ILPP2/443-1007/11-4/AK

Pisma urzędowe

Status: Nieoceniane

Pismo z dnia 26 września 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1007/11-4/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu 9 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 września 2011 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, własne stanowisko w sprawie, pytanie oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 22 lutego 2010 r. na zlecenie Zarządu Dróg Miejskich, została sporządzona opinia dot. określenia wartości rynkowej nieruchomości położonej w P. (działki nr 5/4,6/2,7 oznaczone w księdze wieczystej), na wartość netto 1.126.230,00 zł. Ww. nieruchomość była w wieczystym użytkowaniu Wnioskodawcy. Spółka przyjęła wycenę ww. rzeczoznawcy bez uwag.

Dnia 19 listopada 2010 r. podpisany został akt notarialny sprzedaży ww. nieruchomości na rzecz miasta w imieniu którego występował Dyrektor Zarządu Dróg Miejskich na kwotę zgodną z wyceną rzeczoznawcy. Zarząd Wnioskodawcy w przekonaniu, że od transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania obowiązuje stawka VAT, podpisał akt notarialny sprzedaży ww. nieruchomości.

W dniu 30 listopada 2010 r. Zarząd Dróg Miejskich, przelał na nasze konto kwotę 1.126.230,00 zł czyli kwotę bez obowiązującego Zainteresowanego podatku VAT. Wnioskodawca zaznaczył, że jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na jego interwencję ZDM oświadczył, że nie jest podatnikiem VAT i nie zapłaci faktury z 22% stawką VAT na kwotę 1.374.000,60 zł.

W związku z tym Zainteresowany wystawił fakturę na kwotę 923.139,34 zł plus VAT 203.090,66 zł razem 1.126.230,00 zł.

W związku z odmową zapłaty kwoty 1.374.000,60 zł. Zainteresowany wystąpił na drogę postępowania sądowego. W planie zagospodarowania przestrzennego, sprzedana nieruchomość przeznaczona jest pod drogę publiczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

W związku ze sprzedażą prawa użytkowania wieczystego gruntów przez Zainteresowanego na rzecz Miasta, w imieniu którego działa Dyrektor ZDM z przeznaczeniem na drogę, czy od ceny sprzedaży określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, która nie zawiera podatku VAT, Zainteresowany zobowiązany jest sprzedać nieruchomość z 22% stawką VAT, lub 0% stawką VAT, czy bez podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata na jego rzecz niezależnie od obowiązującej stawki VAT winna wynosić 1.126.230,00 netto, a obowiązujący podatek VAT w dniu sprzedaży ze stawką 22% powinien wynosić 247.770,60 zł. Transakcja sprzedaży na kwotę netto 923.139,34 zł zmniejsza dochody Skarbu Państwa z tytułu podatku dochodowego i VAT.

Podatek dochodowy został umniejszony o 38.587,23, a podatek VAT o kwotę 44.679,94 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., za towar w rozumieniu przedmiotowej ustawy, uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dotyczy to również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Wskazać jednakże należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy).

Z opisu sprawy wynika, iż dnia 22 lutego 2010 r. na zlecenie Zarządu Dróg Miejskich, została sporządzona opinia dotycząca określenia wartości rynkowej nieruchomości położonej w. (działki nr 5/4,6/2,7 oznaczone w księdze wieczystej), na wartość netto 1.126.230,00 zł. Ww. nieruchomość była w wieczystym użytkowaniu Wnioskodawcy.

W planie zagospodarowania przestrzennego, sprzedana nieruchomość przeznaczona jest pod drogę publiczną.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż dostawa prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem dostawa tej nieruchomości dokonana w roku 2010 podlegała opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy. Obowiązek taki wynika natomiast z faktu, iż do opisanej dostawy brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten zwalnia od opodatkowania jedynie dostawę działek niezabudowanych (prawa własności i udziału w tym prawie) innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie działki gruntu zostały przeznaczone zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod budowę dróg, co uniemożliwiło zastosowanie zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl