ILPP2/443-1257/12-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. (data wpływu 14 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 20 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymana rekompensata stanowi obrót podlegający opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymana rekompensata stanowi obrót podlegający opodatkowaniu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 20 lutego 2013 r.) o doprecyzowanie których stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych dotyczy uiszczona opłata.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

K. Sp. z o.o. w G. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 30 marca 1995 r. aktem notarialnym została założona K. Sp. z o.o. w G. W chwili ustanowienia Spółki wszystkie udziały objęte zostały przez Gminę Miejską G. i stan ten do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie. Kapitał zakładowy na dzień złożenia niniejszego wniosku wynosi 8.824.300,00 zł i dzieli się na 88.243 równe i niepodzielne udziały po 100,00 zł za każdy udział i w całości objęty jest przez Gminę Miejską G. Spółka prowadzi działalność w zakresie transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego (PKD 4931 Z) na terenie miasta i gminy.

W dniu 19 października 2010 r. Spółka zawarła z Gminą Miejską G. umowę o świadczenie usług publicznych - umowę wykonawczą dotyczącą realizacji zadania własnego Gminy Miejskiej G. w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. i obowiązywała do dnia 31 grudnia 2011 r.

Następnie dokładnie taką samą umowę zawarto w dniu 29 grudnia 2011 r., która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2012 r. i obowiązuje do dnia 31 grudnia 2012 r. Ponadto obecnie przedłożono Gminie Miejskiej projekt umowy (identyczny jak dwie ww. umowy) na rok 2013. Podstawę prawną umów stanowi:

W myśl art. 2 przywołanego wyżej Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 K. Sp. z o.o. w G. podlega kontroli właściwemu organowi, jakim jest Gmina Miejska G. i spełnia wymogi stawiane "podmiotom wewnętrznym".

Przedmiotem wymienionych wyżej umów jest szczegółowe określenie warunków organizacyjnych, proceduralnych, finansowych oraz prawnych wykonywania przez Spółkę na rzecz Gminy usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, w tym w szczególności zadań przewozowych w komunikacji autobusowej powierzonych do wykonywania Spółce aktem założycielskim. Zgodnie z treścią umowy do obowiązków Spółki należy m.in.:

Szczególnie istotne dla finansów Spółki są rozdziały 6, 7 i 8 umów zawierające zasady ustalania wielkości zadań oraz wysokości rocznej rekompensaty opisane w § 9 umowy w następujący sposób:

Uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia 5 grudnia 2011 r., została ustalona ostateczna wartość rekompensaty za rok 2011 w wysokości 5.526.000,00 zł. Rekompensata na rok 2012 przyznana została w drodze Uchwały Rady Miasta w G. z dnia 28 grudnia 2011 r. w kwocie 6.506.000,00 zł. Wartość rekompensaty na rok 2013 nie jest jeszcze znana.

Spółka uzyskuje następujące przychody:

Wszystkie wystawione przez Spółkę faktury VAT w całym roku 2011 oraz w roku 2012 do listopada dla Gminy Miejskiej G. na rekompensatę zawierały podatek VAT w stawce 8%, który następnie wykazywany był w deklaracjach podatkowych VAT-7 jako podatek należny.

Ceny biletów za przejazd komunikacją miejską ustalone zostały Uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia 30 czerwca 2009 r. (z późn. zm.: Rady Miejskiej w G. z dnia 30 maja 2011 r. i Uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia 28 grudnia 2011 r.) w sprawie ustalenia taryfy opłat przewozu osób i bagażu, opłat dodatkowych oraz zasad korzystania z przejazdów bezpłatnych i ulgowych w miejskiej komunikacji zbiorowej obowiązującej na obszarze gminy miejskiej G. realizowanej przez K. Sp. z o.o. w G. w granicach administracyjnych miasta G. na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 i art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), w związku z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) oraz art. 33a i 34a ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601 z późn. zm.).

Zasady korzystania z komunikacji miejskiej uregulowane zostały przez Zarządzenie Prezydenta Miasta G. z dnia 11 stycznia 2012 r. w sprawie zatwierdzenia "Regulaminu korzystania z usług miejskiej komunikacji zbiorowej organizowanej przez K. Sp. z o.o. w G." na podstawie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236).

Rekompensata, otrzymywana przez Spółkę od G. na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych nie ma żadnego wpływu na cenę biletu, czyli na cenę świadczonej usługi transportowej i ma ona charakter ogólny, jest dofinansowaniem kosztów działalności.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że zadane pytanie dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rekompensata na pokrycie kosztów wynikających ze świadczenia usług publicznych w zakresie usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy, którą otrzymuje Wnioskodawca od Gminy stanowi w 2011 r. i 2012 r. (oraz w latach następnych) obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, artykuł 50 ustęp 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. Nr 2011.5.13 z dnia 7 stycznia 2011 r. z późn. zm.) określa sposoby finansowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej m.in. poprzez:

Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym w art. 4 ust. 1 pkt 15 określa rekompensatę następująco: "środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego". W przywoływanym wyżej Rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, w art. 2 ppkt g rekompensatę definiuje się następująco: "rekompensata z tytułu usług publicznych oznacza każdą korzyść, zwłaszcza finansową przyznaną bezpośrednio lub pośrednio przez właściwy organ z funduszy publicznych w okresie realizacji zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych lub powiązaną z tym okresem".

Według "Słownika Wyrazów Obcych z Przykładami i Poradami" pod redakcją dr hab. Mirosława Bańki (Wydawnictwo Naukowe PWN i Wydawnictwo Podatkowe GOFIN) rekompensata to "1. zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru; kompensata; 2. Zlikwidowanie poniesionych przez kogoś strat lub doznanych krzywd albo zmniejszenie ich negatywnych skutków, np. przez wypłacenie odszkodowania". Ten sam słownik definiuje pojęcie "rekompensować" jako "wynagradzać".

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119, art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych towarów lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te zostały zdefiniowane w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Za usługę można uznać tylko takie świadczenie, dla którego istnieje bezpośredni odbiorca świadczenia odnoszący majątkową korzyść. Opodatkowaniu podlega jedynie czynność, która wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, natomiast jedna ze stron może być uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i płatność musi następować w zamian za to świadczenie.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego oraz przytoczonych wyżej definicji istotą otrzymywanej rekompensaty jest wyrównanie strat poniesionych przez Spółkę w związku z realizacją publicznego transportu zbiorowego i dofinansowanie kosztów tej działalności Spółki. Rekompensata nie jest więc obrotem, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest związana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi, nie można przyporządkować jej konkretnemu, sprzedanemu biletowi, nie służy sfinansowaniu części ceny biletu ale jej celem jest wynagrodzenie ujemnego wyniku finansowego wynikającego ze świadczenia usług publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W chwili ustanowienia Spółki wszystkie udziały objęte zostały przez Gminę Miejską G. i stan ten do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie. Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego (PKD 4931 Z) na terenie miasta i gminy.

W dniu 19 października 2010 r. Spółka zawarła z Gminą Miejską G. umowę o świadczenie usług publicznych - umowę wykonawczą dotyczącą realizacji zadania własnego Gminy Miejskiej G. w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. i obowiązywała do dnia 31 grudnia 2011 r.

Następnie dokładnie taką samą umowę zawarto w dniu 29 grudnia 2011 r., która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2012 r. i obowiązuje do dnia 31 grudnia 2012 r. Ponadto obecnie przedłożono Gminie Miejskiej projekt umowy (identyczny jak dwie ww. umowy) na rok 2013.

Szczególnie istotne dla finansów Spółki są rozdziały 6, 7 i 8 umów zawierające zasady ustalania wielkości zadań oraz wysokości rocznej rekompensaty opisane w § 9 umowy w następujący sposób:

Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 5 grudnia 2011 r., została ustalona ostateczna wartość rekompensaty za rok 2011. Rekompensata na rok 2012 przyznana została w drodze Uchwały Rady Miasta z dnia 28 grudnia 2011 r. Wartość rekompensaty na rok 2013 nie jest jeszcze znana.

Rekompensata, otrzymywana przez Spółkę od Gminy na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych, jak sam wskazał Zainteresowany, nie ma żadnego wpływu na cenę biletu, czyli na cenę świadczonej usługi transportowej i ma ona charakter ogólny, jest dofinansowaniem kosztów działalności.

A zatem z okoliczności sprawy wynika, że rekompensaty, którą otrzymał/otrzyma Wnioskodawca od Gminy na pokrycie kosztów wynikających ze świadczenia usług publicznych w zakresie usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy, nie były/nie są/nie będą przeznaczane na dopłaty do ceny, nie miały/nie mają/nie będą miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportu pasażerskiego, a fakt ich otrzymania pozostawał/pozostaje/pozostanie bez wpływu na cenę jaką pasażer był/jest/będzie zobowiązany zapłacić za bilet. Rekompensaty nie były/nie są/nie będą stanowić dopłat do ceny wykonywanych usług przewozowych, a ich istotą było/jest/będzie pokrycie ogólnych kosztów działalności - jak wskazał Zainteresowany.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że rekompensaty, które otrzymała/ma otrzymać Spółka nie były/nie są/nie będą stanowić obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, gdyż nie były/nie są/nie będą przyznawane jako dopłaty do ceny usług, ale na pokrycie poniesionych kosztów, a w konsekwencji nie podlegały/nie podlegają/nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż rekompensaty, które otrzymała/otrzyma Spółka od Gminy w sytuacji, gdy sprzedaż biletów prowadziła/prowadzi/będzie prowadziła Spółka i przychody ze sprzedaży biletów były/są/będą przychodami Spółki a otrzymane rekompensaty służyły/służą/będą służyć wyrównaniu kosztów działalności Spółki (pokrycia ujemnego wyniku finansowego netto wynikającego z różnicy poniesionych kosztów i przychodów), nie stanowiły/nie stanowią/nie będą stanowić obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. powołany przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług otrzyma nowe brzmienie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.