ILPP2/443-1024/11-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu do Ministerstwa Finansów 24 czerwca 2011 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) prowadzi sprzedaż testów ciążowych do hurtowni farmaceutycznych. W ramach działań marketingowych prowadzony został (na przestrzeni latach 2005-2010) program lojalnościowy (rodzaj sprzedaży premiowej). Polegał on na tym, że za zakup określonej ilości testów klient mógł się domagać od przedstawiciela handlowego nagrodę z katalogu nagród (lub bezpośrednio zwrócić się do centrali z takim żądaniem). Na podkreślenie zasługuje fakt, że nie było ograniczenia aby zamówienie było jednorazowe (a więc można było zakupić jednorazowo 1000 testów jak i 10x100 testów), jak i to w jakim okresie klient może zbierać owe zamówienia (jak wyżej - jednorazowo 1000 szt. lub 10 miesięcy po 100 szt. każdy lub inna możliwość, w której ostatecznie klient kupił suma sumarum 1000 szt.). Jedynym ograniczeniem był fakt, iż jednego testu nie można liczyć do dwóch nagród.

Nagroda była wysyłana bezpośrednio do klienta, przy czym w całym procesie klient nie ponosi żadnych kosztów z tym związanych.

Precyzując stan faktyczny Spółka wskazała, że:

* przysługuje jej prawo odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów,

* klient nie jest zobowiązany do uczestniczenia w programie,

* bez znaczenia czy klient uczestniczy w programie, czy też nie cena produktu jest taka sama.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne wydanie towarów (opisane powyżej), należy traktować jak dostawę towarów podlegająca ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z odmianą sprzedaży premiowej, jaką jest program lojalnościowy. Klient ma absolutną dowolność w sposobie zarządzania swoją pulą na nagrody (może wybrać jedną dużą, jak i szereg małych, może gromadzić pulę przez dłuższy okres czasu bez konieczności przestrzegania jakiegokolwiek porządku zamówień, jak też może jednym dużym zamówieniem osiągnąć to samo). Może też w zależności od przyjętej polityki nie uczestniczyć w owym programie (część klientów nie uczestniczyła).

Z powyższego, Spółka konkluduje, iż ma do czynienia z nieodpłatnym wydawaniem towaru (klient nie ponosi żadnych wydatków na ów towar, ale też nie musi go otrzymać - w odróżnieniu od tzw. pakietów), które jest dokonywane w ścisłym związku z wykonywaną działalnością gospodarczą (działanie sprzedaży premiowej jest działaniem marketingowym, które jest ściśle związane ze sprzedażą - co było zawsze podkreślane w orzecznictwie).

Stosownie natomiast do brzmienia przepisu przed jego zmianą, przez odpłatną dostawę rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

W niniejszej sprawie podatnik przekazuje (gdyż klient nie ponosi żadnych kosztów) towary należące do jego przedsiębiorstwa (co potwierdzają faktury zakupowe) na cele ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem (zwiększenie sprzedaży przez działania marketingowe). Na podkreślenie zasługuje okoliczność, że owe nagrody nie są obowiązkowe (co odróżnia owe przekazanie od tzw. pakietów) i nie powodują zmiany ceny (co powodowałoby, że klient de facto kupuje towar).

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że skoro negatywnie zostały wypełnione przesłanki z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas takie przekazanie należy uznać za niepodlegające przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Na potwierdzenie poprawności swojego rozumowania Spółka powołuje wyroki, na których opierała się w niniejszej sprawie: I SA/Wr 152/2007 z dnia 3 kwietnia 2007 r. (bezpośrednio jako zasada w wyrokach III SA/Wa 1255/2007, I SA/Rz 875/2007, III SA/Wa 559/2007), ponadto na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 320/09 (prezentujący argumentację stałej linii orzeczniczej z wyroków NSA z dnia 13 maja 2008 r., I FSK 600/07; z dnia 24 września 2008 r., I FSK 922/08 oraz z dnia 23 marca 2009 r., I FPS 6/08 w składzie siedmioosobowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w szczególności:

Od dnia 1 kwietnia 2011 r., art. 7 ust. 2 ustawy obowiązuje w następującym brzmieniu: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Przepisu ust. 2 - na mocy art. 7 ust. 3 ustawy - nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy, definiuje prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Należy zwrócić uwagę, iż od dnia 19 maja 2010 r. przepis art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy (zmieniony ustawą z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 473)), obowiązuje w brzmieniu: o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi sprzedaż testów ciążowych do hurtowni farmaceutycznych. W ramach działań marketingowych prowadzony był (na przestrzeni latach 2005-2010) program lojalnościowy (rodzaj sprzedaży premiowej). Polegał on na tym, że za zakup określonej ilości testów klient mógł się domagać od przedstawiciela handlowego nagrodę z katalogu nagród (lub bezpośrednio zwrócić się do centrali z takim żądaniem). Na podkreślenie zasługuje fakt, że nie było ograniczenia aby zamówienie było jednorazowe (a więc można było zakupić jednorazowo 1000 testów jak i 10x100 testów), jak i to w jakim okresie klient może zbierać owe zamówienia (jak wyżej - jednorazowo 1000 szt. lub 10 miesięcy po 100 szt. każdy lub inna możliwość, w której ostatecznie klient kupił suma sumarum 1000 szt.). Jedynym ograniczeniem był fakt, iż jednego testu nie można liczyć do dwóch nagród. Nagroda była wysyłana bezpośrednio do klienta, przy czym w całym procesie klient nie ponosi żadnych kosztów z tym związanych. Spółce przysługuje prawo odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów, klient nie jest zobowiązany do uczestniczenia w programie, bez znaczenia czy klient uczestniczy w programie, czy też nie cena produktu jest taka sama.

Z przywołanych przepisów (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r.), wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Zatem, w celu dokonania prawidłowej analizy treści normy prawnej wynikającej z przepisu art. 7 ust. 2 ustawy konieczne jest uwzględnienie brzmienia ust. 3 tego artykułu, będącego przepisem szczególnym w stosunku do uregulowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przede wszystkim zauważyć należy, że określone w ust. 3 wyłączenia od zakresu zastosowania przepisu ust. 2, dotyczą towarów, których zbycie co do zasady jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Jeśli zatem, na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy przekazanie towarów określonych w tym przepisie, których wydanie niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji należy wnioskować, że art. 7 ust. 2 stanowi podstawę do opodatkowania również nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy. Gdyby przyjąć bowiem, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Tym samym, nieodpłatne przekazanie towarów, co do zasady, traktowane jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów. Wyjątek stanowią wydane nieodpłatnie towary, które spełniają definicję małych prezentów - w myśl art. 7 ust. 4 ustawy.

Ze stanu faktycznego wynika, że nabywanie nagród jest niezbędne do wykonania przez Spółkę programu lojalnościowego, wykonywanego w ramach działań marketingowych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez nabycia nagród Wnioskodawca nie mógłby prowadzić programu lojalnościowego (sprzedaży premiowej). W związku z tym, że zakupy nagród służyły Spółce do wykonywania czynności opodatkowanej przysługiwało jej prawo odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawione przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy Spółka miała prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów będących przedmiotem zapytania, to ich nieodpłatne wydanie w ramach programu lojalnościowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, z wyłączeniem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich jako prezenty o małej wartości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.