ILPP2/443-1042/12-5/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 11 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2012 r. (data wpływu 31 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. W dniu 31 grudnia 2012 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni dnia X roku po śmierci ojca otrzymała w spadku 2,77 ha gruntu rolnego, a dnia X roku w Sądzie Rejonowym został stwierdzony fakt nabycia spadku na podstawie dziedziczenia ustawowego. Ziemia, którą Zainteresowana nabyła w spadku jest majątkiem rodzinnym. Najpierw uprawiali ją dziadkowie, później w spadku dostali rodzice, którzy powiększyli jej areał i także prowadzili gospodarstwo rolne, a teraz część tej ziemi otrzymała Wnioskodawczyni jako majątek osobisty. Nigdy ziemia ta nie była używana do prowadzenia działalności gospodarczej, jedynie do celów własnych. Kilka lat temu ustalono, że ww. grunty nadają się do zabudowy i w tym roku Gmina zmieniła plan zagospodarowania przestrzennego. W celu poprawy swoich warunków mieszkaniowych Zainteresowana postanowiła podzielić odziedziczony grunt na działki i je sprzedać, a pieniądze z nich uzyskane przeznaczyć na budowę domu. Jednak ze względu na to, że spadkobiercami są także mama w części 1/3 i brat w części 1/3 i nie jest wyznaczone czyja część należy do każdego z nich, w dniu X u notariusza dokonano częściowego działu spadku, w którym brat i mama nieodpłatnie przekazali Wnioskodawczyni swoje udziały. Grunt, który przekazali jej krewni wynosi 0,6 ha i posiada nową księgę wieczystą. Częściowy działa spadku zrobiony został ze względu ograniczonych funduszy, natomiast całkowity dział spadku, gdzie zostanie wyznaczone pozostałe 2,17 ha, które już prawnie Zainteresowanej się należą, nastąpi w przyszłości. Także po wyznaczeniu reszty gruntu, Wnioskodawczyni planuje całość lub część podzielić na działki, żeby jak wyżej wskazała poprawić swoje warunki mieszkaniowe (ukończyć budowę domu). Ww. grunt o areale 0,6 ha został podzielony na pięć działek, w tym jedną 0,20 ha zostawioną na własne potrzeby - budowa domu. Jedna z działek została już sprzedana dnia X r.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu X r. wystąpiła do Gminy z wnioskiem o zmianę przeznaczenia działek w planie zagospodarowania przestrzennego na działki przeznaczone pod zabudowę po wcześniejszym uzyskaniu w Gminie informacji, iż jej działki są na terenie mało atrakcyjnym, dlatego są małe szanse, że Gmina zmieni ich przeznaczenie chyba, że na jej wniosek, a że Wnioskodawczyni zależało na działce budowlanej, m.in. na własne potrzeby jak podała wcześniej, więc taki wniosek złożyła. Zainteresowana nie wystąpiła o uzyskanie administracyjnych decyzji o warunkach zabudowy przedmiotowych działek. Posiadane przez nią nieruchomości dnia X r. udostępniła matce na podstawie umowy użyczenia nieodpłatnie, na czas nieokreślony, na potrzeby własne. Mama Wnioskodawczyni jest rolnikiem i uprawia tą ziemię. Zainteresowana nie ponosiła kosztów w celu podniesienia wartości bądź atrakcyjności działek. Działki posiadają wodociąg, ale jego inwestorem jest osoba, która zakupiła już jedną z działek i w tym przypadku osoby, które kupią pozostałe działki będą musiały odkupić wodociąg od tej właśnie osoby, która poniosła koszty na jego budowę. Tak więc Wnioskodawczyni sprzedaje działki bez uzbrojenia więc wartość działki nie wzrośnie. Jedynie na własnej działce odkupiła wodociąg i wystąpiła o przyłącze prądu. W przyszłości przed zbyciem pozostałych działek Zainteresowana nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu podniesienia wartości i atrakcyjności działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli w przyszłości Wnioskodawczyni dokona podziału i sprzedaży działek z pozostałej części spadku, tj. 2,17 ha będzie musiała odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona ani teraz, ani w przyszłości odprowadzać podatku od towarów i usług za sprzedane działki ponieważ grunt na którym działki powstały należy do jej majątku osobistego. Poza tym grunt od pokoleń używany był tylko do celów własnych, a nie zarobkowych. Zainteresowana także gruntu nie kupiła, żeby na nim zarabiać, lecz odziedziczyła po zmarłym ojcu. Ze względu na to, że nie jest ona rolnikiem, tylko pracuje zawodowo, otrzymanego w spadku gruntu nie będzie uprawiać, dlatego poprzez jego sprzedaż jest w stanie wybudować dom dla siebie i rodziny. Poza tym, nie prowadzi ona działalności gospodarczej i nie zamierza w przyszłości kupować gruntów w celu ich odsprzedaży i zarobku na nich. Stanowisko Zainteresowanej w tej sprawie jest jednoznaczne dlatego, że jej sprzedaż jest jednorazowa (ze względów finansowych podzielona na etapy) a nie ciągła i przede wszystkim jest to sprzedaż ziemi odziedziczonej w spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c., publikacja elektroniczna LEX).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzania. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzania. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzania testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni dnia X roku po śmierci ojca otrzymała w spadku 2,77 ha gruntu rolnego, a dnia 8 czerwca 2009 r. w Sądzie Rejonowym został stwierdzony fakt nabycia spadku na podstawie dziedziczenia ustawowego. Ziemia, którą Zainteresowana nabyła w spadku jest majątkiem rodzinnym. Najpierw uprawiali ją dziadkowie, później w spadku dostali rodzice, którzy powiększyli jej areał i także prowadzili gospodarstwo rolne, a teraz część tej ziemi otrzymała Wnioskodawczyni jako majątek osobisty. Nigdy ziemia ta nie była używana do prowadzenia działalności gospodarczej, jedynie do celów własnych. Kilka lat temu ustalono, że ww. grunty nadają się do zabudowy i w tym roku Gmina zmieniła plan zagospodarowania przestrzennego. W celu poprawy swoich warunków mieszkaniowych Zainteresowana postanowiła podzielić odziedziczony grunt na działki i je sprzedać, a pieniądze z nich uzyskane przeznaczyć na budowę domu. Jednak ze względu na to, że spadkobiercami są także mama w części 1/3 i brat w części 1/3 i nie jest wyznaczone czyja część należy do każdego z nich, w dniu 18 stycznia u notariusza dokonano częściowego działu spadku, w którym brat i mama nieodpłatnie przekazali Wnioskodawczyni swoje udziały. Grunt, który przekazali jej krewni wynosi 0,6 ha i posiada nową księgę wieczystą. Częściowy działa spadku zrobiony został ze względu ograniczonych funduszy, natomiast całkowity dział spadku, gdzie zostanie wyznaczone pozostałe 2,17 ha, które już prawnie Zainteresowanej się należą, nastąpi w przyszłości. Także po wyznaczeniu reszty gruntu, Wnioskodawczyni planuje całość lub część podzielić na działki, żeby jak wyżej wskazała poprawić swoje warunki mieszkaniowe (ukończyć budowę domu). Ww. grunt o areale 0,6 ha został podzielony na pięć działek, w tym jedną 0,20 ha zostawioną na własne potrzeby - budowa domu. Jedna z działek została już sprzedana dnia X r. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu X r. wystąpiła do Gminy z wnioskiem o zmianę przeznaczenia działek w planie zagospodarowania przestrzennego na działki przeznaczone pod zabudowę po wcześniejszym uzyskaniu w Gminie informacji, iż jej działki są na terenie mało atrakcyjnym, dlatego są małe szanse, że Gmina zmieni ich przeznaczenie chyba, że na jej wniosek, a że Wnioskodawczyni zależało na działce budowlanej, m.in. na własne potrzeby jak podała wcześniej, więc taki wniosek złożyła. Zainteresowana nie wystąpiła o uzyskanie administracyjnych decyzji o warunkach zabudowy przedmiotowych działek. Posiadane przez nią nieruchomości dnia X r. udostępniła matce na podstawie umowy użyczenia nieodpłatnie, na czas nieokreślony, na potrzeby własne. Mama Wnioskodawczyni jest rolnikiem i uprawia tą ziemię. Zainteresowana nie ponosiła kosztów w celu podniesienia wartości bądź atrakcyjności działek. Działki posiadają wodociąg, ale jego inwestorem jest osoba, która zakupiła już jedną z działek i w tym przypadku osoby, które kupią pozostałe działki będą musiały odkupić wodociąg od tej właśnie osoby, która poniosła koszty na jego budowę. Tak więc Wnioskodawczyni sprzedaje działki bez uzbrojenia więc wartość działki nie wzrośnie. Jedynie na własnej działce odkupiła wodociąg i wystąpiła o przyłącze prądu. W przyszłości przed zbyciem pozostałych działek Zainteresowana nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu podniesienia wartości i atrakcyjności działek.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanej za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowana dokonując sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości gruntowej otrzymanej w drodze darowizny, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowana, zbywając nieruchomość stanowiącą jej majątek prywatny, korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię wydzielonych działek gruntu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem Zainteresowana, w związku z dostawą przedmiotowych działek, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu. Natomiast w pozostałym zakresie zarówno w podatku od towarów i usług jak i w podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.