ILPP2/443-1127/10-2/MN - Brak pełnomocnictwa UPL-1 i jego skutki w sytuacji składania deklaracji VAT-7 (deklaracje składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2010 r. (data wpływu 20 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wysłał listem poleconym wraz z deklaracją VAT-7 upoważnienie do elektronicznego przesyłania deklaracji na formularzu UPL-1. Deklarację VAT-7 za kolejny miesiąc przesłał terminowo już w formie elektronicznej. Deklaracja wykazywała kwotę do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w terminie 60 dni. Zainteresowany posiada dowód potwierdzający termin złożenia zeznania podatkowego, tj. Urzędowe Poświadczenie Odbioru (UPO). Zgodnie z informacjami zawartymi na stronie www.e-deklaracje.gov.pl, Urzędowe Poświadczenie Odbioru pobrać można wyłącznie dla dokumentów o statusie 200, czyli takich, których przetwarzanie dokumentu zostało zakończone poprawnie. Otrzymując UPO do przesłanej deklaracji w formie elektronicznej Wnioskodawca był przekonany o prawidłowości procedury. Organ podatkowy powiadomił Zainteresowanego, że do urzędu nie wpłynął jednak formularz UPL-1. Otrzymał również informację, że organ podatkowy, do którego wpłynęła deklaracja bez ważnego UPL-1 zostanie przez organ podatkowy odrzucona. Wnioskodawca został poinformowany o konieczności papierowego złożenia deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Deklaracja przesłana drogą elektroniczną w obowiązującym terminie, nawet w przypadku braku UPL-1, do której otrzymano UPO należy uznać, że była ona prawidłowa, złożona terminowo. "Urzędowe Poświadczenie Odbioru (UPO) stanowi dowód i potwierdzenie terminu złożenia deklaracji podatkowej" (ILPB1/415-478/09-2/AA).

Ad. 2.

Organ podatkowy nie ma podstaw prawnych do odrzucenia deklaracji, do której otrzymał UPO, nawet mimo braku UPL-1. Zdaniem Zainteresowanego, właściwy tryb postępowania powinien wynikać z ordynacji podatkowej, tzn. organ podatkowy ma obowiązek przyjąć dokument w formie elektronicznej, a jeżeli dokument zawiera jakiekolwiek braki formalne organ wzywa podatnika do usunięcia braków w terminie 7 dni (wraz z pouczeniem, że nie usunięcie braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia).

Ad. 3.

Nie ma konieczności składania ponownego deklaracji papierowej jeśli dysponuje on Urzędowym Potwierdzeniem Odbioru deklaracji złożonej w wersji elektronicznej.

Ad. 4.

Termin do zwrotu podatku VAT powinien się liczyć od dnia złożenia deklaracji w formie elektronicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 3a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), deklaracje określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie § 3 mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Organ podatkowy lub elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego administracji podatkowej potwierdza, w formie dokumentu elektronicznego, złożenie deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej (art. 3a § 2 Ordynacji podatkowej).

Minister właściwy do spraw finansów publicznych - na podstawie art. 3a § 3 ww. ustawy - określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje deklaracji, które mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej, mając na względzie potrzebę stopniowego upowszechniania elektronicznej formy kontaktów z organami podatkowymi oraz częstotliwość składania deklaracji.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie określenia rodzajów deklaracji, które mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej (Dz. U. Nr 246, poz. 1817 z późn. zm.). I tak, w myśl § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, za pomocą środków komunikacji elektronicznej mogą być składane następujące deklaracje: deklaracja dla podatku od towarów i usług (VAT-7).

Zgodnie z art. 3b § 1 Ordynacji podatkowej, deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej powinna zawierać:

Stosownie do § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie struktury logicznej deklaracji i podań, sposobu ich przesyłania oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone (Dz. U. Nr 246, poz. 1820 z późn. zm.), przez urzędowe poświadczenie odbioru rozumie się urzędowe poświadczenie określone w § 2 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w pkt 6.

Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 września 2005 r. w sprawie warunków organizacyjno-technicznych doręczania dokumentów elektronicznych podmiotom publicznym (Dz. U. Nr 200, poz. 1651), urzędowe poświadczenie odbioru to dane elektroniczne dołączone do dokumentu elektronicznego doręczonego podmiotowi publicznemu lub połączone z tym dokumentem w taki sposób, że jakakolwiek późniejsza zmiana dokonana w tym dokumencie jest rozpoznawalna, określające:

Z kolei, kwestie dotyczące działania strony przez pełnomocnika w zakresie: zobowiązania podatkowego, postępowania podatkowego, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, interpretacji przepisów prawa podatkowego, zostały uregulowane w odrębnych działach Ordynacji podatkowej. Postępowanie podatkowe zostało unormowane w dziale IV ww. ustawy.

Zgodnie z art. 136 Ordynacji podatkowej, strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania.

W myśl art. 137 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych.

Na mocy art. 137 § 2 Ordynacji podatkowej, pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu.

Pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny, a także doradca podatkowy mogą sami uwierzytelnić odpis udzielonego im pełnomocnictwa oraz odpisy innych dokumentów wykazujących ich umocowanie. Organ podatkowy może w razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony (art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej).

Z powyższego wynika, iż każda strona, w tym osoba fizyczna, może działać w sprawie przez pełnomocnika. Jednakże dla wykazania, że pełnomocnik został dla strony ustanowiony, niezbędne jest złożenie do akt sprawy dokumentu stwierdzającego ustanowienie takiego pełnomocnika.

Istotne jest również wyjaśnienie pojęcia "akta", które występuje w treści art. 137 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Według "Popularnego słownika języka polskiego PWN" (Warszawa 2003), akta to zbiór dokumentów urzędowych, prawnych, księgi urzędowe, prawne. Natomiast zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1997), za akta uważa się zbiór dokumentów odnoszących się do jakiejś sprawy, a także zbiór zawierających je ksiąg. W związku z powyższym za akta sprawy, uważa się dokumenty zebrane w toku konkretnego postępowania, opisane sygnaturą, kwalifikacją prawną itp. Ponadto zakłada się je odrębnie dla każdej sprawy. Nie ulega zatem wątpliwości, że zgodnie z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej, pełnomocnik dołącza oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa do akt konkretnej sprawy.

Obowiązek składania deklaracji podatkowych wynika z przepisów materialnego prawa podatkowego. Kwestia podpisywania deklaracji przez pełnomocnika została uregulowana w art. 80a § 1-5 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 80a § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja, w tym deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej, może być podpisana także przez pełnomocnika podatnika, płatnika lub inkasenta.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy (art. 80a § 2 Ordynacji podatkowej).

Według art. 80a § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa, pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa podatnik, płatnik lub inkasent składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach ewidencji podatników i płatników.

Stosownie do art. 80a § 3 ww. ustawy, jeżeli przepisy prawa podatkowego wymagają podpisania deklaracji przez więcej niż jedną osobę, pełnomocnictwo do podpisania tej deklaracji jest skuteczne, jeżeli udzieliły go wszystkie osoby.

W kwestiach dotyczących pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pełnomocnictwa w postępowaniu podatkowym (art. 80a § 4 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 80a § 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz wzór zawiadomienia o odwołaniu tego pełnomocnictwa, uwzględniając zakres pełnomocnictwa i dane identyfikujące podatnika, płatnika lub inkasenta oraz pełnomocnika.

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 8 kwietnia 2009 r. w sprawie wzoru pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz wzoru zawiadomienia o odwołaniu tego pełnomocnictwa (Dz. U. Nr 57, poz. 470). Według § 1 ww. rozporządzenia, wzór pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej (UPL-1), stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Z powyższego wynika, iż w przypadku podpisywania deklaracji przez pełnomocnika, zastosowanie mają przepisy art. 136 oraz art. 137 Ordynacji podatkowej, a zatem ustanowienie pełnomocnika w sprawach dotyczących podpisywania deklaracji odbywa się w sposób analogiczny jak w postępowaniu podatkowym.

Jednakże pojęcie akt sprawy należy odnosić do postępowania podatkowego, gdzie takie akta są tworzone w trakcie prowadzonego postępowania. W przypadku składania deklaracji podatkowych zasadnym jest uznanie, iż czynność składania deklaracji podatkowych i korekt tych deklaracji jest czynnością uregulowaną w sposób odrębny od postępowania podatkowego. Tym samym zastosowanie art. 137 Ordynacji podatkowej ma miejsce w takim zakresie, w jakim odsyłają regulacje art. 80a § 1-5 Ordynacji podatkowej.

Przepisy art. 80a § 2 ww. ustawy stanowią, iż pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy. Oznacza to, że wystarczy aby Wnioskodawca złożył raz, przed właściwym organem podatkowym, udzielone mu pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji, by do czasu powiadomienia organu podatkowego o odwołaniu przedmiotowego pełnomocnictwa, skutecznie reprezentować swojego mocodawcę w zakresie podpisywania deklaracji.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wysłał listem poleconym wraz z deklaracją VAT-7 upoważnienie do elektronicznego przesyłania deklaracji na formularzu UPL-1. Deklaracje VAT-7 za kolejny miesiąc przesłał terminowo już w formie elektronicznej. Deklaracja wykazywała kwotę do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w terminie 60 dni. Zainteresowany posiada dowód potwierdzający termin złożenia zeznania podatkowego, tj. Urzędowe Poświadczenie Odbioru (UPO). Urzędowe Poświadczenie Odbioru pobrać można wyłącznie dla dokumentów o statusie 200, czyli takich, których przetwarzanie dokumentu zostało zakończone poprawnie. Organ podatkowy powiadomił Zainteresowanego, że do urzędu nie wpłynął jednak formularz UPL-1. Otrzymał on również informację, z organu podatkowego, do którego wpłynęła deklaracja bez ważnego UPL-1, że zostanie ona przez organ podatkowy odrzucona. Wnioskodawca został poinformowany o konieczności papierowego złożenia deklaracji VAT-7.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że co do zasady deklaracje podatkowe są podpisywane przez podatnika. Deklaracje mogą być również podpisane przez osobę działającą w imieniu podatnika, tj. przez pełnomocnika, pod warunkiem udzielenia takiego pełnomocnictwa, z zakresu którego wynikać będzie w sposób jednoznaczny umocowanie pełnomocnika do podpisywania deklaracji podatkowych. Powyższe wynika z faktu, iż deklaracja podatkowa jest dokumentem stanowiącym oświadczenie wiedzy i dlatego koniecznym jest by pełnomocnik legitymował się szczególnym pełnomocnictwem.

W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca - jako pełnomocnik podatnika - nie przedłożył do właściwego Urzędu Skarbowego pełnomocnictwa udzielonego przez podatnika na formularzu UPL-1, z zakresu którego wynika w sposób jednoznaczny umocowanie pełnomocnika do podpisywania deklaracji podatkowych składanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej, stwierdzić należy, że tak złożona deklaracja nie jest deklaracją prawidłową i złożoną terminowo, pomimo, iż Zainteresowany posiada Urzędowe Poświadczenie Odbioru.

Uregulowania dotyczące czynności sprawdzających dokonywanych przez organ podatkowy zawarte zostały w Dziale V Ordynacji podatkowej.

Na mocy art. 272 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe pierwszej instancji, z zastrzeżeniem art. 272a, dokonują czynności sprawdzających, mających na celu:

W razie wątpliwości co do poprawności złożonej deklaracji organ podatkowy może wezwać do udzielenia, w wyznaczonym terminie, niezbędnych wyjaśnień lub uzupełnienia deklaracji, wskazując przyczyny podania w wątpliwość rzetelności danych w niej zawartych (art. 274a § 2 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 280 ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale stosuje się odpowiednio przepis art. 143 oraz przepisy rozdziałów 1-3, 5, 6, 9, 10, 14, 16 oraz 23 działu IV.

W Rozdziale 6 Działu IV Ordynacji podatkowej ustawodawca zawarł uregulowania dotyczące wezwań w postępowaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 155 § 1 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy może wezwać stronę lub inne osoby do złożenia wyjaśnień, zeznań lub dokonania określonej czynności osobiście, przez pełnomocnika lub na piśmie, jeżeli jest to niezbędne dla wyjaśnienia stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy.

Na mocy art. 159 § 1 ww. ustawy, w wezwaniu należy wskazać:

Stosownie do art. 160 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w sprawach uzasadnionych ważnym interesem adresata lub gdy stan sprawy tego wymaga, wezwania można dokonać telegraficznie lub telefonicznie albo przy użyciu innych środków łączności, z podaniem danych wymienionych w art. 159 § 1 i 1a.

Wezwanie przekazane w sposób określony w § 1 powoduje skutki prawne tylko wtedy, gdy nie ma wątpliwości, że dotarło do adresata we właściwej treści i w odpowiednim terminie (art. 160 § 2 cyt. ustawy).

Zatem, jeżeli Wnioskodawca nie dostarczył do właściwego urzędu skarbowego pełnomocnictwa udzielonego mu przez podatnika na formularzu UPL-1, w imieniu którego składał deklarację podatkową, to ww. deklaracja została podpisana nieprawidłowo, a zatem nie wywołuje skutków prawnych.

W związku z zaistniałą sytuacją, urząd skarbowy w wyniku przeprowadzonych czynności sprawdzających, wzywa podatnika w trybie art. 155 Ordynacji podatkowej do złożenia prawidłowej pod względem formalnym deklaracji VAT-7. Wezwanie takie musi zawierać elementy wskazane w art. 159 § 1 ww. ustawy. W sprawach uzasadnionych ważnym interesem adresata lub gdy stan sprawy tego wymaga, wezwania można dokonać telegraficznie lub telefonicznie albo przy użyciu innych środków łączności, z podaniem danych wymienionych w art. 159 § 1 cyt. ustawy - zgodnie z art. 160 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zeznanie podatkowe (deklaracje) bez podpisu kwalifikowanego można wysłać za pomocą systemu e-Deklaracje tylko raz. W przypadku konieczności przesłania kolejnej wersji zeznania - deklaracji (korekty), można to uczynić jedynie w wersji papierowej lub przy użyciu podpisu kwalifikowanego.

Tym samym, podatnik zobowiązany jest do ponownego złożenia deklaracji podatkowej VAT-7 w formie papierowej lub przy użyciu podpisu kwalifikowanego, ponieważ przepisy podatkowe nie przewidują ponownego złożenia deklaracji VAT-7 w formie elektronicznej, a elektroniczny system e-Deklaracje nie zapewnia takiej możliwości.

Na mocy art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

W świetle powyższych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa skorygowanie deklaracji następuje poprzez złożenie korygującej deklaracji wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Skorygowanie deklaracji polega na złożeniu tego samego rodzaju deklaracji, za ten sam okres rozliczeniowy, ale o innej treści. Złożenie przez podatnika korekty deklaracji powoduje, iż deklaracja korygująca zastępuje deklarację pierwotną, która traci moc prawną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Według art. 87 ust. 2 ww. ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika (art. 87 ust. 2 ww. ustawy).

Złożenie deklaracji korygującej powoduje, iż zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, termin zwrotu liczony jest od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Nowa deklaracja jest nowym rozliczeniem danego okresu i od jej złożenia należy na nowo liczyć termin zwrotu. W związku z powyższym, termin zwrotu podatku VAT liczyć należy od dnia złożenia korekty deklaracji VAT-7 w formie papierowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.