ILPP2/443-1109/10-5/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) oraz pismem z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu przedsiębiorstwa i korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 19 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu przedsiębiorstwa i korekty podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pismem z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o dowód uiszczenia opłaty od wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar wraz z innymi osobami założyć spółkę komandytową prawa polskiego. Planuje on przekazać swoje przedsiębiorstwo jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej w zamian za udziały.

W skład przedsiębiorstwa będącego przedmiotem wkładu wejdą wszystkie aktywa Zainteresowanego, w tym środki trwałe (m.in.: prawo użytkowania wieczystego, budynki, budowle, urządzenia techniczne i maszyny), należności krótkoterminowe z tytułu dostaw towarów i usług, środki pieniężne. Aktywa te będą przedmiotem wkładu w postaci przedsiębiorstwa. Ponadto, w ramach wkładu w postaci przedsiębiorstwa spółka komandytowa przejmie dotychczasowych pracowników Wnioskodawcy. Spółka komandytowa wskutek wniesienia do niej wkładu w postaci przedsiębiorstwa Zainteresowanego, przejmie dotychczasową jego działalność polegającą na składowaniu i dystrybucji bitumu i będzie ją kontynuować. Będzie ona zatem podatnikiem VAT w Polsce i dokona rejestracji do VAT. W szczególności spółka komandytowa będzie kontynuować współpracę z dotychczasowymi klientami i dostawcami Spółki. W chwili obecnej działalność prowadzona przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (względnie podatkowi od wartości dodanej poza granicami RP), zaś on nie korzysta ze zwolnień od tego podatku. Zainteresowany jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku wynika, że opisany powyżej zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu cywilnego oraz, że likwidacja Wnioskodawcy będzie miała kiedyś miejsce. Spółka nie będzie kontynuowała działalności w zakresie prowadzonym przed wniesieniem przedsiębiorstwa jako wkładu do spółki komandytowej. Zainteresowany wyraźnie wskazał, że spółka komandytowa w ramach wkładu otrzyma wszystkie aktywa i przejmie dotychczasową jego działalność, w tym jego pracowników. W związku z tym, nie będzie on w stanie od dnia wniesienia przedsiębiorstwa do spółki komandytowej prowadzić tego przedsiębiorstwa. Będzie jedynie uprawniony do otrzymania przepadającego na niego przyszłego zysku spółki komandytowej. To czy Wnioskodawca w przyszłości podejmie jakąkolwiek działalność zarobkową, nie wpłynie wstecznie na sposób kwalifikacji podatkowej wkładu do spółki komandytowej. Skoro jednak Zainteresowany zdecydował się na wniesienie przedsiębiorstwa do innego podmiotu, należy przyjąć, że nie zamierza kontynuować aktywnej działalności zarobkowej w najbliższej przyszłości, za wyjątkiem uczestnictwa w spółce osobowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja wniesienia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do spółki komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz czy spowoduje konieczność dokonania korekty podatku naliczonego dla Zainteresowanego.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja wniesienia aportu w postaci jego przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz nie spowoduje konieczności korekty podatku naliczonego dla niego.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ptu), przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Ponieważ w ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęcia przedsiębiorstwa, w literaturze oraz orzecznictwie do oceny, czy dana transakcja dotyczy przedsiębiorstwa czy też nie, przyjmuje się, iż zastosowanie ma definicja przedsiębiorstwa zawarta w ustawie - Kodeks Cywilny. Zgodnie z art. 55.1. Kodeksu Cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zgodnie zaś z art. 55.2. Kodeksu Cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo Zainteresowanego zajmuje się składowaniem i dystrybucją bitumu. Według bilansu Spółki sporządzonego na dzień 31 marca 2010 r., w skład jej aktywów wchodzą:

* środki trwałe (m.in.: grunty, budynki, budowle, urządzenia techniczne i maszyny),

* należności krótkoterminowe z tytułu dostaw towarów i usług,

* środki pieniężne w kasie i na rachunku bankowym.

Aktywa te będą przedmiotem wkładu w postaci przedsiębiorstwa. Ponadto, w ramach wkładu w postaci przedsiębiorstwa zostaną przez spółkę komandytową przejęci dotychczasowi pracownicy Wnioskodawcy jak również umowy handlowe, oraz związani z nimi dostawcy i kontrahenci. Suma wniesionych w ramach przedsiębiorstwa komponentów umożliwi spółce osobowej niezakłóconą kontynuację dotychczasowej działalności gospodarczej.

Z orzecznictwa wynika, że podstawową cechą przedsiębiorstwa jest samodzielność. Znajduje ona wyraz w odrębności jego składników majątkowych, samodzielności organizacyjnej, podporządkowaniu realizacji określonego zadania (zadań) gospodarczego, indywidualizacji za pomocą własnych oznaczeń i firmy, posiadaniu własnej dokumentacji księgowej, a także byciu (jako całość) podmiotem określonych obowiązków o charakterze publicznym i prywatnym. Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą jego składników, lecz ich zorganizowanym zespołem, a wartość przedsiębiorstwa nie jest równa wartości jego składników, ale jest odpowiednio wyższa o wartość czynnika organizacyjnego (wyrok NSA z dnia 24 listopada 1999 r., I SA/Kr 1189/99).

Wskazuje się, że wyliczenie elementów składowych przedsiębiorstwa ma charakter otwarty i pełni rolę tylko wskazówki interpretacyjnej. Należy więc każdorazowo odnosić go do charakteru prowadzonej działalności przedsiębiorstwa. Przyjęty w orzecznictwie pogląd wskazuje, że aby dokonać przeniesienia przedsiębiorstwa, przeniesienie musi dotyczyć minimum środków koniecznych do prowadzenia przedsiębiorstwa (tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2000 r., sygn. I CKN 850/98): "Ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest więc możliwa in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Strony - jak wynika z art. 55.2 k.c. mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączaniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo". Teza ta została potwierdzona w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2003 r. (sygn. lV/CKN 51/01)"Jednakże nawet wyłączenie niektórych składników nie uniemożliwia przyjęcia, że doszło do zbycia (wniesienia jako aportu) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55.1 k.c., jeśli na nabywcę przeszło to minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie konieczne są do podjęcia przez niego takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca. (...) Dla oceny, że doszło do wniesienia przedsiębiorstwa jako aportu do spółki z o.o., nie jest konieczne ani decydujące stwierdzenie w akcie aportu, iż przedmiot aportu wyczerpuje wszystkie składniki przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55.1 k.c.".

Odnosząc się zaś do braku obowiązku dokonywania korekty podatku VAT naliczonego, o której mowa w art. 90-91 ptu przez Zainteresowanego, wskazać należy, iż w myśl art. 91 ust. 9 ptu w przypadku zbycia przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przyjęta w art. 6 pkt 1 ptu opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa w formie aportu powoduje, że zbycie to nie skutkuje w sferze wcześniejszych odliczeń podatku dokonanych przez podatnika - zbywcę, co pozostaje w zgodzie z zasadą neutralności podatku od towarów i usług. Nabywca zaś jako beneficjent praw i obowiązków zbywcy, ma obowiązek dokonywania ewentualnych korekt w zakresie podatku naliczonego, w takim zakresie, w jakim do ich dokonania zobowiązany byłby również zbywca przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę cytowane przepisy oraz orzecznictwo sądów nie ma, zdaniem Wnioskodawcy, wątpliwości, iż planowana transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ani nie wiąże się z obowiązkiem korekty podatku naliczonego. Stanowisko Zainteresowanego, iż wniesienie wkładu w formie przedsiębiorstwa do spółki osobowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT potwierdzają również najnowsze interpretacje Ministra Finansów (Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP1/443-87/10/KM z dnia 27 kwietnia 2010 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie "transakcji zbycia", należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów", w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Dlatego też posłużyć należy się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna, mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar wraz z innymi osobami założyć spółkę komandytową, do której planuje przekazać swoje przedsiębiorstwo jako wkład niepieniężny w zamian za udziały. W skład przedsiębiorstwa będącego przedmiotem wkładu wejdą wszystkie aktywa Zainteresowanego, w tym środki trwałe (m.in.: prawo użytkowania wieczystego, budynki, budowle, urządzenia techniczne i maszyny), należności krótkoterminowe z tytułu dostaw towarów i usług, środki pieniężne. Aktywa te będą przedmiotem wkładu w postaci przedsiębiorstwa. Ponadto, w ramach wkładu w postaci przedsiębiorstwa spółka komandytowa przejmie dotychczasowych pracowników Wnioskodawcy. Spółka komandytowa wskutek wniesienia do niej wkładu w postaci przedsiębiorstwa Zainteresowanego, przejmie dotychczasową jego działalność polegającą na składowaniu i dystrybucji bitumu i będzie ją kontynuować. W szczególności spółka komandytowa będzie kontynuować współpracę z dotychczasowymi klientami i dostawcami Spółki.

Wnioskodawca wskazał jednocześnie, że zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż transakcja wniesienia przedsiębiorstwa Zainteresowanego do spółki komandytowej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna, bowiem zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego (...).

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi - art. 91 ust. 7 ustawy.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów, wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia (aportu) przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości. Ponadto, korekta ta jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Wnioskodawca wskazał, że jego działalność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a on sam jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym.

Biorąc pod uwagę brzmienie przywołanych przepisów oraz opis zawarty we wniosku stwierdzić należy, iż Zainteresowany nie będzie miał obowiązku dokonania korekt odliczonego podatku, w związku z wniesieniem w formie aportu całego przedsiębiorstwa.

Obowiązek dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego spoczywać będzie na nabywcy przedsiębiorstwa, stosownie do brzmienia art. 91 ust. 9 ustawy.

Ponadto, odpowiadając na zarzuty Wnioskodawcy sformułowane w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia braków formalnych wniosku, iż pytania zawarte w wezwaniu nie mają wpływu na treść interpretacji prawa podatkowego ani na wydłużenie terminu rozpatrywania wniosku, tut. Organ stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Ponadto, w myśl art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

W związku z tym wskazać należy, iż to Organ wydający interpretację indywidualną zobowiązany jest do analizy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jego elementów oraz wszelkich okoliczności, które mają wpływ na ocenę stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę. Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego stanowi ocenę stanowiska Zainteresowanego w oparciu o przedstawiony we wniosku opis sprawy, jednakże to Organ podatkowy dokonuje oceny, czy opis ten we wskazanym przez Wnioskodawcę zakresie został przedstawiony w sposób wyczerpujący. W konsekwencji, pytania zawarte w wezwaniu do usunięcia braków formalnych wniosku sformułowane zostały w celu wyjaśnienia ponad wszelką wątpliwość wszystkich okoliczności, w jakich będzie miało miejsce wniesienie aportem przedsiębiorstwa Zainteresowanego do spółki komandytowej, niezbędnych do podjęcia przez Organ podatkowy prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.