ILPP2/443-1130/09-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2009 r. (data wpływu 1 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku udzielania pożyczek innym podmiotom w ramach usług finansowych - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku udzielania pożyczek innym podmiotom w ramach usług finansowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zamierza zawrzeć z wieloma podmiotami umowy pożyczki. Na mocy postanowień tych umów przekazywać będzie środki pieniężne na rzecz kontrahentów. Kontrahenci ci dokonywać będą okresowo spłat poszczególnych rat pożyczek, wraz z odsetkami.

Zainteresowany nie jest bankiem, ani instytucją finansową działającą na podstawie przepisów szczególnych. Wystąpił do Urzędu Statystycznego z wnioskiem o klasyfikację świadczonych usług. W ocenie Urzędu Statystycznego świadczone przez Spółkę usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.90 - "Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym, pozostałe".

Wnioskodawca na kwotę odsetek wystawiać będzie faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udzielane przez Spółkę pożyczki innym podmiotom w ramach umów pożyczek stanowią usługi finansowe zwolnione z podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1, załącznik nr 4 poz. 3 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielane pożyczki innym podmiotom w ramach umów pożyczek stanowią usługi finansowe, które na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, załącznik nr 4 poz. 3 ustawy o VAT są usługami finansowymi zwolnionymi z podatku VAT.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega świadczenie usług, które ustawa o VAT w art. 8 ust. 1 definiuje jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Artykuł 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT precyzuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zaś w rozumieniu ustawy VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Jednocześnie w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wskazane jest, iż zwolnione z podatku VAT są usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. W załączniku tym, pod poz. 3 wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego. Udzielnie pożyczek nie zostało wyłączone z zakresu tego zwolnienia.

Z uwagi na harmonizację prawa podatkowego w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, należy mieć na uwadze przepis art. 2 ust. 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. (dalej: "Dyrektywa"). Przepis ten stanowi, iż opodatkowaniu VAT podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Interpretacja tego przepisu powinna mieć na względzie przepis art. 9 Dyrektywy, który definiuje pojęcie podatnika jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultaty, a działalność gospodarczą jako wszelką podejmowaną działalność, a w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. W związku z analizą powyżej przytoczonych przepisów należy zwrócić uwagę, iż nie chodzi o deklarowany zakres działalności podmiotu np. w rejestrze przedsiębiorców czy w umowie spółki, ale o faktyczny zakres podejmowanej działalności, który podmiot wykonuje w sposób profesjonalny i niezależny.

Regulacje ustawy o VAT, dotyczące wskazania podmiotu, który jest podatnikiem VAT są właściwie tożsame z uregulowaniami z Dyrektywy. Natomiast nieco odmiennie, w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, została zdefiniowana działalność gospodarcza. Przepis ten stanowi, iż poza zakresem wskazanym w Dyrektywie działalność gospodarczą stanowią również czynności wykonane jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Tym samym, polska ustawa o VAT rozszerza definicję pojęcia działalności gospodarczej oraz zakres czynności będących przedmiotem opodatkowania VAT. Niemniej jednak na taką okoliczność zezwala sama Dyrektywa, która w art. 12 stanowi, iż za podatnika państwa członkowskie mogą uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponadto ustawa o VAT, ani Dyrektywa nie definiują co należy rozumieć pod pojęciem częstotliwości. Według słownikowej definicji pojęcie częstotliwość to "częste powtarzanie się jakiejś czynności, jakiegoś zjawiska". Co więcej, w ustawie o VAT brak jest odwołania w definicji czynności opodatkowanych do pojęcia "przez podatnika działającego w takim charakterze", co może wskazywać na zasadność dokonania interpretacji przepisów ustawy o VAT w drodze wykładni prowspólnotowej. Ustalenie, kiedy pożyczkodawca, z tytułu udzielenia pożyczki, podlega opodatkowaniu VAT lub jest z podatku VAT zwolniony, a kiedy czynność udzielenia pożyczki nie podlega opodatkowaniu VAT, uzależnione jest od kilku czynników, które należałoby rozpatrywać łącznie. W ocenie Zainteresowanego spełnia on przesłanki, aby w myśl przepisów ustawy o VAT uznać go za podmiot działający w charakterze podatnika VAT z tytułu udzielania pożyczek, które to czynności, jako usługi pośrednictwa finansowego, są zwolnione z podatku VAT. Co do zasady czynności dokonywane przez podmioty będą stanowiły działalność gospodarczą jeżeli są wykonywane w sposób ciągły, stały. Jednakże za działalność gospodarczą uznane zostanie również jednorazowe wykonanie czynności, gdy z okoliczności w jakich czynność została wykonana wynika zamiar dokonywania owych czynności w sposób częstotliwy. Zatem decydujące dla uznania udzielenia pożyczki za działalność gospodarczą a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie miał zamiar, jaki przyświecał pożyczkodawcy w chwili udzielenia pożyczki. Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w swoim wyroku z dnia 26 stycznia 2007 r. (sygn. akt l SA/Wr 1688/2006), w którym stwierdził, co następuje:

". Podatnikiem VAT jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi, tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności".

Z dalszej treści uzasadnienia wyżej przytoczonego orzeczenia jasno wynika, iż działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy VAT winna być prowadzona przez profesjonalistów. Wyłącznie czynności stanowiące działania podejmowane przez podatnika w charakterze podatnika VAT podlegają przepisom Dyrektywy oraz ustawy o VAT. W interpretacjach podatkowych często wskazuje się, iż fakt podejmowania czynności w charakterze podatnika VAT oraz podleganie w tym zakresie ustawie o VAT uzależnione jest od tego czy podatnik działa w ramach obrotu nieprofesjonalnego czy profesjonalnego. Tytułem przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 7 maja 2008 r., ITPB2/436-27/08/RS stwierdził "że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług". Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 31 marca 2008 r., sygn. IBPP2/443 -147/08/JCI/KAN-1630/02/08 stanął na stanowisku, iż: "udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym".

Bez znaczenia dla celów ustalenia, czy podmiot, dokonując określonych transakcji, występuje w charakterze podatnika VAT, pozostaje również okoliczność, czy czynności udzielania pożyczek zostały wskazane w zakresie przedmiotu działalności prowadzonej przez Spółkę udzielającą pożyczek. Takie stanowisko przyjmują też organy podatkowe (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 14 sierpnia 2007 r., sygn. ILPP1/443-41/07-2/BD "udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym".).

Zarówno wykładnia organów podatkowych, orzecznictwo polskich sądów administracyjnych, jak i orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazują, iż istotnym kryterium dla celów określenia, kiedy podatnik z tytułu dokonania określonych czynności działa w charakterze podatnika VAT, jest kryterium ciągłości i częstotliwości dokonywania tych czynności.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu w sprawie C-142/99 pomiędzy Floridienne SA i Berginvest SA a Państwem Belgijskim wskazał, iż: "ze względu na to, iż artykuł 2 ust. 1 VI Dyrektywy wyłącza z zakresu stosowania podatku VAT transakcje, w których podatnik nie występuje w takim charakterze, transakcje dotyczące pożyczek (...) podlegają VAT jedynie w sytuacji, gdy stanowią działalność gospodarczą podmiotu w rozumieniu artykułu 4 ust. 2 VI Dyrektywy bądź stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie działalności opodatkowanej, niewynikające jednakże bezpośrednio z tej działalności w rozumieniu artykułu 19 (2) Dyrektywy. W przypadku spółki holdingowej udostępniającej kapitał swym spółkom zależnym, działalność ta może jako taka zostać uznana za działalność gospodarczą polegającą na korzystaniu z tego kapitału z myślą o czerpaniu zysków poprzez pobieranie odsetek w sposób ciągły, przy spełnionym założeniu, że powyższe nie jest dokonywane sporadycznie oraz nie jest ograniczone do zarządzania portfelem inwestycyjnym w taki sam sposób, jak czyniłby to inwestor prywatny (...), oraz że jest dokonywane w gospodarczym lub komercyjnym celu charakteryzującym się, w szczególności, dążeniem do maksymalizacji zwrotu z inwestycji kapitałowej". Również linia orzecznicza w Polsce zmierza w kierunku uwzględnienia, jako jednego z głównych kryteriów oceny działania podmiotu w charakterze podatnika VAT, czynnika częstotliwości dokonywania określonych czynności. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3554/06 stwierdził, iż "z treści analizowanych przepisów wynika przy tym, że staje się podatnikiem również ten, kto w ramach prowadzonej działalności, zdefiniowanej na potrzeby VAT wykonał czynność opodatkowaną jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Okoliczności te powinny istnieć w chwili wykonania usługi".

Podobne stanowisko w tej sprawie zajmują organy podatkowe. Przykładowo w postanowieniu z dnia 10 września 2007 r., sygn. 1472/SPC/436-45/07/PK Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, co następuje: "status podatnika podatku od towarów i usług posiada podmiot prowadzący działalność gospodarczą, tylko w odniesieniu do czynności, które wchodzą w zakres tej działalności. W związku z tym podatkowi od towarów i usług podlegać będą umowy pożyczki udzielane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro pożyczkodawca udzielał pożyczek w przeszłości i zamierza dokonywać takie czynności w przyszłości i spełnione są inne wskazane powyżej warunki to należy uznać, iż pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług".

Zatem do uznania operacji udzielenia pożyczki za usługę pośrednictwa finansowego w rozumieniu ustawy VAT konieczny jest wyraźny zamiar częstotliwości takiego działania oraz działanie w charakterze podatnika VAT, co zdaniem Spółki ma miejsce. Udzielanie bowiem kilku pożyczek w roku przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W związku z powyższym, zdaniem Zainteresowanego, udzielanie przez niego pożyczek stanowi świadczenie usług pośrednictwa finansowego, które jest zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Artykuł 8 ust. 3 ustawy stanowi ponadto, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zamierza zawrzeć z wieloma podmiotami umowy pożyczki. Na mocy postanowień tych umów przekazywać będzie środki pieniężne na rzecz kontrahentów. Kontrahenci ci dokonywać będą okresowo spłat poszczególnych rat pożyczek, wraz z odsetkami. Wnioskodawca nie jest bankiem, ani instytucją finansową działającą na podstawie przepisów szczególnych. W ocenie Urzędu Statystycznego świadczone przez Spółkę usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.90 - "Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym, pozostałe".

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zatem, udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych świadczone poza systemem bankowym zaliczane są do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWiU, a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Wobec powyższego udzielanie pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Stosownie zaś do poz. 3 powyższego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione są od podatku usługi zakwalifikowane do PKWiU - sekcja J ex (65-67) tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Biorąc pod uwagę zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, że usługa udzielania pożyczki mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.90, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, przy czym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o przedstawioną przez Wnioskodawcę klasyfikację statystyczną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.