ILPP2/443-1034/10/11-S/SJ - Określenie stawki podatku VAT dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 164/11 - stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) zajmuje się działalnością deweloperską. Na prowadzonych obecnie budowach kamienic mieszkalno-usługowych budowane są miejsca parkingowe (garaż wielostanowiskowy) na poziomie piwnic. Warunkiem koniecznym zakupu miejsca parkingowego - a w istocie prawa wyłącznego korzystania z tego miejsca - jest zakup lokalu mieszkalnego lub usługowego w danej kamienicy. Dla kilku lokali nie są przewidziane miejsca parkingowe, ponieważ zdarzają się klienci niezainteresowani nimi.

W obrębie pomieszczenia - garażu wielostanowiskowego zamontowane będą wodomierze, zapewniony będzie zjazd windą oraz przejście dla wszystkich mieszkańców. Tego rodzaju miejsca parkingowe nie mogą być przedmiotem odrębnych umów sprzedaży, o czym poinformował notariusz obsługujący Spółkę.

Przedmiotem umów sprzedaży będą zatem lokale mieszkalne, usługowe oraz lokale mieszkalne z prawem do korzystania z konkretnego miejsca parkingowego i lokale użytkowe z prawem do korzystania z konkretnego miejsca parkingowego.

Obecne Spółka pobiera przedpłaty na budowane lokale i miejsca parkingowe, przy czym dla miejsc parkingowych nalicza podatek od towarów i usług - 22%, tak jak robiła to w przeszłości dla - indywidualnych, oddzielonych ścianami - garaży. Krajowa Informacja Podatkowa potwierdziła Zainteresowanemu telefonicznie, że Spółka postępuje prawidłowo.

Jednak jedna z firm działających w okolicy - jak dowiedział się ostatnio Zainteresowany - stosuje do miejsc parkingowych sprzedawanych łącznie z lokalami mieszkalnymi - stawkę VAT 7%. Wnioskodawca dowiedział się ponadto, że jest szereg wyroków sądowych, potwierdzających stawkę obniżoną dla miejsc parkingowych. W tej sytuacji Spółka uważa, że sprawa wymaga pilnego wyjaśnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego, o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 150 m ² - z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego, znajdującego się w tym samym budynku - Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przedmiotem sprzedaży jest lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 150 m ² - z prawem do korzystania z określonego miejsca postojowego, znajdującego się w tym samym budynku - to Spółka powinna stosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%, co wiąże się z koniecznością wystawienia korekt stawek podatku na odpowiednią część przedpłat dotyczących przedmiotowych miejsc parkingowych. Nie można bowiem sztucznie dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie ze względu na przepisy podatkowe, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Przedmiotem sprzedaży, w sprawie Zainteresowanego, obok własności lokalu mieszkalnego - nie jest garaż, czy samo miejsce parkingowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego o konkretnej powierzchni, integralnie związanego z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego. Nie ma możliwości nabycia miejsca parkingowego bez lokalu, a więc nie może być ono przedmiotem odrębnej sprzedaży. Spółka uważa, że jeżeli dokonywane przez nią czynności są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, a ich rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to te czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od towarów i usług.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 28 września 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1034/10-2/SJ, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zbycie przez Spółkę lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczjącej 150 m#178; podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT. Natomiast, sprzedaż prawa do korzystania z określonego miejsca parkingowego (postojowego) usytuowanego w podpiwniczeniu budynku - w związku z faktem, że miejsce parkingowe stanowi pomieszczenie przynależne, służące funkcji innej niż mieszkaniowa - podlega opodatkowaniu 22% stawką VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Bez znaczenia przy tym jest fakt, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z miejscem parkingowym, jest zawarta na podstawie jednej umowy sprzedaży, gdyż możliwe jest zastosowanie odrębnego opodatkowania określonych składników dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka konieczność.

Pismem z dnia 12 października 2010 r. (data wpływu 18 października 2010 r.) Spółka z o.o., wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2010 r. nr ILPP2/443-1034/10-2/SJ.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 17 listopada 2010 r. nr ILPP2/443/W -131/10-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z o.o. reprezentowana przez Radcę Prawnego, wniosła w dniu 13 grudnia 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Po rozpoznaniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 25 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 164/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 164/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy określa, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, tj. 7%, 3% i 0%.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

jącej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko

jącej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa ob

Ponadto, § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r., stanowi, iż w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z treści art. 2 pkt 12 ustawy wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt (lokal) jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne, czy też użytkowe. Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie wskazują definicji lokalu mieszkalnego, ani użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto, art. 2 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do art. 3 ust. 2 cyt. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się działalnością deweloperską i buduje kamienice mieszkalno-usługowe z miejscami parkingowymi (garaż wielostanowiskowy) na poziomie piwnic. Warunkiem koniecznym do nabycia miejsca parkingowego (prawa wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego) jest zakup lokalu mieszkalnego lub usługowego w danej kamienicy. Dla kilku lokali nie są przewidziane miejsca parkingowe, ponieważ zdarzają się klienci niezainteresowani nimi.

Obecnie Zainteresowany pobiera przedpłaty na budowane lokale i miejsca parkingowe, przy czym dla miejsc parkingowych naliczany jest podatek od towarów i usług w wysokości 22%.

Spółka ma jednak wątpliwości, czy jej postępowanie w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Z powyższego wynika więc, iż miejsce parkingowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalno-usługowego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca parkingowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca parkingowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Faktem jest, że pomieszczenia garażowe, czy miejsca parkingowe nie pełnią funkcji mieszkaniowych, stanowią jednak integralną część samodzielnego lokalu mieszkalnego. Miejsca parkingowe usytuowane w pomieszczeniu garażowym nie są wyodrębniane jako oddzielna nieruchomość, nie można ich zatem nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego.

W konsekwencji powyższego, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego, znajdującego się w części podziemnej budynku, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy, podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT, z uwzględnieniem art. 41 ust. 12b ustawy.

Reasumując, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego, o powierzchni użytkowej nieprzekraczajacej 150 m², z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego, znajdującego się w tym samym budynku, Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.