ILPP2-3/4512-1-24/16-3/IP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania do dostawy nieruchomości zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania do dostawy nieruchomości zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono w dniu 3 października 2016 r. o wskazanie pełnej nazwy Wnioskodawcy, brakującą opłatę od wniosku oraz poświadczony notarialnie odpis dokumentu uprawniającego Pana A. do występowania w imieniu Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W postępowaniu egzekucyjnym dokonano zajęcia nieruchomości należącej do dłużnika, osoby fizycznej, prowadzącej w dniu nabycia nieruchomości działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość to działka gruntowa niezabudowana, o następującym przeznaczeniu wynikającym z Uchwały Rady Gminy z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi, opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 26 marca 2013 r.:

Przedmiotowa działka znajduje się w granicach strefy ochrony konserwatorskiej zabytków archeologicznych. W dniu 14 kwietnia 2008 r. dłużnik nabył przedmiotową działkę oświadczając w umowie nabycia (akcie notarialnym), że działał jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą i nabycia dokonuje z przeznaczeniem na prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą ze swojego majątku osobistego. Na podstawie analizy dokumentów operatu ewidencji gruntów stwierdzono, że przedmiotowa działka była działką zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz dwoma budynkami produkcyjno-usługowo-gospodarczymi dla rolnictwa. W dniu 14 maja 2008 r. właścicielka nieruchomości dokonała zgłoszenia wykonania robót rozbiórkowych zabudowań położonych na działce. W dniu 14 września 2009 r. Starosta Powiatu wydał zaświadczenie o niezgłoszeniu sprzeciwu wobec planowanych robót budowlanych objętych ww. zgłoszeniem.

W dniu oględzin, tj. 28 listopada 2013 r., stwierdzono, że budynki zostały rozebrane, natomiast mapa zasadnicza, mapa ewidencyjna oraz rejestr gruntów budynków nie zostały w tym zakresie zaktualizowane. Z informacji dłużnika udzielonej na wezwanie komornika wynika, że nieruchomość ta była wcześniej zabudowana. Dłużnik poniósł nakłady związane z wykonaniem robót rozbiórkowych zabudowań znajdujących się na działce. Oświadczył także, że nie jest podatnikiem podatku VAT oraz, że nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Dłużnik oświadczył, że nakłady na rozbiórkę zabudowań na nieruchomości poniósł we własnym zakresie, nie odliczył podatku VAT od żadnych nakładów poniesionych na ww. prace.

Ponadto dłużnik oświadczył, że:

* był zarejestrowany jako podatnik VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie działalności ogólnobudowlanej. W dokumencie REGON jako przeważający rodzaj działalności wskazano: Roboty budowlane związane z wznoszeniem budynków niemieszkalnych i mieszkalnych,

* pierwotnie działkę nabył w celu zbudowania na niej hotelu, jednakże w związku z trudnościami finansowymi firmy plany nie zostały zrealizowane,

* budynki gospodarcze zostały wyburzone w związku z otrzymanym nakazem ich rozbiórki, a nie z zamiarem budowania jakiegokolwiek obiektu, ponieważ już w tamtym czasie firma miała problemy finansowe, które nie pozwalały na realizację zaplanowanej wcześniej inwestycji,

* powodem dokonania rozbiórki budynków był nakaz rozbiórki wystosowany przez Nadzór Budowlany,

* nieruchomość przedmiotowa nie była nigdy udostępniona osobom trzecim,

* budynki i budowle przed rozbiórką nigdy nie były udostępniane osobom trzecim.

Z kolei organ podatkowy w odpowiedzi na wezwanie komornika oświadczył, że dłużnik jest podatnikiem podatku VAT, że działalność jest zawieszona oraz, że na podstawie deklaracji nie jest możliwe stwierdzenie, czy w podatku naliczonym ujęto nabycie nieruchomości. Od dnia 28 sierpnia 2014 r. dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej - co wynika z rejestru CEiDG. W obecnej chwili nieruchomość, w ramach postępowania egzekucyjnego, przygotowywana jest do sprzedaży w trybie licytacji określonej w przepisach postępowania cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy prawidłowe jest stanowisko, że dostawa ww. nieruchomości składającej się z działki gruntu bez zlokalizowanych na chwilę obecną budynków i budowli nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT określonego w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, jako dostawa budynków, budowli lub ich części, a z uwagi na przeznaczenie działki w planie zagospodarowania przestrzennego jako działki pod zabudowę mieszkaniową i usługową, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa ww. nieruchomości składającej się z działki gruntu bez zlokalizowanych na chwilę obecną budynków i budowli nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT określonego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT jako dostawa budynków, budowli lub ich części, a z uwagi na przeznaczenie działki w planie zagospodarowania przestrzennego jako działki pod zabudowę mieszkaniową i usługową, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie "płatnikami" oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w postępowaniu egzekucyjnym dokonano zajęcia nieruchomości należącej do dłużnika, osoby fizycznej, prowadzącej w dniu nabycia nieruchomości działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość to działka gruntowa niezabudowana, o następującym przeznaczeniu wynikającym z Uchwały Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi, opublikowana w Dzienniku Urzędowym:

Przedmiotowa działka znajduje się w granicach strefy ochrony konserwatorskiej zabytków archeologicznych. W dniu 14 kwietnia 2008 r. dłużnik nabył przedmiotową działkę oświadczając w umowie nabycia (akcie notarialnym), że działał jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą i nabycia dokonuje z przeznaczeniem na prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą ze swojego majątku osobistego. Na podstawie analizy dokumentów operatu ewidencji gruntów stwierdzono, że przedmiotowa działka była działką zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz dwoma budynkami produkcyjno-usługowo-gospodarczymi dla rolnictwa. W dniu 14 maja 2008 r. właścicielka nieruchomości dokonała zgłoszenia wykonania robót rozbiórkowych zabudowań położonych na działce. W dniu 14 września 2009 r. Starosta Powiatu wydał zaświadczenie o niezgłoszeniu sprzeciwu wobec planowanych robót budowlanych objętych ww. zgłoszeniem. W dniu oględzin, tj. 28 listopada 2013 r., stwierdzono, że budynki zostały rozebrane, natomiast mapa zasadnicza, mapa ewidencyjna oraz rejestr gruntów budynków nie zostały w tym zakresie zaktualizowane. Z informacji dłużnika udzielonej na wezwanie komornika wynika, że nieruchomość ta była wcześniej zabudowana. Dłużnik poniósł nakłady związane z wykonaniem robót rozbiórkowych zabudowań znajdujących się na działce. Oświadczył także, że nie jest podatnikiem podatku VAT oraz, że nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Dłużnik oświadczył, że nakłady na rozbiórkę zabudowań na nieruchomości poniósł we własnym zakresie, nie odliczył podatku VAT od żadnych nakładów poniesionych na ww. prace. Ponadto dłużnik oświadczył, że był zarejestrowany jako podatnik VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie działalności ogólnobudowlanej. W dokumencie REGON jako przeważający rodzaj działalności wskazano: Roboty budowlane związane z wznoszeniem budynków niemieszkalnych i mieszkalnych. Pierwotnie działkę nabył w celu zbudowania na niej hotelu, jednakże w związku z trudnościami finansowymi firmy plany nie zostały zrealizowane, budynki gospodarcze zostały wyburzone w związku z otrzymanym nakazem ich rozbiórki, a nie z zamiarem budowania jakiegokolwiek obiektu, ponieważ już w tamtym czasie firma miała problemy finansowe, które nie pozwalały na realizację zaplanowanej wcześniej inwestycji. Powodem dokonania rozbiórki budynków był nakaz rozbiórki wystosowany przez Nadzór Budowlany. Nieruchomość przedmiotowa nie była nigdy udostępniona osobom trzecim. Budynki i budowle przed rozbiórką nigdy nie były udostępniane osobom trzecim. Z kolei organ podatkowy w odpowiedzi na wezwanie komornika oświadczył, że dłużnik jest podatnikiem podatku VAT, że działalność jest zawieszona oraz, że na podstawie deklaracji nie jest możliwe stwierdzenie, czy w podatku naliczonym ujęto nabycie nieruchomości. Od dnia 28 sierpnia 2014 r. dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej - co wynika z rejestru CEiDG. W obecnej chwili nieruchomość, w ramach postępowania egzekucyjnego, przygotowywana jest do sprzedaży w trybie licytacji określonej w przepisach postępowania cywilnego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, tj. działki gruntu bez zlokalizowanych na chwilę obecną budynków i budowli, nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jako dostawa budynków, budowli lub ich części, a z uwagi na przeznaczenie działki w planie zagospodarowania przestrzennego jako działki pod zabudowę mieszkaniową i usługową, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (pkt 9 ww. przepisu) oraz nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami (pkt 10 i pkt 10a) spełniających określone w tych przepisach warunki, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT. Zwolnienie od podatku sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w cytowanym przepicie, przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy stwierdzić należy, że skoro przedmiotem dostawy dokonywanej w trybie licytacji komorniczej jest - jak wskazał Zainteresowany - działka niezabudowana, to w rozpatrywanym przypadku nie znajdzie zastosowania zwolnienie na mocy cytowanych wyżej przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przepisy te bowiem odnoszą się do dostawy budynków, budowli lub ich części.

Aby jednak potwierdzić stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości stawką VAT w wysokości 23%, należy wykluczyć możliwość zastosowania dla tej dostawy zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz związanego z nim art. 2 pkt 33 ustawy, zwolnienia od podatku może korzystać dostawa, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Przy czym, przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W niniejszym przypadku, dla działki niezabudowanej określono w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie podstawowe w postaci zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej lub zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami oraz przeznaczenie uzupełniające w postaci usług sportu i rekreacji. Wobec powyższego, Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży terenu niezabudowanego innego niż tereny budowlane - o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz gruntu przeznaczonego - zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - pod zabudowę.

Mając na uwadze powyższe należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej - w tym również zwolnionej od podatku. W związku z powyższym, nie jest spełniona jedna z przesłanek warunkujących skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Jak wynika z powyższego, brak jest podstaw do objęcia dostawy przedmiotowej nieruchomości zwolnieniem od podatku od towarów i usług, w konsekwencji sprzedaż podlega opodatkowaniu tym podatkiem przy zastosowaniu stawki 23%.

Podsumowując, dostawa przedmiotowej nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przedmiotem sprzedaży jest bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - nieruchomość niezabudowana, tymczasem zwolnienie od podatku przewidziane w ww. przepisie dotyczy budynków, budowli lub ich części. Nieruchomość opisana we wniosku, jako że stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, nie spełnia również warunków do objęcia jej dostawy zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W analizowanym przypadku brak jest także podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w konsekwencji sprzedaż nieruchomości należy opodatkować podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W świetle powyższego tut. Organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, wydana interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Nadmienić należy, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania do dostawy nieruchomości zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, "Czy wobec twierdzeń podatniczki (...) zasadne jest naliczenie i odprowadzenie podatku VAT od dostawy przedmiotowej nieruchomości" (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) został załatwiony w dniu 14 października 2016 r. odrębnym pismem.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.