienia opisu sprawy wynika, że przedmiotowa wierzytelność zostanie uprawdopodobniona zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy o VAT. Dostawa towarów powodująca powstanie wierzytelności dokonana została na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonana zostanie korekta, wierzyciel i dłużnik będą podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, jak również dłużnik nie będzie w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji. Od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura. Przedmiotowa faktura związana jest wyłącznie za sprzedażą realizowaną przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa będącą przedmiotem aportu do Spółki komandytowej.

Analizując zapisy zawarte w art. 89a ustawy oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 89a ust. 1a oraz ust. 2 ustawy, umożliwiające zastosowanie uprawnienia, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Spółka, w której Wnioskodawca będzie Komandytariuszem będzie miała prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, z uwagi na fakt, że przejmie ona uprawnienia zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz zostaną spełnione wszystkie warunki wskazane w art. 89a ust. 1a oraz ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.