ILPP2/443-1008/10-2/ISN - Brak prawa do wliczenia do kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, kosztów zapłaconej w Polsce akcyzy, zaświadczenia VAT-25 oraz pozostałych kosztów związanych z rejestracją samochodu w Polsce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia do kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, kosztów zapłaconej w Polsce akcyzy, zaświadczenia VAT-25 oraz pozostałych kosztów związanych z rejestracją samochodu w Polsce, tj.: opłat administracyjnych, badań technicznych i tłumaczeń - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia do kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, kosztów zapłaconej w Polsce akcyzy, zaświadczenia VAT-25 oraz pozostałych kosztów związanych z rejestracją samochodu w Polsce, tj.: opłat administracyjnych, badań technicznych i tłumaczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu używanymi samochodami osobowymi, które kupuje głównie od osób fizycznych na terenie Niemiec. Sprowadzone samochody rejestruje on i sprzedaje na terenie Polski. Przy procedurze sprzedaży Zainteresowany stosuje szczególne zasady w zakresie dostawy towarów używanych, określone w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wystawia nabywcy fakturę VAT marża, na której widnieje kwota do zapłaty. Natomiast dla celów podatku VAT wylicza on podstawę opodatkowania, którą stanowi różnica między kwotą całkowitą do zapłaty z jego faktury VAT marża, a kwotą za którą nabył samochód (kwota z umowy kupna sprzedaży przeliczona po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego nabycie samochodu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wyliczenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT wg szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, można wliczyć do kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy VAT, koszty zapłaconej akcyzy w Polsce, koszty zaświadczenia VAT-25 oraz pozostałe koszty związane z rejestracją samochodu w Polsce, tj.: opłaty administracyjne, badania techniczne, tłumaczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług jest mowa o tym, że marżę stanowi różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o podatek. W jego ocenie, w obowiązujących przepisach nie jest wyszczególnione co się składa na kwotę nabycia towaru. Niewątpliwie wszelkie koszty, które ponosi on w związku ze sprowadzeniem samochodu, tj. koszty akcyzy oraz koszty rejestracji, winny być wliczone do kwoty nabycia samochodu, a tym samym mają one wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu używanymi samochodami osobowymi, które kupuje głównie od osób fizycznych na terenie Niemiec. Przedmiotowe samochody sprzedaje na terenie Polski stosując do ich sprzedaży szczególną procedurę w zakresie dostawy towarów używanych.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, iż przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20 -30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00) - czyli także samochody osobowe.

Stosownie do art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zatem z ww. przepisów wynika, iż opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest jednak przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 dotyczą m.in. dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

Należy zauważyć, iż formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem "kwota nabycia".

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tejże ustawy nie określają definicji pojęcia "kwota nabycia".

Dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii odwołać się należy do przepisów unijnych. Nadanie przez prawo wspólnotowe tak znacznej rangi zagadnieniu dostosowania i harmonizacji prawa wewnętrznego każdego z państw członkowskich w zakresie podatków pośrednich oznacza, że w braku stosownej regulacji prawnej w prawie wewnętrznym należy wypełnić tę lukę poprzez sięgnięcie do ustawodawstwa europejskiego.

Należy zatem sięgnąć do definicji zawartych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.).

W art. 312 ww. Dyrektywy zawarte są definicje:

Mając na uwadze powyższe regulacje stwierdzić należy, iż dla potrzeb zastosowania procedury opodatkowania marżą, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika. Oznacza to, że kwota nabycia to cena, którą podatnik zapłacił dostawcy towaru. Zatem cena ta nie może zawierać innych należności (w tym publicznoprawnych) m.in.: podatków, opłat, jeżeli zostały one poniesione przez nabywcę towaru, ale nie zostały zapłacone dostawcy.

Wnioskodawca uważa, że w obowiązujących przepisach nie jest wyszczególnione co się składa na kwotę nabycia towaru. Niewątpliwie w jego opinii wszelkie koszty, które ponosi on w związku ze sprowadzeniem samochodu, tj. koszty akcyzy oraz koszty rejestracji, winny być wliczone do kwoty nabycia samochodu, a tym samym mają wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze ww. przepisy (wspólnotowe i krajowe) należy stwierdzić, iż określając podstawę opodatkowania (marżę) w związku z stosowaniem procedury "VAT - marża" dla dostaw towarów używanych, Zainteresowany winien wyliczyć różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (zapłaconą pierwotnemu sprzedawcy), pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług. Natomiast podatek akcyzowy oraz inne wydatki poniesione przez niego, nie stanowiąc należności, które otrzymuje jego dostawca, nie mogą być elementem kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, a tym samym nie obniżają podstawy opodatkowania.

Wobec powyższego koszty poniesione przez Wnioskodawcę, tj. koszty zapłaconej w Polsce akcyzy, koszty zaświadczenia VAT-25 oraz pozostałe koszty związane z rejestracją samochodu w Polsce, tj. opłaty administracyjne, badania techniczne, tłumaczenia, jeżeli nie zostały zapłacone dostawcy, nie mogą być wliczane do "kwoty nabycia", o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy.

Końcowo stwierdzić należy, że niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii prawidłowości stosowania przez Zainteresowanego procedury "VAT - marża".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział

się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.