ILPP2/443-1066/10-7/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 12 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 4 października 2010 r. (data wpływu 8 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania czynności wniesienia aportem nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 12 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania czynności wniesienia aportem nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.) o opłatę oraz pismem z dnia 4 października 2010 r. (data wpływu 8 października 2010 r.) o wyjaśnienie kwestii pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem prowadzącym działalność gospodarczą zamierza wnieść do mającej powstać spółki komandytowej, stanowiącą przedmiot majątku wspólnego nieruchomość niezabudowaną wykorzystywaną w ramach tej działalności. Dla przedmiotowej nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej MPZP), lecz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. MPZP wskazuje na następujące przeznaczenie przedmiotowego gruntu:

§ 74. 1. Dla terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem 2.U.30 o podstawowym przeznaczeniu usług z utrzymaniem istniejącego zagospodarowania z prawem do przebudowy, rozbudowy i nadbudowy ustala się:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy udokumentować fakturą VAT wniesienie aportem przedmiotowej nieruchomości, jeśli wniesienie aportem przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli wniesienie aportem przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to elementy określone w treści § 5 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów usług (dalej: Rozporządzenie), tj. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto) powinny w przedmiotowym przypadku przedstawiać się jako wartość wkładu niepieniężnego ustalonego w umowie spółki komandytowej.

Z kolei elementy faktury określone treścią § 5 ust. 1 pkt 11 Rozporządzenia, tj. kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku będą wynikały z tego, czy faktura będzie obejmowała przedmiot aportu objęty jedną, czy też więcej niż jedną stawką podatkową oraz ewentualnie zwolnieniem podatkowym.

Jeżeli faktura będzie obejmowała przedmioty aportu opodatkowane różnymi stawkami, to należy podać łączne kwoty podatku wyliczone wg danej stawki. Natomiast w przypadku, gdy faktura będzie obejmowała przedmioty aportu objęte jedną stawką podatku, należy podać łączną kwotę tego podatku.

Wnioskodawczyni uważa, że elementy z faktury określone przepisem § 5 ust. 1 pkt 12 Rozporządzenia, tj. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, należy rozumieć jako wartość wkładu niepieniężnego netto ustalonego w umowie spółki, powiększonego o kwotę należnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zasady te zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Powyższe przepisy nakładają na podatnika obowiązek dokumentowania sprzedaży fakturą VAT. Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Wniesienie aportu jest dostawą towarów, zważywszy fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy dostawa ta jest odpłatna, czy nieodpłatna. Na gruncie kodeksu spółek handlowych przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie ustawy. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa ETS wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść, z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów.

Wnoszenie wkładów niepieniężnych do spółek prawa handlowego lub cywilnego podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach, określonych w przepisach o podatku od towarów i usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Należność z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług generalnie wyrażana jest w formie ceny. Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje terminu cena. Przedmiotową definicję zawiera art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), który stanowi, że cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Ceny towarów i usług, zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, uzgadniają strony zawierające umowę (...).

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowana wraz z małżonkiem prowadzącym działalność gospodarczą zamierza wnieść do mającej powstać spółki komandytowej, stanowiącą przedmiot majątku wspólnego nieruchomość niezabudowaną wykorzystywaną w ramach tej działalności. Przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę - obowiązuje dla niej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, lecz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Skoro wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki komandytowej, jak przesądzono w interpretacji indywidualnej Nr ILPP2/443-1066/10-5/JK będzie podlegało opodatkowaniu, jako odpłatna dostawa, to czynność ta winna być udokumentowana fakturą VAT.

Odnosząc zatem przedstawiony powyżej stan prawny do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wniesienie aportu w postaci nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę do spółki komandytowej, stanowiące dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu, winno być udokumentowane przez Zainteresowaną fakturą VAT, w której wartość przedmiotowego wkładu niepieniężnego powiększonego o podatek należny stanowić będzie kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Dodatkowo wskazać również należy, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do art. 353¹ ustawy - Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej udokumentowania czynności wniesienia aportem nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę.

Natomiast w zakresie podstawy opodatkowania wniesienia aportem nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę została wydana odrębna interpretacja Nr ILPP2/443-1066/10-6/JK z dnia 11 października 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.