ILPP2/443-1092/08/12-S1/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt I SA/Go 330/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1874/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni - podatnik, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania robót ogólnobudowlanych, wykonywania instalacji c.o. i wentylacyjnych, wod-kan. i gazowych, wynajmu sprzętu budowlanego i transportu drogowego towarów pojazdami uniwersalnymi. Prowadzona przez Zainteresowaną działalność nie obejmuje pośrednictwa w obrocie nieruchomości.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są współwłaścicielami na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej udziału wynoszącego 1/2 części nieruchomości rolnej niezabudowanej, (...). Współwłaścicielem pozostałej części nieruchomości jest szwagier Zainteresowanej. Nieruchomość nabyta została na mocy umowy sprzedaży z dnia 7 grudnia 2006 r. W chwili nabycia dla przedmiotowej nieruchomości Gmina nie posiadała aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomość została nabyta na własne potrzeby.

W kwietniu 2008 r. Rada Miejska uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który swoim zakresem obejmuje przedmiotową nieruchomość. Teren objęty planem miejscowym jest przeznaczony na MN - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i KDW - tereny dróg wewnętrznych kołowych.

We wrześniu 2008 r. dokonano podziału niezabudowanej nieruchomości oznaczonej nr 120/2 na X działki. Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać część z wydzielonych działek.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż przedmiotowa nieruchomość rolna została zakupiona w celach rolniczych. Nabyte działki miały wejść w skład prowadzonych przez męża i szwagra Wnioskodawczyni gospodarstw rolnych. Z uwagi na trudną sytuację finansową Zainteresowana zmuszona jest do sprzedaży części z wydzielonych działek. Przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym rolniczej), jak również nie były przedmiotem najmu, dzierżawy itp. Działki nie są uzbrojone ani ogrodzone. Wnioskodawczyni nie poniosła nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. W roku 2008 zamieszczono ogłoszenie o sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży kolejnych wydzielonych działek dojdzie do powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a Zainteresowaną będzie należało uznać za podatnika podatku VAT zobowiązanego do odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży zarówno pierwszej jak i kolejnych wydzielonych działek nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a Zainteresowana nie będzie podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy gruntów.

Pojęcie podatnika w ustawie o podatku od towarów i usług zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustawa o VAT definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów należy przyjąć, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, iż działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Wobec tego w przypadku wykonywania czynności poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód w świetle ww. przepisów z tytułu wykonania takiej czynności Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonała jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez Zainteresowaną jej majątku prywatnego. Majątek ten nabyty został na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania jej za podatnika VAT.

Warunkiem koniecznym dla uznania, że Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działała ona jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, jak również okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie niezbędnym jest odwołanie się do treści Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r.). Pojęcie podatnika w Dyrektywie stanowi jeden z podstawowych elementów konstrukcyjnych podatku od wartości dodanej, ale też jest pojęciem specyficznym, które z jednej strony definiuje relację z przedmiotem opodatkowania stanowiąc, że podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie w dowolnym miejscu działalność gospodarczą, bez względu na cele czy też rezultaty takiej działalności (art. 9 ust. 1). Natomiast z drugiej strony przedmiot opodatkowania zdefiniujemy w relacji do pojęcia podatnika, gdyż powołując się na art. 2 Dyrektywy podlegają opodatkowaniu odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług dokonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Uwzględniając powyższe aspekty definicji należy uznać, że podatnikiem podatku od wartości dodanej w rozumieniu Dyrektywy jest każdy kto spełnia łącznie następujące warunki: prowadzi działalność gospodarczą, w sposób obiektywny (niezależny), w sposób odpłatny i w sposób ciągły (stały) i ma zamiar obiektywny bycia tym podatnikiem, tj. działania w charakterze podatnika.

Zakres działalności gospodarczej nie ma charakteru nieograniczonego. Granice wyznaczają tutaj operacje pod tytułem prywatnym lub tzw. "czyste" zarządzanie własnością, które nie przyznają statusu podatnika wykonawcy tych operacji. Fakt traktowania czynności dotyczących majątku prywatnego jako będących poza zakresem działalności gospodarczej jest konsekwencją użycia w art. 2 Dyrektywy sformułowania podatnika działającego w takim charakterze. Użycie takiego sformułowania oznacza niewątpliwie, że dany podmiot posiadający generalnie status podatnika (czyli zgodnie z art. 9 Dyrektywy, prowadzący działalność gospodarczą) może w określonych transakcjach występować jako podmiot nie spełniający tych kryteriów. Przeciwny wniosek byłby nieuprawniony zważywszy na konstrukcję ww. przepisu.

Konsekwencją takiego rozumowania jest uznanie, że podmiot będący podatnikiem może w określonych sytuacjach dokonać transakcji, nawet odpłatnej, która jednak nie spowoduje opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Konstrukcja czynności opodatkowanej przyjęta w Dyrektywie oparta na kryterium charakteru podmiotu wykonującego świadczenie powoduje, że podatek od towarów i usług ma zastosowanie wyłącznie do transakcji związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Wynika to z tego, że system podatku od wartości dodanej powinien bowiem z założenia dotyczyć obrotu profesjonalnego, a nie transakcji indywidualnych o charakterze prywatnym, nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z powyższego wynika, że Dyrektywa wyraźnie rozróżnia operacje realizowane przez podatnika na takie, które dokonuje on pod tytułem prywatnym oraz takie, które dokonuje prowadząc działalność gospodarczą.

Prezentowane przez Wnioskodawczynię stanowisko znalazło potwierdzenie m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 23 stycznia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1950/07, wyroku WSA w Szczecinie z dnia 24 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 826/07 i wyroku WSA w Warszawie z dnia 1 października 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1317/08.

W dniu 24 lutego 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1092/08-5/JK, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę stan prawny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że zamierzona przez Wnioskodawczynię dostawa gruntów, zakupionych z zamiarem prowadzenia na nich działalności gospodarczej, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług. Zatem, sprzedaż ta podlegać będzie opodatkowaniu ww. podatkiem, a Zainteresowaną będzie należało uznać za podatnika podatku VAT zobowiązanego do odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) Wnioskodawczyni wezwała tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2009 r., nr ILPP2/443-1092/08-5/JK.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 10 kwietnia 2009 r., nr ILPP2/443/W-32/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, do tut. Organu w dniu 20 maja 2009 r. wpłynęła skarga na przedmiotową interpretację indywidualną skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 17 września 2009 r., sygn. akt I SA/Go 330/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 3 listopada 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1874/11 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt I SA/Go 330/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1874/11 stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są współwłaścicielami na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej udziału wynoszącego #189; części nieruchomości rolnej niezabudowanej. Współwłaścicielem pozostałej części nieruchomości jest szwagier Zainteresowanej. W chwili nabycia dla przedmiotowej nieruchomości Gmina nie posiadała aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomość została nabyta na własne potrzeby. W kwietniu 2008 r. Rada Miejska uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który swoim zakresem obejmuje przedmiotową nieruchomość. Teren objęty planem miejscowym jest przeznaczony na MN - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i KDW - tereny dróg wewnętrznych kołowych. We wrześniu 2008 r. dokonano podziału niezabudowanej nieruchomości oznaczonej nr 120/2 na X działki. Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać część z wydzielonych działek.

Przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym rolniczej), jak również nie były przedmiotem najmu, dzierżawy itp. Działki nie są uzbrojone ani ogrodzone. Wnioskodawczyni nie poniosła nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży.

Problematyka sprzedaży gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę i jej konsekwencje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług były już wielokrotnie przedmiotem orzekania przez sądy administracyjne. Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w składzie siedmiu sędziów wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wskazał, że przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, iż w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku VAT, i to bez względu na to, czy czynność tę (sprzedaż działek) wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku podkreślił przy tym, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, iż przez pojęcie "handlu" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Ponadto, w wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r. o sygn. akt I FSK 1556/07, Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, iż niewystępujące na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie "majątku osobistego" (majątku prywatnego, majątku wykorzystywanego do celów prywatnych), oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonując podziału majątku na osobisty i związany z działalnością gospodarczą dla potrzeb opodatkowania sprzedaży danego składnika majątkowego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dany składnik majątkowy spełnia powyższe kryteria. Jeżeli tak nie jest, to mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, przy której to czynności dana osoba, choćby mająca status podatnika, w charakterze takim nie występuje.

Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1874/11 orzekając w niniejszej sprawie stwierdził, że w celu rozstrzygnięcia zagadnienia opisanego we wniosku niezbędne jest ustalenie czy Wnioskodawczyni dokonująca sprzedaży działek działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, czy też w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast za kluczowe dla ustalenia charakteru działań Zainteresowanej uznać należy takie elementy jak stopień jej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje że angażuje ona środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku, powołując się na orzeczenie TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), wskazał iż nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowa nieruchomość rolna została zakupiona w celach rolniczych. Nabyte działki miały wejść w skład prowadzonych przez męża i szwagra Wnioskodawczyni gospodarstw rolnych. Z uwagi na trudną sytuację finansową Zainteresowana zmuszona jest do sprzedaży części z wydzielonych działek. Przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym rolniczej), jak również nie były przedmiotem najmu, dzierżawy itp. Działki nie są uzbrojone ani ogrodzone. Wnioskodawczyni nie poniosła nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży.

Okolicznością przesądzającą o uznaniu Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług nie może tu być wyłącznie fakt podziału gruntu na odrębne działki. Podkreślił to Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku z dnia 29 października 2007 r. Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając przeznaczone pod zabudowę grunty działa w charakterze podatnika VAT jako handlowiec - wymaga ustalenia, że jej aktywność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i chęć ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Także samo nabycie gruntów musi nastąpić w celach handlowych, nie zaś w innych celach. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych.

Natomiast z opisu sprawy nie wynika, aby Zainteresowana wykonywała jakiekolwiek czynności, które mogłyby świadczyć o jej zachowaniu jako "handlowca", wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powyższe rozważania stwierdzić należy, że Zainteresowana nie spełnia definicji podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż działek nie będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w przypadku sprzedaży kolejnych wydzielonych działek nie dojdzie u Wnioskodawczyni do powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a tym samym, w związku z tymi transakcjami nie stanie się ona podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji znak ILPP2/443-1092/08-5/JK, tj. w dniu 24 lutego 2009 r.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej obowiązku opodatkowania sprzedaży kolejnych z wydzielonych działek. Natomiast kwestia dotycząca obowiązku opodatkowania sprzedaży pierwszej z wydzielonych działek została rozstrzygnięta w interpretacji z dnia 28 maja 2012 r. Nr ILPP2/443-1092/08/12-S/PG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.