ILPP2/443-1177/12-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową budynku - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne. Jako rolnik ryczałtowy korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3. W dniu 7 lutego 2011 r. Zainteresowany podpisał z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z siedzibą w Warszawie, umowę przyznania pomocy. Na mocy tej umowy ma zostać osiągnięty cel: "wzrost dochodu w gospodarstwie dzięki uruchomieniu pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie agroturystyki". Wnioskodawca jest jednocześnie zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług z tytułu działalności pozarolniczej.

Na podstawie umowy oraz uzyskanego pozwolenia na budowę Zainteresowany rozbudowuje dom mieszkalny położony na terenie gospodarstwa i zarejestruje działalność gospodarczą "agroturystyka", z której będzie uzyskiwał przychody opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z projektem budowlanym, inwestycja polega na rozbudowie budynku mieszkalnego do wielkości, która będzie pozwalała na prowadzenie założonej działalności gospodarczej. Przed przebudową budynek składał się z 2 kondygnacji (parter i 1 piętro), częściowo podpiwniczony i z nieużytkowym poddaszem. Prace budowlane polegają na przebudowie nieużytkowego poddasza i dostosowaniu go do możliwości prowadzenia tam działalności gospodarczej. W tym celu został podniesiony dach budynku, nadmurowane ściany do wysokości podniesionego dachu oraz przeprowadzono prace wykończeniowe na nowej kondygnacji. Istniejący dach został rozebrany i założono nową więźbę dachową oraz nowe pokrycie dachu. Na strychu, na którym będzie prowadzona działalność zainstalowane zostały okna dachowe.

W trakcie przebudowy zainstalowano również schody prowadzące na poddasze oraz wymieniono schody z parteru na piętro celem ujednolicenia standardu i zachowania spójnej koncepcji architektonicznej. Oprócz zamontowania okien na strychu wymieniono również okna w części mieszkalnej domu na parterze i pierwszym piętrze. Jednocześnie przeprowadzone zostały prace polegające na ociepleniu i odnowieniu elewacji budynku, wymianie drzwi wejściowych, dobudowano zadaszenie ganku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Ma on prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków przeznaczonych na rozbudowę budynku w całości od wydatków poniesionych bezpośrednio na zwiększenie powierzchni użytkowej budynku, takich jak: podniesienie dachu, podniesienie ścian nośnych budynku, postawienie ścianek działowych, wykończenie pomieszczeń na strychu, założenie schodów na strych.

Ponosząc nakłady na stworzenie pomieszczeń, które będą w całości wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej Zainteresowany powinien mieć prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego na fakturach zakupu dotyczących tej rozbudowy.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone indywidualną interpretacją podatkową IBPP2/443-61/09/ICz z dnia 14 kwietnia 2009 r. Pomimo zmiany przepisów w tym zakresie interpretacja powyższa zachowuje swą aktualność, zarówno w zakresie prawa do odliczenia podatku od wydatków, które w całości będą przeznaczone do działalności opodatkowanej na podstawie art. 86 ust. 1. Również gdyby wydatki te rozliczać zgodnie z art. 86 ust. 7b, Wnioskodawca uważa, że należało by wówczas ustalić procentowy udział powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w całości strychu (nowo powstałych pomieszczeń). Jeżeli zatem ten będzie w całości wykorzystany do działalności, to Wnioskodawcy przysługiwać będzie odliczenie 100% podatku naliczonego. Za takim rozliczeniem przemawia również fakt, że nie był wcale odliczany podatek od wydatków poniesionych na budowę części mieszkalnej domu. Zatem odliczając całość podatku od części nowo powstałej - w konsekwencji zostanie odliczony podatek proporcjonalnie do powierzchni wykorzystywanej do działalności w całej powierzchni budynku.

Ad. 2. Wydatki poniesione na remont części wspólnych, takich jak ocieplenie budynku, elewacja, wymiana okien, dobudowanie zadaszenia przed drzwiami i wymiana drzwi wejściowych, wymiana schodów z parteru na 1 piętro powinny, zdaniem Wnioskodawcy, zostać rozliczone zgodnie z art. 86 ust. 7b przez ustalenie procentowego udziału powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w całości budynku. Licząc powierzchnię użytkową strychu w powierzchni użytkowej całego budynku na podstawie uzyskanego pozwolenia na budowę ustalona powierzchnia wyniosłaby w przypadku Wnioskodawcy - 37,39% i w takiej też proporcji przysługuje Zainteresowanemu prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących istniejących przed przebudową części budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy, reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z działalnością, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników, czyli cele nie związane z czynnościami opodatkowanymi.

Powyższy przepis, wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości i nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT i znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy nabyta, bądź wytworzona nieruchomość stanowi majątek przedsiębiorstwa podatnika, i jest wykorzystywana przez niego zarówno do działalności gospodarczej, jak również np. do celów osobistych (mieszkaniowych). Wówczas w odniesieniu do tej części nieruchomości, w stosunku do której podatnik nie jest w stanie przypisać poniesionych wydatków w całości do działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się przy zastosowaniu udziału procentowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne. Jako rolnik ryczałtowy korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Zainteresowany podpisał z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, umowę przyznania pomocy. Na mocy tej umowy ma zostać osiągnięty cel: "wzrost dochodu w gospodarstwie dzięki uruchomieniu pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie agroturystyki". Wnioskodawca jest jednocześnie zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług z tytułu działalności pozarolniczej. Na podstawie umowy oraz uzyskanego pozwolenia na budowę Zainteresowany rozbudowuje dom mieszkalny położony na terenie gospodarstwa i zarejestruje działalność gospodarczą "agroturystyka", z której będzie uzyskiwał przychody opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z projektem budowlanym, inwestycja polega na rozbudowie budynku mieszkalnego do wielkości, która będzie pozwalała na prowadzenie założonej działalności gospodarczej. Przed przebudową budynek składał się z 2 kondygnacji (parter i 1 piętro), częściowo podpiwniczony i z nieużytkowym poddaszem. Prace budowlane polegają na przebudowie nieużytkowego poddasza i dostosowaniu go do możliwości prowadzenia tam działalności gospodarczej. W tym celu został podniesiony dach budynku, nadmurowane ściany do wysokości podniesionego dachu oraz przeprowadzono prace wykończeniowe na nowej kondygnacji. Istniejący dach został rozebrany i założono nową więźbę dachową oraz nowe pokrycie dachu. Na strychu, na którym będzie prowadzona działalność zainstalowane zostały okna dachowe. W trakcie przebudowy zainstalowano również schody prowadzące na poddasze oraz wymieniono schody z parteru na piętro celem ujednolicenia standardu i zachowania spójnej koncepcji architektonicznej. Oprócz zamontowania okien na strychu wymieniono również okna w części mieszkalnej domu na parterze i pierwszym piętrze. Jednocześnie przeprowadzone zostały prace polegające na ociepleniu i odnowieniu elewacji budynku, wymianie drzwi wejściowych, dobudowano zadaszenie ganku.

Ze złożonego wniosku wynika zatem, że przedmiotowy budynek Wnioskodawca wykorzystuje na zaspokojenie potrzeb osobistych (mieszkaniowych), natomiast rozbudowana część domu w całości przeznaczona zostanie na prowadzenie opodatkowanej podatkiem od towarów i usług działalności gospodarczej. Dodatkowo Wnioskodawca przeprowadzi prace remontowe dotyczące przedmiotowego budynku, których nie można jednoznacznie przypisać zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych bądź prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości - w części dotyczącej wydatków związanych z rozbudową budynku, a tym samym związanych w całości z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami, których nie można jednoznacznie przypisać do prowadzonej działalności gospodarczej lub służących zaspokajaniu potrzeb osobistych (mieszkaniowych).

Odnosząc przedstawione wyżej okoliczności do powołanych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w odniesieniu do wydatków związanych z rozbudową przedmiotowego budynku, przeznaczonego zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych (mieszkaniowych), przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki tylko w takim zakresie, w jakim będą one związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną.

W przypadku wydatków, które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te wydatki.

Natomiast odnośnie wydatków, które nie mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części przeznaczonej na cele mieszkaniowe, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te wydatki w określonej wysokości, tj. od części, która będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione w złożonym wniosku, w zakresie wydatków, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnych części budynku (tekst jedn.: części usługowej bądź mieszkaniowej), zdaniem tut. Organu zastosowanie metody klucza powierzchniowego budynku jest właściwe z uwagi na fakt, iż umożliwi to alokację podatku według powierzchni wykorzystywanej do czynności opodatkowanych oraz czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia. Jak już wspomniano najważniejsze znaczenie w tym względzie ma rzeczywiste, faktyczne przyporządkowanie nabywanych towarów i usług do wykonywanych czynności.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca w odniesieniu do wydatków poniesionych na rozbudowę domu w części przeznaczonej na rozbudowę strychu, które jest w stanie przyporządkować do części budynku związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do wydatków przeznaczonych na remont części wspólnych budynku (elewacja, drzwi, schody 1 kondygnacji), których Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować do konkretnych części budynku (tekst jedn.: służących zarówno do prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do zaspokojenia potrzeb osobistych), ma on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej, związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy.

Tut. Organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że Organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, tut. Organ w niniejszej interpretacji w części dotyczącej pytania nr 2 odniósł się wyłącznie do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków przeznaczonych na remont części wspólnych budynku (elewacja, drzwi, schody 1 kondygnacji). Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków przeznaczonych na remont części wspólnych budynku w zakresie wymiany okien.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.