ILPP2/443-1046/09/11-S/SJ - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności nieodpłatnego wydania kontrahentom akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 181/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 981/10 - stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 7 sierpnia 2009 r., do Biura KIP w Lesznie 12 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym w dniu 9 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego wydania części klientom - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego wydania części klientom. Przedmiotowy wniosek został w dniu 9 października 2009 r. uzupełniony o brakujące pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest dystrybutorem na polskim rynku maszyn do kruszenia i przesiewania surowców mineralnych. Spółka zajmuje się także montażem maszyn oraz ich serwisowaniem, zarówno gwarancyjnym, jak i pogwarancyjnym. Spółka zakupuje maszyny od firm z Wielkiej Brytanii oraz zakupuje części, akcesoria i materiały eksploatacyjne do nich (zwane częściami) od różnych dostawców polskich i zagranicznych.

Kupowane przez Spółkę części do maszyn, wykorzystywane są przede wszystkim do serwisowania maszyn w ramach gwarancji, odpłatnych napraw pogwarancyjnych oraz odsprzedaży części.

Zdarza się także, że Spółka dokonuje nieodpłatnego wydania części swoim klientom. Wydania takie maja miejsce z dwóch zasadniczych powodów, tj.:

* jako rekompensata dla klienta za przedłużony czas oczekiwania na dostawę maszyny lub jej naprawę,

* w przypadku uznania reklamacji po upływie okresu gwarancji na maszynę lub naprawę, w sytuacji jeżeli usterka czy wada ma charakter ewidentny.

Opisane powyżej nieodpłatne wydania części mają charakter marketingowy. Ich celem jest podtrzymanie dobrych relacji biznesowych z klientami, a takie relacje są warunkiem realizowania nowych transakcji sprzedaży. Aby kontynuować i rozwijać współpracę z klientami Spółki niesłychanie istotne jest utrzymanie opinii solidnego partnera biznesowego. Celem tych wydań jest także umocnienie pozytywnego wizerunku firmy na rynku dla pozyskania nowych klientów. Działania podejmowane przez Spółkę nie są niczym wyjątkowym na bardzo konkurencyjnym rynku wysokowyspecjalizowanych maszyn. Na rynku, na którym działa kilka konkurencyjnych firm utrzymanie dobrego wizerunku ma szczególne znaczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej nieodpłatne wydania części stanowią dostawę, dla której Spółka ma obowiązek rozpoznania podatku należnego w zakresie podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy odliczyła podatek naliczony związany z zakupem wydanych towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w działalności firm handlowych i dystrybucyjnych wpływ działań marketingowych na zwiększenie obrotu jest niekwestionowany. Zatem, realizowane przez Spółkę nieodpłatne wydania towarów dokonywane są na cele ewidentnie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, do wydań dokonywanych przez Spółkę nie ma zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), na podstawie którego niektóre nieodpłatne przekazania towarów należy traktować jako odpłatną dostawę, gdyż:

* towary nie są przekazywane na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem,

* Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przekazanych towarów (Spółka jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność opodatkowaną).

Dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania towarów nie mieszczą się zatem w pojęciu odpłatnych dostaw towarów, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu. Więc na Spółce nie ciąży obowiązek rozpoznania VAT należnego dla dokonywanych wydań.

Przedstawione powyżej stanowisko jest zgodne z ukształtowaną linia orzecznictwa sądów administracyjnych, zawartą na przykład w następujących orzeczeniach:

* wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 152/07,

* wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Rz 875/7,

* wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 3371/08,

* wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 600/07,

* wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 743/07,

* wyrok NSA w składzie 7 sędziów z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 30 października 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1046/09-3/SJ, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę części swoim klientom (które nie spełniają przesłanek prezentów o małej wartości i próbek), stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 12 listopada 2009 r. (data wpływu 17 listopada 2009 r.) Spółka z o.o. reprezentowana przez Doradcę Podatkowego, wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2009 r. nr ILPP2/443-1046/09-3/SJ.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 15 grudnia 2009 r. nr ILPP2/443/W -131/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z o.o. reprezentowana przez Doradcę Podatkowego, wniosła w dniu 19 stycznia 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Po rozpoznaniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 181/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 4 czerwca 2010 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 981/10 Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 981/10 oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 181/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - art. 7 ust. 3 ustawy.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2 - czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania - jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest dystrybutorem na polskim rynku maszyn do kruszenia i przesiewania surowców mineralnych, które nabywa od firm z Wielkiej Brytanii. Ponadto, zajmuje się montażem maszyn oraz ich serwisowaniem, zarówno gwarancyjnym, jak i pogwarancyjnym. Zainteresowany nabywa części, akcesoria i materiały eksploatacyjne do nich od różnych dostawców polskich i zagranicznych. Czasami nabywane przez niego części do maszyn są przedmiotem nieodpłatnego wydania klientom, które mają miejsce z dwóch powodów: jako rekompensata dla klienta za przedłużony czas oczekiwania na dostawę maszyny lub jej naprawę oraz w przypadku uznania reklamacji po upływie okresu gwarancji na maszynę lub naprawę, w sytuacji jeżeli usterka czy wada ma charakter ewidentny. Przedmiotowe wydania mają charakter marketingowy, a ich celem jest podtrzymanie dobrych relacji biznesowych z klientami oraz umocnienie pozytywnego wizerunku firmy na rynku dla pozyskania nowych klientów. Jak wskazał Wnioskodawca, przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przekazanych towarów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę części swoim klientom, nie stanowi dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.