ILPP2/443-1075/12-2/MN - Opodatkowanie podatkiem VAT udzielonych pożyczek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT udzielonych pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT udzielonych pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi wspierające prowadzenie przez inne podmioty działalności gospodarczej (tzw. outsourcing). Są to usługi w zakresie ochrony osób i mienia. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności, Spółka udziela pożyczek. Dotychczas Spółka udzieliła kilka pożyczek, kilku różnym podmiotom, w ciągu kilku ostatnich lat. Pożyczki gotówkowe udzielane są spółkom powiązanym kapitałowo z Wnioskodawcą ("spółkom-córkom") lub podmiotom zewnętrznym. Zgodnie z zawieranymi przez Spółkę umowami pożyczek:

* pożyczki są oprocentowane,

* spłata kapitału głównego następuje jednorazowo, w ustalonym w umowie terminie,

* co do zasady datą płatności naliczanych odsetek jest data płatności kapitału głównego - odsetki stają się wymagalne w dacie płatności kapitału głównego (występują również przypadki, gdy odsetki są wymagalne przed spłatą kapitału głównego),

* odsetki nie są jednak naliczane jednorazowo (w dacie wymagalności tych odsetek), ale są naliczane miesięcznie od kwoty pożyczki według zmiennej stawki procentowej ustalanej na bazie WIBOR 1M z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, za który zostają naliczone, powiększonej o określoną stałą marżę,

* pożyczkobiorca uprawniony jest do wcześniejszej spłaty pożyczki

.

W związku z ww. zapisami umów (o naliczaniu odsetek co miesiąc):

* Spółka sporządza co miesiąc zestawienie dokumentujące sumę odsetek naliczonych za każdy miesiąc zgodnie z poszczególnymi umowami pożyczek,

* Spółka co miesiąc wystawia na naliczone odsetki (obrót) faktury VAT ze stawką "zw" i doręcza je pożyczkobiorcom,

* faktury ujmowane są w rejestrze VAT za dany miesiąc zgodnie z datą wystawienia faktury VAT (którą co do zasady jest ostatni dzień miesiąca).

Przychód Spółki z działalności w zakresie pośrednictwa finansowego (usług udzielania pożyczek) stanowi marginalny przychód w skali działalności całej Spółki, jednakże niezależnie od tego jest to w miarę powtarzalna część działalności gospodarczej Spółki, z której czerpie ona korzyści finansowe i w miarę rozwoju sytuacji biznesowej (związanej z posiadaną przez Spółkę gotówką) nie wyklucza rozszerzenia takiej działalności w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest opodatkowanie przez Spółkę pożyczek podatkiem VAT, a w konsekwencji wystawianie przez Spółkę co miesiąc faktur VAT na kwoty naliczonych zgodnie z umowami odsetek i ujmowanie tych faktur w rejestrach VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest działanie Spółki polegające na opodatkowaniu udzielonych (i udzielanych w przyszłości) pożyczek podatkiem VAT, a w konsekwencji wystawianie przez Spółkę co miesiąc faktur VAT na kwoty naliczonych zgodnie z umowami odsetek i ujmowanie tych faktur w rejestrach VAT.

UZASADNIENIE stanowiska

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: uVAT), opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 8 ust. 1 uVAT, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle powyższej definicji udzielenie pożyczki stanowi usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 uVAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 ww. przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Udzielenie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w zakresie podstawowej działalności Spółki (zajmuje się ona usługami ochrony). Czynność udzielania pożyczek przez Spółkę bez wątpienia stanowi element prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, a tym samym podlega opodatkowaniu VAT, niezależnie od tego, czy stanowi czynność sporadyczną i czy działalność finansowa jest wyszczególniona w KRS jako przedmiot działalności.

W ocenie Spółki, okoliczności faktyczne wskazują, iż nie ma wątpliwości, że Spółka udzielając pożyczki działa w charakterze podatnika VAT - udzielane przez nią pożyczki (w ilości kilku, w ciągu kilku lat) są częścią jej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT (choć są one zawierane sporadyczne) i Spółka w dalszym ciągu zamierza taką działalność prowadzić (nie wykluczone, iż na poziomie wyższym od sporadycznego w zależności od sytuacji finansowej Spółki).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest działalność ochroniarska, ale Spółka nie rezygnuje jednocześnie z uzyskiwania przychodów podatkowych w innych obszarach działalności w tym z działalności finansowej poprzez udzielanie pożyczek. Działalność finansowa nie jest (i raczej nie będzie) podstawową działalnością Spółki, ale na pewno będzie wykonywana przez Spółkę w miarę jej możliwości oraz w miarę rozwoju sytuacji gospodarczej. Działalność finansowa w postaci udzielania pożyczek przynosi bowiem większe przychody, niż lokaty bankowe, stąd zawsze będzie atrakcyjną formą wykorzystania/zagospodarowania kapitału. Nawet czasowe zaprzestanie tej działalności (z uwagi na brak wolnych środków finansowych) nie oznacza, iż taka działalność będzie definitywnie zarzucona.

W ocenie Spółki, dla opodatkowania podatkiem VAT nie ma konieczności wykazywania, iż pożyczki będą udzielane w sposób częstotliwy - zgodnie z art. 15 ust. 2 uVAT. Warunek "częstotliwości" dotyczy jedynie sytuacji wykazania zamiaru przy dokonaniu jednorazowej transakcji. W przedmiotowym przypadku Spółka udzieliła już kilka pożyczek (różnym podmiotom, w różnym czasie) i zamierza prowadzić takie transakcje w przyszłości. Spółka nie dokonała, więc transakcji jednorazowej.

Reasumując należy stwierdzić, iż w analizowanym stanie faktycznym, udzielanie przez Spółkę pożyczek podlegać będzie opodatkowaniu VAT jako usługa pośrednictwa finansowego niezależnie od tego, czy stanowią czynność sporadyczną. W świetle powyższych poglądów, podmiot udzielający pożyczki działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym udzielana przez niego pożyczka stanowi usługę podlegającą zakresowi ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie w opinii Spółki, usługa ta korzysta ze zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzeniem w postaci odsetek z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług. W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek, obrotem w rozumieniu ww. art. 29 ust. 1 ustawy, są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął - czyli odsetki, które stały się wymagalne) oraz dodatkowe odsetki stanowiące wynagrodzenie za udzielenie pożyczki.

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, iż skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Artykuł 29 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej niejednokrotnie podkreślał w swoim orzecznictwie, iż podstawę opodatkowania świadczenia usług powinna stanowić wyłącznie wartość świadczenia należnego usługodawcy w zamian za świadczoną usługę, a nie całkowita kwota otrzymana/należna od kontrahenta w związku ze świadczeniem usługi. W tym świetle, nie podlega doliczeniu do podstawy opodatkowania zwrot kwoty kapitału udostępnionego kredytobiorcy w ramach świadczenia usług udzielenia kredytów.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi wspierające prowadzenie przez inne podmioty działalności gospodarczej. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności, Spółka udziela pożyczek. Dotychczas Spółka udzieliła kilka pożyczek, kilku różnym podmiotom, w ciągu kilku ostatnich lat. Pożyczki gotówkowe udzielane są spółkom powiązanym kapitałowo z Wnioskodawcą ("spółkom-córkom") lub podmiotom zewnętrznym. Zgodnie z zawieranymi przez Spółkę umowami pożyczek: pożyczki są oprocentowane; spłata kapitału głównego następuje jednorazowo, w ustalonym w umowie terminie; co do zasady datą płatności naliczanych odsetek jest data płatności kapitału głównego - odsetki stają się wymagalne w dacie płatności kapitału głównego (występują również przypadki, gdy odsetki są wymagalne przed spłatą kapitału głównego); odsetki nie są jednak naliczane jednorazowo (w dacie wymagalności tych odsetek), ale są naliczane miesięcznie od kwoty pożyczki według zmiennej stawki procentowej ustalanej na bazie WIBOR 1M z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, za który zostają naliczone, powiększonej o określoną stałą marżę; pożyczkobiorca uprawniony jest do wcześniejszej spłaty pożyczki. W związku z ww. zapisami umów (o naliczaniu odsetek co miesiąc): Spółka sporządza co miesiąc zestawienie dokumentujące sumę odsetek naliczonych za każdy miesiąc zgodnie z poszczególnymi umowami pożyczek; Spółka co miesiąc wystawia na naliczone odsetki (obrót) faktury VAT ze stawką "zw" i doręcza je pożyczkobiorcom; faktury ujmowane są w rejestrze VAT za dany miesiąc zgodnie z datą wystawienia faktury VAT (którą co do zasady jest ostatni dzień miesiąca). Przychód Spółki z działalności w zakresie pośrednictwa finansowego (usług udzielania pożyczek) stanowi marginalny przychód w skali działalności całej Spółki, jednakże niezależnie od tego jest to w miarę powtarzalna część działalności gospodarczej Spółki, z której czerpie ona korzyści finansowe i w miarę rozwoju sytuacji biznesowej (związanej z posiadaną przez Spółkę gotówką) nie wyklucza rozszerzenia takiej działalności w przyszłości.

Świadczona przez Wnioskodawcę odpłatna usługa udzielania pożyczki stanowi realizację istniejących pomiędzy stronami stosunków cywilnoprawnych. Stosunki te składają się z dwustronnych zobowiązań stron transakcji do wykonania skonkretyzowanych świadczeń - z jednej strony świadczenia Spółki (które w tym przypadku polega na czasowym udostępnieniu kapitału pożyczkobiorcy), a z drugiej strony świadczenia usługobiorcy w zamian za udostępnienie kapitału, tj. zapłaty wynagrodzenia w formie odsetek od udzielonych pożyczek, stanowiących wynagrodzenie za wyświadczoną przez Zainteresowanego usługę. O odpłatnym charakterze usług Spółki przesądza zatem istnienie po stronie usługobiorcy obowiązku spełnienia na jej rzecz świadczenia w zamian za tę usługę, tj. zapłaty wynagrodzenia (odsetek) w zamian za możliwość czasowego korzystania z kapitału udostępnionego przez Zainteresowanego. Zwrot Spółce udostępnionego usługobiorcy kapitału nie może być traktowany jako element świadczenia należnego w zamian (wynagrodzenia) za usługę wyświadczoną przez Wnioskodawcę, gdyż nie gwarantuje on pożyczkodawcy nic ponad to, co posiadałby gdyby danej usługi w ogóle nie wyświadczył. Tym samym, powtórne przeniesienie na pożyczkodawcę własności środków udostępnionych w ramach usługi udostępnienia środków pieniężnych, nie przesądza o odpłatnym charakterze świadczonej usługi. Korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają natomiast pożyczkodawcy należne mu odsetki. Z tego względu wyłącznie kwota odsetek stanowi świadczenie "w zamian" za świadczoną usługę, które powinno być uwzględnione w podstawie opodatkowania podatkiem VAT.

W konsekwencji, na podstawie zaprezentowanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych, wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług w zakresie udostępniania kapitału innym podmiotom jest dla usługodawcy jedynie ta część kwoty należnej od nabywcy usługi, która stanowi nadwyżkę ponad wartość udostępnionego usługobiorcy kapitału, natomiast forma tego wynagrodzenia może być dowolna, w szczególności może ono przybrać postać odsetek.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, a także zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Na mocy art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Według art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, w świetle art. 29 ust. 1 ustawy, wskazać należy, iż obrotem jest kwota należna z tytułu świadczenia usług pomniejszona o kwotę podatku należnego, tj. wynagrodzenie należne Spółce w związku z udzielanymi pożyczkami. Zatem wynagrodzenie to (odsetki należne Spółce) należy udokumentować fakturą VAT, wystawianą za okresy rozliczeniowe, zgodnie z zawartą umową, którą należy zaewidencjonować w rejestrze, o którym mowa w art. 109 ust. 3 ustawy.

Reasumując, mając na względzie powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż przedmiotowe czynności wykonywane przez Spółkę, polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek, stanowią na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu. Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktur VAT na kwoty naliczonych zgodnie z umowami odsetek oraz ujęcia tych faktur w rejestrach VAT, w okresach miesięcznych, zgodnie z zawartą z pożyczkobiorcą umową oraz przepisami dotyczącymi powstania obowiązku podatkowego.

Zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.