ILPP2/443-1165/08-6/EN - Wystawienie faktury w formie papierowej na rzecz podmiotów, które biorą udział w świadczeniu przez spółkę usług spedycji i transportu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.), pismem z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.), pismem z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawiera umowy w przedmiocie transportu i spedycji. W celu wykonania zobowiązań wynikających z powyższych umów wykorzystuje on zarówno własne środki transportu, jak i zawiera umowy z innymi podmiotami. Są to najczęściej właściciele lub dzierżawcy środków transportu rzecznego lub morskiego (np.: statki, barki itp.), z którymi osobisty kontakt jest utrudniony z uwagi na świadczenie usług.

Zainteresowany zamierza w przyszłości wystawiać w imieniu i na rzecz tych podmiotów faktury, działając na zlecenie powyższych podwykonawców. Spółka zamierza występować nie jako nabywca lub usługodawca tych usług, ale jako podmiot trzeci (tj. zleceniobiorca usługi polegającej na wystawieniu faktury w imieniu i na rzecz kontrahenta, zgodnie z jego wskazówkami).

Wnioskodawca zamierza zatem zawrzeć z powyższymi podmiotami umowy o świadczenie usług z zakresu księgowości, których przedmiotem będzie wystawianie faktur w formie pisemnej. W tym zakresie wystawiałby on faktury jako pełnomocnik. Za czynność wystawienia faktur będzie otrzymywał stosowne wynagrodzenie.

Wprawdzie świadczenie usług z zakresu księgowości nie stanowi głównego przedmiotu działalności gospodarczej Spółki, jednakże posiada ona uprawnienia do profesjonalnego świadczenia usług z zakresu księgowości i zatrudnia osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, które stawia prawo w tym zakresie. Wystawiane faktury będą spełniały wymogi wynikające z polskich przepisów, w tym m.in. w zakresie terminów i innych wymogów formalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo wystawiać faktury w formie papierowej na rzecz podmiotów, które biorą udział w świadczeniu przez Spółkę usług spedycji i transportu, przy czym treści poszczególnych faktur (np. kwoty na fakturze, czy też stawki podatku) będą ustalane przez te podmioty...

Zdaniem Wnioskodawcy, z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wynika, iż stroną zobowiązaną do wystawienia faktury VAT są co do zasady podatnicy (tj. podwykonawcy Wnioskodawcy), którzy powinni wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży bądź wykonanie usługi (art. 106 ust. 1 ustawy o VAT).

Z kolei przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) regulują warunki, na jakich faktury mogą być wystawiane przez nabywcę towarów i usług od podatnika. Przepisy te przewidują możliwość wystawienia faktur przez ww. nabywcę - po zawarciu z podatnikiem odpowiedniej umowy oraz po poinformowaniu właściwych organów podatkowych. Szczegółowe warunki w tym zakresie określa § 6 rozporządzenia. Przepisy rozporządzenia nie przewidują jednak expressis verbis możliwości wystawiania faktur przez podmioty trzecie. Równocześnie przepisy rozporządzenia nie zakazują jednak w żaden sposób wystawiania faktur przez podmioty trzecie.

Zainteresowany stoi na stanowisku, iż z uwagi na brak wyraźnego zakazu w polskich przepisach istnieje możliwość wystawiania faktur przez osobę trzecią (tj. Wnioskodawcę), nawet wtedy, gdy osoba trzecia jest równocześnie usługobiorcą usług tego podmiotu w imieniu którego wystawiła fakturę. Uprawnienie to wynika bowiem bezpośrednio z przepisów Wspólnoty Europejskiej, a zatem regulacji wyższej rangi aniżeli normy krajowe.

Dyrektywa 2006/112/WE Wspólnoty Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1) w art. 220 dopuszcza bowiem możliwość wystawienia faktur przez osobę trzecią działającą w imieniu i na rzecz podatnika. Tą tezę można wyprowadzić posługując się wykładnią językową. Artykuł 220 zobowiązuje bowiem podatnika do upewnienia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę lub usługobiorcę lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią (...).

Jednocześnie powyższa Dyrektywa nie zawiera żadnych dodatkowych ograniczeń odnośnie osoby trzeciej, w szczególności nie wyklucza, iż funkcję tę może sprawować nabywca towaru lub usługi od podatnika. Oznacza to, iż dopuszczalne jest występowanie Wnioskodawcy jako osoby trzeciej w stosunkach z własnymi podwykonawcami oraz wystawiania na ich zlecenie w ich imieniu i na ich rzecz faktur. Wnioskodawca będzie działał na zlecenie poszczególnych podwykonawców i wystawiał faktury zgodnie z ich wskazówkami.

Brak implementacji powyższych postanowień Dyrektywy w zakresie możliwości wystawiania faktur przez podmioty trzecie do przepisów regulujących podatek VAT nie oznacza także, że one nie obowiązują. W orzeczeniu z dnia 15 lipca 1964 r. Costa v E.N.E.L. (Celex: 61964J0006) Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, że brak lub wadliwa implementacja do krajowego porządku prawnego przepisów "pochodzenia" europejskiego nie oznacza, że nie zaczęły one obowiązywać.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2007 r. (sygn. IPPP1-443-600/07 -2/RK), wskazując, iż: "Zarówno Rozporządzenie (...) nie wykluczają sytuacji, w której faktury są wystawiane przez pełnomocnika, w imieniu i na rzecz Dostawcy. Niezależnie od powyższego, należy podkreślić, iż przepisy krajowe, w tym Rozporządzenie (...) powinny być interpretowane w zgodzie z regulacjami unijnymi. Wynika to z zasady dokonywania wykładni prawa polskiego w taki sposób, aby jego normom nadawać znaczenie, jakie zapewni mu zgodność z prawem unijnym".

Ze względu na to, że przepisy Dyrektywy nie określają jakie warunki muszą spełniać faktury które są wystawiane przez osoby trzecie, Zainteresowany uważa, iż wystarczy, aby wystawiane przez te osoby faktury spełniały warunki wskazane w rozporządzeniu oraz warunki stawiane tym podmiotom, które osobiście wystawiają faktury. Nie będzie w szczególności konieczne umieszczanie adnotacji, iż faktura została wystawiona przez podmiot inny aniżeli podatnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego, a taki powstaje m.in. z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy).

Nie można stwierdzić, aby użycie przez ustawodawcę sformułowania, że fakturę wystawia podatnik (w art. 106 ust. 1 ustawy, czy § 4 ust. 1 rozporządzenia), było tożsame z koniecznością technicznego wypisania tego dokumentu wyłącznie osobiście przez samego podatnika. Z analizy przedstawionego stanu prawnego wynika co podlega opodatkowaniu, kiedy powstaje obowiązek podatkowy oraz, że czynność podlegająca opodatkowaniu ma być udokumentowana fakturą wystawioną w określonym terminie, zawierającą w swej treści wszystkie niezbędne elementy, wskazane w wymienionych powyżej przepisach, m.in. dane sprzedawcy i nabywcy.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawiera umowy w przedmiocie transportu i spedycji. W celu wykonania zobowiązań wynikających w powyższych umów wykorzystuje on zarówno własne środki transportu, jak i zawiera umowy z innymi podmiotami. Są to najczęściej właściciele lub dzierżawcy środków transportu rzecznego lub morskiego (np.: statki, barki itp.), z którymi osobisty kontakt jest utrudniony. W związku z tym, Zainteresowany zamierza wystawiać w imieniu i na rzecz tych podmiotów faktury. Spółka zamierza występować nie jako nabywca lub usługodawca tych usług, ale jako podmiot trzeci (tj. zleceniobiorca usługi polegającej na wystawieniu faktury w imieniu i na rzecz kontrahenta, zgodnie z jego wskazówkami). Wnioskodawca będzie wystawiał faktury jako pełnomocnik, za co będzie otrzymywał stosowne wynagrodzenie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do wniosku, iż nie narusza przepisów podatkowych zlecenie innemu podmiotowi (zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi VAT), na podstawie stosownej umowy, technicznej czynności wystawienia faktury w imieniu i na rzecz podatnika podatku od towarów i usług. Należy jednak pamiętać, iż wystawiane faktury muszą spełniać wymogi określone w cytowanych wyżej przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, a więc zachowana musi być również odpowiednia numeracja faktur.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie wystawiania faktur. Natomiast w kwestii dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz w zakresie obowiązku poinformowania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zawarciu umów dotyczących wystawiania faktur zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia Nr ILPP2/443-1165/08 -7/EN i ILPP2/443-1165/08-8/EN z dnia 27 marca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.