ILPP2/443-1005/10-2/JKa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania transakcji w deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania transakcji w deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pośredniczy w transakcjach dostawy towaru między firmami "C..." (...) Austria (Dostawca) oraz "G..." (...) Niemcy (Odbiorca), poprzez zamówienie drogą elektroniczną od firmy austriackiej towaru, odbieranego bezpośrednio od Dostawcy transportem organizowanym przez Odbiorcę, tj. firmę niemiecką.

Dostawca wystawia fakturę dla Zainteresowanego, który następnie wystawia fakturę obciążającą Odbiorcę. W związku z tym, że powyższe transakcje nie spełniają warunków wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, ani innej transakcji wewnątrzwspólnotowej, transakcje te uznawane są za transakcje dokonywane poza terytorium kraju, gdyż miejscem ich świadczenia jest miejsce, gdzie rozpoczyna się transport towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakich dokładnie pozycjach deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej VAT-UE należy poprawnie ujmować powyższe transakcje.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykazuje on dostawę do Odbiorcy w poz. 21 deklaracji VAT-7 (Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju), natomiast nabycia towarów nie wykazuje w ogóle w deklaracji VAT-7, ponieważ nie podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju.

Jednocześnie transakcje te nie są wykazywane w deklaracji VAT-UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabywa towar od dostawcy z Austrii a następnie sprzedaje go odbiorcy z Niemiec. Zarówno dostawca jak i odbiorca są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towar odbierany jest bezpośrednio od dostawcy z Austrii transportem organizowanym przez odbiorcę, tj. firmę niemiecką.

Dostawca wystawia fakturę dla Zainteresowanego, który następnie wystawia fakturę obciążającą odbiorcę. Wnioskodawca wskazał, że powyższe transakcje nie spełniają warunków wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, ani innej transakcji wewnątrzwspólnotowej, transakcje te uznawane są za transakcje dokonywane poza terytorium kraju, gdyż miejscem ich świadczenia jest miejsce, gdzie rozpoczyna się transport towarów.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z tzw. dostawą łańcuchową towarów, zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 ustawy.

Dla dostaw łańcuchowych ustawodawca odrębnie ustalił reguły określające miejsce opodatkowania. Dostawa łańcuchowa to szczególny przypadek transakcji zawieranej pomiędzy kilkoma podmiotami, dotyczącej jednak jednego przedmiotu. Dokonywanych jest zatem kilka dostaw, przy czym towar przemieszczany jest tylko raz - od pierwszego dostawcy do finalnego odbiorcy. Przy tego typu transakcjach przyjmuje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów, który brał udział w tych czynnościach. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, iż odrębnie jest też ustalane miejsce świadczenia każdej dostawy.

Szczególne zasady opodatkowania transakcji łańcuchowych zawarte zostały w przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przepisy art. 22 ustawy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Jak wynika natomiast z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Zatem, przyporządkowanie transportu bądź wysyłki towarów konkretnej dostawie w łańcuchu dostaw decyduje o miejscu opodatkowania tych dostaw.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie w myśl art. 7 ust. 8 ustawy, co oznacza, że dla każdej odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy. Ponadto zauważyć należy, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonał dostawy na rzecz podmiotu niemieckiego, towaru zakupionego wcześniej od kontrahenta z Austrii.

W przypadku wyżej opisanej transakcji występują dwie dostawy:

* dostawa pomiędzy kontrahentem austriackim a Zainteresowanym,

* dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem niemieckim.

Towar będący przedmiotem transakcji jest transportowany przez ostatniego z kontrahentów.

Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

W tej sytuacji wysyłkę i transport - na podstawie przepisu art. 22 ust. 2 ustawy - należy przyporządkować transakcji pomiędzy Zainteresowanym a kontrahentem niemieckiem. Oznacza to, iż dostawa zrealizowana przez podmiot austriacki na rzecz Zainteresowanego jest dostawą "nieruchomą", natomiast dostawa dokonana pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem niemieckim jest dostawą "ruchomą".

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Mając na uwadze dokonane powyżej ustalenia stwierdzić należy, iż transakcja przedstawiona w opisanej sprawie nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, bowiem w wyniku dokonanej dostawy pomiędzy dostawcą z Austrii a Zainteresowanym, towary nie są wysyłane ani transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu (dostawa "nieruchoma").

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Mając na uwadze przedstawione informacje oraz przywołane przepisy stwierdzić należy, że transakcja dostawy na terytorium Niemiec towarów, które uprzednio zostały nabyte w Austrii, gdzie transport towarów odbywa się bezpośrednio pomiędzy tymi dwoma państwami, bez przekraczania granicy Polski, nie spełnia definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jednym z warunków niezbędnych aby mówić o wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów jest wywóz (przemieszczenie) towarów z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Analiza sprawy wskazuje jednak, że przedmiotowe towary nie zostały przetransportowane z terytorium kraju, lecz z Austrii na terytorium Niemiec.

Zatem, dostawa towarów na rzecz odbiorcy z Niemiec nie stanowi dla Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, bowiem towar w wyniku dostawy nie jest wywożony z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Odnośnie natomiast kwestii wykazywania przedmiotowych transakcji w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT-UE, tut. Organ wyjaśnia co następuje.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Minister Finansów, na podstawie art. 99 ust. 14 ustawy, określił w drodze rozporządzenia z dnia 21 grudnia 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1763 z późn. zm.), szczegółowe informacje dotyczące ww. deklaracji podatkowych i ich prawidłowego wypełniania.

W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia (Objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 i VAT-7K), w części C (Rozliczenie podatku należnego), zawarte są objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-D), w których wskazano, iż: "W poz. 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy".

Jednocześnie należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Natomiast w myśl art. 87 ust. 5 ustawy, na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze (...).

Stosownie do art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

- zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w deklaracji VAT-7 Zainteresowany nie wykazuje nabycia od dostawcy z Austrii. Z kolei dokonywaną przez niego dostawę towarów na rzecz odbiorcy z Niemiec ujmuje w deklaracji VAT-7 w poz. 21, jeżeli w stosunku do niej przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego.

Ponadto, Wnioskodawca nie wykazuje nabycia od dostawcy z Austrii i dostawy na rzecz odbiorcy z Niemiec w miesięcznej informacji podsumowującej, stosownie do brzmienia art. 100 ust. 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Zainteresowanego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że przedmiotowa dostawa nie jest dokonywana w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, rozliczanej w procedurze uproszczonej o której mowa w art. 135-138 ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.