ILPP2/443-1190/12-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności otrzymania wierzytelności w formie wkładu niepieniężnego - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności otrzymania wierzytelności w formie wkładu niepieniężnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. S.K.A. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca"), to spółka, która w wyniku restrukturyzacji i centralizacji finansowania udzielanego podmiotom operacyjnym w Grupie I S.A. (dalej: "GK I") ma odpowiadać za udzielanie pożyczek innym spółkom GK I. Jej akcjonariuszem jest spółka S.A. (dalej: " SA"), która obecnie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek na rzecz podmiotów z Grupy I.

W celu wyposażenia Spółki w kapitał niezbędny do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, SA wniesie do Wnioskodawcy szereg wierzytelności pożyczkowych, które składać się będą z niespłaconych kwot głównych pożyczek oraz naliczonych odsetek (dalej: "Wierzytelności"). W wyniku tej czynności, podwyższony zostanie kapitał Wnioskodawcy, natomiast SA obejmie nowo wyemitowane akcje Wnioskodawcy.

Wartość nominalna akcji objętych przez SA w zamian za aport wniesiony do Wnioskodawcy nie będzie niższa niż wartość księgowa Wierzytelności w księgach SA. Sposób wyceny Wierzytelności będzie przedmiotem uzgodnień z biegłym rewidentem; w szczególności wycena ta będzie uwzględniać założenie o możliwości spłaty przedmiotowego zadłużenia przez dłużników. Intencją SA jest bowiem wyposażenie Spółki w kapitał odpowiadający faktycznej wartości wnoszonego aportu.

Wniesienie Wierzytelności w formie aportu będzie wynikiem jednostronnej decyzji akcjonariusza o podwyższeniu kapitału w Spółce. Będzie to akt niezależny od woli i działań Wnioskodawcy, który obok wyposażenia Wnioskodawcy w kapitał niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej spowoduje wyłącznie zmianę podmiotu uprawnionego do otrzymania spłaty Wierzytelności.

Spółka nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie windykacji wierzytelności, w tym na rzecz SA. W szczególności, zgodnie z zamierzeniem akcjonariusza Spółki (tekst jedn.: SA), Wnioskodawca nie będzie dokonywać czynności ściągania długów, w tym factoringu.

Ww. działania polegające na wniesieniu Wierzytelności do Wnioskodawcy nie będą miały charakteru transferu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu zarówno Kodeksu Cywilnego, jak i przepisów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność otrzymania przez Wnioskodawcę Wierzytelności w formie wkładu niepieniężnego w zamian za wydanie akcji własnych na rzecz SA, których wartość nie będzie niższa niż wartość księgowa Wierzytelności, stanowi czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT po stronie Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie Wierzytelności w formie wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawcę, w zamian za wydanie akcji w Spółce o wartości nie niższej niż wartość księgowa Wierzytelności, nie jest czynnością opodatkowaną VAT po stronie Wnioskodawcy.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, dla dokonania prawidłowej kwalifikacji z perspektywy VAT czynności opisanej we wniosku, tj. otrzymania przez Spółkę Wierzytelności w formie aportu w zamian za wydane akcje Spółki, w pierwszej kolejności należy wyjaśnić istotę tej czynności.

1. Istota czynności nabycia Wierzytelności w formie otrzymania aportu w analizowanej sprawie.

Dla dokonania prawidłowej kwalifikacji nabycia Wierzytelności w formie aportu przez Spółkę, konieczne jest uwzględnienie następujących okoliczności:

* Przede wszystkim wskazać należy, że aport dokonany w Spółce - skutkujący podwyższeniem kapitału Wnioskodawcy - będzie wynikiem wyłącznie jednostronnej decyzji akcjonariusza, tj. dokonanie tej czynności przez SA nie będzie uwarunkowane jakimikolwiek działaniami lub zaniechaniami po stronie Wnioskodawcy (będzie niezależne od woli i działań Spółki).

* Z perspektywy Wnioskodawcy, jedynym skutkiem wniesienia przez Spółkę do Wnioskodawcy wkładu niepieniężnego będzie podwyższenie kapitału w Spółce o wartość rynkową dokonanego wkładu (efekt analogiczny jak w przypadku wkładu pieniężnego).

* Transakcja będąca przedmiotem Wniosku, tj. wniesienie Wierzytelności w formie aportu do Spółki spowoduje jedynie zmianę podmiotu uprawnionego do otrzymania spłaty Wierzytelności, otrzymując bowiem cudzą wierzytelność (w zamian za akcje własne), z chwilą dokonania aportu Spółka wstąpi jedynie w miejsce dotychczasowego wierzyciela.

* Spółka nie będzie natomiast podejmować żadnych działań polegających na egzekwowaniu długu na rzecz innego podmiotu (tu: SA), które mogłyby być utożsamione z usługą ściągnięcia długu.

* Dalsze działania związane z wierzytelnościami będą odbywały się poza transakcją analizowaną we wniosku i poza relacją pomiędzy Spółką i SA, tj. istniejący nadal dług będzie przez Spółkę egzekwowany na własną rzecz, a nie na rzecz innego podmiotu.

* Co więcej - nie jest wykluczone, że decydując się na wyegzekwowanie długu w przyszłości, Spółka zawrze odrębną transakcję z innym podmiotem świadczącym usługę ściągnięcia długu na rzecz Wnioskodawcy, będzie to natomiast całkowicie odrębna transakcja od tej będącej przedmiotem wniosku, co więcej w sytuacji ściągnięcia własnego długu (nawet gdy ten dług będzie wynikać z nabytej wcześniej wierzytelności), Wnioskodawca będzie co najwyżej odbiorcą (konsumentem) usługi świadczonej przez podmiot dokonujący takiego ściągnięcia długu (usługodawcę).

Podsumowując, czynność będąca przedmiotem wniosku dokonana pomiędzy SA i Spółką, powinna być rozumiana wyłącznie jako transfer wierzytelności, w związku z którym Spółka nie dokonuje żadnych czynności (rola Wnioskodawcy będzie więc stricte pasywna).

Mając zatem na względzie powyżej nakreślony ekonomiczny i prawny charakter czynności będącej przedmiotem wniosku, poniżej Spółka dokonuje wykładni właściwych przepisów ustawy o VAT w celu wykazania, że czynności te nie mieszczą się w pojęciu czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

2. Analiza przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Przez świadczenie usług rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym przypadku nie dochodzi ani do (1) dostawy towarów ani do (2) świadczenia usług na gruncie VAT, co Spółka wykazuje poniżej.

Ad. (1).

Analizowana czynność nie mieści się w pojęciu "dostawy towarów" z uwagi na fakt że jej przedmiot, tj. Wierzytelności, nie spełnia definicji towaru, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z ww. przepisem za towary uważa się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. Nie ulega wątpliwości że Wierzytelności pożyczkowe - z uwagi na ich niematerialny charakter - nie mieszczą się w ww. definicji, a zatem czynność wniesienia Wierzytelności przez SA do Spółki w formie wkładu niepieniężnego nie może być uznana za dostawę towarów na gruncie VAT.

Ad. (2).

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie Wierzytelności w formie aportu przez Spółkę nie stanowi także świadczenia przez Wnioskodawcę usługi na rzecz podmiotu wnoszącego aport (SA). Powyższy wniosek wynika zarówno z brzmienia przepisów ustawy o VAT, jak również znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W oparciu o ww. definicję świadczenia usług oraz bogate orzecznictwo sądów administracyjnych wydawane na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: "WSA") w Łodzi z dnia 27 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Łd 1239/06) należy stwierdzić, że:

* świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego który świadczenie odbiera (usługobiorcę),

* aby doszło do świadczenia usług musi istnieć relacja prawna pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, a rezultatem tej relacji jest wzajemne (ekwiwalentne) działanie tych podmiotów.

W świetle tak zdefiniowanego pojęcia świadczenia usług na gruncie VAT stwierdzić należy, że opisana w stanie faktycznym czynność nabycia Wierzytelności w formie aportu nie może być utożsamiona z usługą na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Wniosek taki wynika z faktu, że:

Skoro zatem otrzymanie Wierzytelności przez Wnioskodawcę nie mieści się w pojęciu świadczenia usługi na gruncie przepisów ustawy o VAT, to w szczególności nie może być ono uznane za usługę ściągania długów czy usługę factoringu. Wykonanie usługi ściągania długów zakłada bowiem, że:

Tymczasem, w analizowanej sytuacji nie jest możliwe ani wskazanie świadczenia realizowanego przez Spółkę, spełniającego definicję usługi na gruncie VAT, ani także Wnioskodawca nie będzie wykonywać wspomnianych czynności mających na celu ściągnięcie długu.

W konsekwencji zdaniem Spółki czynność opisana w stanie faktycznym nie stanowi usługi na gruncie VAT w szczególności nie stanowi usługi ściągnięcia długu czy factoringu.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"), w szczególności wyrok w sprawie GFKL Financial Services AG, C-93/10 z dnia 27 października 2011 r. W wyroku tym TSUE uznał, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość tych wierzytelności w chwili sprzedaży.

Wprawdzie ww. rozstrzygnięcie zostało podjęte w oparciu o stan faktyczny, w którym cena nabycia wierzytelności była niższa niż wartość nominalna tych wierzytelności, jednak zdaniem Wnioskodawcy wnioski płynące z tego orzeczenia muszą być uwzględnione w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy. Skoro bowiem TSUE uznał, że w rozstrzyganej przez niego sprawie nie może być mowy o świadczeniu usług na gruncie VAT przez podmiot nabywający wierzytelność na własne ryzyko (i to w sytuacji, gdy teoretycznie istnieje możliwość wskazania ekwiwalentu wynagrodzenia w wartości nadwyżki pomiędzy wartością nominalną wierzytelności i ceną zapłaconą przez nabywcę wierzytelności), to tym bardziej nie można mówić o świadczeniu usług podlegających opodatkowaniu VAT w sytuacji, gdy wartość akcji stanowiąca formę zapłaty za Wierzytelności otrzymane w formie aportu jest równa lub wyższa niż wartość tych Wierzytelności.

Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie także w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, np.:

* w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 19 marca 2012 r. (sygn. I FPS 5/11), NSA stwierdził, że: "Podkreślenia wymaga bowiem, że dla rozstrzygnięcia czy mamy do czynienia z odpłatną usługą konieczne jest ustalenie czy - obok transakcji kupna sprzedaży wierzytelności - wystąpiło świadczenie usługi przez nabywcę wierzytelności na rzecz jej zbywcy za bezpośrednim wynagrodzeniem otrzymanym, co ważne, przez nabywcę. W omawianej sytuacji, kiedy występuje tylko zapłata ceny za wierzytelność, trudno uznać, że do świadczenia takiej usługi dochodzi";

* w wyroku z dnia 27 lutego 2007 r. (sygn. akt I SA/Łd 1239/06) WSA w Łodzi stwierdził, że: " (...) spółka nabywając cudzą wierzytelność za własne środki finansowe weszła w miejsce dotychczasowego wierzyciela. Zatem istniejący dług podatnik będzie ściągał już dla siebie nie dla innego podmiotu. Spółka na tym etapie nie jest już podmiotem świadczącym usługę ściągania długów (brak spełnienia warunków: istnienia dwóch podmiotów - usługodawcy i konsumenta usługi, brak wynagrodzenia za usługę, brak bezpośredniego czytelnego i dostrzegalnego związku pomiędzy odpłatną czynnością, a otrzymanym za wykonaną usługę wynagrodzeniem). Spółka ściągając uprzednio nabyty dług nie występuje już bowiem jako usługodawca, który zobowiązał się do ściągania długu na rzecz innego podmiotu i nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia".

Podobne stanowisko prezentowane jest także w doktrynie.

Przykładowo w komentarzu T. Michalika (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 8 Warszawa 2012, Legalis) wskazuje się, że: " (...) z usługą mamy do czynienia jedynie w sytuacji, gdy dane działanie (lub zobowiązanie do powstrzymania się od działania) wykonywane jest na rzecz osoby trzeciej. Innymi słowy, w sytuacji gdy osoba trzecia jest zlecającym, a co najmniej beneficjentem tego działania. Tymczasem w przypadku zbycia wierzytelności (bezwarunkowego), w sytuacji gdy dalsze czynności nabywcy w związku z nabytą wierzytelnością nie mają żadnego wpływu na sytuację zbywcy - który ostatecznie wyzbył się wierzytelności - w związku z tym, który nie osiągnie żadnych dodatkowych korzyści z tego, że nabywca odprzeda tę wierzytelność albo też wyegzekwuje ją, nie mają charakteru działania na rzecz osoby trzeciej (w tym przypadku zbywcy wierzytelności). On bowiem został zaspokojony w sposób, który uznał za wystarczający. Wszelkie dalsze czynności związane z wierzytelnością nie są z jego punktu widzenia istotne. Stąd należy raczej przyjąć, iż usługa ściągania długów (jako usługa inna od factoringu) obejmuje te sytuacje, w których usługodawca wykonuje na rzecz posiadacza wierzytelności usługi związane z jej ściągnięciem. Usługa ta może mieć również miejsce wówczas, gdy dojdzie do zbycia wierzytelności, ale z możliwością jej "zwrotu" w razie nieskutecznej egzekucji, a ostateczne wynagrodzenie uzależnione jest od tego, czy dług zostanie wyegzekwowany - tym samym działania zmierzające do jego ściągnięcia są podejmowane także w interesie zbywcy wierzytelności. Natomiast w przypadku gdy wierzytelność jest zbywana, a nabywca nabywa ją na własny rachunek i na własne ryzyko - to nie ma powodu, aby uznawać zbycie wierzytelności za usługę podlegającą opodatkowaniu według stawki podstawowej".

3. Podsumowanie

Mając na uwadze treść przepisów ustawy o VAT, jak również orzecznictwo TSUE, orzecznictwo polskich sądów administracyjnych oraz stanowisko doktryny, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku nabycia Wierzytelności w formie wkładu niepieniężnego dokonanego przez SA do Spółki, nie dochodzi do świadczenia przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek usługi przez Wnioskodawcę, w tym w szczególności usługi ściągnięcia długu czy factoringu, a zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, zaś w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż nie ma podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl § 2 tego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 ww. ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja będzie miała charakter odpłatny).

Z punktu widzenia nabywcy wierzytelności do świadczenia usług dochodzi już w momencie samego nabycia tej wierzytelności, obojętnie czy nabycie zostało dokonane w celu windykacji tej wierzytelności przez samego nabywcę, czy też w celu dalszej jej odsprzedaży. Celem nabycia cudzej wierzytelności nie musi być jej odsprzedaż, ale także inne wykorzystanie do celów prawno-gospodarczych przez nabywcę, sposób wykorzystania nabytej wierzytelności może decydować, o charakterze usługi nie zaś o istocie czynności prawnej jaką jest nabycie cudzej wierzytelności. Usługą jest nabycie wierzytelności danego podmiotu w celu jej wykorzystania do operacji prawno-podatkowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w wyniku restrukturyzacji i centralizacji finansowania udzielanego podmiotom operacyjnym w "GK I" ma odpowiadać za udzielanie pożyczek innym spółkom GK I. Jej akcjonariuszem jest I SA (dalej: SA), która obecnie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek na rzecz podmiotów z Grupy I.

W celu wyposażenia Spółki w kapitał niezbędny do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, SA wniesie do Wnioskodawcy szereg wierzytelności pożyczkowych, które składać się będą z niespłaconych kwot głównych pożyczek oraz naliczonych odsetek. W wyniku tej czynności, podwyższony zostanie kapitał Wnioskodawcy, natomiast SA obejmie nowo wyemitowane akcje Wnioskodawcy.

Wartość nominalna akcji objętych przez SA w zamian za aport wniesiony do Wnioskodawcy nie będzie niższa niż wartość księgowa Wierzytelności w księgach SA. Sposób wyceny Wierzytelności będzie przedmiotem uzgodnień z biegłym rewidentem; w szczególności wycena ta będzie uwzględniać założenie o możliwości spłaty przedmiotowego zadłużenia przez dłużników. Intencją SA jest bowiem wyposażenie Spółki w kapitał odpowiadający faktycznej wartości wnoszonego aportu.

Wniesienie Wierzytelności w formie aportu będzie wynikiem jednostronnej decyzji akcjonariusza o podwyższeniu kapitału w Spółce. Będzie to akt niezależny od woli i działań Wnioskodawcy, który obok wyposażenia Wnioskodawcy w kapitał niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej spowoduje wyłącznie zmianę podmiotu uprawnionego do otrzymania spłaty Wierzytelności.

Spółka nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie windykacji wierzytelności, w tym na rzecz SA. W szczególności, zgodnie z zamierzeniem akcjonariusza Spółki (tekst jedn.: SA), Wnioskodawca nie będzie dokonywać czynności ściągania długów, w tym factoringu.

Ww. działania polegające na wniesieniu Wierzytelności do Wnioskodawcy nie będą miały charakteru transferu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu zarówno Kodeksu Cywilnego, jak i przepisów podatkowych.

W odniesieniu do powyższego, wskazać należy, iż świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi. Skoro opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, to znaczy, że istnieje stosunek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów. Działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane przez wykonawcę usługi następuje w zamian za wykonanie usługi na rzecz jej odbiorcy. Pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż czynność polegająca na nabyciu wierzytelności, spowoduje niewątpliwie "uwolnienie" zbywcy wierzytelności od ciężaru egzekwowania wierzytelności i w przedmiotowej sprawie stanowi usługę polegającą na uwolnieniu podmiotu wnoszącego wierzytelności w formie aportu od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia. Jednocześnie jednak należy zauważyć, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego - nominalna wartość obejmowanych przez podmiot wnoszący aport akcji w Spółce będzie odpowiadać co najmniej nominalnej wartości wierzytelności wnoszonej w formie aportu, a w związku z planowaną transakcją, nie jest przewidziane zawarcie odrębnego stosunku prawnego rodzącego obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy w związku z otrzymaniem wierzytelności bądź ich egzekwowaniem (ewentualne działania Spółki w celu wyegzekwowania długu będą odbywały się już poza stosunkiem prawnym pomiędzy Spółką a wnoszącym aport SA), to w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca nie dokona również nieodpłatnego świadczenia usług, zrównanego z odpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podlegającym opodatkowaniu, bowiem treść wniosku nie wskazuje by nabywane przez niego wierzytelności miały służyć do celów innych niż Jego działalność gospodarcza.

W przedmiotowej sprawie, czynności nabycia wierzytelności w zamian za wydanie akcji w Spółce, nie można uznać także za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru.

W świetle powyższego, nabycie wierzytelności wniesionej w formie wkładu niepieniężnego w zamian za akcje, nie będzie podlegać u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.