ILPP2/443-1012/09-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 5 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania importu usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania importu usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.) o oświadczenie dotyczące pełnomocnictwa dla osoby upoważnionej do występowania w imieniu Wnioskodawcy oraz o kopię odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność w zakresie produkcji i sprzedaży detalicznej odzieży marki "O". Sprzedaży odzieży tej marki dokonują, poza nim, także podmioty powiązane, prowadzące działalność na terenie Europy Zachodniej, Środkowej i Wschodniej.

Obecnie Spółka jest w trakcie negocjacji z niemieckim podmiotem powiązanym "O GmbH", umowy określającej zasady, na mocy których za odpowiednim wynagrodzeniem odstępuje on na rzecz Spółki funkcje centrali zaopatrzenia, w tym kontakty handlowe oraz wszelkie czynności związane z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach.

W dotychczasowej strukturze grupy, "O GmbH" był podmiotem odpowiedzialnym za organizację produkcji odzieży marki "O", której szycie zlecane jest głównie kontrahentom z Chin i Indii oraz zaopatrywanie w gotowe towary pozostałych podmiotów powiązanych, prowadzących działalność w zakresie wyłącznej sprzedaży detalicznej tych towarów na terenie poszczególnych krajów Europy, w tym również do Spółki. Pełnił on więc w strukturze grupy funkcję centrali dystrybucyjnej, która według wiedzy Zainteresowanego, jest generalnie wynagradzana na zasadach zbliżonych do metody koszt plus (koszty ponoszone przez "O GmbH" oraz marża). W związku z planowaną restrukturyzacją działalności "O GmbH", czynności wykonywane przez ten podmiot w powyższym zakresie zostałyby przekazane Wnioskodawcy, który od tego momentu byłby odpowiedzialny za:

* organizację produkcji towarów, tj. dokonywanie zamówień i zleceń kontrahentom z Azji na wykonanie ubrań,

* rozliczenia dostaw od tych kontrahentów,

* organizację sprzedaży i dystrybucję towarów do podmiotów powiązanych, prowadzących działalność detaliczną.

W konsekwencji Spółka, za odpowiednią, określoną w umowie opłatę, zapewnia sobie wyłączność funkcji centrali zaopatrzenia w towary dla określonych podmiotów powiązanych prowadzących sprzedaż detaliczną na nowych rynkach zbytu, na których dotychczas aktywny był podmiot niemiecki, uzyskując w ten sposób nowe źródło przychodu.

Opłata na rzecz "O GmbH" stanowiłaby więc wynagrodzenie/rekompensatę za trwałe zaprzestanie prowadzenia działalności w powyższym zakresie oraz wycofanie się na rzecz Zainteresowanego ze wskazanych powyżej rynków zbytu. Wysokość opłaty będzie wyliczona z uwzględnieniem marży, jaką Wnioskodawca będzie realizował w związku z rozliczeniami z zaopatrywanymi podmiotami powiązanymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku ze zobowiązaniem się "O GmbH" do odstąpienia na jej rzecz funkcji centrali zaopatrzenia, w tym kontaktów handlowych oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zobowiązania się "O GmbH" do odstąpienia na jego rzecz funkcji centrali zaopatrzenia, w tym kontaktów handlowych oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach:

Ad. 1

W opinii Zainteresowanego, zobowiązanie się "O GmbH" do odstąpienia na jego rzecz funkcji centrali zaopatrzenia, w tym kontaktów handlowych oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe wynika z faktu, iż przedstawiona we wskazanym przepisie definicja usług ma bardzo szeroki zakres, obejmując: "każde świadczenie (...), które nie stanowi dostawy towarów (...)". Opinia Spółki znajduje także odzwierciedlenie w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, który stwierdza, iż świadczeniem usług jest "zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji".

Stanowisko takie potwierdzają liczne interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego, wydane w imieniu Ministra Finansów przez organy do tego upoważnione. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w swojej decyzji z dnia 2 grudnia 2007 r. (sygn. 1401/PV-IV/4407/14-8/2007/MK) stwierdza, iż "na podstawie umowy, zawartej z kontrahentem będącym czynnym podatnikiem VAT, świadczona usługa polegająca na powstrzymywaniu się od działalności konkurencyjnej ma charakter usługi odpłatnej. Ponadto strony umowy będzie łączył stosunek prawny, a otrzymane wynagrodzenie za powstrzymanie się od dokonywania określonych czynności stanowi ekwiwalent za konkretną usługę, której beneficjentem będzie kontrahent wypłacający wynagrodzenie. Zatem usługa polegająca na powstrzymaniu się od działalności konkurencyjnej stanowi usługę określoną w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na zasadach ogólnych". Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2008 r. (sygn. ILPP2/443-485/08-3/ISN), uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, stwierdzające, iż "zobowiązanie się użytkownika licencji do powstrzymania się od posługiwania się tą licencją, a tym samym rozwiązanie umowy licencyjnej, stanowi świadczenie usług, (...)", co "znajduje potwierdzenie w przepisie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT".

Przedstawione interpretacje stanowią zatem, w opinii Spółki, potwierdzenie słuszności jej stanowiska, według którego zobowiązanie się "O GmbH" do odstąpienia na jej rzecz funkcji centrali zaopatrzenia, w tym kontaktów handlowych oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W celu określenia miejsca świadczenia usługi, o której mowa powyżej, należy zwrócić uwagę na art. 27 ust. 4 pkt 10 ustawy o VAT. Stwierdza on, iż usługę stanowi działanie "polegające na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11".

Z cytowanego przepisu wynika, iż wymieniona usługa "polegająca na zobowiązaniu się do powstrzymania (...)", ogranicza się wyłącznie do czynności wymienionych literalnie w pkt 1-9 oraz 11 tego artykułu. Usługa ta nie obejmuje zatem czynności, polegających na zobowiązaniu się do odstąpienia na rzecz Spółki funkcji centrali zaopatrzenia oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży.

W tym miejscu należy wskazać jednak na fakt, iż zaprezentowany powyżej przepis stanowi odpowiednik art. 56 ust. 1 pkt d Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. UE L 06.347.1 z późn. zm.) dalej: Dyrektywa. Wskazany przepis Dyrektywy, jako usługi wymienia "zobowiązanie do całkowitego lub częściowego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej lub korzystania z prawa, o którym mowa w niniejszym ustępie".

Zdaniem Spółki, przedstawione przez nią stanowisko znajduje odzwierciedlenie w pierwszej części przepisu art. 56 ust. 1 pkt d Dyrektywy. Stwierdza on bowiem, iż usługą jest "zobowiązanie do całkowitego lub częściowego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej", bez względu na to, czy jest to działalność, o której mowa w art. 56 ust. 1 Dyrektywy, czy też inna działalność. Wniosek taki wynika z fragmentu: " (...) lub korzystania z prawa, o którym mowa w mniejszym ustępie". Oznacza to, iż warunek ograniczający zastosowanie wskazanego przepisu wyłącznie do "niniejszego ustępu", dotyczy tylko prawa, a nie zaprzestania (również częściowego) działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, stwierdzić należy niezgodność przepisu art. 27 ust. 4 pkt 10 ustawy o VAT z cytowanym art. 56 ust. 1 pkt d Dyrektywy. Wniosek taki wynika m.in. z analizy wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2006 r. (sygn. akt III PK 30/06). Stwierdza on mianowicie, iż przepisy prawa wspólnotowego muszą być interpretowane przy uwzględnieniu wszystkich wersji językowych, a nie wyłącznie w brzmieniu podanym w języku polskim w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a "w praktyce podstawowe znaczenie ma brzmienie przepisu w języku francuskim, który jest głównym językiem roboczym Wspólnoty (...)". Sąd Najwyższy stwierdza przy tym, iż obowiązek uwzględnienia różnych wersji językowych występuje dopiero w momencie, gdy sąd podda w wątpliwość polską wersję językową, jako właściwie oddającą treść interpretowanego przepisu. Ponadto, sąd nie jest zobowiązany do porównywania wszystkich wersji językowych interpretowanego przepisu, jeżeli wystarczy odwołanie się wyłącznie do kilku wersji.

W odniesieniu do powyższego Wnioskodawca dokonał porównania brzmienia art. 56 ust. 1 pkt d Dyrektywy w języku polskim z francuską i niemiecką wersją językową. Wynik tego porównania jednoznacznie pokazuje, iż brzmienie i znaczenie tego przepisu we wszystkich porównywanych wersjach językowych jest jednakowe, potwierdzeniem czego jest:

* wersja francuska - les obligations de ne pas exercer une activité professionnelle enti#232;rement ou partiellement, ou un droit visé au present paragraph,

* wersja niemiecka - Verpflichtungen, eine berufliche Tätigkeit ganz oder teilweise nicht ausuben oder ein in diesem Absatz genanntes Recht nicht wahrzunehmen.

W związku z powyższym, mimo, iż nabywane przez Spółkę od "O GmbH" usługi nie mogą być zakwalifikowane do usług w zakresie zobowiązywania się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 10 ustawy o VAT, to niewątpliwie powinny być one postrzegane jako częściowe zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej przez "O GmbH". Istotą dokonywanej pomiędzy Spółką oraz "O GmbH" transakcji, jest bowiem zobowiązanie "O GmbH" do powstrzymania się na rzecz Spółki od czynności takich jak: organizacja produkcji towarów, tj.: dokonywanie zamówień i zleceń na wykonanie ubrań kontrahentom z Azji, rozliczanie dostaw od tych kontrahentów oraz organizacja sprzedaży i dystrybucji towarów do podmiotów powiązanych, prowadzących działalność detaliczną.

Stwierdzeniem powyższego jest, zdaniem Zainteresowanego zawarcie pomiędzy nim a "O GmbH" prawnie wiążącej umowy, która gwarantuje, iż "zobowiązanie się" "O GmbH" wobec niego będzie skuteczne.

Przywołując zatem bezpośrednio wymieniony już przepis art. 56 ust. 1 Dyrektywy "miejscem świadczenia (...) usług wykonywanych na rzecz usługobiorców mających siedzibę (...) we Wspólnocie, ale w innym państwie niż usługodawca, jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (...)", czyli w opisywanym przypadku państwo, w którym Spółka posiada siedzibę, a więc terytorium Polski.

Mając na uwadze przytoczony powyżej przepis Dyrektywy, wskazujący terytorium Polski jako miejsce świadczenia przez "O GmbH" usługi na rzecz Spółki, należy określić, czy w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego będzie ona podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia importu usług.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT: "Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby (...) na terytorium kraju". Z kolei art. 17 ust. 3 ustawy o VAT stwierdza, iż przytoczony przepis stosuje się, gdy "usługobiorcą jest podatnik, (...), posiadający siedzibę, (...) na terytorium kraju". W analizowanym przypadku Zainteresowany posiada siedzibę na terytorium Polski, natomiast siedzibą "O GmbH", świadczącego usługę na jego rzecz, są Niemcy.

Zatem, zgodnie z przytoczonym przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 17 ust. 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia importu usług.

Ad. 2

W celu stwierdzenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, należy odnieść się do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, (...), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)".

W przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany dokonuje zakupu od "O GmbH" usługi polegającej na zobowiązaniu się do odstąpienia na jego rzecz funkcji centrali zaopatrzenia, w tym kontaktów handlowych oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach. W wyniku zakupu wspomnianej usługi, Wnioskodawca przejmuje od "O GmbH" prawo do wykonywania czynności świadczonych dotychczas wyłącznie przez podmiot niemiecki, polegających na: dokonywaniu zamówień i zleceń na wykonanie ubrań kontrahentom z Azji, rozliczaniu dostaw od tych kontrahentów oraz organizacji sprzedaży i dystrybucji towarów do podmiotów powiązanych, prowadzących działalność detaliczną. W konsekwencji, poprzez wykonywanie tychże czynności, Spółka dokonuje dostaw towarów do podmiotów powiązanych, które to dostawy stanowią czynności opodatkowane VAT.

W odniesieniu do powyższego stwierdzić należy, iż spełnione są przesłanki, wymienione w przytoczonym art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - zakupiona przez Spółkę od "O GmbH" usługa wykorzystywana jest w celu dostawy towarów do podmiotów powiązanych, czyli czynności opodatkowanej VAT. Zainteresowanemu przysługuje zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, stanowi: "kwota podatku należnego od importu usług".

Podsumowując stwierdzić należy, iż w związku ze zobowiązaniem się "O GmbH" do odstąpienia na rzecz Spółki funkcji centrali zaopatrzenia, w tym kontaktów handlowych oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Artykuł 2 pkt 9 ustawy określa, iż przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność w zakresie produkcji i sprzedaży detalicznej odzieży marki "O". Sprzedaży odzieży tej marki dokonują, poza nim, także podmioty powiązane, prowadzące działalność na terenie Europy Zachodniej, Środkowej i Wschodniej.

Obecnie Spółka jest w trakcie negocjacji z niemieckim podmiotem powiązanym "O GmbH", umowy określającej zasady, na mocy których za odpowiednim wynagrodzeniem odstępuje on na rzecz Spółki funkcje centrali zaopatrzenia, w tym kontakty handlowe oraz wszelkie czynności związane z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach. W związku z planowaną restrukturyzacją działalności "O GmbH", czynności wykonywane przez ten podmiot w powyższym zakresie zostałyby przekazane Wnioskodawcy, który od tego momentu byłby odpowiedzialny za: organizację produkcji towarów, tj. dokonywanie zamówień i zleceń kontrahentom z Azji na wykonanie ubrań, rozliczenia dostaw od tych kontrahentów, organizację sprzedaży i dystrybucję towarów do podmiotów powiązanych, prowadzących działalność detaliczna. Zatem, Spółka za odpowiednią, określoną w umowie opłatę, zapewnia sobie wyłączność funkcji centrali zaopatrzenia w towary dla określonych podmiotów powiązanych prowadzących sprzedaż detaliczną na nowych rynkach zbytu, na których dotychczas aktywny był podmiot niemiecki, uzyskując w ten sposób nowe źródło przychodu. Opłata na rzecz "O GmbH" stanowiłaby więc wynagrodzenie/rekompensatę za trwałe zaprzestanie prowadzenia działalności w powyższym zakresie oraz wycofanie się na rzecz Zainteresowanego ze wskazanych powyżej rynków zbytu.

Zdaniem tut. Organu, zobowiązanie się "O GmbH" do odstąpienia na rzecz Zainteresowanego funkcji centrali zaopatrzenia, w tym kontaktów handlowych oraz wszelkich czynności związanych z organizacją sprzedaży do podmiotów powiązanych na określonych rynkach, stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, polegających na zobowiązaniu do powstrzymania się od dokonania określonych czynności.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Artykuł 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Powyższy przepis wyraża ogólną normę dotyczącą ustalenia miejsca świadczenia usług. Oprócz tej ogólnie sformułowanej zasady, ustawa zawiera regulacje szczególne.

Stosownie do art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 10 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy stwierdzić należy, iż usługa będąca przedmiotem wniosku nie jest wymieniona w art. 27 ust. 4 pkt 10 ustawy, nie stanowi bowiem żadnej ze wskazanych w nim czynności ani praw. W związku z powyższym, miejsce świadczenia tej usługi ustalane będzie na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy. Stwierdzić należy zatem, że miejscem świadczenia przedmiotowej usługi, a tym samym miejscem jej opodatkowania będą Niemcy.

Przez import usług rozumie się zatem usługi spełniające łącznie następujące warunki:

* miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi - zgodnie z art. 27 lub art. 28 ustawy - jest terytorium Polski,

* usługodawcą musi być podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju,

* usługobiorcą jest podatnik, tj. osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej bądź osoba fizyczna.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w związku z faktem, iż miejscem świadczenia (opodatkowania) nabytych przez Zainteresowanego usług nie będzie terytorium kraju, nie będzie on zobowiązany do rozliczenia importu usług.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Zatem, w przypadku gdy Zainteresowany w przedmiotowej sprawie nie rozpozna importu usług, nie będzie przysługiwało mu także z tego tytułu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż organy podatkowe państw członkowskich Unii Europejskiej nie mogą w podejmowanych rozstrzygnięciach powoływać się wprost na Dyrektywy Unii i orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, które zapadają w indywidualnych sprawach podatników. Pierwszeństwo w tym względzie mają przepisy krajowego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.