ILPP2/443-1258/12-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. (data wpływu 14 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 20 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 20 lutego 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem jest właścicielem 2,8 ha gruntów rolnych, na których prowadzona jest działalność, w tym produkcja rolno-ogrodnicza (szkółki drzew i krzewów ozdobnych). Prowadzi ją małżonek, który nie jest podatnikiem podatku VAT, natomiast Zainteresowana prowadziła własną działalność i była podatnikiem podatku VAT, jednak działalność zakończyła w 2010 r.

W 2007 r. małżonkowie kupili do majątku wspólnego grunt rolny o powierzchni 2,5 ha z myślą o ewentualnej inwestycji w działalność gospodarczą. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP), obowiązujący od listopada 2007 r. wskazuje, iż teren na którym położony jest zakupiony grunt przeznaczony został pod usługi. Małżonkowie nie byli inicjatorami zmiany przeznaczenia gruntu.

Z uwagi na swój wiek, a przede wszystkim na sytuację gospodarczą i niesprzyjającą koniunkturę małżonkowie nie podjęli żadnej działalności inwestycyjnej na tym gruncie. W związku z tymi trudnościami podjęli starania o podział gruntu, uznając iż taki podział może w przyszłości sprzyjać łatwiejszemu korzystaniu z gruntu. Grunt został w 2009 r. podzielony na 8 działek o powierzchni od 2200 m² do 3900 m² plus droga na środku. Zakupiony w 2007 r. grunt nie był nigdy przez małżonków wykorzystywany w celach prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej (również oddzielnie przez jednego z małżonków). Grunt nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Małżonkowie traktowali zakupiony grunt jako majątek prywatny.

Obecnie małżonkowie rozważają - z uwagi na nadal niesprzyjającą koniunkturę oraz brak planów co do ewentualnego rozszerzania działalności - sprzedaż zakupionego w 2007 r. gruntu. Mając na uwadze zbliżający się koniec roku sprzedaż nastąpiłaby najwcześniej w 2013 r. Z uwagi na mogące pojawić się trudności w jednorazowej sprzedaży gruntu (jako całości) - choćby z uwagi na uchwalony MPZP - małżonkowie zastanawiają się, czy nie ustawić tablicy informującej o gruncie (działce/działkach) na sprzedaż. Ustawienie tej tablicy byłoby jedynym działaniem o charakterze "marketingowym". Małżonkowie nie planują podejmować dodatkowych działań, które mogłyby wskazywać na to, że działają jako handlowcy. Jeśli okazałoby się jednak, że sprzedaż całej nieruchomości w jednorazowej transakcji jest niemożliwa, ale np. potencjalni kupujący są zainteresowani nabyciem jednej, czy kilku wyodrębnionych geodezyjnie działek, wówczas małżonkowie nie wykluczają, iż zdecydowaliby się na taką opcję sprzedaży. Ich celem bowiem jest wyzbycie się całości gruntu, który w ich majątku prywatnym jest im zbędny, ale zdają sobie sprawę, że przy obecnej koniunkturze znalezienie nabywcy na całość gruntu może być trudne.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem rozważa również umieszczenie na tablicy, oprócz informacji o gruncie do sprzedaży i numerze telefonu, odwołania do strony internetowej, gdzie potencjalny nabywca otrzymałby szczegółowe informacje dotyczące np. planu zagospodarowania, mapki wskazujące na położenie gruntu oraz jego podział. Celem założenia tej strony jest to by kupujący mógł od razu samodzielnie znaleźć odpowiedzi na podstawowe pytania co do gruntu, a nie dzwonić do małżonków z licznymi pytaniami. Małżonkowie obawiają się, czy np. nie dzwoniłyby do nich np. osoby mające działki po sąsiedzku, które po zobaczeniu tylko numeru telefonu chciałyby "sprawdzić" także wartość swoich działek. Ponadto, małżonkowie zastanawiają się nad umieszczeniem hasła na tablicy informacyjnej, np. "Tu powstaje park usługowy"; "Idealny na firmę". Taki napis nie reklamuje prowadzonej tam działalności, bo takowa nie jest - jak wskazano wyżej - prowadzona. Małżonkowie liczą, że taka informacja zainteresuje podmiot, który będzie zdolny kupić od nich grunt w jednorazowej transakcji i nie będą zmuszeni do wyprzedaży poszczególnych działek.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż:

* działalność rolniczą prowadzi mąż; Wnioskodawczyni w latach 2002-2010 prowadziła działalność w zakresie usług transportowych i z tego tytułu była podatnikiem podatku VAT;

* z nabytego w 2007 r. gruntu nie były dokonywane dostawy, nie był użytkowany;

* nikomu zakupionego w 2007 r. gruntu nie udostępniała odpłatnie lub nieodpłatnie;

* wcześniej nie dokonywała sprzedaży gruntów;

* na razie nie planuje sprzedaży innych gruntów;

* nie prowadzi pozarolniczej działalność gospodarczej w zakresie sprzedaży i wynajmu nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo do uznania, że skoro zakupiony w 2007 r. grunt nie służył prowadzeniu jakiejkolwiek działalności i nadal stanowi majątek prywatny małżonków, jego dostawa nie podlega Ustawie VAT, bowiem Wnioskodawczyni nie jest w tym zakresie podatnikiem podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie zakupionego w 2007 r. gruntu, który nie służył prowadzeniu jakiejkolwiek działalności, nie dokonano na nim żadnych inwestycji i nadal stanowi majątek prywatny małżonków, nie podlega Ustawie VAT, bowiem Wnioskodawczyni nie jest w tym zakresie podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1-3 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności:

* z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), tj. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy;

* z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, tj. przychodów:

Z kolei, zgodnie z art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

gdzie "budynek" oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem, a "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że ustawodawca krajowy nie dokonał implementacji do prawa krajowego cyt. przepisu art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zasadnicza różnica sprowadza się do tego, że przepisy krajowe w ogóle nie odnoszą się do charakteru transakcji jako okazjonalnej. Zatem należy uznać, że przepisy krajowe nie uznają, że każdy sprzedawca okazjonalnie dokonujący dostawy terenu budowlanego działa jako podatnik.

Poza tym dla rozstrzygnięcia, czy sprzedawca gruntu działa w charakterze podatnika nie ma również znaczenia sam fakt podziału gruntu na mniejsze działki. Również zamiar nabycia gruntu nie może przesądzać o statusie sprzedającego. Istotne bowiem w takim przypadku jest, czy sprzedawca w wyniku takiej transakcji realizuje jedynie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, czyli działa w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zgodnie z art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE, podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej. Fakt prowadzenia takiej działalności uzasadnia bowiem uznanie podmiotu za podatnika (wyrok z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C-32/03 Fini H przeciwko Skatteministeriet). Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślił, iż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej Dyrektywy, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy.

Skoro Polska nie skorzystała z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE - nie implementowała go do przepisów krajowych - zatem zrezygnowała z możliwości uznania za podatnika, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Ustawodawca wprowadza wymóg częstotliwości prowadzonej działalności. Bowiem jak wskazano na wstępie według Ustawy VAT, podatnikiem jest osoba dokonująca czynności jednorazowej jednakże w "okolicznościach wskazujących na zamiar częstotliwy".

W tym miejscu wymaga podkreślenia, że w świetle orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-184/01 C-181/10 i orzecznictwa TSUE jednoznacznie wynika, że ustawodawca krajowy wadliwie implementował przepisy Dyrektywy 2006/112/WE. Z orzecznictwa TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. W sprzeczności z analizowanym orzeczeniem TSUE art. 15 ust. 2 Ustawy VAT określa, że częstotliwość wykonywania czynności jest cechą konstytutywną działalności gospodarczej. Z omawianego orzeczenia TSUE wynika również, że majątek prywatny osoby fizycznej może być przedmiotem działalności gospodarczej, jak i czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem ustawodawca krajowy przy redakcji art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy VAT pominął okoliczności, że transakcje sprzedaży nieruchomości jako majątku prywatnego osoby fizycznej mogą być zarówno przedmiotem działalności gospodarczej, jak i czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

O tym, czy mamy do czynienia ze sprzedażą nieruchomości stanowiących przedmiot działalności gospodarczej, czy też ze sprzedażą związaną z czynnościami wynikającymi ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, decydujące znaczenie ma to, czy i jakiego rodzaju czynności są podejmowane w trakcie sprzedaży nieruchomości.

We wspomnianym orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. TSUE nie dokonał jednakże analizy czynności związanych z obrotem gruntami, które są zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym do ustalenia, czy czynności związane z obrotem działkami gruntu są związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, pomocne są wywody zawarte w wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1554/10, który stwierdził, że "mając przy tym na uwadze orzeczenie Trybunału z 15 września 2011 r., należy uznać, że aktualne są w tej sprawie wywody zawarte w wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 wskazujące na kryteria jakim należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych".

Wnioskodawczyni podkreśla, że małżonkowie nie zakupili gruntu w celach odprzedaży, chcieli prowadzić tam własną działalność gospodarczą. Jednakże sytuacja na rynku spowodowała, że nie udało im się zrealizować planów inwestycyjnych na zakupionym gruncie. W związku z tym dokonali podziału gruntu, uznając, że podział ten może ułatwić korzystanie z gruntu. Obecnie, z uwagi na nadal trudną sytuację gospodarczą, Zainteresowana wraz z małżonkiem rozważają sprzedaż gruntu albo jako jednorazowej czynności lub poszczególnych działek.

Ponadto, Wnioskodawczyni i jej mąż uznali, iż z racji na wiek nie czują się na siłach, aby rozwijać działalność gospodarczą. Planują, iż otrzymane ze zbycia gruntu środki przeznaczą na własne potrzeby.

W opinii Zainteresowanej, przedstawiony zakres transakcji sprzedaży wskazuje, że będzie to sprzedaż w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym, bowiem nie będą prowadzone żadne aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również nie będzie to działalność wskazująca na formę zawodową - czyli stałą. Nie będą angażowane środki podobne do tych wykorzystywanych przez profesjonalne podmioty działające w tym zakresie, przede wszystkim nie będą prowadzone żadne działania reklamowe, czy marketingowe zachęcające do kupna gruntu. Wnioskodawczyni nie będzie zamieszczała ogłoszeń w środkach masowego przekazu. Natomiast zamieszczenie na planowanym do sprzedaży gruncie tablicy informacyjnej z ewentualnym odesłaniem do strony internetowej, w celu pozyskania dodatkowych informacji o charakterze czysto technicznym również nie stanowi profesjonalnego działania. Również umieszczenie napisu "Idealny na firmę" nie przesądza, że Zainteresowana działa profesjonalne, zawodowo. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zamierza jedynie sprzedać zakupiony w 2007 r. grunt, którego nie wykorzystuje w żaden sposób, jak i w przyszłości nie będzie się zajmować kupnem i sprzedażą gruntu.

Zainteresowanej znane są plany w zakresie zmiany w Ustawie VAT definicji podatnika, niemniej jednak w jej ocenie zmiana definicji jeszcze bardziej potwierdzi, że w przypadku sprzedaży gruntu z majątku prywatnego nie będzie działała w charakterze podatnika.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie, iż przy planowanej sprzedaży gruntu (w całości lub poszczególnych działek) nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestę tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE L347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem jest właścicielem 2,8 ha gruntów rolnych, na których prowadzona jest działalność, w tym produkcja rolno-ogrodnicza (szkółki drzew i krzewów ozdobnych) - prowadzi ją małżonek, który nie jest podatnikiem podatku VAT, natomiast Zainteresowana prowadziła własną działalność i była podatnikiem podatku VAT, jednak działalność zakończyła w 2010 r. W 2007 r. małżonkowie kupili do majątku wspólnego grunt rolny o powierzchni 2,5 ha z myślą o ewentualnej inwestycji w działalność gospodarczą. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, obowiązujący od listopada 2007 r. wskazuje, iż teren na którym położony jest zakupiony grunt, przeznaczony został pod usługi. Małżonkowie nie byli inicjatorami zmiany przeznaczenia gruntu. Z uwagi na swój wiek, a przede wszystkim na sytuację gospodarczą i niesprzyjającą koniunkturę małżonkowie nie podjęli żadnej działalności inwestycyjnej na tym gruncie. W związku z tymi trudnościami podjęli starania o podział gruntu, uznając iż taki podział może w przyszłości sprzyjać łatwiejszemu korzystaniu z gruntu. Grunt został w 2009 r. podzielony na 8 działek o powierzchni od 2200 m² do 3900 m² plus droga na środku. Zakupiony w 2007 r. grunt nie był nigdy przez małżonków wykorzystywany w celach prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej (również oddzielnie przez jednego z małżonków). Grunt nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Małżonkowie traktowali zakupiony grunt jako majątek prywatny. Obecnie małżonkowie rozważają sprzedaż zakupionego w 2007 r. gruntu. Mając na uwadze zbliżający się koniec roku sprzedaż nastąpiłaby najwcześniej w 2013 r. Z uwagi na mogące pojawić się trudności w jednorazowej sprzedaży gruntu (jako całości) małżonkowie zastanawiają się, czy nie ustawić tablicy informującej o gruncie (działce/działkach) na sprzedaż. Ustawienie tej tablicy byłoby jedynym działaniem o charakterze "marketingowym". Małżonkowie nie planują podejmować dodatkowych działań, które mogłyby wskazywać na to, że działają jako handlowcy. Jeśli okazałoby się jednak, że sprzedaż całej nieruchomości w jednorazowej transakcji jest niemożliwa, ale np. potencjalni kupujący są zainteresowani nabyciem jednej, czy kilku wyodrębnionych geodezyjnie działek, wówczas małżonkowie nie wykluczają, iż zdecydowaliby się na taką opcję sprzedaży. Ich celem bowiem jest wyzbycie się całości gruntu, który w ich majątku prywatnym jest im zbędny, ale zdają sobie sprawę, że przy obecnej koniunkturze znalezienie nabywcy na całość gruntu może być trudne. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem rozważają również umieszczenie na tablicy, oprócz informacji o gruncie do sprzedaży i numerze telefonu, odwołania do strony internetowej, gdzie potencjalny nabywca otrzymałby szczegółowe informacje dotyczące np. planu zagospodarowania, mapki wskazujące na położenie gruntu oraz jego podział. Celem założenia tej strony jest to by kupujący mógł od razu samodzielnie znaleźć odpowiedzi na podstawowe pytania co do gruntu, a nie dzwonić do małżonków z licznymi pytaniami. Ponadto, małżonkowie zastanawiają się nad umieszczeniem hasła na tablicy informacyjnej, np. "Tu powstaje park usługowy"; "Idealny na firmę". Taki napis nie reklamuje prowadzonej tam działalności, bo takowa nie jest prowadzona. Małżonkowie liczą, że taka informacja zainteresuje podmiot, który będzie zdolny kupić od nich grunt w jednorazowej transakcji i nie będą zmuszeni do wyprzedaży poszczególnych działek. Zainteresowana wskazała ponadto, iż działalność rolniczą prowadzi mąż, a ona w latach 2002 -2010 prowadziła działalność w zakresie usług transportowych i z tego tytułu była podatnikiem podatku VAT. Z nabytego w 2007 r. gruntu nie były dokonywane dostawy, nie był użytkowany, nikomu zakupionego w 2007 r. gruntu nie udostępniała odpłatnie lub nieodpłatnie, wcześniej nie dokonywała sprzedaży gruntów, na razie nie planuje sprzedaży innych gruntów i nie prowadzi pozarolniczej działalność gospodarczej w zakresie sprzedaży i wynajmu nieruchomości.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że małżonkowie nie zakupili gruntu w celach odprzedaży, chcieli prowadzić tam własną działalność gospodarczą. Jednakże sytuacja na rynku spowodowała, że nie udało im się zrealizować planów inwestycyjnych na zakupionym gruncie. W związku z tym dokonali podziału gruntu, uznając, że podział ten może ułatwić korzystanie z gruntu. Obecnie, z uwagi na nadal trudną sytuację gospodarczą, Zainteresowana wraz z małżonkiem rozważają sprzedaż gruntu albo jako jednorazowej czynności lub poszczególnych działek. Ponadto, Wnioskodawczyni i jej mąż uznali, iż z racji na wiek nie czują się na siłach, aby rozwijać działalność gospodarczą. Planują, iż otrzymane ze zbycia gruntu środki przeznaczą na własne potrzeby.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowana dokonując sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości gruntowej nabytej i wykorzystywanej na własne potrzeby, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowana, zbywając nieruchomość stanowiącą jej majątek prywatny, korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy grunt nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowaną, w związku ze zbyciem ww. działek, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca. Ponadto, jak wynika z wniosku o zamiarze wydzielenia i sprzedaży działek zadecydował wiek Wnioskodawczyni oraz jej małżonka, a przede wszystkim sytuacja gospodarcza i niesprzyjająca koniunktura. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży gruntu Zainteresowana zamierza przeznaczyć na własne potrzeby.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię zakupionego w 2007 r. gruntu, który nie służył prowadzeniu jakiejkolwiek działalności i stanowi jej majątek prywatny, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem Zainteresowana, w związku z dostawą przedmiotowego gruntu, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Zainteresowanej, a nie dla jej męża będącego współwłaścicielem przedmiotowego gruntu.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. powołany przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług otrzyma nowe brzmienie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.