ILPP2/443-121/07-2/GZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2007 r. (data wpływu 2 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy reklamowej i opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy reklamowej i opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zorganizowała w związku z 10-leciem jej działalności imprezę reklamową, której celem była promocja marki. W imprezie udział wzięli m.in. przedstawiciele firm współpracujących ze Spółką, wybrane klientki, przedstawiciele prasy oraz przedstawiciele show-biznesu (aktorzy, piosenkarze), których obecność podnieść miała rangę organizowanego wydarzenia w kategoriach marketingowych. Impreza miała charakter promocyjny - połączona została z prezentacją wyrobów, pokazem mody, rozpowszechnianiem znaków firmowych itd. Celem organizatorów było szeroko pojęte budowanie image firmy, nie tylko wśród uczestników imprezy, ale przede wszystkim wśród obecnych i potencjalnych klientów - impreza była szeroko relacjonowana w mediach (prasa, telewizja, internet), dzięki czemu informacje o samej Spółce, jej marce oraz produktach zostały zaprezentowane szerokiemu gronu odbiorców.

W trakcie imprezy uczestnikom rozdawano kalendarze i koszulki z logo firmy. W kalendarzach zamieszczono zdjęcia z sesji fotograficznej, która odbyła się jakiś czas przed imprezą promocyjną. W sesji tej udział brały gwiazdy, które prezentowały ubrania marki X. Zdjęcia z sesji fotograficznej zostały także zawieszone w sklepach, w celu promocji marki. Za udział w sesji fotograficznej gwiazdy otrzymały honoraria.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zorganizowana przez Spółkę impreza posiadała charakter reklamowy i miała związek z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem. W konsekwencji, biorąc pod uwagę literalną wykładnię przepisu art. 7 ust. 2 ustawy - nie znajdzie on zastosowania dla zaistniałego stanu faktycznego.

W orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r. o sygn. I SA/Wr 152/07, sąd wskazał, iż "zmiany wprowadzone do ustawy VAT, które nabrały mocy prawnej z dniem 1 czerwca 2005 r. usunęły zapisy będące źródłem rozbieżnych interpretacji i największych kontrowersji związanych z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Niespójny zapis ust. 3 zastąpiono brzmieniem: "Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek". Obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika".

Ponadto Zainteresowany podkreśla, iż w celu pełnej realizacji wykształconej na gruncie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS) tzw. zasady neutralności VAT, określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia naliczonego VAT powinno się pojmować w sposób jak najszerszy tak, by prawo to mogło znaleźć zastosowanie zarówno w odniesieniu do nabycia towarów i usług, których związek z realizowanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi ma charakter bezpośredni (jak np. towary handlowe), jak również - gdy towary i usługi są pośrednio związane z tymi czynnościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad.1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z wyżej cytowanego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W myśl zapisu art. 88 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W świetle dokonanej analizy stwierdza się, iż Zainteresowany może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi oraz, co do zasady, gdy wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

W związku z wydaną interpretacją dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę wydatków związanych ze zorganizowaniem imprezy, w której uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdza się, iż w zakresie, w jakim przedmiotowe wydatki nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Zainteresowanemu nie przysługuje od nich prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad.2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - stosownie do zapisu art. 7 ust. 1 ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Czynnością zrównaną z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

nbsp - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o podatku VAT).

Przez prezenty małej wartości, w myśl art. 7 ust. 4 ustawy, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy VAT należałoby interpretować w ten sposób, iż każde przekazanie należących do przedsiębiorstwa podatnika towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), niezależnie od tego, czy następują one na cele prowadzonej działalności gospodarczej czy też nie, uznać należy za opodatkowaną dostawę towarów, z wyjątkiem czynności wymienionych w art. 7 ust. 3 - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Podstawą opodatkowania dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, z zastrzeżeniem ust. 10a. Przepis ten w okresie do dnia 31 grudnia 2007 r. brzmiał: przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.

W myśl zapisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Pamiętać również należy o zasadzie wynikającej z zapisu art. 88 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy, z którego wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W stanie faktycznym opisanym przez Spółkę i w oparciu o interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych, od poniesionych wydatków związanych z zakupem gadżetów Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tym samym nieodpłatne przekazanie tych towarów, na zorganizowanej imprezie reklamowej, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyjątek stanowić będą wydane nieodpłatnie gadżety, które będą spełniały definicję małych prezentów - w myśl art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powołany przez Zainteresowanego wyrok WSA we Wrocławiu dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie dokonane przez sąd jest wiążące w sprawie, w której zostało wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych indywidualnych sprawach.

Wyżej przytoczona analiza w części dotyczącej prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, nie pozostaje w sprzeczności z ogólną zasadą neutralności wynikającą z Dyrektywy oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zapis art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006 r. UE L 347) - a wcześniej art. 17 VI Dyrektywy - wskazuje, iż w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

Zapis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT nie pozostaje w sprzeczności z wyżej przytoczonym art. 168 Dyrektywy. Oznacza to, że podatnik - w świetle art. 86 ust. 1 - ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków, które mają związek bezpośredni lub pośredni z prowadzoną przez niego działalnością opodatkowaną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W kwestii pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 1 lutego 2008 r. znak ILPB3/423-206/07-2/MC.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.