ILPP2/443-1076/09/11-S/AD - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury przesyłanej w formie elektronicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Po 194/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1296/10 - stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu 19 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2009 r. (data wpływu 25 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT z faktury przesyłanej w formie elektronicznej - jest prawidłowe.

Wniosek Spółki Akcyjnej z dnia 17 sierpnia 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy możliwości odliczenia podatku VAT z faktury przesyłanej w formie elektronicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką należącą do międzynarodowego koncernu. W ramach koncernu rozważane jest wprowadzenie rozwiązania polegającego na tym, że wystawiane w systemie informatycznym SAP przez jeden podmiot z grupy na rzecz innego podmiotu należącego do tej grupy faktury byłyby w chwili wystawienia równocześnie kierowane w postaci pliku pdf do maila (poczty elektronicznej) i przesyłane odbiorcy. Odbiorca faktury mógłby ją zatem niemalże natychmiast po wystawieniu otrzymać w postaci pliku pdf. Faktura przesłana jako plik pdf byłaby następnie drukowana przez jej odbiorcę i przechowywana w formie papierowej przez okres wymagany przepisami prawa. Spółka występowałaby zarówno w roli wystawcy jak i odbiorcy takich faktur.

Innym rozważanym rozwiązaniem jest wydruk faktur wystawionych przez poszczególne podmioty z grupy na rzecz Spółki na drukarce znajdującej się w siedzibie Spółki (odbiorcy faktur). Podobnie Spółka wystawiając faktury na rzecz podmiotów z grupy umożliwiałaby wydruk tych faktur na drukarkach znajdujących się w siedzibach tych podmiotów. To rozwiązanie może mieć dwa warianty techniczne:

* pierwszy z nich polegałby na tym, ze Spółka otrzymałaby upoważnienie udzielone przez inne podmioty z grupy do wydruku wystawionych na jej rzecz faktur wprost z informatycznych systemów finansowych tych podmiotów, tj. wystawców faktur. Udzielenie upoważnienia łączyłoby się z nadaniem odpowiedniego dostępu określonym osobom do systemów informatycznych wystawców faktur (podmiotów z grupy) w zakresie wydruku wystawionych na rzecz Spółki faktur. Wydruk w tym przypadku byłby inicjowany przez Spółkę, po otrzymaniu przez nią informacji o wystawieniu faktury przez jej wystawcę. Analogicznie Spółka umożliwiłaby takie same działania podmiotom z grupy, dla których to Spółka wystawiłaby faktury;

* drugi wariant techniczny polegałby na tym, że drukarka znajdująca się w siedzibie Spółki zostałaby podłączona do sieci informatycznej w ten sposób, że wystawcy faktur na jej rzecz, będący podmiotami z grupy mieliby możliwość wydruku faktur wprost na tej drukarce. Wydruk w tym przypadku byłby inicjowany przez wystawcę faktur bez udziału Spółki. Rola Spółki ograniczałaby się do zabrania wydrukowanych faktur z drukarki. Analogiczne rozwiązanie byłoby dostępne dla podmiotów, dla których Spółka wystawiałaby faktury.

Spółka wyjaśnia, że wystawcami faktur na jej rzecz będą zarówno krajowe jak i zagraniczne podmioty należące do koncernu. Spółka będzie także wystawiała faktury na rzecz krajowych i zagranicznych podmiotów z grupy. Powyższe rozwiązania nie dotyczyłyby faktur wystawianych przez lub na rzecz podmiotów spoza koncernu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, we wszystkich przypadkach wskazanych w pytaniach 1-3 otrzymanie faktur przez Spółkę będzie skuteczne dla celów podatku VAT, tj. Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tak otrzymanych faktur w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury lub w rozliczeniu za którykolwiek z dwóch następujących po sobie miesięcy, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z kolei art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy stanowi, iż kwotą podatku naliczonego jest, w szczególności, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika. Z powyższego zestawienia przepisów ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek naliczony nie zostało uwarunkowane otrzymaniem faktury, a faktura jest jedynie istotna na potrzeby określenia kwoty podatku naliczonego. Ponadto, data otrzymania faktury ma znaczenie dla ustalenia, w rozliczeniu za który okres rozliczeniowy podatnik może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony (art. 86 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia "otrzymać", co oznacza, że dla ustalenia zakresu znaczeniowego tego terminu należy uwzględnić jego rozumienie w języku powszechnym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999: "otrzymać" (słownik podaje znaczenie dla czasownika niedokonanego "otrzymywać") oznacza "stać się odbiorcą czegoś, dostać coś w darze lub w zamian za coś". W takim znaczeniu Spółka otrzyma fakturę zarówno w przypadku przesłanego jej e-mialem w pliku pdf, jak również drukując fakturę wprost z sytemu finansowego wystawcy faktury, a także odbierając fakturę ze znajdującej się w jej siedzibie drukarki, na której będzie ona wydrukowana z inicjatywy wystawcy faktury.

Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie precyzują jakie czynności mają prowadzić do "otrzymania" faktury. A zatem "otrzymanie" faktury może dojść do skutku wszelkimi sposobami, w tym poprzez przesłanie pliku pdf pocztą elektroniczną. Na taki sposób rozumienia wskazuje także fakt, iż ustawodawca nie odwołuje się w żaden sposób do czynności, które powinien wykonać wystawca faktury czy też jakikolwiek inny podmiot, aby fakturę otrzymał odbiorca. Innymi słowy, nie mówi o sposobie dostarczenia faktury jej odbiorcy. W szczególności, przepisy ustawy o VAT nie wymagają aby faktura została "doręczona" w znaczeniu Ordynacji podatkowej. Ustawa o VAT nie posługuje się bowiem terminem "doręczenie" faktury, lecz terminem "otrzymanie" faktury. Powyższe oznacza, że sposób/środek za pomocą którego faktura jest dostarczana odbiorcy jest obojętny z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT. Może to być zatem osobiste wręczenie, przesłanie pocztą lub za pośrednictwem firmy kurierskiej czy też przesłanie e-mailem. Wystawca faktury jeden egzemplarz oznacza jako oryginał a drugi jako kopia, przy czym oryginał dostarcza odbiorcy faktury. W rozpatrywanym przypadku dostarczenie odbywałoby się za pomocą poczty elektronicznej. Podkreślenia wymaga fakt, iż przedstawione rozwiązanie nie jest sprzeczne z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), zwanego dalej "rozporządzeniem o fakturach elektronicznych", gdyż faktury te będą dokumentami papierowymi a nie elektronicznymi. W takiej też postaci po wydrukowaniu będą przechowywane przez Spółkę i udostępniane organom podatkowym na ich żądanie. Podobnie wystawca faktur będzie je przechowywał i udostępniał organom w formie papierowej. Powyższe rozporządzenie znajduje natomiast zastosowanie wówczas, jeśli całość procesu fakturowania odbywa się elektronicznie, tj. faktura nie posiada formy papierowej, jest wystawiana, przesyłana, przechowywana i udostępniana elektronicznie i tylko w przypadku żądania organów podatkowych dokonywany jest wydruk treści e-faktury. Wydruk ten nie ma jednak waloru faktury, gdyż ta występuje wyłącznie w formie elektronicznej. W rozpatrywanym stanie przyszłym wyłącznie dostarczenie faktur odbywałoby się w sposób elektroniczny. Nie można zatem stawiać tezy, iż w tym przypadku nastąpiłoby jakiekolwiek obejście przepisów prawa, gdyż nie istnieją przepisy regulujące sposób dostarczenia odbiorcy faktur występujących w obrocie w formie papierowej.

Ponadto, należy zauważyć, iż Spółka otrzymywałaby faktury zarówno od podmiotów krajowych jak i zagranicznych. Zachowania tych ostatnich nie regulują polskie przepisy w zakresie podatku VAT, wobec czego jakiekolwiek potencjalne przeszkody wynikające z interpretacji polskich przepisów podatkowych dotyczących wystawiania i dostarczania faktur przez podmioty zagraniczne nie miałyby do tych podmiotów zastosowania, a odmówienie Spółce prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z takich faktur mogłoby prowadzić do naruszenia zasady neutralności tego podatku.

W związku z powyższym, za skuteczne dla potrzeb odliczenia podatku VAT należy przyjąć otrzymanie przez Spółkę faktur VAT poprzez ich wydruk z pliku pdf przesłanego jej pocztą elektroniczną. Dzień wydruku faktury, będący dniem otrzymania, będzie miał znaczenie dla określenia okresu rozliczeniowego, w którym podatek VAT naliczony wynikający z tej faktury będzie mógł zostać odliczony przez Spółkę.

W ocenie Spółki, otrzymanie faktur poprzez ich wydruk wprost z systemu finansowego wystawców tych faktur jest skuteczne dla odliczenia wykazanego w nich podatku VAT. W tym przypadku, Spółka mając informację o wystawieniu faktury w systemie SAP (o wprowadzeniu danych do formatu faktury przez jej wystawcę i wybrania opcji akceptacji wystawienia faktury) oraz posiadając odpowiednie upoważnienie do wydruku faktury wprost z systemu finansowego wystawcy, samodzielnie drukowałaby oryginały takich faktur, podczas gdy wydruku kopii faktur dokonywałby ich wystawca. Podobnie jak w zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy pytanie nr 1, także w tym przypadku jedyną obowiązującą formą faktury będzie jej forma papierowa. Należy przy tym zauważyć, iż w tym przypadku dojdzie jedynie do przesłania danych z komputera na drukarkę tak jak to się dzieje w każdym przypadku wystawienia faktury przy użyciu programu komputerowego, z tym, że drukarka ta będzie znajdowała się w siedzibie Spółki, a nie w siedzibie wystawcy faktury. Spółka drukując fakturę oznaczoną jako oryginał wejdzie w jej posiadanie, a zatem otrzyma ją w znaczeniu przepisów ustawy o VAT (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a), ust. 10 i ust. 11). Dzień wydruku faktury, będący dniem otrzymania będzie miał znaczenie dla określenia okresu rozliczeniowego, w którym podatek VAT naliczony wynikający z tej faktury będzie mógł zostać odliczony przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, odbieranie oryginałów faktur z drukarki wydrukowanych z inicjatywy wystawców faktur, na drukarce znajdującej się w siedzibie Spółki stanowi "otrzymanie" faktury, o którym mowa w przepisach o podatku VAT (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a), ust. 10 i ust. 11). W tym przypadku drukarka znajdująca się w siedzibie Spółki, byłaby w ten sposób włączona do sieci informatycznej, że wystawca faktury mógłby wydrukować oryginał faktury bezpośrednio na tej drukarce. Spółka nie podejmowałaby żadnych czynności mających na celu wydrukowanie przedmiotowej faktury, a jedynie pobierałaby wydrukowany oryginał faktury (w formie papierowej) z drukarki. W analizowanym przypadku, "otrzymanie" faktury niczym nie różniłoby się od np. dostarczenia faktur przez ich wystawcę na recepcję Spółki, skąd zabierałaby je wyznaczona osoba w celu przekazania do działu księgowości. Faktury w obydwu przypadkach musiałyby zostać wydrukowane, a po ich wydrukowaniu oryginały faktur musiałby być przekazane Spółce. Nie ma przy tym żadnego znaczenia prawnego na czyjej drukarce i w jakim miejscu (siedziba wystawcy, siedziba odbiorcy, inne miejsce) faktury są przez wystawcę w momencie ich wystawienia drukowane.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż faktury otrzymane w powyższy sposób będą dokumentowały kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w okresach rozliczeniowych wskazanych w przepisach ustawy o VAT, tj, w miesiącu otrzymania w powyższy sposób faktury lub w dwóch kolejno następujących po sobie okresach rozliczeniowych (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a), ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT).

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku przekazania przez Spółkę wystawionych przez nią faktur na rzecz podmiotów z grupy z wykorzystaniem sposobów przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, pozostanie w zgodzie z wymogami przewidzianymi przepisami podatkowymi.

Jak Spółka wskazała w pkt 1 własnego stanowiska, przepisy podatkowe nie regulują kwestii jakie czynności powinny poprzedzać otrzymanie faktury przez podatnika. W związku z tym, Spółka po wystawieniu faktur może podjąć dowolne czynności skutkujące otrzymaniem faktur przez ich odbiorcę. Zdaniem Spółki, czynności mające na celu dostarczenie faktury jej odbiorcy nie stanowią elementu wystawienia faktury. Taka interpretacja art. 106 ustawy o VAT wynika z wykładni literalnej tego przepisu, jak również z brzmienia art. 62 § 1 Kodeksu karnego skarbowego. Ten ostatni przepis wymienia osobno czyn polegający na nie wystawieniu faktury wbrew istniejącemu obowiązkowi jej wystawienia, jak i czyn polegający na odmowie jej wydania. Art. 106 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT reguluje kwestię wystawienia faktury VAT, a nie jej wydania/dostarczenia odbiorcy. Określenie "wystawić fakturę" nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT. Znaczenie słownikowe terminu "wystawiać" to "sporządzać, wypisać dokument, rachunek" (Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999). Oznacza to, że wystawienie faktury polega na jej sporządzeniu lub wypisaniu czyli ustaleniu jej treści, tj. uwzględnieniu wszystkich wymaganych prawem elementów faktury w formie/szablonie/wzorze faktury. W przypadku korzystania z programu komputerowego, takie ustalenie treści faktury następuje w chwili wprowadzenia wszystkich wymaganych danych do szablonu faktury i zaakceptowanie wystawienia faktury poprzez wybranie odpowiedniej opcji w programie komputerowym. Należy przy tym zauważyć, że powyższe działanie nie stanowi wystawienia faktury elektronicznej. Nie wszystkie bowiem faktury, które początkowo mają postać elektronicznego zapisu, są fakturami elektronicznymi w rozumieniu rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych. Jeśli bowiem podmioty nie spełniają wymogów określonych w rozporządzeniu o fakturach elektronicznych, nie mogą wystawiać ani przyjmować faktur elektronicznych, a więc jedyna dopuszczalna dla nich forma faktury jest formą papierową (dla której bardziej właściwe byłoby określenie "forma konwencjonalna"). Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, iż początkowo dane występują w postaci elektronicznej i w takiej postaci przesyłane są do drukarki, gdzie dopiero następuje wydruk faktury. Pomimo tej przejściowej formy elektronicznej nie kwestionuje się faktu, iż faktura jest wystawiona w formie papierowej. Nie powinno tej oceny zmieniać także miejsce wydruku faktury, gdyż nie wskazują na istotność tego faktu przepisy regulujące podatek VAT. Niezależnie zatem od tego, czy fakturę wydrukuje sama Spółka na własnej drukarce, czy też wydruku jej dokona odbiorca faktury czy to z przesłanego mu pliku pdf, czy też na zasadzie upoważnienia wprost z jej systemu finansowego, czy też wydruku takiego dokona Spółka przy zastosowaniu drukarki znajdującej się w siedzibie odbiorcy, faktura zostanie wystawiona przez nią w formie papierowej. Jeżeli taka faktura będzie zawierała wszystkie elementy przewidziane przepisami prawa, tj. art. 106 ust. 1 ustawy o VAT oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), jak również zostanie wystawiona w odpowiednim terminie, postępowanie Spółki będzie zgodne z ciążącymi na niej obowiązkami dotyczącymi wystawienia i wydawania odbiorcy faktur VAT.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 28 października 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1076/09-3/AD, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, Wnioskodawca, nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych, w opisany powyżej sposób, od wystawców z grupy - przedmiotowe faktury nie zostaną bowiem wprowadzone do obrotu prawnego (brak skutecznego doręczenia). Analogicznie, jeżeli Wnioskodawca będzie wystawiał i przesyłał faktury na rzecz podmiotów należących do grupy, z wykorzystaniem sposobów przedstawionych we wniosku, to nie będzie to zgodne z wymogami przewidzianymi w przepisach podatkowych dotyczących wystawiania faktur.

Pismem z dnia 12 listopada 2009 r. Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika, wezwała Organ podatkowy, do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 17 grudnia 2009 r. nr ILPP2/443/W-130/09-4/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka Akcyjna, wniosła w dniu 25 stycznia 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 23 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Po 194/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 1 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1296/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Po 194/10 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1296/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Jak stanowi § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Na mocy § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Stosownie do przepisu § 19 ust. 1 rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz "KOPIA" (§ 19 ust. 2 rozporządzenia).

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż rozważa on możliwość wprowadzenia, odnośnie wystawiania faktur, nowych rozwiązań, funkcjonujących w ramach podmiotów należących do grupy, polegających na tym, że:

* faktury wystawiane w systemie informatycznym SAP przez jeden podmiot z grupy na rzecz innego podmiotu należącego do tej grupy byłyby w chwili wystawienia równocześnie kierowane w postaci pliku pdf do maila (poczty elektronicznej) i przesyłane odbiorcy; faktura przesłana jako plik pdf byłaby następnie drukowana przez jej odbiorcę i przechowywana w formie papierowej przez okres wymagany przepisami prawa;

* wydruk faktur wystawionych przez poszczególne podmioty z grupy na rzecz Spółki odbywałby się na drukarce znajdującej się w siedzibie Spółki (odbiorcy faktur) - przewidziane są tu dwa warianty:

Należy zauważyć, że prawodawca krajowy nie wypowiedział się expressis verbis w art. 106 ust. 1 ustawy co do ewentualnej konieczności wystawiania przez podatników VAT faktur w formie papierowej. Czysto językowa analiza wspomnianego przepisu nie stoi - w ocenie Sądu - na przeszkodzie konstatacji, że faktury mogą być wystawiane również w formie innej niż papierowa. W szczególności należy uznać, że posłużenie się przez ustawodawcę wyrażeniem "wystawia" nie ogranicza zakresu normowania wskazanego przepisu do faktur w formie papierowej. Wątpliwości co do tego czy użyte przez prawodawcę pojęcie wystawienia faktury odnosi się jedynie do jej sporządzenia, czy też obejmuje swym znaczeniem łącznie postrzegany proces sporządzenia faktury i jej przekazania nabywcy, należy rozstrzygnąć na korzyść pierwszego wskazanego stanowiska. Wskazuje na to analiza leksykalna ("wystawić" znaczy tyle co "sporządzić dokument, rachunek").

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca odróżnia wystawienie (sporządzenie) faktury i jej przekazanie (wręczenie odbiorcy, przesłanie).

Co istotne rozróżnienia wymagają sytuacje, w których podatnik VAT dokonujący czynności opodatkowanych zarówno sporządza, jak i przesyła nabywcy faktury w formie elektronicznej, które następnie są przechowywane przez obie strony w tej samej formie (bez przenoszenia ich treści na dokument w formie papierowej) oraz sytuacje, w ramach których podatnik sporządza i przesyła faktury w formie niepapierowej, ale są one przy tym - przez obie strony transakcji - drukowane i przechowywane w formie papierowej, a nie elektronicznej.

Analiza treści rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), wyraźnie wskazuje, że prawodawca wprost uregulował w tym akcie prawnym tylko pierwszą ze wskazanych sytuacji. Należy zatem uznać, że wskazane rozporządzenie expressis verbis nie odnosi się do faktur, które są sporządzone i przekazywane w formie elektronicznej, a następnie drukowane i przechowywane w formie papierowej.

Wobec tego należy rozważyć, czy prawodawca w jakikolwiek sposób uregulował (w tym lub innym akcie prawnym) problematykę faktur, które są sporządzane i przekazywane w formie elektronicznej, a następnie drukowane i przechowywane w formie papierowej.

Podkreślić należy, że konsekwencją wstąpienia Polski do Unii Europejskiej jest przyjęcie całego wspólnotowego dorobku prawnego. Zatem o ile nie kłóci się to z wyraźnym językowym znaczeniem tekstu prawnego, należy dążyć do dokonywania prowspólnotowej wykładni prawa krajowego.

W myśl art. 232 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 z późn. zm.), faktury wystawione zgodnie z przepisami sekcji 2 mogą zostać przesłane w formie papierowej lub, z zastrzeżeniem akceptacji odbiorcy, mogą zostać przesłane lub udostępnione drogą elektroniczną.

Stosownie do art. 233 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie akceptują faktury przesyłane lub udostępniane drogą elektroniczną, pod warunkiem że autentyczność pochodzenia faktur i integralność ich treści zagwarantowano przy użyciu jednej z następujących metod:

Faktury mogą być jednak przesyłane lub udostępniane drogą elektroniczną przy zastosowaniu innych metod, z zastrzeżeniem ich akceptacji przez zainteresowane państwo lub państwa członkowskie.

Jak stanowi art. 234 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie nie mogą nakładać na podatników dostarczających towary lub świadczących usługi na ich terytorium żadnych innych obowiązków ani formalności związanych z przesyłaniem lub udostępnianiem faktur drogą elektroniczną.

Z analizy ww. przepisów Dyrektywy wynika, że Państwa członkowskie mogą dopuścić - jako inną metodę - przesyłanie i udostępnianie faktur w formie elektronicznej bez wykorzystania żadnej z dwóch wskazanych w art. 233 ust. 1 metod, w tym bez konieczności posłużenia się zaawansowanym podpisem elektronicznym. Ponadto, jak wynika z art. 234 Dyrektywy, państwa członkowskie nie mogą ograniczać możliwości sporządzania i przesyłania faktur w formie elektronicznej wyłącznie do sytuacji, w których również przechowywanie tych faktur będzie następowało w formie elektronicznej.

Odnosząc powyższe rozważania do wskazanych wyżej dwóch typów sytuacji, jakie mogą występować w obrocie gospodarczym, należy zatem z jednej strony stwierdzić, że w świetle prawa wspólnotowego podatnicy powinni mieć w prawodawstwie krajowym zagwarantowaną możliwość sporządzania i przesyłania faktur w formie elektronicznej, bez konieczności przechowywania ich w tej samej formie, z drugiej strony natomiast, krajowe rozporządzenie w sprawie faktur elektronicznych (przy braku innych regulacji w tym zakresie) wprost reguluje wyłącznie sytuację, w których zarówno sporządzenie, jak i przesłanie oraz przechowywanie tych faktur następuje w formie elektronicznej.

Prowspólnotowa wykładnia prowadzi zatem z jednej strony do wniosku, że prawodawca krajowy uregulował kwestię wystawiania i przekazywania faktur w formie elektronicznej, bez konieczności ich przechowywania w tej samej formie, tyle że nie uczynił tego wprost, z drugiej zaś strony wskazuje, że skoro w odniesieniu do faktur przechowywanych w formie elektronicznej wprowadzono wymóg ich kwalifikowanego uwierzytelnienia, to a contrario w przypadku faktur elektronicznych nieprzechowywanych w tej formie wymóg taki nie istnieje, w przeciwnym razie byłby bowiem wprost wyrażony.

Za rozstrzygnięciem wspieranym przez wykładnię prowspólnotową przemawiają również względy racjonalności i sprawności funkcjonowania obrotu gospodarczego, a także postępu technologicznego oraz upowszechnienia się elektronicznych środków komunikacji oraz przesyłania danych. Posługiwanie się fakturami sporządzanymi i przekazywanymi w formie elektronicznej znacznie przyspiesza obrót gospodarczy oraz pozwala na pewne oszczędności. Posługiwanie się takimi fakturami drukowanymi przez strony transakcji na papierze i w tej formie przechowywanymi nie zmniejsza przy tym bezpieczeństwa obrotu prawnego w porównaniu z sytuacją, w której faktury od samego początku mają postać papierową i w takiej formie są przekazywane nabywcy.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę należy stwierdzić, że wymienione we wniosku faktury mogą korzystać z ochrony prawnej, a ujawnione w nich podmioty są upoważnione do stosowania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, co przewiduje art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych, w opisany powyżej sposób, od wystawców z grupy.

Analogicznie, jeżeli Wnioskodawca będzie wystawiał i przesyłał faktury na rzecz podmiotów należących do grupy, z wykorzystaniem sposobów przedstawionych we wniosku, to będzie to zgodne z wymogami przewidzianymi w przepisach podatkowych dotyczących wystawiania faktur.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. w dniu 28 października 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.