ILPP2/443-1052/10-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 9 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług na ruchomym majątku rzeczowym - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług na ruchomym majątku rzeczowym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego, pytań, stanowiska własnego Zainteresowanego oraz przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest montaż dekoderów telewizji satelitarnej na zlecenie niemieckiego kontrahenta T. z siedzibą w Kolonii, właściciela powierzonych mu półproduktów, który podał numer pod jakim jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, służący do rozliczeń wewnątrzwspólnotowych.

Materiały do produkcji, do marca bieżącego roku, przywożone były bezpośrednio do Spółki, po odprawie celnej dokonanej na terytorium innego kraju UE (Niemiec, Holandii, Austrii).

Po zakończeniu montażu - uszlachetniania (przerobu), wyroby te wysyłane były na zlecenie niemieckiego kontrahenta do odbiorcy docelowego na terenie UE, poza Polską.

Zainteresowany wystawiał niemieckiemu partnerowi fakturę za usługę montażu - przerobu (w rozumieniu art. 28 ust. 7 usługi uszlachetniania) z zastosowaniem 0% stawki podatku VAT, z uwagi na posiadane oryginalne dokumenty wysyłki oraz kopię potwierdzenia dostarczenia dóbr gotowych na terenie UE, poza Polską.

Od kwietnia 2010 r. ten sam niemiecki zleceniodawca T. prowadzi własny magazyn w Łodzi, służący wyłącznie potrzebom produkcyjnym Wnioskodawcy oraz obsługujący wysyłkę towarów gotowych do UE.

Wraz z przekazaniem materiałów do montażu wystawia on Spółce dokument przekazania (WZ) na terenie Ł. (adres siedziby w Niemczech, magazyn w Ł.).

Po wykonaniu przerobu, Zainteresowany przekazuje wyrób gotowy do tego samego magazynu, który następnie jest wysyłany do odbiorcy ostatecznego w UE. W tym przypadku, również sporządzany jest dokument przekazania (WZ) - przekazanie wyrobów gotowych do magazynu. Wnioskodawca wystawia fakturę z 0% stawką VAT za wykonaną usługę przerobu (uszlachetniania) na powierzonym mieniu firmie T. z siedzibą w Kolonii - właścicielowi powierzonych półproduktów.

Spółka kompletuje dokumenty potwierdzające dostawę i przekazanie wyrobów gotowych i kserokopię CMR wywozu wyrobów oraz potwierdzenia dostarczenia ich do odbiorcy finalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on właścicielem montowanego towaru, a dokonując wysyłki działał na polecenie jego właściciela, kontrahenta T.

Działając w ww. sposób do marca 2010 r., uznaje on za zasadne i niełamiące prawa, zastosowanie 0% stawki VAT za usługę montażu na powierzonym materiale. Również zastosowanie 0% stawki podatku VAT od kwietnia 2010 r. uznaje za prawidłowe.

Siedziba zleceniodawcy znajduje się w Kolonii w Niemczech, gdzie znajduje się dział handlowy - stałe miejsce działalności gospodarczej, a polski magazyn jest działalnością mniejszej rangi i nie wpływa na zmianę określenia siedziby zleceniodawcy w rozumieniu przepisów o VAT.

Usługa montażu zostanie opodatkowana w miejscu siedziby zleceniodawcy w Niemczech (art. 28 ust. 1 noweli z dnia 23 października 2009 r.).

Na miejsce opodatkowania usługi montażu i zastosowania stawki 0% VAT nie ma znaczenia fakt opuszczenia po wykonaniu montażu lub pozostawienia wyrobów gotowych w kraju świadczącego usługę.

W uzupełnieniu Zainteresowany doprecyzował informacje przedstawione we wniosku wskazując, iż przedmiotem jego działalności jest montaż dekoderów telewizji satelitarnej na zlecenie niemieckiego kontrahenta. Wniosek obejmuje 1 stan faktyczny - okres listopad grudzień 2009 r. oraz 1 zdarzenie przyszłe - czerwiec-lipiec 2010 r. Przedmiotem wniosku jest produkcja urządzeń powszechnego użytku - sformułowanie to odpowiada PKWiU - 26.40.99.0.

Spółka odstąpiła od pytań dotyczących niemieckiego kontrahenta.

Jednocześnie podtrzymała, iż w ww. okresach niemiecki kontrahent okazał się numerem identyfikacyjnym niezbędnym dla celów podatkowych, który zawarty był na każdej fakturze z tyt. usługi montażu dekoderów telewizji satelitarnej. W 2009 r. Wnioskodawca spełnił warunek 90 dni na wywóz towarów - art. 28 ust. 7 ustawy o VAT.

W 2010 r. kontrahent wynajął powierzchnię magazynową jedynie na cele produkcyjne Zainteresowanego z uwagi na brak u niego miejsca.

Nie zatrudnił w Polsce żadnego pracownika - na czas dostaw oddelegowana osoba z Niemiec dokonywała odbioru dóbr - półproduktów.

Głównym przedmiotem działalności kontrahenta z siedzibą w Kolonii jest handel ww. dobrami. Zgodnie z wiedzą Spółki, niemiecki kontrahent nie prowadzi innego typu działalności, która mogłaby wpłynąć na określenie ważności profilu działalności względem siedziby na terenie RP.

Wnioskodawca wycofał się z pytań zawartych we wniosku nieprzejrzyście.

Zainteresowany w uzupełnieniu wniosku sformułował następujące pytania:

Powyższe pytania stosują się do stanów prawnych za 2009 i 2010 r.

Do zadanych powyżej pytań, Zainteresowany w uzupełnieniu sprawy przedstawił następujące stanowisko:

Nowelizacja art. 28 ustawy o VAT z 2010 r., zniosła jedynie 90-dniowy termin wywozu.

Wnioskodawca zmienił określenie "stawka 0%" - użyte niewłaściwie we wniosku, na usługę niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce. Sformułowanie to stosuje się do okresu 2009 r. i 2010 r., mając na myśli przysługujące Zainteresowanemu prawo przeniesienia ciężaru zapłaty VAT na niemieckiego kontrahenta przy spełnieniu polskich wymogów prawnych, w szczególności art. 28 ustawy o VAT na 2009 r. i noweli 2010 r.

Podane PKWiU - 26.40.99.0 dotyczące produkcji jest tożsame z usługą montażu w efekcie której powstaje dekoder TV SAT, jako urządzenie powszechnie stosowane w gospodarstwie domowym.

Spółka podtrzymała, iż siedziba kontrahenta jest tożsama z miejscem opodatkowania, a opisany we wniosku magazyn zastosowano wyłącznie na jej potrzeby.

Wysyłając towary w ciągu 90 dni od zakończenia produkcji, Wnioskodawca spełnił wymagania art. 28 ustawy o VAT na dzień 1 stycznia 2009 r., a w 2010 r. znowelizowana ustawa nie określa limitu czasu na wywóz dóbr końcowych. Stosując się do art. 181, Zainteresowany miał prawo przenieść ciężar opodatkowania usługi montażu na niemieckiego kontrahenta, zgodnie z miejscem świadczenia usługi.

Spółka podtrzymała stanowisko, iż stałe miejsce prowadzenia działalności kontrahenta znajduje się w miejscu jego siedziby w Niemczech, z uwagi na fakt niezatrudniania w Polsce pracowników i nieprowadzenia działalności magazynowej w rozumieniu przychodów z tego tytułu. Magazyn w Polsce jest kosztem kontrahenta, na który się zgodził i nie stanowi on innego przedmiotu działalności, niż handel montowanymi dekoderami w UE (nie w Polsce).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zauważa się, iż Zainteresowany w uzupełnieniu wniosku z dnia 24 września 2010 r. dokonał modyfikacji pytań oraz przedstawił swoje stanowisko do nich. W niniejszej interpretacji została przyjęta wersja pytań oraz stanowisk własnych wynikających z tego uzupełnienia w odniesieniu do 2009 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zainteresowany w 2009 r. wykonywał usługi montażu dekoderów telewizji satelitarnej na zlecenie kontrahenta z siedzibą w Niemczech. Usługi te wykonywane były na materiale powierzonym mu przez klienta.

Należy wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "usługi na ruchomym majątku rzeczowym". W związku z tym należy zwrot ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonując montażu dekoderów telewizji satelitarnej z półproduktów powierzonych mu przez niemieckiego kontrahenta, świadczył usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Artykuł 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Powyższy przepis wyraża ogólną normę dotyczącą ustalenia miejsca świadczenia usług. Oprócz tej ogólnie sformułowanej zasady, ustawa zawiera regulacje szczególne.

W myśl art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Z kolei, art. 28 ust. 7 ustawy stanowi, że w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną w terminie 90 dni od wykonania na nich usług wywiezione poza terytorium kraju (art. 28 ust. 8 ustawy).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż wykonane przez Wnioskodawcę gotowe dekodery telewizji satelitarnej wywiezione zostały z terytorium Polski do odbiorcy docelowego na terenie UE, w terminie określonym w art. 28 ust. 8 ustawy. Zainteresowany wskazał, że odbiorca usługi podatnik niemiecki - podał mu numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej. Numer ten zawarty był na każdej fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę, dokumentującej wykonanie usługi montażu przedmiotowych dekoderów.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych przez Zainteresowanego w 2009 r., było terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi (kontrahent niemiecki) numer, pod którym był zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi były wykonywane (Polski).

Reasumując, usługi na ruchomym majątku rzeczowym świadczone przez Wnioskodawcę zgodnie z opisanym stanem faktycznym, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), reguluje m.in. treść, sposób oraz warunki wystawiania faktur VAT.

Stosownie do § 25 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi (§ 25 ust. 4 powołanego rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z tytułu usług na ruchomym majątku rzeczowym wykonywanych w 2009 r. na rzecz niemieckiego podatnika, Zainteresowany miał prawo wystawić na niego fakturę VAT bez wskazywania na niej stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, umieszczając informację, iż zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenie tego podatku jest nabywca usługi.

W świetle powyższych ustaleń pytanie: "Jeśli Spółka takiego prawa nie miała, to jaką stawką podatku powinna zastosować na terenie RP..." - stało się bezprzedmiotowe.

W odniesieniu do usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych przez Wnioskodawcę w 2009 r., miejsce świadczenia usługi ustalane było na podstawie art. 28 ust. 7 w zw. z ust. 8 ustawy. Zatem zależy uznać, iż Zainteresowany prawidłowo ustalił ich miejsce świadczenia, zgodnie z siedzibą kontrahenta.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług wydana została odrębna interpretacja w dniu 5 października 2010 r. Nr ILPP2/443 1052/10 5/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.