ILPP2-3/4512-1-4/16-3/IP - VAT w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 6 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 11 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.) oraz 20 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych. Wniosek uzupełniono w dniu 14 września 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 21 września 2016 r. o wyjaśnienie pomyłki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy - Pan A., i jego żona - B., jako osoby fizyczne, w dniu 3 sierpnia 2010 r. nabyli do majątku osobistego na zasadzie współwłasności zabudowaną nieruchomość mieszkalną składającą się z niewyodrębnionych, niesamodzielnych lokali mieszkalnych. Transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na zakup od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Pan A. prowadzi Indywidualne Gospodarstwo Rolne, tj. uprawa roślin i nie jest płatnikiem VAT, a jego żona, B., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie cięcia, formowania i wykańczania kamienia i jest płatnikiem VAT.

Opisana we wniosku nieruchomość nie została zakupiona w ramach tych działalności i nigdy nie była w tych działalnościach wykorzystywana. Nieruchomość nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Zakupioną nieruchomość Wnioskodawcy planowali podzielić na lokale mieszkalne i wykonać niezbędne prace, m.in. doprowadzenie mediów - by uzyskać zaświadczenie o samodzielności tych lokali mieszkalnych i zamieszkać w niej wspólnie ze swoimi dziećmi i ich rodzinami oraz z siostrą żony.

Z uwagi na zmianę planów życiowych, Wnioskodawcy postanowili niniejszą nieruchomość podzielić na 15 mniejszych lokali mieszkalnych i uzyskać dla nich zaświadczenia o samodzielności lokali mieszkalnych, a następnie je sprzedać. Od momentu zakupu nieruchomość nie była wykorzystana bo trwały tam prace remontowe, modernizacyjne.

Z uwagi na fakt, że nieruchomość wymagała remontów i modernizacji Wnioskodawcy ponosili wydatki na usługi i artykuły budowlane na tę nieruchomość, od których jako osoby fizyczne nie mieli możliwości odliczenia podatku VAT. Wnioskodawcy nie zamierzają prowadzić żadnych działań marketingowych przy sprzedaży tych lokali mieszkalnych, które wykraczałyby poza zwykłe formy ogłoszenia.

Mając na uwadze fakt, że nieruchomość została nabyta nie w ramach działalności gospodarczej, a z zamiarem jej wykorzystania na własne cele mieszkaniowe, jej sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto z pisma z dnia 11 września 2016 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że decyzja o zmianie planów dotyczących wykorzystania nieruchomości zapadła w 2011 r. Powodem zmiany decyzji były zmiany planów życiowych rodziny Wnioskodawców, m.in.: narzeczony (obecny mąż) jednej z córek nie mógł znaleźć, mimo sumiennych poszukiwań, pracy zgodnej z jego kwalifikacjami, więc postanowił że zostanie w ówczesnej pracy we Wrocławiu. Zakupił tam mieszkanie, na które zaciągnął kredyt i zamieszkał w nim razem z córką Wnioskodawców. Z kolei siostra żony Pana A., która mieszka za granicą wraz ze swoim partnerem obcokrajowcem zdecydowała, że nie przeprowadzi się do Polski, ponieważ córka partnera siostry poważnie się rozchorowała, wymagała opieki oraz była niezdolna do pracy. Obecnie jest po przeszczepie nerki, ale nadal ciężko choruje. Jeszcze kilka innych zdarzeń wpłynęło na zmianę decyzji Wnioskodawców odnośnie nieruchomości. Przed zmianą planów życiowych Wnioskodawcy przystąpili do czynności związanych z podziałem nieruchomości na lokale mieszkalne z przeznaczeniem na zamieszkanie w nich wspólnie z dziećmi, ich rodzinami oraz siostrą żony Pana A. W dniu 20 sierpnia 2010 r. została podpisana umowa z biurem projektowym na wykonanie projektu 4 lokali mieszkalnych, w których mieli zamieszkać Wnioskodawcy i ich rodzina. W dniu 29 marca 2012 r. Wnioskodawcy uzyskali pozwolenie na budowę, do dziś trwa przekształcanie lokali na mieszkania, ponieważ Pan A. stara się wykonywać co tylko może wkładem własnej pracy. Nieruchomość została zakupiona z rynku wtórnego więc posiadała media. By przekształcić nieruchomość na cele mieszkalne prawo wymaga ponownego odbioru formalnego mediów oraz sprawdzenia ich przez uprawnione osoby i w związku z tym Wnioskodawcy musieli w niektórych przypadkach dostosować media do swoich potrzeb. Musieli to zrobić niezależnie, czy z nieruchomości będzie korzystała ich rodzina czy inne osoby fizyczne. W lokalach są wykonane prace niezbędne do uzyskania odbioru, Wnioskodawcy stosują podstawowe elementy wykończenia, tj. ścianki działowe, gładzie, otwory drzwiowe bez drzwi wewnątrz lokali, drzwi zewnętrzne, wyrównanie podłóg, piece gazowe - które są niezbędne do otrzymania odbioru. Lokale nie będą urządzane i wyposażane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż lokali mieszkalnych wyodrębnionych z nieruchomości nabytej w 2010 r. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawców, z uwagi na fakt, że nieruchomość została nabyta przez osoby fizyczne na własne cele mieszkaniowe oraz nie została nabyta w ramach działalności gospodarczej, została zakupiona z majątku prywatnego, sprzedaż nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Sprzedaż lokali mieszkalnych z zakupionej przez Wnioskodawców nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy uważają tak, ponieważ nieruchomość została zakupiona przez nich, jako osoby fizyczne, do majątku osobistego, na własne cele mieszkaniowe.

Nie mieli oni możliwości, jako osoby fizyczne, odliczenia podatku VAT na zakupione usługi i artykuły budowlane, np.: drzwi, okna, piece grzewcze, farby, płyty kartonowo-gipsowe, itd.

Podział nieruchomości jest przez Wnioskodawców uważany jako wykonywanie zarządu nad majątkiem prywatnym. Wnioskodawcy nie zamierzają prowadzić żadnych działań marketingowych przy sprzedaży tych lokali mieszkalnych, które wykraczałyby poza zwykłe formy ogłoszenia. Zgodnie z orzecznictwem NSA, sprzedaż nieruchomości wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, nie może być traktowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej. Tylko taka aktywność handlowa obywatela, która przybiera formę zawodową (profesjonalną), stałą i zamiar jej dłuższej kontynuacji czyni obywatela podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Kwestia zapłaty podatku VAT od danej transakcji powstaje w sytuacji, gdy sprzedawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Oznacza to, że osoba taka musi być zaangażowana w prowadzoną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko promują sądy administracyjne, uznając że jeżeli dana czynność nie mieści się w zakresie działań producenta, handlowca, z tytułu podjęcia takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to niezależnie od tego, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie (wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06).

Ponadto stanowisko potwierdza również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r. (sygn. akt I SA/WR 1254/05), gdzie Sąd nie zgodził się na przyjmowanie przez organy podatkowe założenia, że częstotliwość sprzedaży nadaje sprzedawcy status podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest również, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak dokonanie remontów i modernizacji lokali, doprowadzenie do tych lokali mediów, wydzielenie poszczególnych lokali, ustanowienie samodzielności poszczególnych lokali, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny nie wystarczy, że jako taki został nabyty (darowany), istotny jest również sposób jego wykorzystania w całym okresie posiadania oraz działania podejmowane w celu jego sprzedaży. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Ponadto, na szczególną uwagę zasługuje również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym Sąd wskazuje na kryteria jakim należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy (jako osoby fizyczne) w dniu 3 sierpnia 2010 r. nabyli do majątku osobistego na zasadzie współwłasności zabudowaną nieruchomość mieszkalną składającą się z niewyodrębnionych, niesamodzielnych lokali mieszkalnych. Transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu VAT z uwagi na zakup od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi Indywidualne Gospodarstwo Rolne tj. uprawa roślin i nie jest płatnikiem VAT, a żona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie cięcia, formowania i wykańczania kamienia i jest płatnikiem VAT. Opisana we wniosku nieruchomość nie została zakupiona w ramach tych działalności i nigdy nie była w tych działalnościach wykorzystywana. Nieruchomość nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Zakupioną nieruchomość Wnioskodawcy planowali podzielić na lokale mieszkalne i wykonać niezbędne prace, m.in. doprowadzenie mediów - by uzyskać zaświadczenie samodzielności tych lokali mieszkalnych i zamieszkać w niej wspólnie z żoną, dziećmi i ich rodzinami oraz z siostrą żony. Z uwagi na zmianę planów życiowych postanowili niniejszą nieruchomość podzielić na 15 mniejszych lokali mieszkalnych i uzyskać dla nich zaświadczenia o samodzielności lokali mieszkalnych, a następnie je sprzedać. Od momentu zakupu nieruchomość nie była wykorzystana bo trwały tam prace remontowe, modernizacyjne. Z uwagi na fakt, że nieruchomość wymagała remontów i modernizacji Wnioskodawcy ponosili wydatki na usługi i artykuły budowlane na tę nieruchomość, od których jako osoby fizyczne nie mieli możliwości odliczenia podatku VAT. Wnioskodawcy nie zamierzają prowadzić żadnych działań marketingowych przy sprzedaży tych lokali mieszkalnych, które wykraczałyby poza zwykłe formy ogłoszenia. Decyzja o zmianie planów dotyczących wykorzystania nieruchomości zapadła w 2011 r. Powodem zmiany decyzji były zmiany planów życiowych rodziny Wnioskodawcy. Przed zmianą planów życiowych Wnioskodawcy przystąpili do czynności związanych z podziałem nieruchomości na lokale mieszkalne z przeznaczeniem na zamieszkanie w nich wspólnie z dziećmi, ich rodzinami oraz siostrą żony Pana A. W dniu 20 sierpnia 2010 r. została podpisana umowa z biurem projektowym na wykonanie projektu 4 lokali mieszkalnych, w których mieli zamieszkać Wnioskodawca i jego rodzina. W dniu 29 marca 2012 r. Wnioskodawcy uzyskali pozwolenie na budowę, do dziś trwa przekształcanie lokali na mieszkania, ponieważ Wnioskodawca stara się wykonywać co tylko może wkładem własnej pracy. Nieruchomość została zakupiona z rynku wtórnego więc posiadała media. By przekształcić nieruchomość na cele mieszkalne prawo wymaga ponownego odbioru formalnego mediów oraz sprawdzenia ich przez uprawnione osoby i w związku z tym Wnioskodawca musiał w niektórych przypadkach dostosować media do swoich potrzeb. Musiał to zrobić niezależnie, czy z nieruchomości będzie korzystała ich rodzina czy inne osoby fizyczne. W lokalach są wykonane prace niezbędne do uzyskania odbioru, Wnioskodawca stosuje podstawowe elementy wykończenia, tj. ścianki działowe, gładzie, otwory drzwiowe bez drzwi wewnątrz lokali, drzwi zewnętrzne, wyrównanie podłóg, piece gazowe - które są niezbędne do otrzymania odbioru. Lokale nie będą urządzane i wyposażane.

W rozpatrywanej sprawie kwestią do wyjaśnienia jest, czy sprzedaż lokali mieszkalnych wyodrębnionych z nieruchomości nabytej w 2010 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle przywołanych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy, orzecznictwo oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpią okoliczności, które łącznie wskazują, że planowaną sprzedaż lokali mieszkalnych wyodrębnionych w przedmiotowej nieruchomości, należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, która będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistnieją bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Sprzedawców w przedmiocie zbycia nieruchomości, która będzie porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Taka kwalifikacja prawnopodatkowa wiąże się przede wszystkim z faktem, że Wnioskodawcy postanowili podzielić zakupioną nieruchomość na samodzielne lokale mieszkalne w celu ich sprzedaży. Wprawdzie wymieniona we wniosku nieruchomość nabyta została pierwotnie w celu zamieszkania w niej wspólnie z rodziną, czyli na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, jednakże w efekcie nie została przez Wnioskodawców w taki sposób wykorzystana, ponieważ w wyniku zmiany planów życiowych nie zamieszkali w niej. Zamiarem Wnioskodawców nie jest zatem wykorzystanie nieruchomości na użytek prywatny, ale sprzedaż wyodrębnionych w niej mniejszych lokali mieszkalnych. Co istotne, Wnioskodawcy ponieśli i będą ponosić w tym kierunku nakłady finansowe, tj.: w marcu 2012 r. uzyskali pozwolenie na budowę na przekształcenie nieruchomości na 15 mniejszych lokali mieszkalnych. Dostosowali media "do swoich potrzeb", by uzyskać zaświadczenie o samodzielności tych lokali mieszkalnych, a przede wszystkim przeprowadzają prace remontowe i modernizacyjne niezbędne do uzyskania odbioru. Zatem nabyta nieruchomość nie będzie wykorzystana dla celów prywatnych. Wyodrębnienie lokali mieszkalnych w ilości 15 sztuk w celu ich sprzedaży nie może być uznane za wykorzystanie majątku w celach prywatnych, tylko spełnia definicję działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działalnością gospodarczą jest bowiem działalność producentów, a podział nieruchomości na lokale o charakterze mieszkalnym w takiej ilości, jak podana we wniosku oraz przeznaczenie ich na sprzedaż wskazuje na prowadzenie profesjonalnej i zorganizowanej działalności w celu osiągnięcia zysku.

Ponadto ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 jednoznacznie wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Z opisu sprawy nie wynika jednakże, aby nieruchomość miała być przez cały czas wykorzystywana wyłącznie do celów osobistych. Wnioskodawcy postanowili bowiem wyodrębnić lokale mieszkalne w przedmiotowej nieruchomości, doprowadzić media, wyremontować lokale stosując elementy wykończenia, takie jak ścianki działowe, gładzie, otwory drzwiowe bez drzwi wewnętrznych, drzwi zewnętrzne, wyrównanie podłóg, piece gazowe, aby ustanowić dla przedmiotowych lokali samodzielność a następnie je sprzedać, co wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane orzeczenie TSUE C-291/92 należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przez cały okres posiadania wskazanej we wniosku nieruchomości nie wykazują zamiaru wykorzystywania jej wyłącznie do celów osobistych. Wykonane prace remontowe i modernizacyjne oraz zastosowanie pewnych form ogłaszania zamiaru sprzedaży przedmiotowych lokali mieszkalnych nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, lecz wskazują na zamiar prowadzenia profesjonalnej działalności gospodarczej. Takie aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami świadczy o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu, planowanej sprzedaży 15 lokali mieszkalnych wyodrębnionych w przedmiotowej nieruchomości nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż opisana sytuacja będzie przesądzać o wykorzystywaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Obiektywne okoliczności wskazane we wniosku przesądzają, że dokonując sprzedaży wyodrębnionych i wyremontowanych 15 lokali mieszkalnych Wnioskodawcy będą wypełniali przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W konsekwencji planowana dostawa lokali mieszkalnych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, odpowiadając na sformułowane pytanie należy stwierdzić, że sprzedaż lokali mieszkalnych wyodrębnionych z nieruchomości nabytej w 2010 r. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania). Tym samym inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W analizowanym przypadku dotyczy to w szczególności kwestii stawki VAT lub ewentualnego zwolnienia od podatku planowanej transakcji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawcy ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r. § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.