ILPP2/443-106/12-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 27 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania i dokumentowania sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem portali internetowych jest:

* nieprawidłowe - w zakresie ewidencjonowania obrotu na kasie rejestrującej,

* prawidłowe - w zakresie wystawienia faktury.

W dniu 27 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania i dokumentowania sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem portali internetowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność hotelarską. W okresach tzw. "niskiego sezonu" korzysta z usług portali internetowych, gdzie po promocyjnej cenie firma pośrednicząca sprzedaje rezerwacje pobytów w pensjonacie w formie kuponów, do zrealizowania w dowolnym terminie. Po zakończonej sprzedaży przekazuje Zainteresowanemu na rachunek bankowy uzyskane ze sprzedaży środki, umniejszone o określoną w umowie prowizję. Dla przykładu: sprzedano 150 kuponów o wartości 170 zł każdy, ustalona prowizja to 8% przychodu ze sprzedaży. Wnioskodawca otrzymuje na rachunek kwotę 23.460 zł. Pobrana prowizja jest potwierdzona fakturą VAT, która stanowi dla Zainteresowanego koszt uzyskania przychodu. Nabywca kuponu może go zrealizować w dowolnym momencie w okresie np. 2 m-cy od daty zakupu. Wnioskodawca nadmienił, że w momencie sprzedaży kuponów nie wie kto jest ich odbiorcą, osoba fizyczna czy firma.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji w dacie wpływu pieniędzy należy zaewidencjonować całą sprzedaż w kasie fiskalnej tj. sumę ilości sprzedanych kuponów i ceny, a następnie jeżeli klient przyjedzie zrealizować kupon i zażąda potwierdzenia pobytu wystawić mu fakturę. Czy też należy wydrukować oddzielnie tyle paragonów ile zostało sprzedanych kuponów, oraz przechowywać je do chwili przyjazdu klienta i wtedy go wydać. Wnioskodawca nadmienił, że w chwili wydruku paragonu nie ma żadnych danych klienta, a więc nie ma możliwości fizycznego wydania go na ten moment.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest rozliczenie polegające na zaewidencjonowaniu i opodatkowaniu całej transakcji w dniu wpływu pieniędzy ze sprzedaży kuponów na konto oraz wydrukowaniu tylu paragonów, ile zostało sprzedanych kuponów.

Jeżeli okaże się, że nabywcą kuponu jest firma wówczas wystawić należy fakturę VAT do paragonu. W dniu kiedy klient przyjeżdża do pensjonatu zrealizować kupon, Zainteresowany wydaje mu wydrukowany wcześniej paragon.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie ewidencjonowania obrotu na kasie rejestrującej oraz prawidłowe w zakresie wystawienia faktury

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność hotelarską. W okresach tzw. "niskiego sezonu" korzysta z usług portali internetowych, gdzie po promocyjnej cenie firma pośrednicząca sprzedaje rezerwacje pobytów w pensjonacie w formie kuponów, do zrealizowania w dowolnym terminie. Po zakończonej sprzedaży przekazuje Zainteresowanemu na rachunek bankowy uzyskane ze sprzedaży środki, umniejszone o określoną w umowie prowizję. Dla przykładu: sprzedano 150 kuponów o wartości 170 zł każdy, ustalona prowizja to 8% przychodu ze sprzedaży. Wnioskodawca otrzymuje na rachunek kwotę 23.460 zł. Pobrana prowizja jest potwierdzona fakturą VAT, która stanowi dla Zainteresowanego koszt uzyskania przychodu. Nabywca kuponu może go zrealizować w dowolnym momencie w okresie np. 2 m-cy od daty zakupu. Wnioskodawca nadmienił, że w momencie sprzedaży kuponów nie wie kto jest ich odbiorcą, osoba fizyczna czy firma.

Jak wynika z powyższego sprzedaży za pośrednictwem portali internetowych w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy dokonuje firma pośrednicząca.

Zgodnie z treścią § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.) zgodnie z którym, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3b wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które weszły w życie z dniem 1 września 2011 r.

Według art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

W przedmiotowej sprawie to firma pośrednicząca dokonuje bezpośredniej sprzedaży na rzecz osób fizycznych, o których mowa w art. 111 ust. 1, także w imieniu Wnioskodawcy.

A zatem to na tym podmiocie o ile nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego ani przedmiotowego ciąży obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Natomiast kwota, którą otrzymuje Wnioskodawca od firmy pośredniczącej za sprzedaną usługę jest już wtórnym rozliczeniem pomiędzy podmiotami na podstawie umowy o pośrednictwie sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży za pośrednictwem portali internetowych na kasie rejestrującej.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Jak wynika z zadanego pytania zdarzają się sytuacje, w których klienci przyjeżdżający zrealizować kupon żądają dla potwierdzenia pobytu wystawienia faktur.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Jak wynika z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania (art. 87 § 3 Ordynacji podatkowej).

Na mocy art. 87 § 4 ustawy Ordynacji podatkowej, podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z opisu sprawy nie wynika, aby Zainteresowany udzielił pełnomocnictwa do wystawiania faktur firmie pośredniczącej w jego imieniu i na jego rzecz. Tym samym odnosząc powołane przepisy do opisanego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że jeżeli nabywca będący osobą fizyczną żąda wystawienia faktury po dokonaniu transakcji sprzedaży usługi. Zainteresowany ma obowiązek wystawienia faktury.

Reasumując, w przypadku gdy nabywca zażąda wystawienia faktury VAT Wnioskodawca ma obowiązek ją wystawić. W każdym jednak przypadku żądający wystawienia faktury powinien posiadać dowód zakupu umożliwiający identyfikację transakcji (w przedmiotowej sprawie - kupon). Dowód ten zwraca Zainteresowanemu jako sprzedawcy, w miejsce otrzymanej faktury VAT - nabywca otrzymuje tylko jeden dokument potwierdzający zakup.

Tym samym w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie stanu faktycznego dotyczącego sposobu sporządzania raportu fiskalnego dobowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej w dniu 26 kwietnia 2012 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-106/12-3/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.