ILPP2/443-1058/13-6/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury przez komornika do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez komornika z tytułu sprzedaży egzekucyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury przez komornika do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez komornika z tytułu sprzedaży egzekucyjnej. W dniu 14 lutego 2014 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 września 2011 r. Sąd Rejonowy postanowieniem, przysądził na rzecz Wnioskodawcy własność przysługującego dłużnikowi - S.A. - prawa użytkowania wieczystego nieruchomości za kwotę... zł, która to cena została w całości zapłacona. W dniu 11 sierpnia 2010 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dokonał w trybie licytacji sprzedaży egzekucyjnej przysługującego dłużnikowi prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Postanowienie o przybiciu uprawomocniło się 18 sierpnia 2010 r., natomiast Wnioskodawca jako nabywca licytacyjny uiścił resztę ceny nabycia w dniu 5 września 2011 r. Sprzedaż egzekucyjna nastąpiła na podstawie akt KM (...). Do dnia dzisiejszego Komornik dokonujący sprzedaży egzekucyjnej (Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym) mimo wielu pism i ponagleń nie wystawił faktury dotyczącej sprzedaży egzekucyjnej, czym uniemożliwił Wnioskodawcy odliczenie podatku naliczonego w wysokości... zł. Wnioskodawca nabył nieruchomość, względem której nie przysługują zwolnienia przedmiotowe z art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a. Dostawa przez Komornika dokonana została w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż dłużnik T. używał jej dotychczas wyłącznie na własne potrzeby. Dokonane zostały także wydatki na ulepszenie w wysokości większej niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Z pisma Komornika z dnia 2 lipca 2013 r. wynika, iż faktura VAT nie została wystawiona. Z informacji ustnej wynika również, iż Komornik nie wystawi przedmiotowej faktury.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że nabył prawo użytkowania wieczystego nieruchomości będącej przedmiotem wniosku jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług. Potwierdzeniem jest postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 8 września 2011 r. Do dnia dzisiejszego sędzia SSR... nie zatwierdziła planu podziału kwot uzyskanych w postępowaniu egzekucyjnym, gdyż komornik sądowy uchyla się od wystawienia oraz dostarczenia Wnioskodawcy i Sądowi faktury dotyczącej sprzedaży egzekucyjnej.

Wnioskodawca wykorzystuje nabyte prawo użytkowania wieczystego nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Potwierdzeniem tego jest załączona faktura oraz akty notarialne dotyczące sprzedaży prawa na rzecz... oraz późniejsze transakcje opodatkowane dotyczące kolejnych działek gruntu (załącznik).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży egzekucyjnej w trybie art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, Komornik jest płatnikiem od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika i czy przy braku zastosowania zwolnień przedmiotowych z art. 43 ust. 1 pkt 10, I0a winien wystawić w trybie art. 106 fakturę VAT, z której nabywca mógłby odliczyć 22% podatek naliczony.

Zdaniem Wnioskodawcy, Komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 18 ustawy, gdyż dokonuje on czynności egzekucyjnych stanowiących sprzedaż towarów dłużnika. Komornik Sądowy powinien objąć planem podziału kwotą uzyskaną w postępowaniu egzekucyjnym pomniejszoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług. Komornik również ma obowiązek wystawienia faktury w imieniu dłużnika. W myśl bowiem postanowień § 24 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatków od towarów i usług - jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to Komornik dokonaną sprzedaż egzekucyjną dokumentuje fakturą wystawioną w imieniu dłużnika i na jego rachunek a kopię tej faktury przekazuje dłużnikowi. Przepisy prawa podatkowego wskazują więc wyraźnie, że to na Komorniku ciąży obowiązek wystawienia faktury. W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszym przypadku braku podstaw do zastosowania zwolnienia przedmiotowego zobowiązuje Komornika do wystawienia stosownej faktury ze stawką 22%. Tożsame stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 923/11.

W ocenie Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez komornika z tytułu sprzedaży egzekucyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Stosownie natomiast do art. 18 ustawy - organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobierania od podatnika podatku i wpłacania go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy (obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.) - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy (obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.) - podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) - organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Według § 23 ust. 2 cyt. rozporządzenia - fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Od 1 kwietnia 2011 r. odpowiednikiem powołanego § 22 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) jest § 23 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., zostało zmienione rozporządzeniem z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428).

I tak w myśl § 23 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), obowiązującego od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. - faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

- jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Dodatkowo wskazać należy, że faktura VAT powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.

I tak, stosownie do § 5 ust. 2 pkt 7 cyt. rozporządzenia - faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku, o którym mowa w § 23 - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla danych podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Na mocy § 19 ust. 2 ww. rozporządzenia - w przypadku, o którym mowa w § 23, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach; jeden egzemplarz faktury jest wydawany nabywcy, drugi - podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, trzeci - przekazuje dłużnikowi.

Z kolei, z ust. 3 pkt 4 tego przepisu wynika, że w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podmiot, o którym mowa w § 23, przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy i dłużnikowi - zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Ponadto w świetle § 20 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie, podmiot, o którym mowa w § 23, wystawia ponownie fakturę:

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc więc pod uwagę powołane przepisy - przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika - stwierdzić należy, że komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Ponadto, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 8 września 2011 r. Sąd Rejonowy postanowieniem przysądził na rzecz Wnioskodawca własność przysługującego dłużnikowi - prawo użytkowania wieczystego nieruchomości za kwotę... zł, która to cena została w całości zapłacona. W dniu 11 sierpnia 2010 r. Komornik sądowy dokonał w trybie licytacji sprzedaży egzekucyjnej przysługującego dłużnikowi prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Postanowienie o przybiciu uprawomocniło się 18 sierpnia 2010 r., natomiast Wnioskodawca jako nabywca licytacyjny uiścił resztę ceny nabycia w dniu 5 września 2011 r. Sprzedaż egzekucyjna nastąpiła na podstawie akt KM (...). Do dnia dzisiejszego Komornik dokonujący sprzedaży mimo wielu pism i ponagleń nie wystawił faktury dotyczącej sprzedaży egzekucyjnej, czym uniemożliwił Wnioskodawcy odliczenie podatku naliczonego. Wnioskodawca nabył nieruchomość, względem której nie przysługują zwolnienia przedmiotowe z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a. Dostawa przez Komornika dokonana została w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż dłużnik używał jej dotychczas wyłącznie na własne potrzeby. Dokonane zostały także wydatki na ulepszenie w wysokości większej niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Z pisma Komornika z dnia 2 lipca 2013 r. wynika, że faktura VAT nie została wystawiona.

Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego nieruchomości jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług. Zainteresowany wykorzystuje nabyte prawo użytkowania wieczystego nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest wykorzystywanie zakupionych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłączcie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja ta nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Wskazać należy, że faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym, który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Z powyższej analizy wynika, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz istnieje związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednak zgodnie z zacytowanym wyżej przepisem art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, niezbędnym warunkiem do odliczenia podatku jest posiadanie faktury, w której została wykazana kwota podatku VAT w związku z nabyciem prawa wieczystego użytkowania nieruchomości.

Zatem, aby móc skorzystać z prawa do odliczenia Wnioskodawca musi być w posiadaniu faktury dokumentującej transakcję.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik nie wystawił faktury dokumentującej nabycie przez Zainteresowanego prawa wieczystego użytkowania nieruchomości.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz wykorzystujący nabyte prawo wieczystego użytkowania nieruchomości do czynności opodatkowanych podatkiem spełnia warunki uprawniające - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji, jeśli Wnioskodawca otrzyma od Komornika fakturę dokumentującą nabycie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, wówczas ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 - rozpatrzone.

Wskazać należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości opodatkowania dostawy przez Komornika nieruchomości będącej przedmiotem wniosku. Przedstawiony we wniosku brak zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, dostawy nieruchomości przyjęto jako element stanu faktycznego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.