ILPP2/443-1183/13-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi rozpowszechniania programu telewizyjnego oraz realizacji telewizyjnej (na żywo) z wozu transmisyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi rozpowszechniania programu telewizyjnego oraz realizacji telewizyjnej (na żywo) z wozu transmisyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - prowadzi działalność gospodarczą związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca jest producentem lokalnego programu telewizyjnego, który rozpowszechnia (sprzedaje) do emisji operatorowi telewizji kablowej. Program jest emitowany w telewizji kablowej przez operatora sieci Przedsiębiorstwo P sp.j. na podstawie zawartej przez strony umowy. Wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi opłata za każdego abonenta P sp.j., który ma dostęp do programu realizowanego przez Wnioskodawcę.

W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje również usługi realizacji telewizyjnej z wozu transmisyjnego (emisja na żywo), przede wszystkim wydarzenia sportowe i kulturalne na rzecz innych podmiotów (urzędy miast, urzędy gminy, inne podmioty gospodarcze). Usługa ta polega na realizacji i rejestracji obrazu i dźwięku w telewizyjnej technice cyfrowej SD/HD. Realizacja odbywa się "na żywo" z przekazaniem sygnału do sieci kablowej P sp.j. lub innych operatorów sieci kablowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług opodatkowane są opisane w stanie faktycznym usługi rozpowszechniania programu telewizyjnego oraz realizacji telewizyjnej (na żywo) z wozu transmisyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. zwana dalej "ustawą z dnia 11 marca 2004 r." lub "ustawą"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. weszła w życic nowelizacja ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zmiany wprowadzone nowelizacją dotyczą zakresu zastosowania stawek obniżonych, w tym w zakresie usług radiowych i telewizyjnych.

W poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy wpisano - jako nadal objęte stawką obniżoną (8%) - usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji, za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie - bez względu na symbol PKWiU.

Powyższa pozycja objęła swoim zakresem również usługi wymienione dotąd w poz. 170, 171 i 172 w zakresie udostępniania programów radiowych i telewizyjnych realizowanych za pomocą sieci telekomunikacji ruchomej (poz. 170), za pomocą satelity (poz. 171) oraz za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej (poz. 172) w związku z czym pozycje te zostały uchylone.

Powyższa nowelizacja skutkuje uznaniem, że od dnia 1 kwietnia 2013 r., jako objęte stawką obniżoną, pozostały w zakresie usług radiowych i telewizyjnych usługi inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji, za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie (VOD), usług reklamowych i promocyjnych.

Zgodnie z powyższym, aby dana usługa mogła zostać przyporządkowana do poz. 169 załącznika nr 3 ustawy powinna spełniać następujące warunki:

Jednocześnie należy zwrócić szczególną uwagę, iż kwalifikacja usługi w poz. 169 jest niezależna od zaszeregowania jej do klasyfikacji PKWiU. Istotny jest zatem charakter świadczonej usługi, a nie jej zaszeregowanie w konkretnym grupowaniu statystycznym.

Zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1), tj. usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe. Pozostałe przepisy art. 7 uściślają rozumienie "usług elektronicznych".

W świetle powyższych regulacji, usługi nadawania programu przez Wnioskodawcę nie mogą zostać uznane za "usługi elektroniczne".

Świadczone usługi mają umożliwiać odbiór programów telewizyjnych i radiowych (za pomocą urządzeń odbiorczych).

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym wyprodukowane przez Wnioskodawcę programy są następnie rozpowszechniane w sieci telewizji kablowej za pośrednictwem operatorów sieci kablowych (P sp.j.), umożliwiając tym samym odbiór programu abonentom (dla prawidłowego odbioru ostateczni odbiorcy muszą posiadać odpowiednie odbiorniki).

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 z późn. zm.) rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców.

Pod pojęciem "rozpowszechniania" należy rozumieć emisję programu do równoczesnego powszechnego odbioru lub wprowadzenie programu do sieci kablowej dla określonej ilości osób. Rozprowadzenie sygnału programu telewizyjnego w sieci telewizji kablowej, który to program z kolei operator (prowadzący działalność gospodarczą w zakresie nadawania sygnałów programów telewizyjnych w sieci kablowej) rozprowadza program do abonentów sieci, a w konsekwencji ma na celu umożliwienie odbiór programu telewizyjnego przez finalnego odbiorcę.

Innymi słowy Wnioskodawca umożliwia odbiór programu telewizyjnego za pomocą urządzeń odbiorczych: dostarcza bowiem sygnał do P sp.j., tj. do ich urządzeń odbiorczych, a następnie operator dostarcza program do odbiorców indywidualnych (abonentów).

Jeżeli idzie o ostatnią przesłankę (pkt 3), to świadczone usługi nie polegają na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie (tzw. "video on Demand").

Powyższe potwierdzają również wydane w analogicznym stanie faktycznym interpretacje indywidualne Ministra Finansów (Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) z dnia 19 września 2013 r. o sygn. IPPP3/443-605/13-2/IG oraz IPPP3/443-606/13-2/IG. W interpretacjach tych Minister Finansów potwierdził, iż po dniu 1 kwietnia 2013 r. kluczową przesłanką zaliczenia danej usługi do określonej w poz. 169 załącznika nr 3 jest jej charakter, tj. przede wszystkim usługi polegającej na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych za pomocą urządzeń odbiorczych nie będącej usługą elektroniczną, która jednocześnie nie polega na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie.

Nowelizacja ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wyraźnie wskazuje, iż dla zastosowania stawki obniżonej do świadczonych usług, o których mowa w poz. 169 załącznika nr 3 do Ustawy, kluczowe znaczenie ma charakter świadczonej usługi, a nie jej zaszeregowanie w konkretnym grupowaniu statystycznym. Jednocześnie Minister Finansów w powołanych interpretacjach uznaje, iż charakter świadczonej usługi zostaje zachowany, gdy umożliwienie odbioru programów telewizyjnych następuje za pośrednictwem urządzeń odbiorczych operatora sieci kablowej.

Niezależnie zatem od przyjętej klasyfikacji (tekst jedn.: bez względu na symbol klasyfikacji statystycznej), świadczone usługi rozpowszechniania przez Wnioskodawcę lokalnego programu telewizyjnego do emisji operatorowi telewizji kablowej (P sp.j.) spełniają wszystkie przesłanki określone w poz. 169 załącznika nr 3, a w konsekwencji korzystają - zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy - z opodatkowania 8% stawką podatku od towarów i usług.

Również realizacja programu telewizyjnego emitowanego z wozu transmisyjnego na żywo spełnia przesłanki określone w pkt 1, 2, 3. Świadczona usługa nie nosi znamion usługi elektronicznej, nie stanowi również usługi polegającej na wypożyczaniu filmów i audycji. Wnioskodawca realizując program na żywo, przesyła sygnał bezpośrednio do operatora sieci kablowej, który program ten emituje. W tym przypadku realizacja odbywa się jednak "na żywo", z przekazaniem sygnału do sieci kablowej P sp.j. lub innych operatorów sieci kablowej, nie mniej jednak nie zmienia to podstawowego charakteru świadczonej usługi. Usługi świadczone zatem w tym zakresie także spełniają wszystkie przesłanki określone w poz. 169 załącznika nr 3 i konsekwencji korzystają - zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy - z opodatkowania 8% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.