ILPP2/443-117/14-3/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek. Wniosek uzupełniono 10 lutego 2014 r. o dokument, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego oraz o potwierdzenie uiszczenia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ("Wnioskodawca", "Zleceniobiorca"). Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę współpracy ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. ("Zleceniodawca", "Spółka"). Zleceniodawca prowadzi działalność w zakresie udzielania pożyczek na rzecz osób fizycznych. Do głównych zadań Wnioskodawcy należałoby pozyskiwanie nowych klientów oraz ich analiza przedsprzedażowa zgodnie z obowiązującymi u Zleceniodawcy procedurami, w tym weryfikacja danych oraz szacowanie zdolności kredytowej tak, aby w jak największym stopniu zminimalizować ryzyko udzielania niejakościowych pożyczek. Szczegółowy zakres obowiązków Wnioskodawcy określony byłby w umowie współpracy ("Umowa współpracy"), w których wskazuje się dodatkowo na następujące obowiązki Zleceniobiorcy: 1) Informowanie potencjalnych klientów Zleceniodawcy o ofercie Zleceniodawcy oraz o korzyściach wynikających ze współpracy ze Zleceniodawcą; 2) Weryfikacja danych adresowych klientów pod kątem terenu działalności Spółki; 3) Weryfikacja danych klienta pod kątem zgodności numeru PESEL; 4) Sprawdzanie klienta w bazie Zleceniodawcy w zakresie następujących informacji: - czy klient posiada obecnie pożyczkę u Wnioskodawcy (sprawdzenie poprzez podanie numeru PESEL i adresu), - czy pod weryfikowanym adresem jest bądź była udzielona pożyczka na inną osobę, - jeśli jest lub była udzielona pożyczka, - przeprowadzenie analizy spłat klienta oraz jego sytuacji finansowej, - kontakt z przedstawicielem będącym pracownikiem Wnioskodawcy obsługującym ww. klienta i przeprowadzenie wywiadu na temat sytuacji w gospodarstwie domowym (przychody, wydatki, inne stałe zobowiązania jak pożyczki czy kredyty bankowe, sytuacja majątkowa); 5) Sprawdzenie źródła dochodu potencjalnego klienta: - w przypadku gdy klient jest zatrudniony, Zleceniobiorca jest zobowiązany do kontaktu z pracodawcą lub inną osobą reprezentującą zakład pracy w celu potwierdzenia zaświadczenia o zatrudnieniu i dochodach, - w przypadku działalności gospodarczej, Zleceniobiorca jest zobowiązany do sprawdzenia faktyczności w KRS-ie; 6) Jeśli dana osoba jest zainteresowana możliwością nawiązania współpracy ze Zleceniodawcą i wstępna weryfikacja wskazuje, że może ona uzyskać pożyczkę, to Zleceniobiorca zobowiązany jest do uzyskania od potencjalnego klienta upoważnienia do przekazania Zleceniodawcy jego danych, wraz z oświadczeniem o fakcie pozyskania informacji o ofercie Zleceniodawcy od Zleceniobiorcy; 7) W przypadku pożyczek refinansowanych powyżej 1500 złotych, Zleceniobiorca jest zobowiązany do wystawienia stosownej akceptacji. Za wykonywanie obowiązków Zleceniobiorcy będzie wypłacane wynagrodzenie ustalone według zasad określonych w Umowie współpracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi określone w Umowie współpracy świadczone przez Wnioskodawcę będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi określone w Umowie współpracy będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, na poprawność wskazanego stanowiska wskazuje w szczególności brzmienie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 38 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W świetle powyższej regulacji, przedstawione w stanie faktycznym świadczenie usług finansowych oferowanych przez Wnioskodawcę, a świadczonych przez Zleceniodawcę, polegające na udzielaniu pożyczek, korzysta ze zwolnienia od VAT. Natomiast art. 43 ust. 13 ustawy o VAT stanowi, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 38, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Biorąc pod uwagę charakter świadczonej usługi, zdaniem Wnioskodawcy, powyższa regulacja ma zastosowanie do świadczonych przez niego usług wsparcia do oferowanych przez Zleceniodawcę usług finansowych. Wykonywana usługa polega bowiem na wsparciu działalności Spółki w procesie oferowania i świadczenia usługi udzielania pożyczek. Jednocześnie przedmiotowa usługa: - stanowi odrębną całość, o czym świadczy m.in. możliwość zlecenia jej odrębnemu podmiotowi, - jest właściwa dla transakcji zwolnionych, o czym świadczy jej ścisłe dopasowanie do wykonywanych przez Spółkę usług finansowych oraz fakt, że wykonywanie przedmiotowej usługi przez Zleceniobiorcę pozbawione byłoby sensu ekonomicznego w oderwaniu od operacji wykonywanych przez Zleceniodawcę (innymi słowy, świadczenie przez Zleceniodawcę usług finansowych w postaci udzielania pożyczek warunkuje wykonanie przedmiotowej usługi), - jest niezbędna dla realizacji przez Zleceniodawcę usług udzielania pożyczek na rzecz klientów - bez tej usługi Zleceniodawca nie mógłby oferować i świadczyć usług w sposób efektywny oraz bezpieczny, a w rezultacie nie mógłby świadczyć usług finansowych, których przedmiotem jest udzielanie pożyczek pieniężnych. Zdaniem Wnioskodawcy, o odrębnym, właściwym oraz niezbędnym charakterze przedmiotowej usługi w stosunku do usług finansowych Zleceniodawcy świadczy w szczególności fakt, że wszystkie podejmowane w jej ramach działania realizowane są w ścisłym związku z działalnością wykonywaną przez Zleceniodawcę. Świadczone przez Zleceniobiorcę na rzecz Spółki usługi polegają przede wszystkim na pozyskiwaniu klientów a także na sprawdzaniu ich zdolności kredytowej. Z punktu widzenia Zleceniodawcy, powyższe dwie czynność są niezbędne i umożliwiają mu świadczenie usług udzielania pożyczek, tj. Spółka nie mogłaby oferować i świadczyć usług finansowych w obecnym zakresie bez wsparcia Zleceniobiorcy. Bez czynności podejmowanych przez Zleceniobiorcę nie byłoby możliwe wykonywanie w sposób skuteczny, efektywny oraz bezpieczny udzielanie pożyczek przez Spółkę w tym zakresie. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki usługa nabywana przez nią, sprowadzająca się do wsparcia Wnioskodawcy w zakresie wykonywanej przez niego działalności finansowej (poprzez wykonywanie szeregu czynności usprawniających proces pozyskiwania klienta i sprawdzania jego historii i zdolności kredytowej) stanowi usługę, która sama stanowi odrębna całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia usługi zwolnionej z VAT, tj. usługi, której przedmiotem jest udzielanie pożyczek pieniężnych. Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie nabywanej przez Spółkę usługi znajduje potwierdzenie także na gruncie prawa wspólnotowego, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ("Dyrektywa 112"). TSUE także wielokrotnie podkreślił, że aby dane usługi (element usługi finansowej) mogły zostać uznane na gruncie Dyrektywy 112 za zwolnione usługi finansowe, muszą one stanowić: - odrębną całość; - być właściwe dla transakcji zwolnionych oraz - mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji (m.in. sprawy C-2/95 Sparekassemes Datacenter przeciwko Skatteministeriet oraz C-235/2000 Commisioners of Customa Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd.). Zdaniem Wnioskodawcy, usługą spełniającą kryteria sformułowane przez TSUE jest niewątpliwie wsparcie w świadczeniu przez Spółkę usług finansowych realizowane przez Zleceniobiorcę. Jak wskazano bowiem powyżej, usługa świadczona przez Zleceniobiorcę na rzecz Zleceniodawcy stanowi odrębną całość, jest właściwa dla transakcji zwolnionych oraz jest niezbędna dla realizacji przez Spółkę usług polegających na udzielaniu pożyczek na rzecz jego klientów. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, również biorąc pod uwagą przepisy europejskie z zakresu podatku VAT, nie ulega wątpliwości, że nabywana usługa objęta jest zakresem zwolnienia z VAT. Na korzyść Wnioskodawcy przemawia także wyrok TSUE w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassemes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi. Warto przywołać także wyrok TSUE w sprawie C-235/00, CSC Financial Services, w której skład orzekający podjął się próby zdefiniowania terminu "pośrednictwo" w kontekście zwolnienia z VAT usług finansowych. Trybunał uznał, że pojęcie "pośrednictwa" obejmuje działalność polegającą m.in. na wskazywaniu stronie umowy okazji do zawarcia umowy, kontakt i negocjowanie z drugą stroną, gdzie pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy - przy czym celem takiej działalności ma być doprowadzenie do zawarcia umowy. Podsumowując, stwierdzić należy, że prawo wspólnotowe a także orzecznictwo TSUE nie pozostawia wątpliwości, że usługi wykonywane przez Zleceniobiorcę na rzecz Zleceniodawcy powinny zostać zwolnione od podatku VAT. Stanowisko Wnioskodawcy, że usługi, które zamierza wykonywać na rzecz Zleceniodawcy są zwolnione z VAT, podzielają także sądy administracyjne. Przykładowo, do takich konkluzji doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 kwietnia 2012 r. sygn. I SA/Wr 189/12. Sprawa opierała się o stan faktyczny, w którym skarżący wskazał, iż świadczone przez niego usługi pośrednictwa kredytowego będą polegały m.in. na: - wsparciu procesu sprzedaży produktów finansowych spółki z grupy, w tym analizy i wyboru klientów, ofertowania oraz przetwarzania danych klientów, rekomendacji w zakresie parametrów produktowych oferowanych poszczególnym klientom; - obsłudze aplikacji pożyczkowej, w tym obsługi wniosków pożyczkowych, weryfikacji dokumentacji, analizy i rekomendacji w zakresie decyzji o udzieleniu pożyczki. Dodatkowo skarżący był odpowiedzialny za: - administrowanie wnioskami i zawartymi umowami pożyczkowymi; - obsługę kasową pożyczek; - wsparcie w zakresie monitoringu portfela pożyczek oraz ich spłat; - wsparcie operacyjne w zakresie przyjmowania i rozwiązywania reklamacji klientów; - wsparcie w zakresie obsługi operacyjnej i informatycznej rozliczenia spłat pożyczek. Ustosunkowując się do tak przedstawionego stanu faktycznego Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wypowiedział się następująco: "Bez znaczenia dla sprawy pozostaje, że część usług dodatkowych ma charakter techniczny (formalny, administracyjny), np. administrowanie wnioskami pożyczkowymi, obsługa kasowa, monitoring spłat pożyczek. W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym ww. usługi nie są bowiem usługami samodzielnymi, lecz stanowią część składową kompleksowej usługi pośrednictwa, wspierając (uzupełniając) tę usługę (składając się na jej kompleksowość). Usługi te, co wynika z treści wniosku, wbrew twierdzeniu organu podatkowego (stanowiącemu wynik modyfikacji treści wniosku, co jest niedopuszczalne), będą postrzegane przez ich nabywcę (spółkę z grupy) jako element nabywanej usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów pożyczkowych (będą istotne z punktu widzenia spółki z grupy). Reasumując: usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych, zwolnione od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u., obejmują czynności dodatkowe, również te wykonywane już po udzieleniu pożyczki, składające się do usługę kompleksową i służące lepszemu wykorzystaniu usługi głównej". Wyrok ten potwierdza, że zakres czynności "okołokredytowych", w stosunku do których należy zastosować zwolnienie z podatku VAT jest szeroki. Usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych, zwolnione od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, obejmują zatem czynności dodatkowe, również te wykonywane już po udzieleniu pożyczki, składające się na usługę kompleksową i służące lepszemu wykorzystaniu usługi głównej. Stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w kontekście przedmiotowej sprawy Wnioskodawcy nie pozostawia wątpliwości, że także te usługi, które będzie wykonywał Zleceniobiorca na rzecz Zleceniodawcy będą korzystać ze zwolnienia z VAT. W wyroku NSA z dnia 25 lipca 2013 r. sygn. I FSK 1139/12 stan faktyczny sprawy dotyczył wsparcia przez bank spółki z grupy przez wykonanie następujących czynności: analiza portfela pożyczek, monitoring procesów pożyczkowych, wsparcie modelowania reguł decyzyjnych, generowanie informacji o ryzyku kredytowym, asysta w zarządzaniu nadużyciami i oszustwami w działalności pożyczkowej oraz w innych aspektach oceny i monitorowania ryzyka operacyjnego (rynkowego). Zdaniem banku, usługi oceny i monitorowania ryzyka zapewnią spółce z grupy efektywne (bezpieczne) prowadzenie działalności pożyczkowej. Mając na uwadze tak przedstawiony stan faktyczny NSA stwierdził, że wykonywane czynności nie będą korzystały ze zwolnienia z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Uzasadniając własne stanowisko wskazał, że: "Mając na uwadze zaprezentowane czynności trudno uznać aby były one właściwe i niezbędne do wykonania usługi finansowej, tj. udzielenia pożyczki klientowi. Bank, jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji, a czego nie dostrzegł Sąd pierwszej instancji, ma zamiar wykonywać na rzecz spółki szereg czynności które nie wiążą się w sposób bezpośredni z udzielaną w stosunku do konkretnego klienta pożyczką. Nie można uznać, że wykonanie czynności jak np. analiza portfela pożyczek czy też asysta w zarządzaniu nadużyciami i oszustwami zarówno wewnętrznymi jak i zewnętrznymi, ma taki związek a tym samym jest niezbędne do udzielenia pożyczki. Czynności te, jak słusznie podniósł autor skargi kasacyjnej, ograniczają jedynie ryzyko kredytowe wynikające z zawieranych przez spółkę z Grupy transakcji finansowych". Z kolei wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. III SA/Wa 2046/12 dotyczył sprawy, w której usługodawca miał podejmować na rzecz instytucji finansowej następujące czynności: - wsparcie konsultacyjne w zakresie opracowania, wdrożenia oraz aktualizacji metod mierzenia, analizowania oraz monitorowania ryzyka kredytowego, w tym modeli ratingowych i scoringowych służących do oceny ryzyka wiążącego się z poszczególnymi transakcjami; - wsparcie w procesie walidacji modeli ratingowych; - wsparcie w procesie weryfikacji pod kątem ryzyka kredytowego założeń aplikacji kredytowych przygotowanych przez pracowników Spółki dotyczących zaangażowań istotnych wartościowo (progi wartości zaangażowań, od których analiza taka jest przeprowadzana określają procedury grupy); - wsparcie konsultacyjne w procesie weryfikacji założeń (parametrów) produktów bankowych, z perspektywy zarządzania ryzykiem; - wsparcie konsultacyjne prac rady nadzorczej skarżącej Spółki, odpowiedzialnej za kluczowe decyzje z zakresu zarządzania ryzykiem kredytowym w Spółce; - wsparcie konsultacyjne w procesie uzgadniania parametrów polityki ryzyka kredytowego (również w podziale na poszczególne segmenty rynku); - opracowywanie parametrów testów warunków skrajnych (ang. stress tests); - przeprowadzanie analiz zachowania się portfela kredytowego Spółki w sytuacji kryzysowej (warunkach skrajnych); - wsparcie przy obliczaniu wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka pozycji; - wsparcie konsultacyjne w odniesieniu do metodologii wyliczania kapitału wewnętrznego dla istotnych rodzajów ryzyka (tekst jedn.: metodologia oceny adekwatności kapitału wewnętrznego); - formułowanie rekomendacji dotyczących ryzyka płynności Spółki; - metodologia oceny wartości wskaźnika RAROC (Risk Adjusted Retum on Capital), przypisanego do relacji z danym klientem, stanowiącego miarę dochodowości działalności Spółki wobec tego klienta, skorygowaną o poziom ryzyka związany z tą działalnością; - opracowywanie polityk i procedur mających umożliwić ograniczenie ryzyka Spółki w odniesieniu do poszczególnych procesów w Spółce; - bieżące wsparcie konsultacyjne w kwestiach związanych z zarządzeniem ryzykiem, w szczególności kredytowym Spółki. W orzeczeniu Wojewódzki Sąd Administracyjny nie zgodził się z twierdzeniem skarżącej, że wyżej wymienione czynności podlegają zwolnieniu z VAT. Sąd uznał, że: "opisana przez Skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji usługa świadczona przez Bank A. nie jest objęta zakresem przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT ponieważ nie jest niezbędna do wykonania usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 39 ustawy o VAT i nie jest elementem tych usług (właściwa dla tych usług)". W wyrokach NSA z dnia 25 lipca 2013 r. oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2013 r. zapadły więc wyroki na niekorzyść podatnika. Z uzasadnieniami zaprezentowanymi przez te sądy administracyjne należy się jednak zgodzić, gdyż w zakres usług opisane przed skarżących wchodzi głównie doradztwo na rzecz instytucji finansowej, element pośrednictwa schodzi zaś na drugi na plan. Przedmiotowe usługi dotyczyły tej sfery działalności banku, która w ogóle nie jest ujawniana klientom nabywającym od banku usługi finansowe. Usługi te miały na celu wsparcie podmiotów zarządzających bankiem i odnosiły się do całej działalności kredytowej i poręczeniowej banku a nie do poszczególnych usług wykonywanych w ramach tej działalności na rzecz konkretnych klientów. Czynności wykonywane przez podatników w tych sprawach nie mogły być więc zwolnione z uwagi na przepis art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy o VAT. Przedstawione wyroki NSA z dnia 25 lipca 2013 r. oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2013 r. nie mogą stanowić zatem argumentu, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy wykonywane przez niego usługi na rzecz Zleceniodawcy nie będzie zwolniona z podatku VAT. Usługi Zleceniodawcy są bowiem konieczne do zawarcia umowy pożyczki, jego działania koncentrują się na czynnościach zmierzających do zawarcia umowy pożyczki, takich jak przekazywanie dokumentów i informacji. Również organy podatkowe wskazują na zwolnienia od VAT usług związanych z usługami udzielania pożyczek, które wykonywane są przez osoby trzecie. W tym miejscu warto przywołać następujące interpretacje indywidualne: l) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 lipca 2011 r. IBPP3/443-781/11/BWo Stan faktyczny: Spółka świadczy na rzecz Banku usługę wsparcia w procesie świadczenia usług finansowych, na którą, składa się m.in. procesowanie wniosków kredytowych, czynność ta ma na celu udzielenie kredytu bankowego. Obejmuje ona m.in. wstępną weryfikację złożonego przez klienta banku wniosku kredytowego pod kątem spełniania przez niego formalnych wymogów wynikających z polityk i procedur Banku. Organ podatkowy: Wyżej opisana usługa stanowi usługę kompleksową wykonywaną dla Banku, która stanowi element usługi zwolnionej na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż świadczona przez Spółkę dla Banku usługa wsparcia opisana we wniosku jest objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług; 2) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. IPPP1/443-1304/11-2/PR Stan faktyczny: Zgodnie z zawartą umową o współpracy ze Spółką (dalej: Umowa) Partner: - wyszukuje klientów dla Spółki, którzy są zainteresowani, aby Spółka pośredniczyła w przyznaniu przez banki kredytu danemu klientowi (dalej: Klient lub łącznie Klientów) na sfinansowanie określonej inwestycji lub refinansowaniu kredytu, a następnie Partner podejmuje czynności z zakresu obsługi Klienta (dalej: Obsługa Klienta) mające na celu zrealizowanie umowy o pośrednictwo kredytowe zawartej między Spółką a danym Klientem wyszukanym przez Partnera; lub - podejmuje Obsługę Klienta skierowanego do niego przez Spółkę w celu zrealizowania umowy o pośrednictwo kredytowe zawartej wcześniej między Spółką a danym Klientem; - stosuje się do zaleceń, wytycznych i procedur przygotowywania dokumentacji przekazanych przez banki współpracujące ze Spółką, a dotyczących Obsługi Klienta. - W ramach Obsługi Klienta Partner jest zobowiązany do: a) wskazania Klientowi okazji do zawarcia umowy kredytowej z danym bankiem poprzez udzielenie pomocy w wyborze banku, który zapewni finansowanie inwestycji danemu Klientowi - w tym celu Partner przedstawia informacje o aktualnej ofercie banków i warunkach udzielania przez nie kredytów; b) pomocy w przygotowaniu wniosku kredytowego Klienta (kompletowanie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku, badanie ich autentyczności, prawidłowości wypełnienia formularzy i ich zgodności z wymogami określonymi przez dany bank) i jego weryfikacji; c) kontaktowanie się z bankiem w imieniu Klienta w celu należytego złożenia bankowi wniosku kredytowego Klienta (przekazywanie dodatkowych informacji i dokumentów wskazanych przez bank); d) pomocy Klientowi w prowadzeniu negocjacji z bankiem i czynienie wszystkiego co niezbędne, aby Klient i bank zawarły umowę kredytową - jednocześnie, należy podkreślić, że ani Partner, ani Spółka nie są umocowani do zawierania w imieniu Klienta umów lub zaciągania jakichkolwiek innych zobowiązań; e) organizowanie i uczestniczenie w spotkaniu, na którym bank i Klient podpiszą umowę kredytową; f) zebranie i przedłożenie bankowi kompletu dokumentów niezbędnych do wypłaty kredytu (w formie i trybie wymaganym przez bank); g) przestrzeganie regulacji o zachowaniu tajemnicy bankowej w sposób analogiczny jak czynią to banki w zakresie informacji przekazanych przez Klienta w trakcie czynności Obsługi Klienta. Organ: W ocenie tut. Organu podatkowego Zainteresowana wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzające do zawarcia umowy między bankiem a klientem banku, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego oferowanym przez bank produktem bankowym, weryfikację, czy klient ten spełnia określane przez bank wymagania, przedstawienie klientowi procedur i warunków finansowych obowiązujących w banku dotyczących oferowanego produktu, przekazanie danych klienta bankowi itp. szczegółowo wymienione w opisie stanu faktycznego, stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez bank. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z bankiem na określony produkt przez ten bank oferowany. Zawarcie umowy przez klienta z bankiem poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty; 3) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2012 r. IPPP1/443-1549/11-2/AS Stan faktyczny: Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa kredytowego na rzecz banków lub klientów banków. W tym ostatnim przypadku, Spółka wyszukuje klientów lub do Spółki zgłaszają się klienci (dalej: Klient lub łącznie Klienci), którzy są zainteresowani, aby Spółka pośredniczyła w przyznaniu przez banki kredytu Klientowi na sfinansowanie określonej inwestycji lub refinansowaniu kredytu. W tym celu Spółka zawiera z potencjalnymi Klientami banków umowy (dalej: Umowa lub łącznie Umowy), na podstawie których zobowiązuje się do: a) wskazania Klientowi okazji do zawarcia umowy kredytowej z danym bankiem poprzez udzielenie pomocy w wyborze banku, który zapewni finansowanie inwestycji danemu Klientowi - w tym celu Spółka przedstawia informacje o aktualnej ofercie banków, z którymi Spółka stale współpracuje i warunkach udzielania przez nie kredytów; b) pomocy w przygotowaniu wniosku kredytowego Klienta (kompletowanie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku) i jego weryfikacji; c) kontaktowanie się z bankiem w imieniu Klienta w celu należytego złożenia bankowi wniosku kredytowego Klienta; d) pomocy Klientowi w prowadzeniu negocjacji z bankiem i czynienie wszystkiego co niezbędne, aby Klient i bank zawarły umowę kredytową - jednocześnie, należy podkreślić, że Spółka nie jest stroną umowy kredytowej, a także Spółka nie jest umocowana do zawierania w imieniu Klienta umów lub zaciągania jakichkolwiek innych zobowiązań; e) przestrzeganie regulacji o zachowaniu tajemnicy bankowej w sposób analogiczny jak czynią to banki w zakresie informacji przekazanych przez Klienta w trakcie realizacji Umowy. Organ: Biorąc pod uwagę powyższe, jak również przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią kompleksowe usługi pośrednictwa w świadczeniu usług w zakresie udzielania kredytów. Efektem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę jest zawarcie umowy kredytu, Wnioskodawca nie jest stroną umowy, ponadto wykonywane usługi nie mają wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową. W konsekwencji usługi pośrednictwa świadczone przez Spółkę na rzecz klientów podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy; 4) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 października 2012 r. sygn. ITPP1/443-928a/12/AT Stan faktyczny: W ramach kompleksowej usługi agencyjnej wykonywanej w imieniu i na rzecz X. realizowane będą zasadniczo następujące czynności: - Obsługa wniosków pożyczkowych członków (klientów): 4.1. Analiza potrzeb pożyczkowych członka (klienta) oraz dopasowanie odpowiadającego tym potrzebom produktu finansowego oferowanego przez X.; 4.2. Przekazanie członkowi (klientowi) informacji o istotnych parametrach oferowanego produktu finansowego; 4.3. Skompletowanie wymaganych do weryfikacji dokumentów; 4.4. Przygotowanie wniosku pożyczkowego; 4.5. Weryfikacja wniosku pożyczkowego pod kątem formalnym (kompletność, umieszczenie podpisów we właściwych miejscach, itp.); - Obsługa wniosków kredytowych: 5.1. Analiza potrzeb kredytowych członka (klienta) oraz dopasowanie odpowiadającego tym potrzebom produktu finansowego oferowanego przez X.; 5.2. Przekazanie członkowi (klientowi) informacji o istotnych parametrach oferowanego produktu finansowego; 5.3. Skompletowanie wymaganych do weryfikacji dokumentów; 5.4. Przygotowanie wniosku kredytowego; 5.5. Weryfikacja wniosku pożyczkowego pod kątem formalnym (kompletność, umieszczenie podpisów we właściwych miejscach, itp.); 5.6. Wstępna ocena ryzyka kredytowego i wydanie w tym zakresie rekomendacji dla X.; 5.7. Przekazanie wniosku kredytowego do X.; Organ: Zawarcie umowy przez klienta z X. poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty. Zaproponowanie klientowi odpowiedniego produktu uzależnione jest przede wszystkim od zbadania jego indywidualnych potrzeb oraz kondycji finansowej (ocena ryzyka kredytowego i wydanie w tym zakresie rekomendacji dla X.). Znajomość podstawowych informacji na temat konsumenta (członka/klienta) usługi oferowanej przez X., jest więc elementem niezbędnym do zawarcia w przyszłości określonej umowy z X. Z tego też względu, czynności opisane powyżej są niezbędne, w celu doprowadzenia do zawarcia przez klienta odpowiednich umów z X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez podatnika wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ("Wnioskodawca", "Zleceniobiorca"). Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę współpracy ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ("Zleceniodawca", "Spółka"). Zleceniodawca prowadzi działalność w zakresie udzielania pożyczek na rzecz osób fizycznych. Do głównych zadań Wnioskodawcy należałoby pozyskiwanie nowych klientów oraz ich analiza przedsprzedażowa zgodnie z obowiązującymi u Zleceniodawcy procedurami, w tym weryfikacja danych oraz szacowanie zdolności kredytowej tak, aby w jak największym stopniu zminimalizować ryzyko udzielania niejakościowych pożyczek. Szczegółowy zakres obowiązków Wnioskodawcy określony byłby w umowie współpracy ("Umowa współpracy"), w których wskazuje się dodatkowo na następujące obowiązki Zleceniobiorcy: 1) Informowanie potencjalnych klientów Zleceniodawcy o ofercie Zleceniodawcy oraz o korzyściach wynikających ze współpracy ze Zleceniodawcą; 2) Weryfikacja danych adresowych klientów pod kątem terenu działalności Spółki; 3) Weryfikacja danych klienta pod kątem zgodności numeru PESEL; 4) Sprawdzanie klienta w bazie Zleceniodawcy w zakresie następujących informacji: - czy klient posiada obecnie pożyczkę u Wnioskodawcy (sprawdzenie poprzez podanie numeru PESEL i adresu), - czy pod weryfikowanym adresem jest bądź była udzielona pożyczka na inną osobę, - jeśli jest lub była udzielona pożyczka, - przeprowadzenie analizy spłat klienta oraz jego sytuacji finansowej, - kontakt z przedstawicielem będącym pracownikiem Wnioskodawcy obsługującym ww. klienta i przeprowadzenie wywiadu na temat sytuacji w gospodarstwie domowym (przychody, wydatki, inne stałe zobowiązania jak pożyczki czy kredyty bankowe, sytuacja majątkowa); 5) Sprawdzenie źródła dochodu potencjalnego klienta: - w przypadku gdy klient jest zatrudniony, Zleceniobiorca jest zobowiązany do kontaktu z pracodawcą lub inną osobą reprezentującą zakład pracy w celu potwierdzenia zaświadczenia o zatrudnieniu i dochodach, - w przypadku działalności gospodarczej, Zleceniobiorca jest zobowiązany do sprawdzenia w KRS-ie; 6) Jeśli dana osoba jest zainteresowana możliwością nawiązania współpracy ze Zleceniodawcą i wstępna weryfikacja wskazuje, że może ona uzyskać pożyczkę, to Zleceniobiorca zobowiązany jest do uzyskania od potencjalnego klienta upoważnienia do przekazania Zleceniodawcy jego danych, wraz z oświadczeniem o fakcie pozyskania informacji o ofercie Zleceniodawcy od Zleceniobiorcy; 7) W przypadku pożyczek refinansowanych powyżej 1500 złotych, Zleceniobiorca jest zobowiązany do wystawienia stosownej akceptacji. Za wykonywanie obowiązków Zleceniobiorcy będzie wypłacane wynagrodzenie ustalone według zasad określonych w Umowie współpracy.

Wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą kwestii czy określone w Umowie współpracy świadczone przez Wnioskodawcę będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, a także zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy - zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Jak wynika z ww. art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie ma również zastosowanie do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 37-41 (a więc m.in. usługi udzielania pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych, a także zarządzania pożyczkami pieniężnymi przez pożyczkodawcę), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia tej usługi.

Przepis ten stanowi odzwierciedlenie tez wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), odnoszącego się do kwestii możliwości zastosowania, w świetle przepisów Dyrektywy, zwolnienia dla części składowej usługi udzielania pożyczek pieniężnych wykonywanej przez podmiot trzeci.

Mając powyższe na względzie, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględniając orzecznictwo TSUE, uznać należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi finansowej lub ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi finansowej lub ubezpieczeniowej właściwe, czyli specyficzne.

Natomiast z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Można zatem stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził, że: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z kolei w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Wobec powyższego usługi określone w Umowie współpracy świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych i do ich świadczenia Wnioskodawca będzie miał prawo stosować zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że świadczone przez niego usługi określone w Umowie współpracy będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT - uznano je całościowo za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.