ILPP2/443-1052/10-5/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 9 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług na ruchomym majątku rzeczowym - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług na ruchomym majątku rzeczowym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, pytań, stanowiska własnego Zainteresowanego oraz przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest montaż dekoderów telewizji satelitarnej na zlecenie niemieckiego kontrahenta T. z siedzibą w Kolonii, właściciela powierzonych mu półproduktów, który podał numer pod jakim jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, służący do rozliczeń wewnątrzwspólnotowych.

Materiały do produkcji, do marca bieżącego roku, przywożone były bezpośrednio do Spółki, po odprawie celnej dokonanej na terytorium innego kraju UE (Niemiec, Holandii, Austrii).

Po zakończeniu montażu - uszlachetniania (przerobu), wyroby te wysyłane były na zlecenie niemieckiego kontrahenta do odbiorcy docelowego na terenie UE, poza Polską.

Zainteresowany wystawiał niemieckiemu partnerowi fakturę za usługę montażu - przerobu (w rozumieniu art. 28 ust. 7 usługi uszlachetniania) z zastosowaniem 0% stawki podatku VAT, z uwagi na posiadane oryginalne dokumenty wysyłki oraz kopię potwierdzenia dostarczenia dóbr gotowych na terenie UE, poza Polską.

Od kwietnia 2010 r. ten sam niemiecki zleceniodawca T. prowadzi własny magazyn w Ł., służący wyłącznie potrzebom produkcyjnym Wnioskodawcy, obsługujący wysyłkę towarów gotowych do UE.

Wraz z przekazaniem materiałów do montażu wystawia on Spółce dokument przekazania (WZ) na terenie Ł. (adres siedziby w Niemczech, magazyn w Ł.).

Po wykonaniu przerobu, Zainteresowany przekazuje wyrób gotowy do tego samego magazynu, który następnie jest wysyłany do odbiorcy ostatecznego w UE. W tym przypadku, również sporządzany jest dokument przekazania (WZ) - przekazanie wyrobów gotowych do magazynu. Wnioskodawca wystawia fakturę z 0% stawką VAT za wykonaną usługę przerobu (uszlachetniania) na powierzonym mieniu firmie T. z siedzibą w Kolonii - właścicielowi powierzonych półproduktów.

Spółka kompletuje dokumenty potwierdzające dostawę i przekazanie wyrobów gotowych i kserokopię CMR wywozu wyrobów oraz potwierdzenia dostarczenia ich do odbiorcy finalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on właścicielem montowanego towaru, a dokonując wysyłki działał na polecenie jego właściciela, kontrahenta T.

Działając w ww. sposób do marca 2010 r., uznaje on za zasadne i niełamiące prawa, zastosowanie 0% stawki VAT za usługę montażu na powierzonym materiale. Również zastosowanie 0% stawki podatku VAT od kwietnia 2010 r. uznaje za prawidłowe.

Siedziba zleceniodawcy znajduje się w Kolonii w Niemczech, gdzie znajduje się dział handlowy - stałe miejsce działalności gospodarczej, a polski magazyn jest działalnością mniejszej rangi i nie wpływa na zmianę określenia siedziby zleceniodawcy w rozumieniu przepisów o VAT.

Usługa montażu zostanie opodatkowana w miejscu siedziby zleceniodawcy w Niemczech (art. 28 ust. 1 noweli z dnia 23 października 2009 r.).

Na miejsce opodatkowania usługi montażu i zastosowania stawki 0% VAT nie ma znaczenia fakt opuszczenia po wykonaniu montażu lub pozostawienia wyrobów gotowych w kraju świadczącego usługę.

W uzupełnieniu Zainteresowany doprecyzował informacje przedstawione we wniosku wskazując, iż przedmiotem jego działalności jest montaż dekoderów telewizji satelitarnej na zlecenie niemieckiego kontrahenta. Wniosek obejmuje 1 stan faktyczny - okres listopad grudzień 2009 r. oraz 1 zdarzenie przyszłe - czerwiec-lipiec 2010 r. Przedmiotem wniosku jest produkcja urządzeń powszechnego użytku - sformułowanie to odpowiada PKWiU - 26.40.99.0.

Spółka odstąpiła od pytań dotyczących niemieckiego kontrahenta.

Jednocześnie podtrzymała, iż w ww. okresach niemiecki kontrahent okazał się numerem identyfikacyjnym niezbędnym dla celów podatkowych, który zawarty był na każdej fakturze z tyt. usługi montażu dekoderów telewizji satelitarnej. W 2009 r. Wnioskodawca spełnił warunek 90 dni na wywóz towarów - art. 28 ust. 7 ustawy o VAT.

W 2010 r. kontrahent wynajął powierzchnię magazynową jedynie na cele produkcyjne Zainteresowanego z uwagi na brak u niego miejsca.

Nie zatrudnił w Polsce żadnego pracownika - na czas dostaw oddelegowana osoba z Niemiec dokonywała odbioru dóbr - półproduktów.

Głównym przedmiotem działalności kontrahenta z siedzibą w Kolonii jest handel ww. dobrami. Zgodnie z wiedzą Spółki, niemiecki kontrahent nie prowadzi innego typu działalności, która mogłaby wpłynąć na określenie ważności profilu działalności względem siedziby na terenie RP.

Wnioskodawca wycofał się z pytań zawartych we wniosku nieprzejrzyście.

Zainteresowany w uzupełnieniu do wniosku sformułował następujące pytania:

Powyższe pytania stosują się do stanów prawnych za 2009 i 2010 r.

Do zadanych powyżej pytań, Zainteresowany w uzupełnieniu sprawy przedstawił następujące stanowisko:

Nowelizacja art. 28 ustawy o VAT z 2010 r., zniosła jedynie 90-dniowy termin wywozu.

Wnioskodawca zmienił określenie "stawka 0%" - użyte niewłaściwie we wniosku, na usługę niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce. Sformułowanie to stosuje się do okresu 2009 r. i 2010 r., mając na myśli przysługujące Zainteresowanemu prawo przeniesienia ciężaru zapłaty VAT na niemieckiego kontrahenta przy spełnieniu polskich wymogów prawnych, w szczególności art. 28 ustawy o VAT na 2009 r. i noweli 2010 r.

Podane PKWiU - 26.40.99.0 dotyczące produkcji jest tożsame z usługą montażu w efekcie której powstaje dekoder TV SAT, jako urządzenie powszechnie stosowane w gospodarstwie domowym.

Spółka podtrzymała, iż siedziba kontrahenta jest tożsama z miejscem opodatkowania, a opisany we wniosku magazyn zastosowano wyłącznie na jej potrzeby.

Wysyłając towary w ciągu 90 dni od zakończenia produkcji, Wnioskodawca spełnił wymagania art. 28 ustawy o VAT na dzień 1 stycznia 2009 r., a w 2010 r. znowelizowana ustawa nie określa limitu czasu na wywóz dóbr końcowych. Stosując się do art. 181, Zainteresowany miał prawo przenieść ciężar opodatkowania usługi montażu na niemieckiego kontrahenta, zgodnie z miejscem świadczenia usługi.

Spółka podtrzymała stanowisko, iż stałe miejsce prowadzenia działalności kontrahenta znajduje się w miejscu jego siedziby w Niemczech, z uwagi na fakt niezatrudniania w Polsce pracowników i nieprowadzenia działalności magazynowej w rozumieniu przychodów z tego tytułu. Magazyn w Polsce jest kosztem kontrahenta, na który się zgodził i nie stanowi on innego przedmiotu działalności, niż handel montowanymi dekoderami w UE (nie w Polsce).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zauważa się, iż Zainteresowany w uzupełnieniu wniosku z dnia 24 września 2010 r. dokonał modyfikacji pytań oraz przedstawił swoje stanowisko do nich. W niniejszej interpretacji została przyjęta wersja pytań oraz stanowisk własnych wynikających z tego uzupełnienia w odniesieniu do 2010 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zainteresowany w 2010 r. wykonuje usługi montażu dekoderów telewizji satelitarnej na zlecenie kontrahenta z siedzibą w Niemczech. Usługi te wykonywane są na materiale powierzonym mu przez klienta.

Należy wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "usługi na ruchomym majątku rzeczowym". W związku z tym należy zwrot ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonując montażu dekoderów telewizji satelitarnej z półproduktów powierzonych mu przez niemieckiego kontrahenta, świadczył usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż Zainteresowany świadczy usługi na rzecz podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, zdefiniowanego w art. 28a ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Po dokonaniu analizy sprawy stwierdzić należy, iż wykonywane przez Spółkę usługi nie zostały wymienione w przepisach art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n, będących zastrzeżeniem art. 28b ust. 1 ustawy.

Jednak zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zatem dla właściwego określenia miejsca opodatkowania usług będących przedmiotem pytań, wykonywanych na rzecz podatnika w rozumieniu ww. przepisów, konieczne jest ustalenie, czy nabywca usługi posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności oraz, czy usługa jest świadczona na potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności, zgodnie z zasadą opodatkowania konsumpcji. Usługa jest bowiem wówczas konsumowana przez tą właśnie stałą "placówkę", a nie w państwie siedziby nabywcy.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "stałe miejsce prowadzenia działalności". Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Dlatego też w kwestii określenia, co należy uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości.

Przykładowo, w wyroku w sprawie C-168/84 Günter Berkholz v. Finanzamt Hamburg-Mitte Alstadt z dnia 4 lipca 1985 r., ETS stwierdził, iż punktem odniesienia dla ustalania miejsca opodatkowania jest zasada, według której usługa podlega opodatkowaniu tam, gdzie jest siedziba świadczącego. Odniesienie do stałego miejsca prowadzenia działalności następuje dopiero wówczas, gdy pierwsza zasada prowadzi do nieracjonalnych rezultatów lub wywołuje rozbieżności między krajami Unii Europejskiej. W dalszej części orzeczenia ETS określił warunki, które powinny być spełnione przez jednostkę organizacyjną, aby można było uznać, iż w danym miejscu posiada ona stałe miejsce prowadzenia działalności. Zdaniem Trybunału, aby miejsce, w którym podmiot wykonuje czynności można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

W orzeczeniu tym, ETS stwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej ze stałej obecności zarówno osób, jak i zaplecza technicznego, koniecznych dla wykonania danej działalności.

W oparciu o powołane orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości można zatem wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o "stałym miejscu prowadzenia działalności". Jak wynika z samej nazwy "stały", to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie miejsca stałego prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opis sprawy wskazuje, iż firma niemiecka posiada siedzibę na terytorium Niemiec, a w Polsce posiada magazyn, który wynajęty został przez nią na wyłączne potrzeby produkcyjne Wnioskodawcy, gdyż nie posiada on odpowiedniego zaplecza. Kontrahent niemiecki nie zatrudnia w tym magazynie żadnych pracowników. Na czas dokonywania dostaw półproduktów, oddelegowuje on osobę z Niemiec, która dokonuje ich odbioru. W przedmiotowym magazynie nie prowadzi on także innej działalności.

Mając na uwadze definicję działalności gospodarczej oraz charakterystykę stałego miejsca prowadzenia działalności stwierdzić należy, że podatnik niemiecki wynajmując przedmiotowy magazyn na terytorium Polski, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie kraju, co w uzupełnieniu sprawy potwierdził Zainteresowany.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie podstawą do ustalenia miejsca świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, jest art. 28b ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych przez Zainteresowanego w 2010 r. jest terytorium kraju, w którym podatnik będący usługobiorcą (kontrahent niemiecki) posiada siedzibę. Zatem usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), reguluje m.in. treść, sposób oraz warunki wystawiania faktur VAT.

Stosownie do § 25 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi - § 25 ust. 4 powołanego rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z tytułu usług na ruchomym majątku rzeczowym wykonywanych w 2010 r. na rzecz niemieckiego podatnika, Wnioskodawca ma prawo wystawiać na niego fakturę VAT bez wskazywania na niej stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, umieszczając informację, iż zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

W świetle powyższych ustaleń pytanie: "Jeśli Spółka takiego prawa nie miała, to jaką stawką podatku powinna zastosować na terenie RP..." - stało się bezprzedmiotowe.

W odniesieniu do usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych przez Zainteresowanego w 2010 r., miejsce świadczenia przedmiotowych usług ustalane jest na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy. Zatem należy uznać, iż prawidłowo ustalił on miejsce ich świadczenia, zgodnie z siedzibą kontrahenta.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług wydana została odrębna interpretacja w dniu 5 października 2010 r. Nr ILPP2/443 1052/10 4/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.