ILPP2/443-1025/09-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia - brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 10 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.) o wskazanie imienia i nazwiska osoby upoważnionej do jego złożenia oraz o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na postawie aktów notarialnych umów sprzedaży zawartych w dniu 17 października 1989 r. oraz w dniu 26 czerwca 1990 r. nabył nieruchomości niezabudowane zgodnie z tymi aktami notarialnymi. W 1989 r. Wnioskodawca uzyskał wpis do Ewidencji Działalności Gospodarczej, jednak w rzeczywistości nigdy nie podjął jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a tym samym nigdy nie wykorzystywał wskazanych nieruchomości do działalności gospodarczej, w związku z tym nigdy nie był podatnikiem podatku VAT, a także podatnikiem podatku dochodowego z tytułu wykonywanej działalności gospodarczej, związanej z tymi nieruchomościami. Obecnie Zainteresowany nie pracuje, nie pobiera jakichkolwiek zasiłków związanych z pozostawaniem bez zatrudnienia, jego jedynym źródłem utrzymania jest sprzedaż posiadanych nieruchomości której dokonał w styczniu 2009 r. oraz w styczniu 2008 r., a także w 2000 r. Grunty te mają status gruntów rolnych przeznaczonych pod zabudowę. Od początku Zainteresowany uznawał iż nieruchomości te wchodzą w skład jego majątku prywatnego, ponadto nie są związane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca podnosi również, że niniejsze grunty zakupił na potrzeby własne, środki uzyskane ze sprzedaży wskazanych nieruchomości przeznaczył tylko i wyłącznie na potrzeby prywatne.

W uzupełnieniu do wniosku, Zainteresowany poinformował, że:

* dokonał nabycia przedmiotowych nieruchomości wyłącznie w celach prywatnych,

* sprzedaży działek dokonał w trzech poszczególnych latach, tj. w roku 2000, 2008 i 2009, a nie sprzedaży trzech działek jak wskazuje organ,

* część zakupionych działek została podzielona na 39 mniejszych działek, z których 3 działki mają charakter działek drogowych,

* sprzedał 15 działek, a dokładnie w 2000 r. dokonał sprzedaży 13 działek, w 2008 r. sprzedał 1 działkę, w 2009 r. również 1 działkę, 1 działka drogowa została przekazana na rzecz Gminy,

* posiada jeszcze 5 działek, na których nie dokonał podziału,

* nie jest w stanie odpowiedzieć konkretnie na pytanie czy w przyszłości planuje dokonać sprzedaży kolejnych działek, ponieważ nie pracuje, nie pobiera jakichkolwiek zasiłków związanych z pozostawianiem bez zatrudnienia; jego jedynym źródłem utrzymania jest sprzedaż posiadanych nieruchomości, a jeśli jego sytuacja finansowa stworzy konieczność sprzedaży działek, wówczas Zainteresowany dokona ich sprzedaży,

* nigdy nie udostępniał przedmiotowych gruntów na podstawie wskazanych umów cywilnoprawnych, ani żadnych innych,

* nie dokonywał również zbioru i sprzedaży płodów rolnych,

* wystąpił o warunki zabudowy posiadanych gruntów, co stanowiło warunek konieczny do podziału gruntu na mniejsze działki i dokonał ich podziału,

* nie dokonał uzbrojenia terenu, nie poniósł nakładów finansowych na ogrodzenie działek,

* w celu sprzedaży gruntów zamieścił ogłoszenia na stronie internetowej,

* zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, posiadane grunty w części sklasyfikowane są jako rolne, natomiast na podstawie decyzji o warunkach zabudowy postanowiono o możliwości ich zabudowania,

* inne jego grunty są gruntami, tzw. łąkami klasy IV, V, VI, co również wynika z wypisu z rejestru gruntów Powiatowego Zakładu Katastralnego,

* część podzielonych działek ma charakter rolno-budowlany ze względu na znajdujące się tam ruiny zabudowań gospodarczych sprzed 25-30 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą wyżej wskazanych nieruchomości Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym, sprzedaży nieruchomości jakiej dokonał w żadnym wypadku nie można połączyć z działalnością gospodarczą, a tym samym sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z założenia Wnioskodawcy zakup i sprzedaż nieruchomości nastąpiła wyłącznie w celach prywatnych. Zainteresowany w takiej sytuacji wskazuje na wyrok siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. W wyroku tym Sąd wyraźnie sprecyzował jaki podmiot uznać należy za podatnika podatku VAT. Uznał w szczególności, iż dla uzyskania takiego statusu nie jest wystarczający sam zamiar dokonywania określonych czynności w sposób częstotliwy.

W przywołanym orzeczeniu, stan faktyczny odpowiadał temu w jakim znajduje się w gruncie rzeczy sam Wnioskodawca, otóż:

W sprawie o sygn. akt I FPS 3/07 wskazano, iż skarżący małżonkowie nabyli w 1991 r., do majątku wspólnego, niezabudowaną działkę o powierzchni 1 ha, stanowiącą nieruchomość rolno-leśną przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolniczego. W 1997 r. Rada Miasta O. w drodze uchwały dokonała przekwalifikowania m.in. gruntu rolnego należącego do skarżących na grunt przeznaczony pod zabudowę domów jednorodzinnych. W tym samym roku na wniosek strony przedmiotowy grunt został podzielony na 13 działek, z których jak wynikało z decyzji o zatwierdzeniu projektu podziału, 2 wydzielono pod budowę ulic, a pozostałe w celu zbycia.

Część powstałych działek budowlanych skarżący sprzedali do dnia 16 maja 2000 r. NSA stwierdził, iż przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Z brzmienia przepisu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, tj. art. 9 i 12 Dyrektywy 112-tej, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki, nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zatem jego sprzedaż w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślić należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Argument, że podmiot dokonujący sprzedaży (dostawy) majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do takiej sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług, doznaje dodatkowego wzmocnienia, gdy uwzględnić wnioski płynące z analizy przepisu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy. Przepis ten określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju "przez podatnika, który jako taki występuje". Art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca. Nader jasno zaakcentował to ETS w orzeczeniu w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ülzen a Dieter Armbrecht stwierdzając, że nawet jeśli podatnik w rozumieniu Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową), i którą to część zarezerwował na cele prywatne, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu.

Nadmienić trzeba, że w orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że w przypadku wyodrębnienia części nieruchomości do celów prywatnych rozróżnienie między częścią przeznaczoną na potrzeby działalności gospodarczej podatnika i częścią używaną do celów prywatnych musi opierać się na proporcji między wykorzystywaniem do celów prywatnych i do celów działalności gospodarczej w roku nabycia (podkreślenie Sądu), nie zaś na kryterium podziału fizycznego.

W uzasadnieniu omawianego wyroku wskazano, że w VI Dyrektywie brak jest przepisu uniemożliwiającego podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych i że decyzja w tym zakresie jest suwerenną decyzją samego podatnika.

Oznacza to, że w ocenie ETS brak opodatkowania sprzedaży majątku własnego podatnika nie zakłóca zasady powszechności i neutralności podatku VAT, ani też nie powoduje zakłóceń w zakresie konkurencji. Ustawa o VAT, określając w art. 5 ust. 1 pkt 1, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, nie zawiera zapisu identycznego jak zastosowany w art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy, co przesądza, że w tym zakresie pozostaje ona w sprzeczności z zapisami VI Dyrektywy. Brak ten niewątpliwie usuwany być musi w drodze prowspólnotowej wykładni ustawy krajowej.

W świetle powyższego, uprawniona jest teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesadzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Ponadto NSA stwierdził w sprawie o sygn. akt I FPS 3/07, iż argumentem przemawiającym za uznaniem zawsze za podatnika podatku od towarów i usług osoby, która nabyła do majątku prywatnego grunty rolne sprzedawane następnie jako działki budowlane nie może być okoliczność, że w świetle definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy i w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność rolnika jest działalnością gospodarczą. Uwzględnić bowiem trzeba, że grunty takie nie zawsze służyć muszą dostawom produktów rolnych lecz prywatnym potrzebom rolnika i członków jego rodziny.

Mając na uwadze orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym orzeczenie WSA we Wrocławiu z dnia 24 czerwca 2009 r. o sygn. akt I SA/Wr 274/09 uznaje się, iż nabycie gruntu musi nastąpić w celach wykonywania działalności, taki cel natomiast w przedmiotowej sprawie nie nastąpił, pomijając już sam fakt niepodjęcia się wykonywania działalności gospodarczej, to o czysto prywatnym zakupie gruntów na potrzeby własne świadczyć może fakt iż przez lata posiadania prawa własności do gruntów Wnioskodawca nigdy nie zmierzał do ich przekształcenia w grunty budowlane, czy do uzyskania jakichkolwiek wymaganych pozwoleń na prowadzenie na nich zamierzonego rodzaju działalności, co wówczas świadczyć by mogło o planowaniu prowadzenia działalności.

Ponadto wskazać należy, iż nieruchomości jakie Wnioskodawca nabył w 1989 i 1990 r. były w dniu ich zakupu i sprzedaży nieruchomościami ornymi, a tym samym rolnymi, dlatego też trudno zakładać, iż Wnioskodawca zakupił grunty z zamiarem i celem ich wykorzystania pod np. zabudowę jakiej niewątpliwie wymagałoby prowadzenie działalności. Jak stanowi wyraźnie WSA we wspomnianym wyżej wyroku w sprawie o sygnaturze I SA/Wr 274/09, skarżący zamierza sprzedawać działki budowlane z majątku osobistego nabytego do celów prywatnych przed kilkunastoma laty bez zamiaru dalszej odsprzedaży, a w takim celu Wnioskodawca nabył działki. W cytowanym wyroku Sąd wskazuje, iż grunt został nabyty w celu prowadzenia produkcji rolniczej (a taka sytuacja nie zachodziła nawet w przedmiotowej sprawie), przy czym skarżący oświadczył, że nie prowadził działalności rolniczej na opisanej we wniosku nieruchomości od 2000 r. Należy, zdaniem Sądu, zwrócić uwagę, że jak podał skarżący, działki zostały zakupione na potrzeby własne i nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podnosi w swojej sprawie, iż o zamiarze i jego przeświadczeniu, że przedmiotowe grunty traktuje on jako wchodzące w skład majątku prywatnego, świadczy także sam fakt, iż przy dokonywaniu czynności ich sprzedaży uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności w jakich dokonana jest czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Z kolei, w celu ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabył (w prywatnych celach) na podstawie aktów notarialnych zawartych w dniu 17 października 1989 r. oraz w dniu 26 czerwca 1990 r. nieruchomości niezabudowane. Część zakupionych działek została podzielona na 39 mniejszych, z których 3 działki mają charakter działek drogowych. Wnioskodawca sprzedał już 15 działek, ponadto posiada jeszcze 5 działek, których dotychczas nie podzielił na mniejsze. Zainteresowany wskazał, że sprzedaż posiadanych nieruchomości jest jego jedynym źródłem utrzymania, a jeśli jego sytuacja finansowa w przyszłości stworzy konieczność sprzedaży kolejnych działek to tego dokona. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, posiadane grunty w części sklasyfikowane są jako rolne, natomiast na podstawie decyzji o warunkach zabudowy postanowiono o możliwości ich zabudowania, część działek stanowią łąki klasy IV, V, VI, a część podzielonych działek ma charakter rolno-budowlany. Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy posiadanych gruntów, co stanowiło warunek konieczny do podziału gruntu na mniejsze działki i dokonał ich podziału. Ponadto oświadczył, iż nabytych gruntów nigdy nie wykorzystywał do działalności gospodarczej, jak również nigdy nie udostępniał ich na podstawie wskazanych (w wezwaniu do uzupełnienia wniosku) umów cywilnoprawnych, ani żadnych innych oraz nie dokonywał zbioru i sprzedaży płodów rolnych. W celu sprzedaży gruntów Zainteresowany zamieścił ogłoszenia na stronie internetowej.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo.

Odnosząc powyższe uwagi do opisu sprawy należy stwierdzić, iż elementem istotnym, przesądzającym o uznaniu działań Zainteresowanego (tj. dostawa działek budowlanych) za prowadzenie działalności gospodarczej, poza częstotliwością dokonywanej sprzedaży, jest także ustalony cel nabycia nieruchomości. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy dostawa (sprzedaż) majątku prywatnego, wykorzystywanego dla zaspokojenia potrzeb osobistych. W rozpoznawanej sprawie jednak taka sytuacja nie występuje. Z opisu przedstawionego przez Zainteresowanego wynika, że nabytych gruntów nigdy nie wykorzystywał do działalności gospodarczej, nie dokonywał zbioru i sprzedaży płodów rolnych oraz nie udostępniał na podstawie wskazanych umów cywilnoprawnych, ani żadnych innych. Ponadto, Wnioskodawca nie wskazał innego sposobu wykorzystania przedmiotowych działek na własne potrzeby, co skutkuje stwierdzeniem, że stanowią one lokatę posiadanego kapitału, czyli cele zarobkowe. Trudno zatem uznać, iż ww. grunty służyły wyłącznie do realizacji osobistych celów Zainteresowanego, gdyż z wniosku nie wynika, aby w jakikolwiek sposób służyły one tym celom. Również z ekonomicznego punktu widzenia nie można przyjąć, iż tak znaczny areał przeznaczony był wyłącznie na potrzeby osobiste, np. zaspokajanie własnych potrzeb mieszkaniowych poprzez budowę domu mieszkalnego na nabytym gruncie.

Przedstawione okoliczności wskazują na to, że w omawianej sprawie występuje zamiar wykonywania czynności sprzedaży działek w sposób częstotliwy i zarobkowy, gdyż zamysłem oraz celem sprzedającego jest wykonywanie czynności dostaw w związku z zakupem nieruchomości, podzielonej na 39 działek, z których sprzedał już 15 i jeśli sytuacja finansowa go do tego zmusi to w przyszłości zamierza dokonać sprzedaży kolejnych. Przy czym, zaznaczyć należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności. Nie można zatem stwierdzić, iż transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę przeprowadzane są w sposób incydentalny i nie mają na celu chęci osiągnięcia zysku. Bowiem, jak jednoznacznie wynika z treści wniosku, Zainteresowany ze sprzedaży nabytych gruntów uczynił jedyne źródło utrzymania, co wskazuje, że ich zakup został dokonany właśnie w tym celu.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa działek realizowana jest z zamiarem powtarzania i zmierza do nadania jej zorganizowanego charakteru w celu osiągnięcia korzyści finansowej. Istotnym jest, iż w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca miał zamiar dokonać kolejnych czynności tego rodzaju. Także zakres i skala przedsięwzięcia (sprzedaż kilkunastu działek - z 39-ciu wydzielonych - w celu osiągnięcia dochodu oraz możliwość sprzedaży dalszych, w przypadku, gdy sytuacja finansowa Zainteresowanego stworzy taką konieczność) wskazuje na zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, iż nabycie przedmiotowych nieruchomości nie nastąpiło wskutek darowizny czy też spadku, lecz umowy kupna-sprzedaży. Powyższe wskazuje, po uwzględnieniu przedstawionych okoliczności sprawy, iż nabycie nastąpiło w celu ich dalszej odsprzedaży, nie zaś na osobiste potrzeby Wnioskodawcy. W konsekwencji nieruchomości nie mogą być uznane za odrębny majątek osobisty Zainteresowanego, lecz stanowią one majątek nabyty w celu wykorzystania w działalności handlowej.

W przedmiotowej sprawie, brak jest zatem podstaw do stwierdzenia, iż zakupu nieruchomości dokonano dla innych celów aniżeli ich późniejsze zbycie. Wnioskodawca, jak wynika z przedłożonego wniosku, dokonując dostawy gruntów w sposób zamierzony i powtarzalny spełnia wyżej wskazane kryteria działalności gospodarczej. W takiej sytuacji sprzedaż działek budowlanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyskuje status podatnika podatku VAT. Zatem, sprzedaż ww. działek dokonywana jest w ramach prowadzonej przez sprzedającego samodzielnej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22% (...). Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy, stwierdzić należy, iż zachowania Wnioskodawcy jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym należy uznać go za podatnika podatku VAT. Dostawa przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że powołane przez Zainteresowanego wyroki sądów krajowych są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Podkreślić przy tym należy, iż w powołanym przez Stronę wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, Sąd także uznał, że odpowiedź na pytanie: czy dany podmiot w odniesieniu do określonej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do konkretnych okoliczności faktycznych danej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.