ILPP2/443-1086/12-5/MR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 stycznia 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1086/12-5/MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szkoły Podstawowej, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 25 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2013 r.). o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stosunku do sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej uczniom i pracownikom pedagogicznym i niepedagogicznym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stosunku do sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej uczniom i pracownikom pedagogicznym i niepedagogicznym. Wniosek uzupełniono w dniu 7 stycznia 2013 r. o dowód wniesienia opłaty za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W gminie funkcjonują w formie jednostek budżetowych: Gimnazjum (PKD 2007-8531A), dwie Szkoły Podstawowe (8520Z), Przedszkole Publiczne (PKD 2007-8510Z) oraz Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Przedszkola (ZEASiP) (PKD 2007-8560Z), któremu na podstawie statutu gmina powierzyła zadania związane z obsługą placówek oświatowych. Wypełniając obowiązek dożywiania dzieci i młodzieży szkolnej szkoła podstawowa będzie kupowała obiady od innej jednostki budżetowej (ZEASiP) należącej do tej samej gminy. Zakup odbywać się będzie na podstawie zawartej umowy i noty obciążeniowej bez podatku VAT. Następnie szkoła ta będzie sprzedawać obiady swoim uczniom, za które zapłacą rodzice i zakłady pracy tych rodziców. Szkoła będzie również sprzedawać obiady swoim pracownikom: nauczycielom, administracji i obsługi. Cena sprzedawanego posiłku będzie taka sama jak cena za którą szkoła kupiła obiad. Nie będzie doliczana marża, a tym samym szkoła nie uzyska z tego tytułu żadnych zysków. ZEASiP policzy cenę obiadu dla ucznia tylko za "wkład do kotła", natomiast dla pracowników szkoły cena będzie podwyższona, o koszty prowadzenia kuchni bez naliczania marży zysku. Obiady w szkole podstawowej, w której mieścić się będzie kuchnia, wydawane będą przez pracownika kuchni ZEASiP, szkoła podstawowa nie zatrudnia pracowników obsługi.

Organizacją dożywiania zajmie się ZEASiP, ponieważ by wypełnić obowiązek oszczędnego i gospodarnego wydawania środków publicznych, gmina postanowiła otworzyć jedną kuchnię, zamiast kilku przy każdej ze szkół (art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.)). Ponadto, organizacja dożywiania przez ZEASiP pozwoli obliczyć jednakową cenę "za wsad do kotła" dla wszystkich dzieci i udostępnić uczniom posiłki w jednakowej cenie w całej gminie. Tym samym pozwoli wypełnić obowiązek równego traktowania dzieci i młodzieży szkolnej, oraz zapewnieniu im odpowiedniego wychowania i opieki, o których mowa w preambule i art. 1 pkt 1 ustawy o systemie oświaty. Organizacja dożywiania przy ZEASiP nie jest działalnością nastawioną na zysk, jej zadaniem jest wypełnienie obowiązku zawartego w ustawie o systemie oświaty. Stołówka ta ma charakter wyłącznie socjalno-bytowy i nie będzie świadczyła usług gastronomicznych. Cena za obiad dla uczniów ma być zgodna z ceną "wsadu do kotła", a cena dla pracowników będzie wyższa o inne koszty utrzymania kuchni, ale bez naliczania marży zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy szkoła podstawowa sprzedając obiady swoim uczniom i pracownikom pedagogicznym i niepedagogicznym będzie korzystała ze zwolnienia z rejestracji obrotów na kasie rejestrującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, § 2 w związku z poz. 45 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930), zwalnia usługi stołówek w placówkach wymienionych w art. 43 ust. 9, tj. placówkach oświatowych takich jak szkoły podstawowe, z obowiązku rejestracji na kasie rejestrującej obrotu ze sprzedaży obiadów dla uczniów i pracowników tej szkoły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy, wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r.:

1.

podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł;

2.

podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2012 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Natomiast, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

I tak w części I załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - w poz. 29 wskazano jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania usługi o symbolu ex 85, tj. usługi w zakresie edukacji - z wyłączeniem:

* usług w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych (PKWiU 85.51.10.0),

* usług świadczonych przez szkoły tańca i instruktorów tańca (PKWiU 85.52.11.0),

* usług świadczonych przez szkoły nauki jazdy (PKWiU 85.53.11).

Przy czym symbol ex dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Natomiast w poz. 45 ww. załącznika do rozporządzenia wymieniono usługi stołówek w placówkach wymienionych w art. 43 ust. 9 ustawy, prowadzonych przez te placówki, udostępnianych wyłącznie dla uczniów, studentów i innych podopiecznych oraz nauczycieli i personelu.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, przez placówki oświatowe, o których mowa w ust. 1 pkt 13 oraz w art. 83, rozumie się szkoły i przedszkola publiczne i niepubliczne, szkoły wyższe i placówki opiekuńczo-wychowawcze.

Z opisu sprawy wynika, że w gminie funkcjonują w formie jednostek budżetowych: Gimnazjum, dwie Szkoły Podstawowe, Przedszkole Publiczne oraz Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Przedszkola (ZEASiP), któremu na podstawie statutu gmina powierzyła zadania związane z obsługą placówek oświatowych. Wypełniając obowiązek dożywiania dzieci i młodzieży szkolnej szkoła podstawowa będzie kupowała obiady od innej jednostki budżetowej (ZEASiP) należącej do tej samej gminy. Zakup odbywać się będzie na podstawie zawartej umowy i noty obciążeniowej bez podatku VAT. Następnie szkoła ta będzie sprzedawać obiady swoim uczniom, za które zapłacą rodzice i zakłady pracy tych rodziców. Szkoła będzie również sprzedawać obiady swoim pracownikom: nauczycielom, administracji i obsługi. Cena sprzedawanego posiłku będzie taka sama jak cena za którą szkoła kupiła obiad. Nie będzie doliczana marża, a tym samym szkoła nie uzyska z tego tytułu żadnych zysków. ZEASiP policzy cenę obiadu dla ucznia tylko za "wkład do kotła", natomiast dla pracowników szkoły cena będzie podwyższona, o koszty prowadzenia kuchni bez naliczania marży zysku. Obiady w szkole podstawowej, w której mieścić się będzie kuchnia, wydawane będą przez pracownika kuchni ZEASiP, szkoła podstawowa nie zatrudnia pracowników obsługi. Organizacją dożywiania zajmie się ZEASiP ponieważ by wypełnić obowiązek oszczędnego i gospodarnego wydawania środków publicznych, gmina postanowiła otworzyć jedną kuchnię, zamiast kilku przy każdej ze szkół. Ponadto, organizacja dożywiania przez ZEASiP pozwoli obliczyć jednakową cenę "za wsad do kotła" dla wszystkich dzieci i udostępnić uczniom posiłki w jednakowej cenie w całej gminie. Tym samym pozwoli wypełnić obowiązek równego traktowania dzieci i młodzieży szkolnej, oraz zapewnieniu im odpowiedniego wychowania i opieki. Organizacja dożywiania przy ZEASiP nie jest działalnością nastawioną na zysk, jej zadaniem jest wypełnienie obowiązku zawartego w ustawie o systemie oświaty. Stołówka ta ma charakter wyłącznie socjalno-bytowy i nie będzie świadczyła usług gastronomicznych. Cena za obiad dla uczniów ma być zgodna z ceną "wsadu do kotła", a cena dla pracowników będzie wyższa o inne koszty utrzymania kuchni, ale bez naliczania marży zysku.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że wskazane we wniosku czynności (sprzedaż obiadów swoim uczniom i pracownikom pedagogicznym i niepedagogicznym), będą korzystać ze zwolnienia od obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej w oparciu o § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w zw. z poz. 45 załącznika do tego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2014 r.

Tut. Organ podkreśla, iż do dnia 31 grudnia 2012 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, że interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej uczniom i pracownikom pedagogicznym i niepedagogicznym. W pozostałym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl