ILPP2/443-104/14-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej, przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.) uzupełnionym 10 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono 10 lutego 2014 r. o potwierdzenie uiszczenia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż systemów kominowych. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność o kompleksową usługę budowlaną polegającą na budowie budynków mieszkalnych dla szerokiej gamy klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej, wśród których będą osoby trzecie, jak i potencjalnie znaleźć mogą się osoby spokrewnione ze wspólnikami Spółki (małżonkowie, rodzice), z którymi zawierane będą umowy cywilnoprawne na wykonanie ww. prac. Usługi wykonywane będą w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, przywołanym w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a więc sklasyfikowanych w PKOB 11, w przypadku lokali mieszkalnych o powierzchni do 150 m^2, a w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni do 300 m^2. Usługi kompleksowej budowy budynków mieszkalnych, Wnioskodawca będzie świadczył korzystając z usług podwykonawcy, a materiały budowlane niezbędne do budowy budynku mieszkalnego zostaną zakupione we własnym zakresie przez Spółkę, bezpośrednio ze składów budowlanych bądź specjalistycznych sklepów. Na ww. prace i materiały Wnioskodawca wystawi klientom fakturę zbiorczą dokumentującą poszczególne etapy budowy budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakup usług budowlanych od podwykonawcy i materiałów budowlanych od składów budowlanych i sklepów daje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług budowlanych w postaci budowy budynków mieszkalnych na rzecz ww. klientów.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 201I r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność o kompleksową usługę budowlaną polegającą na budowie budynków mieszkalnych dla szerokiej gamy klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej, wśród których będą osoby trzecie, jak i potencjalnie znaleźć mogą się osoby spokrewnione ze wspólnikami Spółki (małżonkowie, rodzice), z którymi zawierane będą umowy cywilnoprawne na wykonanie ww. prac.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy zakup wyrobów i towarów od firm budowlanych, a następnie ich sprzedaż jako usługi na rzecz ww. klientów, w tym także żony jednego ze wspólników Spółki, daje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do żony zastosowanie znajdą także przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Stwierdzić należy, że stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej, żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno Spółka, jak i małżonek jednego ze wspólników, traktowani są jako odrębne podmioty. Należy tutaj wskazać, że tylko Spółka spełnia definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Natomiast małżonek jednego ze wspólników, rodzice, osoby trzecie nie są podatnikami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem działalności gospodarczej jednego z małżonków.

Odnosząc się zatem do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie wyrobów i towarów od firm budowlanych, sklepów itp., a następnie ich sprzedaży w postaci usługi budowlanej polegającej na budowie budynku mieszkalnego na rzecz klientów wskazanych w stanie faktycznym, przytoczyć należy przepis art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył więc podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym będzie on nabywał, w ramach działalności gospodarczej (jako Spółka), wyroby i towary, które następnie będą sprzedawane na rzecz klientów jako usługa budowlana polegająca na budowie budynku mieszkalnego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wyroby i towary nabyte przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nabycie wyrobów i towarów zostanie udokumentowane fakturami VAT.

W związku z powyższym, w przypadku, gdy Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą (jako Spółka), a wyroby i towary nabywane od firm budowlanych, sklepów, służyć będą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy (Spółce) przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup wyrobów i towarów w takiej części, w jakiej wydatki te będą miały związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, z zachowaniem zasad zawartych w art. 86 ust. 1 ustawy. Jeżeli zatem, jak wskazano w stanie faktycznym, nabycie przez Wnioskodawcę wyrobów i towarów będzie związane wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury (faktur) dokumentującej nabycie ww. wyrobów i towarów.

Jednocześnie, okoliczność, że wyroby i towary nabywane będą przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą (jako Spółka), a następnie sprzedawane jako jedna usługa budowlana na rzecz osób trzecich, a także spokrewnionych ze wspólnikami, pozostaje w przedmiotowej sytuacji bez wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę, bowiem - jak już zaznaczono - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonek, traktowani są jako odrębne podmioty. Podatnikiem jest tylko Wnioskodawca (jako Spółka) w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.