ILPP2/443-1215/13-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 17 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku pomyłek sprzedawcy - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku pomyłek sprzedawcy.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem firmy prowadzącej aptekę. W aptekach (w tym również w aptece Wnioskodawcy) dochodzi do nieumyślnych pomyłek farmaceutycznych. Pomyłki zostają wykrywane przy kontroli recept przez kierownika apteki - najczęściej w tym samym dniu.

Pomyłki te w większości dotyczą wydawania leku z inną odpłatnością niż na recepcie (błędna wycena recepty: cena leku, zastosowany błędny kod odpłatności pacjenta). W tym przypadku, po znalezieniu błędu nie dochodzi do ponownego kontaktu z klientem. Nieprawidłowo zafiskalizowany lek jest zdejmowany korektą z licencjonowanego aptecznego programu X, po czym następuje jego ponowne, ale tym razem prawidłowe zafiskalizowanie. Proces ten jest niezbędny do prawidłowego złożenia zestawienia leków refundowanych do NFZ (zestawienie jest drukowane z licencjonowanego programu X).

Zdarzają się też inne pomyłki, tj.: wydanie leku w innej dawce, wydanie innego leku niż na recepcie (inny zbliżony w nazwie lek, inna postać czy objętość leku); błędna wycena recepty (np. ilości wydanych opakowań). W większości tych przypadków następuje kontakt z klientem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w wypadku pomyłek dotyczących wydawania leku z inną odpłatnością niż na recepcie, Wnioskodawca ma prawo obniżyć podatek należny o podatek zawarty w błędnie zafiskalizowanym paragonie, przy jednoczesnym prawidłowym zafiskalizowaniu transakcji - bez posiadania oryginału błędnego zafiskalizowanego paragonu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 3 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363):

"W przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

W niniejszej sprawie do głównych pomyłek farmaceutycznych dochodzi w wypadku wydawania leku z inną odpłatnością niż na recepcie (przykład: farmaceuta sprzedał lek z odpłatnością stosując zniżkę a powinien sprzedać z odpłatnością na 100%). W tym wypadku nie mamy do czynienia ze zwrotem, o którym mowa w § 3 ust. 4 wymienionego Rozporządzenia. Nie mamy też do czynienia z oczywistymi pomyłkami o których mowa w § 3 ust. 5 Rozporządzenia, bowiem oczywista pomyłka to pomyłka przy kliencie z możliwością dysponowania oryginałem paragonu fiskalnego (np. zarejestrowanie pomyłkowo na kasie rejestrującej 100 zł zamiast 10 zł i posiadanie oryginału paragonu błędnie zafiskalizowanej pomyłki). Przy nieumyślnym błędzie farmaceuty odnośnie wydawania leku z inną odpłatnością niż na recepcie - nie ma możliwości dysponowania oryginałem błędnie nabitej kwoty. Pomyłki zostają wykrywane przy kontroli recept przez kierownika apteki najczęściej w tym samym dniu podczas kontroli recept (oryginał paragonu został wcześniej wydany pacjentowi i nie wiadomo co się z nim dalej stało). Wnioskodawca dysponuje pokwitowaniami wypłaty z drukarki fiskalnej zawierające błędne kwoty, które uiścił klient za dany lek oraz rejestrem tych pomyłek podpisanym przez farmaceutę (rejestr apteczny korekt z programu licencjonowanego X) zawierający:

* datę i numer paragonu,

* nazwę towaru,

* datę i przyczynę dokonania korekty,

* cenę detaliczną,

* stawkę Vat i ilość zwracanego towaru,

* wartość ogółem netto, kwotę Vat, wartość brutto, zapłata - zwracanego towaru.

Zdaniem Wnioskodawcy są to wystarczające przesłanki aby skorygować podatek należny - o podatek zawarty w błędnie zafiskalizowanym paragonie. Zainteresowany nadmienił, "że jeśli by tego nie uczynił - to podatek należny odprowadziłby podwójnie (od błędnie oraz od prawidłowo zafiskalizowanego paragonu) - ponieważ po zlokalizowaniu błędu paragon jest nabijany ponownie prawidłowo na drukarkę fiskalną i ma to odzwierciedlenie w poprawnych danych po zmianach w programie X. Korekta niezbędna jest dla celów złożenia prawidłowego zestawienia leków refundowanych do NFZ oraz dla ustalenia prawidłowych stanów magazynowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez sprzedaż rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. przepisem art. 29 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W oparciu o treść obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W art. 111 ust. 1 ustawy postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 15 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwane dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 2 pkt 12 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Pamięć fiskalna to urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 11 rozporządzenia).

Natomiast raport fiskalny (dobowy, okresowy, w tym miesięczny oraz rozliczeniowy) - w myśl § 2 pkt 19 rozporządzenia - to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Na mocy § 3 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

W § 3 ust. 3 rozporządzenia wskazano, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

W myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, należy ująć w odrębnej ewidencji zawierającej:

Stosownie do treści § 3 ust. 5 rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

W oparciu o § 3 ust. 6 rozporządzenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

Kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej.

Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).

Należy zauważyć, że obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących przewiduje m.in. możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w przypadku zwrotu towarów i uznanych reklamacji towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, poprzez ujęcie w odrębnej ewidencji. Ponadto, rozporządzenie to określa również możliwość korekty w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki, która to korekta ujmowana jest w odrębnej ewidencji.

Podkreślić należy, że rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie wyczerpuje (nie wskazuje) wszystkich możliwych sytuacji, w których należy dokonać korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. Jednak przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

W świetle powyższych unormowań podatnikom przysługuje prawo do korekty sprzedaży i podatku należnego, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostaną udokumentowane wiarygodnymi dowodami.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem firmy prowadzącej aptekę. W aptece Wnioskodawcy dochodzi do nieumyślnych pomyłek farmaceutycznych, które zostają wykrywane przy kontroli recept przez kierownika apteki - najczęściej w tym samym dniu. Pomyłki te w większości dotyczą wydawania leku z inną odpłatnością niż na recepcie (błędna wycena recepty: cena leku, zastosowany błędny kod odpłatności pacjenta). W tym przypadku, po znalezieniu błędu nie dochodzi do ponownego kontaktu z klientem. Nieprawidłowo zafiskalizowany lek jest zdejmowany korektą z licencjonowanego aptecznego programu X, po czym następuje jego ponowne, ale tym razem prawidłowe zafiskalizowanie. Proces ten jest niezbędny do prawidłowego złożenia zestawienia leków refundowanych do NFZ (zestawienie jest drukowane z licencjonowanego programu X).

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przypadku pomyłek dotyczących wydawania leku z inną odpłatnością niż na recepcie, Wnioskodawca ma prawo obniżyć podatek należny o podatek zawarty w błędnie zafiskalizowanym paragonie, przy jednoczesnym prawidłowym zafiskalizowaniu transakcji - bez posiadania oryginału błędnego zafiskalizowanego paragonu.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z ustawą z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 696 z późn. zm.) na końcową cenę leku refundowanego/cenę detaliczną/ składają się:

Urzędowa cena zbytu leku jest to cena wynegocjowana przez Ministerstwo Zdrowia z producentami leków.

Natomiast w myśl art. 49 ust. 3 ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych zakazuje się:

- sprzedaży uwarunkowanej, upustów, rabatów, bonifikat, pakietów i programów lojalnościowych, darowizn, nagród, wycieczek, gier losowych, zakładów wzajemnych, wszelkich form użyczeń, transakcji wiązanych, wszelkiego rodzaju talonów i bonów, a także udzielania innych niewymienionych z nazwy korzyści majątkowych lub osobistych dla świadczeniobiorców oraz osób uprawnionych.

Zatem powołany przepis nie zezwala na żadną swobodę w kształtowaniu cen leków refundowanych na żadnym etapie obrotu.

Z przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji wynika, że przy sprzedaży leków refundowanych został popełniony błąd, który nie skutkuje zwrotem leku, jego wymianą, zwrotem nadpłaty dla klienta, lecz polega na błędnym zarejestrowaniu odpłatności klienta i wartości refundowanej przez NFZ. W takim przypadku nie występuje błąd w wartości sprzedaży brutto danego leku, lecz w proporcjach odpłatności przez klienta i kwoty refundowanej przez NFZ. Jak wyżej wskazano sprzedaż leków refundowanych podlega szczególnym rygorom zawartym w ustawie o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, m.in. polegającym na tym, że ich sprzedaż na każdym etapie obrotu ma cenę urzędową, która nie podlega żadnym zmianom - np. podmiot sprzedający leki nie może udzielić rabatu na dany lek klientowi.

W związku z powyższym Wnioskodawca jako podmiot objęty regulacjami ww. ustawy jest zobowiązany dokonać korekty takiej sprzedaży zarówno w ewidencji dla potrzeb podatku VAT jak i w systemie rozliczającym tę sprzedaż dla potrzeb NFZ.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że błędy w zaewidencjonowaniu sprzedaży leków z inną odpłatnością niż na recepcie (np. sprzedaż leku z rabatem a powinna być 100% odpłatność), w sytuacji gdy po dokonaniu transakcji nie ma ponownego kontaktu z klientem, stanowią pomyłki, o których mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia. Zatem zgodnie z tym przepisem Wnioskodawca powinien prowadzić - poza kasą rejestrującą - odrębną ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty, data sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu.

W odniesieniu do sytuacji, gdy dana transakcja sprzedaży leków została zaewidencjonowana dwukrotnie (prawidłowo i nieprawidłowo) na kasie rejestrującej i do ewidencji, o której mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia nie zostały dołączone oryginały paragonu fiskalnego, to Wnioskodawca powinien posiadać inne dokumenty świadczące o stanie faktycznym. Dowodzenie zaistniałego błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. Podkreślenia jednak wymaga, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Zatem w sytuacji, kiedy Wnioskodawca nie dysponuje oryginałem paragonu, ponieważ np. zaginie, ulegnie zniszczeniu, zostanie wydany klientowi, z którym po transakcji sprzedaży nie ma ponownego kontaktu - może skorygować obrót z tytułu sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy fiskalnej przy założeniu, że podstawą prawidłowego sporządzenia rozliczenia jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej, udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych.

Wnioskodawca powinien zatem wykazać w ewidencji, o której mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia błędnie zaewidencjonowaną sprzedaż przy czym dla udokumentowania korekty obrotu Wnioskodawca może w przypadku braku oryginału paragonu fiskalnego wykorzystać np. kopię paragonu danej sprzedaży oraz pokwitowania wypłaty z drukarki fiskalnej zawierające błędne kwoty, które uiścił klient za dany lek oraz rejestr tych pomyłek podpisany przez farmaceutę (rejestr apteczny korekt z programu licencjonowanego X) odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawcy w związku z zaistniałymi zdarzeniami, przysługuje uprawnienie do korekty transakcji opisanej we wniosku (tekst jedn.: błędnego zarejestrowania odpłatności klienta i wartości refundowanej przez NFZ). Zdarzenia powodujące korektę, powinny zostać uwidocznione w odrębnej, specjalnie w tym celu prowadzonej, ewidencji korekt, o której mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca mimo nieposiadania oryginału paragonu wydanego klientowi może dokonać stosownej korekty w ww. ewidencji, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostały udokumentowane innymi wiarygodnymi dowodami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na inne uzasadnienie niż wskazane przez Zainteresowanego.

Końcowo wskazać należy, że ocena prawidłowości i rzetelności dowodów przyjętych przez Wnioskodawcę może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Należy również zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawą z 7 grudnia 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) uchylono art. 29 ustawy, oraz wprowadzono do porządku prawnego art. 29a, zmianie uległo również brzmienie art. 109 ust. 3 ustawy. Powyższe zmiany w zakresie przepisów podatku od towarów i usług, obowiązujące od dnia 1 stycznia 2014 r. nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie pyt. 1. Natomiast w zakresie pyt. 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.