ILPP2/443-1267/14-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 28 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem z 12 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług. Wniosek uzupełniono 19 lutego 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania i wskazanie własnego stanowiska w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka została zawiązana w dniu 6 lipca 2011 r. oraz zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców w dniu 25 listopada 2011 r. Jest ona profesjonalną organizacją doradztwa finansowego, która specjalizuje się w świadczeniu usług pośrednictwa finansowego obejmujących ofertę kredytów i pożyczek.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza zawrzeć umowę agencyjną (dalej: Umowa), w ramach której Spółka, będzie świadczyła na rzecz banku (dalej: Bank) przy pomocy swoich pracowników/zleceniobiorców usługi agencyjne. Przedmiotem Umowy będzie świadczenie przez Spółkę usług pośrednictwa finansowego - mających na celu doprowadzenie do zawarcia jak największej liczby umów pomiędzy Bankiem a potencjalnymi klientami Banku (dalej: Klienci).

Umowa zostanie zawarta na podstawie art. 6a i n. Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm. dalej jako: "Prawo Bankowe"). W ramach dozwolonych Prawem Bankowym, Umowa będzie obejmowała na podstawie art. 758 i n.k.c. samodzielne, stałe działanie (pośredniczenie) na rachunek Banku, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z Klientami umów na rzecz Banku albo/oraz do zawierania ich w jego imieniu. Spółka, działająca jako Agent, a także poszczególne osoby, przy pomocy których Spółka będzie wykonywała Umowę, otrzymają od Banku stosowne upoważnienie.

Na podstawie art. 6a i n. Prawa Bankowego, Bank powierzy Spółce wykonywanie w imieniu i na rzecz Banku pośrednictwa wszystkich lub niektórych z następujących czynności objętych art. 6a Prawa Bankowego (dalej: Produkty Bankowe):

Spółka będzie oferowała Klientom Produkty Bankowe na warunkach określonych przez Bank oraz w ramach dostarczonych Spółce formularzy, wzorów, regulaminów oraz przepisów wewnętrznych Banku, dotyczących produktów bankowych. Spółka nie będzie powierzała innemu (aniżeli swojemu pracownikowi/zleceniobiorcy) podmiotowi podejmowania czynności związanych z wykonywaniem Umowy.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Spółka, świadcząc usługi pośrednictwa, będzie wykonywała w szczególności następujące czynności wynikające z Umowy z Bankiem:

* informowanie klienta o warunkach, na jakich klient może zawrzeć umowę z Bankiem,

* dokonywanie wstępnej oceny zdolności kredytowej klienta,

* udzielanie niezbędnych informacji związanych z kompletowaniem dokumentów niezbędnych do zawarcia z Bankiem wskazanych umów,

* udostępnianie klientowi właściwych i zaakceptowanych druków i formularzy,

* przygotowywanie i kompletowanie formularzy umów w sprawie kredytów i pożyczek pieniężnych, umów dotyczących otwarcia rachunku bankowego i/lub umowy o kartę płatniczą,

* pośredniczenie w relacjach pomiędzy klientem a Bankiem, w szczególności poprzez przekazanie odpowiednich dokumentów do Banku, informowanie klienta o decyzji Banku oraz o konieczności ewentualnego uzupełnienia wniosku klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).

Czy opisane we wniosku usługi korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku), opisane we wniosku usługi stanowiące pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych traktować należy jako usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach zawieranej w przyszłości z Bankiem umowy będzie świadczyć usługi pośrednictwa w zawarciu umowy na usługi finansowe oraz w świadczeniu tychże usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy o podatku od towarów i usług wszystkie usługi świadczone przez Spółkę korzystać będą ze zwolnienia z podatku VAT. Wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi oraz cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Mimo, iż Ustawodawca nie definiuje pojęcia usług pośrednictwa, jego wykładnia jest jednolita w orzecznictwie, jak i doktrynie prawa. Przykładem może być wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 923/12, w którym wskazano, iż: "celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu". W konsekwencji więc usługi pośrednictwa finansowego/kredytowego mogą być świadczone zarówno dla banku, jak i dla klienta banku, który jest zainteresowany uzyskaniem konkretnego produktu kredytowego. Jest to cel usługi pośrednictwa, która polega na łączeniu dwóch stron umowy, nie będąc jednocześnie żadną z tych stron. W tym samym wyroku NSA podkreślił, że: "(...) usługi polegające na prezentacji i możliwości zapoznania się z ofertą instytucji finansowych, a w przypadku zainteresowania produktem danej instytucji finansowe) stworzenia użytkownikowi możliwości kontaktu z doradcą lub możliwości pobrania, wypełnienia i złożenia wniosku, a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...)".

Dla ustalenia istoty umowy pośrednictwa finansowego odwołać się można także do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z nim celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę. Dla uznania usługi za pośrednictwo najważniejsze jest aby skutek świadczonych usług miał odzwierciedlenie w zawarciu umowy kredytowej przez klienta. Tytułem przykładu, w orzeczeniu w sprawie o sygn. C-453/05, TSUE stwierdził, że: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż usługi przez niego świadczone stanowią kategorię usług pośrednictwa finansowego i korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jest to stanowisko ugruntowane zarówno w orzecznictwie jak i w doktrynie. Również organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego potwierdzają ten sposób interpretacji przepisów. Dla przykładu należy wskazać interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 września 2013 r. o sygnaturze: ITPP1/443-530/13/MN jak również interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2014 r. o sygnaturze IPPP1/443-89/14 -2/EK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wskazać należy, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, objęto zwolnieniem czynności udzielania poręczeń, gwarancji i innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych, rozumianych ogólnie jako zgoda poręczyciela, gwaranta lub udzielającego zabezpieczenia do spłacenia długu lub każdego innego zobowiązania finansowego w imieniu dłużnika, w przypadku niewywiązania się przez niego ze spłaty długu. Warunkiem objęcia zwolnieniem gwarancji, poręczeń i zabezpieczeń jest ich finansowy (pieniężny) charakter.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a-e Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

Dokonując analizy pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 135 ust. 1 Dyrektywy należy podkreślić, że winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień (...) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest profesjonalną organizacją doradztwa finansowego, która specjalizuje się w świadczeniu usług pośrednictwa finansowego obejmujących ofertę kredytów i pożyczek. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza zawrzeć umowę agencyjną (Umowa), w ramach której Spółka, będzie świadczyła na rzecz banku (Bank) przy pomocy swoich pracowników/zleceniobiorców usługi agencyjne. Przedmiotem Umowy będzie świadczenie przez Spółkę usług pośrednictwa finansowego - mających na celu doprowadzenie do zawarcia jak największej liczby umów pomiędzy Bankiem a potencjalnymi klientami Banku (Klienci). Umowa zostanie zawarta na podstawie art. 6a i następnych ustawy - Prawo Bankowe. W ramach dozwolonych Prawem Bankowym, Umowa będzie obejmowała na podstawie art. 758 i następnych kodeksu cywilnego samodzielne, stałe działanie (pośredniczenie) na rachunek Banku, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z Klientami umów na rzecz Banku albo/oraz do zawierania ich w jego imieniu. Spółka, działająca jako Agent, a także poszczególne osoby, przy pomocy których Spółka będzie wykonywała Umowę, otrzymają od Banku stosowne upoważnienie. Na podstawie art. 6a i następnych Prawa Bankowego, Bank powierzy Spółce wykonywanie w imieniu i na rzecz Banku pośrednictwa wszystkich lub niektórych czynności objętych art. 6a Prawa Bankowego (Produkty Bankowe), tj.:

Spółka będzie oferowała Klientom Produkty Bankowe na warunkach określonych przez Bank oraz w ramach dostarczonych Spółce formularzy, wzorów, regulaminów oraz przepisów wewnętrznych Banku, dotyczących produktów bankowych. Spółka nie będzie powierzała innemu (aniżeli swojemu pracownikowi/zleceniobiorcy) podmiotowi podejmowania czynności związanych z wykonywaniem Umowy. Wnioskodawca świadcząc usługi pośrednictwa, będzie wykonywał w szczególności następujące czynności wynikające z Umowy z Bankiem:

* informowanie klienta o warunkach, na jakich klient może zawrzeć umowę z Bankiem,

* dokonywanie wstępnej oceny zdolności kredytowej klienta,

* udzielanie niezbędnych informacji związanych z kompletowaniem dokumentów niezbędnych do zawarcia z Bankiem wskazanych umów,

* udostępnianie klientowi właściwych i zaakceptowanych druków i formularzy,

* przygotowywanie i kompletowanie formularzy umów w sprawie kredytów i pożyczek pieniężnych, umów dotyczących otwarcia rachunku bankowego i/lub umowy o kartę płatniczą,

* pośredniczenie w relacjach pomiędzy klientem a Bankiem, w szczególności poprzez przekazanie odpowiednich dokumentów do Banku, informowanie klienta o decyzji Banku oraz o konieczności ewentualnego uzupełnienia wniosku klienta.

W związku z powyższym wątpliwości Spółki dotyczą kwestii ustalenia, czy opisane we wniosku usługi korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy o VAT.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, w kwestii znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13B (d) (5) VI Dyrektywy, że: "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś - prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) - zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96).

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy. Z przepisów tych wynika, że zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli.

W ocenie tut. Organu wykonywane przez Spółkę czynności stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych i spełniają przesłanki pozwalające na zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy, bowiem jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem Umowy będzie świadczenie przez niego usług pośrednictwa finansowego, mających na celu doprowadzenie do zawarcia jak największej liczby umów pomiędzy Bankiem a potencjalnymi Klientami Banku. Spółka będzie podejmowała samodzielne, stałe działanie (pośredniczenie) na rachunek Banku, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z Klientami umów na rzecz Banku albo/oraz do zawierania ich w jego imieniu otrzyma od Banku stosowne upoważnienie.

Należy podkreślić, co wynika z wcześniejszej analizy, że zasadniczym celem pośrednictwa jest spowodowanie wszystkiego co możliwe, aby Bank i Klient zawarli ze sobą Umowę - co niewątpliwie ma miejsce w omawianej sprawie.

Reasumując, należy stwierdzić, że w odniesieniu do świadczonych przez Spółkę usług stanowiących usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, Wnioskodawca działając jako agent, będzie miał prawo stosować do tych usług zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.