ILPP2/443-1269/09-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 23 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmiany ceny sprzedanych towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmiany ceny sprzedanych towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł z WK z siedzibą w N. umowę, na podstawie której wykonuje on bezpośrednio na zlecenie WK dachy i akcesoria samochodowe (dalej: umowa). Spółka nabywa surowce, materiały i komponenty potrzebne do wykonania zamówienia, zarówno po cenach ustalonych w walutach obcych, jak i w PLN. Działalność gospodarcza Zainteresowanego ogranicza się do wykonywania zleceń produkcyjnych na rzecz WK. Wytwarza on produkty pod konkretne zamówienie WK, które WK otrzymuje od klientów zewnętrznych, zgodnie z procesem produkcji, instrukcjami i wymogami techniczno-jakościowymi określonymi przez WK. Wykonane produkty Wnioskodawca pakuje i wysyła do miejsca wskazanego przez WK. Koszty transportu ponosi WK lub klient zewnętrzny. Spółka ponosi odpowiedzialność za wykonane przez nią produkty. Intencją stron umowy jest przekazanie Zainteresowanemu funkcji produkcyjnych i obciążenie go wyłącznie kosztami produkcji. Wnioskodawca ponosi część wydatków i uzyskuje część przychodów w walutach obcych. Wydatki ponoszone w walutach obcych są w znacznej części związane z transakcjami z jego dostawcami, innymi niż WK.

Różnice kursowe zarówno w zakresie kosztów i przychodów wpływają na rentowność Spółki, która jest obciążona ryzykiem kursowym. Ze względu na ograniczenie jej funkcji do produkcji, strony umowy postanowiły wbudować w umowę instrument finansowy, pozwalający na uzyskanie przez nią rentowności na określonym poziomie adekwatnym do wykonywanych funkcji produkcyjnych. Ponieważ wahania rentowności Wnioskodawcy związane są głównie z rozliczaniem transakcji w walutach obcych, w umowie postanowiono, że wszelkie różnice kursowe powstałe w Spółce rozliczane będą na koniec roku podatkowego (którym jest rok kalendarzowy) w ten sposób, że jeżeli w danym roku podatkowym poniesie ona straty z tytułu różnic kursowych, tzn. gdy zrealizowane przez nią ujemne różnice kursowe przekroczą dodatnie różnice kursowe, obciąży ona WK tymi stratami. w sytuacji odwrotnej, w przypadku gdy w danym roku podatkowym Spółka zrealizuje zyski z tytułu różnic kursowych, jest ona zobowiązana zapłacić spółce WK kwotę odpowiadającą równowartości tych zysków kursowych. Płatności te nie są związane z żadną transakcją usługową czy towarową Zainteresowanego, ani nie są związane z konkretnym zakupem lub sprzedażą. o tym, czy Wnioskodawca uzyska od WK płatność, czy też sam będzie musiał dokonać płatności na rzecz WK, decydują faktyczne straty lub zyski Spółki na transakcjach, których wartość wyrażona jest w walucie obcej. WK jest zatem obciążana ryzykami kursowymi Zainteresowanego i jest beneficjentem jego ewentualnych zysków kursowych. Zyski z tytułu różnic kursowych zrealizowane przez Spółkę w danym roku podatkowym, które ona wypłaca na rzecz WK, stanowią wynagrodzenie WK z tytułu przejęcia ryzyk kursowych, tj. wynagrodzenie za gotowość pokrycia przez WK ewentualnych strat kursowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę. Podkreślić należy, że te zyski i straty z tytułu różnic kursowych są związane również z jego transakcjami z innymi kontrahentami niż WK, dlatego nie można ich przypisać do transakcji dostawy wyrobów produkowanych przez niego do WK, czy do dostaw dokonywanych przez WK. w umowie postanowiono, że rozliczeniu pomiędzy stronami będą podlegały faktycznie zrealizowane różnice kursowe Spółki.

Z dniem 31 grudnia 2008 r. WK wystawiła na Zainteresowanego fakturę, którą obciążyła kwotą nadwyżki wykazanych i zrealizowanych przez niego w 2008 r. dodatnich różnic kursowych nad różnicami ujemnymi. Spółka WK jest zarejestrowanym w Niemczech czynnym podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport i import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. w myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przedmiotem dostawy towarów musi być towar w rozumieniu definicji określonej w art. 2 pkt 6 ustawy. Kwoty pieniężne wynikające z rozliczeń dokonywanych na podstawie umowy opisanej w stanie faktycznym nie dotyczą dostawy towarów. Obciążanie dokonywane przez strony umowy z tytułu przejmowania przez WK ryzyk i zysków kursowych Spółki nie są bowiem związane z dostawami towarów produkowanych przez nią dla WK, lecz są wypadkową zrealizowanych różnic kursowych na wszystkich jej transakcjach, w tym transakcjach z podmiotami innymi niż WK. Jako że obciążeń z tytułu eliminowania ryzyka kursowego nie da się przyporządkować do dostaw towarów dokonywanych pomiędzy Zainteresowanym a WK, zastosowanie znajdzie przepis art. 8 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym przez świadczenie usług należy rozumieć świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Ponieważ przedmiotowe świadczenie WK na rzecz Wnioskodawcy będące jego zabezpieczeniem przed ryzykiem kursowym nie stanowi dostawy towarów, to na podstawie tego przepisu świadczenie to należy uznać za usługę.

W przypadku umowy opisanej w stanie faktycznym mamy do czynienia z przejmowaniem przez WK strat Spółki z tytułu różnic kursowych, w zamian za wynagrodzenie w postaci realizowanych przez nią zysków z tytułu różnic kursowych. w przedmiotowej umowie za usługodawcę należy uznać WK, natomiast Zainteresowany jest beneficjentem usług w zakresie zabezpieczenia przed ryzykiem kursowym. z tego powodu podatnikiem podatku od wartości dodanej, co do zasady, powinna być WK, jako wykonawca usługi. Jednakże, w przypadku opisanych usług należy stwierdzić, iż mają one charakter instrumentu finansowego podobnego do umowy hedgingowej, a zatem należy je zaklasyfikować jak usługi finansowe w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT. Spółka ma siedzibę w Polsce i jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, a WK jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech oraz posiada w Niemczech siedzibę, dlatego, na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT w związku z art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy VAT, za miejsce świadczenia tych usług należy uznać miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę, czyli Polskę.

Spółka dokonuje płatności na rzecz WK w przypadku realizacji zysków z tytułu różnic kursowych w zamian za wykonanie przez WK usługi finansowej. Ponieważ miejscem świadczenia jest Polska, Spółka, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 17 ust. 3 ustawy VAT, zobowiązana jest wykazać obrót z tytułu przedmiotowej transakcji i rozliczyć import usług.

Podstawą opodatkowania jest obrót, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy VAT, czyli kwota zysku przekazywana przez Wnioskodawcę dla WK, traktowana jako wynagrodzenie WK za usługę finansową. Otrzymywana przez WK od Zainteresowanego kwota zrealizowanego przez niego zysku, z tytułu różnic kursowych, jest zatem obrotem podlegającym opodatkowaniu VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, usługi pośrednictwa finansowego, wymienione w załączniku nr 4 do ustawy VAT są zwolnione od podatku. Zdaniem Spółki, przedmiotowe usługi wykonywane przez WK, jako usługi finansowe, stanowią usługi pośrednictwa finansowego, dlatego korzystają ze zwolnienia od podatku.

Z dniem 31 grudnia 2008 r. WK wystawiła na Wnioskodawcę fakturę w kwocie odpowiadającej kwocie zrealizowanego przez niego w roku 2008 zysku z tytułu różnic kursowych.

Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy VAT w związku z art. 19 ust. 4 ustawy VAT, za dzień powstania obowiązku podatkowego należy uznać dzień wystawienia faktury, nie później niż 7. dnia od dnia wykonania usługi. Wykonanie usługi dotyczącej roku 2008, za którą WK wystawił na Spółkę fakturę w dniu 31 grudnia 2008 r., nastąpiło tego dnia. Obowiązek podatkowy powstał zatem 31 grudnia 2008 r.

Ad. 2

Podobnie jak w przypadku usług hedgingowych w umowie przewidziano, iż płatności w niej opisane mogą następować od usługobiorcy do usługodawcy w przypadku korzystnych dla usługobiorcy zmian kursu walutowego, jak i od usługodawcy do usługobiorcy w przypadku niekorzystnych dla usługobiorcy zmian kursu walutowego. o ile ta pierwsza transakcja podlega opodatkowaniu VAT, o tyle płatność od usługodawcy, profesjonalnie trudniącego się wykonywaniem danej usługi, do usługobiorcy, nie jest objęta regulacjami VAT.

Ten drugi przypadek będzie mieć miejsce w sytuacji, gdy Spółka zrealizuje w danym roku podatkowym stratę na transakcjach z WK oraz z innymi podmiotami, rozliczanych w walutach obcych, a WK, w ramach zawartej umowy, dokona na rzecz Wnioskodawcy płatności w kwocie równej wysokości tej straty. w przypadku takiej płatności, dokonywanej przez WK na rzecz Zainteresowanego, nie staje się on usługodawcą ani dostawcą, bowiem nie wykonuje na rzecz WK żadnej usługi ani dostawy towarów. Usługodawcą jest WK, który profesjonalnie wykonuje dla Spółki usługi finansowe w celu zabezpieczenia jej przed ryzykiem kursowym. w ramach tych usług, w przypadku niekorzystnych dla Wnioskodawcy zmian kursowych, WK pokrywa stratę poniesioną przez niego z tytułu różnic kursowych.

Opisywana płatność dokonywana przez usługodawcę profesjonalnie zajmującego się wykonywaniem usługi na rzecz usługobiorcy, jest poza regulacjami VAT. Spółka będąca beneficjentem usług pośrednictwa finansowego, wykonywanych przez WK, w ramach których, w przypadku niekorzystnych dla niej zmian różnic kursowych, otrzymuje płatność od WK, nie staje się bowiem podatnikiem z tego tytułu w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy VAT. Nie ma ona zatem obowiązku wystawienia faktury w myśl art. 106 ust. 1 ustawy VAT. Opodatkowaniu VAT podlega, co do zasady, czynność wykonywana przez podmiot profesjonalnie zajmujący się daną działalnością gospodarczą. Podmiotem tym jest, w analizowanej transakcji, WK jednakże, w przypadku płatności dokonywanej na rzecz Spółki, nie staje się on podatnikiem z tego tytułu. w myśl art. 29 ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszony o kwotę należnego podatku. Za obrót nie można zatem uznać kwoty należnej usługobiorcy z tytułu zakupu usługi. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 lutego 2008 r. nr ILPP2/443-168/07-2/GZ, w której organ podatkowy potwierdził, że "aby uznać określoną kwotę należną za obrót podlegający opodatkowaniu, musi być ona otrzymana z tytułu dokonania sprzedaży - towarów lub usługi". Organ potwierdził, że "kwoty, którymi kontrahenci obciążają się wzajemnie (kwotami tymi są płatności z tytułu różnic kursowych - przyp. Wnioskodawcy), nie można powiązać z dostawą towarów, czy też świadczeniem usługi, a tym samym kwota ta nie stanowi obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem".

Mając powyższe na uwadze, płatności z tytułu różnic kursowych dokonywane przez WK dla Spółki nie stanowią obrotu opodatkowanego w rozumieniu ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

Stosownie do art. 29 ust. 4c ustawy, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonuje na zlecenie kontrahenta niemieckiego dachy i akcesoria samochodowe. Jego działalność gospodarcza ogranicza się do wykonywania zleceń produkcyjnych na rzecz WK, pod konkretne zamówienie, które WK otrzymuje od klientów zewnętrznych. z tytułu dokonywania tych transakcji Zainteresowany i WK postanowili, że wszelkie różnice kursowe powstałe w Spółce rozliczane będą na koniec roku podatkowego (którym jest rok kalendarzowy) w ten sposób, że jeżeli w danym roku podatkowym poniesie ona straty z tytułu różnic kursowych, tzn. gdy zrealizowane przez nią ujemne różnice kursowe przekroczą dodatnie różnice kursowe, obciąży ona WK tymi stratami. w sytuacji odwrotnej, w przypadku gdy w danym roku podatkowym Spółka zrealizuje zyski z tytułu różnic kursowych, będzie ona zobowiązana zapłacić spółce WK kwotę odpowiadającą równowartości tych zysków kursowych.

Z powyższego wynika, że Spółka dokonuje sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta niemieckiego. Biorąc pod uwagę analizę sprawy tut. Organ stwierdza, iż wyrównanie różnic kursowych nie będzie świadczeniem usług, lecz będzie związane z konkretnymi, dokonanymi przez Wnioskodawcę dostawami towarów na rzecz kontrahenta niemieckiego, czyli nie będzie ono związane z konkretnym obrotem i spowoduje obowiązek korekty ceny tych towarów. Bowiem z umowy podpisanej między stronami transakcji wynika, iż zarówno Zainteresowany jak i jego kontrahent w momencie dokonania sprzedaży mieli wiedzę o konieczności dokonania w przyszłości stosownych korekt cen sprzedanych towarów, związanych z powstałymi różnicami kursowymi. Powyższy warunek (zmiana ceny) został uzgodniony z kontrahentem, który wyraził na to zgodę w momencie podpisania z Wnioskodawcą stosownej umowy.

Przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanym dalej rozporządzeniem.

W praktyce, przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT. Przypadki, w których sprzedawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Na mocy § 13 ust. 3 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Powyższe oznacza, iż w przypadku zwrotu kwot nienależnych przez ich nabywcę, podatnik powinien wystawić fakturę korygującą.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Według § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Natomiast, stosownie do ust. 3 powołanego wyżej przepisu, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W § 5 ust. 1 rozporządzenia, zostały określone następujące niezbędne elementy faktury, a mianowicie: dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym. Co oznacza, że faktura korygująca powinna zawierać dane faktury pierwotnej, która jest korygowana.

W przypadku wystawienia faktur korygujących należy wykazać w nich stawkę podatku, zastosowaną w fakturze pierwotnej.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu. w ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia.

Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji gdy korekta powoduje podwyższenie podstawy opodatkowania, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury. i tak, faktura korygująca podwyższająca podstawę opodatkowania w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:

* w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie bądź zawyżenie wartości obrotu wykazanego w pierwotnej fakturze (np.: błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub

* z powodu innych przyczyn określonych w § 14 rozporządzenia, np. podwyższenia ceny sprzedaży.

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie obrotu za dany okres rozliczeniowy, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tą fakturę korygującą tak jak fakturę pierwotną.

W drugim zaś przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie jej wystawienia oraz w deklaracji VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy.

Natomiast faktury korygujące obniżające podstawę opodatkowania, winno się rozliczać zgodnie z przepisem art. 29 ust. 4a ustawy, czyli za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawiający taką korektę uzyskał potwierdzenie otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Tut. Organ podkreśla, że warunek posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się, stosownie do art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy, m.in. w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie dojdzie do podwyższenia bądź obniżenia ceny sprzedawanych towarów. Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka w momencie dokonywania sprzedaży miała wiedzę o ewentualnej konieczności dokonania w przyszłości stosownej korekty wystawionych faktur pierwotnych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia faktur korygujących, zgodnie z powołanymi przepisami oraz do dokonania stosownych korekt podstawy opodatkowania, w związku ze zmianą ceny sprzedanego na rzecz kontrahenta niemieckiego towaru.

Zainteresowany, wystawiając fakturę korygującą podwyższającą podstawę opodatkowania sprzedanych towarów, zobowiązany będzie do jej rozliczenia w miesiącu rozliczenia faktury pierwotnej. w opisanej sytuacji nie można bowiem stwierdzić, iż przyczyną wystawienia faktury korygującej będzie zaistnienie dodatkowych nieznanych w dniu wystawienia faktury pierwotnej okoliczności, które wpływają na zmianę ceny sprzedanych towarów. Zatem w przypadku, gdy faktura korygująca podwyższająca podstawę opodatkowania wystawiona będzie z powodu zmiany ceny, powinna zostać uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży - poprzez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za wcześniejsze miesiące. Bowiem wystawienie faktur korygujących ma na celu doprowadzenie do dokonania rozliczenia w prawidłowej postaci, a skoro w momencie rozliczenia faktury pierwotnej wartość obrotu była zaniżona w stosunku do stanu rzeczywistego - faktura korygująca winna zostać rozliczona w miesiącu rozliczenia faktury pierwotnej.

Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą obniżającą podstawę opodatkowania sprzedanych towarów, winien rozliczyć ją w miesiącu jej wystawienia. Ponieważ zgodnie z art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie stosuje się przepisu art. 29 ust. 4a ustawy.

Zatem stanowisko Zainteresowanego, iż dokonując płatności na rzecz WK w przypadku realizacji zysków z tytułu różnic kursowych, dokona on nabycia importu usługi finansowej, a płatności z tytułu różnic kursowych dokonywane przez WK dla niego nie będą stanowiły obrotu opodatkowanego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zmiany ceny sprzedawanych towarów. Natomiast stan faktyczny w ww. zakresie został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 15 grudnia 2009 r. Nr ILPP2/443-1269/09-3/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.