ILPP2-3/4512-1-1/16-6/WB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 1 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 20 lipca 2016 r. (data wpływu 22 lipca 2016 r.) oraz 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej sprzedaży działek o nr 31/5 i 31/17 (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz opodatkowania planowanej sprzedaży pozostałych działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej sprzedaży działek o nr 31/5 i 31/17 (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz opodatkowania planowanej sprzedaży pozostałych działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono w dniu 22 lipca 2016 r. o informację dotyczącą sposobu przesyłania korespondencji, uiszczenie brakującej opłaty od wniosku i przesłanie poprawnego załącznika do wniosku wspólnego ORD-WS/B oraz w dniu 19 sierpnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 marca 2010 r. A. i B. nabyły w drodze umowy kupna-sprzedaży do współwłasności po 1/2 części, zawartej w formie aktu notarialnego w Kancelarii Notarialnej C. nieruchomość zapisaną w księdze wieczystej, położoną w O., stanowiącą działki gruntu nr 31 o powierzchni 4,44 ha. Druga działka nr 34 zapisana w tej samej księdze wieczystej pozostała poza zakresem umowy.

Uchwałą Rady Gminy z dnia 20 września 2000 r., uchwalono dla przedmiotowej nieruchomości miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który zachował moc obowiązującą do dnia dzisiejszego. Zgodnie z postanowieniami tego planu działka ta została przeznaczona pod: teren zabudowy mieszkaniowej, mieszkaniowo-usługowej, a ponadto pod zabudowę stacji transformatorowej, ulice lokalne osiedlowe, ulicę dojazdową oraz teren realizacji celów publicznych. Na podstawie ww. planu, na wniosek B. i A. decyzją z dnia 18 grudnia 2014 r. Wójt Gminy wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 32 działki, w tym jedna z nich (nr 31/10) została wydzielona pod drogę wewnętrzną. Umową zawartą w formie aktu notarialnego z dnia 13 maja 2016 r. w Kancelarii Notarialnej D., B. i A. przekazały nieodpłatnie na rzecz Gminy działkę drogową nr 31/10.

Umową zawartą w formie aktu notarialnego z dnia 27 maja 2016 r. w kancelarii Notarialnej D., B. i A. sprzedały osobie trzeciej działki nr 31/5 i 31/17.

Obecnie Wnioskodawca i Współwłaściciel noszą się z zamiarem sprzedaży pozostałych działek i w tym celu rozważają zawarcie stosownej umowy z pośrednikiem obrotu nieruchomościami, zamierzają również poszukiwać kontrahentów tzw. pocztą pantoflową, przekazując wiadomość za pośrednictwem osób sobie znanych, nie wykluczają również w przyszłości ogłoszenie zamiaru sprzedaży w lokalnej prasie oraz umieszczenia na terenie jednej z działek informacji o zamiarze sprzedaży. Wnioskodawca i Współwłaściciel nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są płatnikami podatku VAT. B. jest matką A.

W piśmie z dnia 17 sierpnia 2016 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Współwłaściciele nabyli działki w celu dokonania lokaty oszczędności.

2. Od momentu nabycia przez pewien czas działki nie były w żaden sposób wykorzystywane. Dopiero w maju 2015 r. współwłaściciele zawarli ustną umowę z osobą trzecią zezwalając jej na bezczynszowe użytkowanie działek. Celem zawarcia tej umowy było uniknięcie pogarszania się jakości nieruchomości, porastania chwastami i krzakami.

3. Współwłaściciele nie ponieśli żadnych nakładów (uzbrojenie, ogrodzenie, urządzenie dróg) ani nie podjęli żadnych czynności prawnych, jak wystąpienie o warunki zabudowy w celu zwiększenia wartości i atrakcyjności działek. W dniu zakupu obowiązywał plan miejscowy, który stał się podstawą dokonania przez współwłaścicieli podziału nieruchomości, o czym była mowa we wniosku. Nie mają również w planach dokonywania jakichkolwiek nakładów.

4. Pani B. w dniu 16 czerwca 2009 r. nabyła udziały po 1/2 części w 2 nieruchomościach - zabudowanej o powierzchni 720 m² za kwotę 50 000 zł i niezabudowanej o powierzchni 1148 m² za kwotę 15 000 zł. Przedmiotowe działki graniczyły ze sobą i funkcjonalnie stanowiły jedną posesję, wpisane były w odrębnych księgach wieczystych. Działka o powierzchni 720 m² była zabudowana starym domem mieszkalnym w bardzo złym stanie technicznym. Pani B. zakupiła ją w celu wyremontowania domu i zamieszkania tam. Ponieważ jednak okazało się, że remont kosztować będzie więcej niż pierwotnie się spodziewała, sprzedała udziały w styczniu 2015 r. za kwotę 250 000 zł. A. zakupiła działkę budowlaną o powierzchni 787 m² w dniu 6 grudnia 2006 r. za kwotę 20 102 zł w celu zbudowania na niej domu mieszkalnego na własne potrzeby. Wobec zmiany planów życiowych w dniu 15 grudnia 2009 r. sprzedała działkę za 25 000 zł.

5. Obecnie współwłaściciele nie są właścicielami innych nieruchomości przeznaczonych do odsprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dokonana w dniu 27 maja 2016 r. sprzedaż działek 31/5 i 31/17 jest przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług - obecnie, jak również wobec dalszych sprzedaży?

2. Czy sprzedaż pozostałych działek będzie przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno transakcja dokonana, jak i transakcje przyszłe nie będą przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W tej sytuacji dla rozstrzygnięcia sprawy istotne jest, czy Wnioskodawca i Współwłaściciel wykonują działalność gospodarczą w rozumieniu powyższego przepisu.

Analiza orzecznictwa sądowego na kanwie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje jednoznacznie, że dla oceny, czy dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą nie jest istotny fakt zarejestrowania takiej działalności, opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne, czy też faktyczne osiąganie zysku. Dla oceny istotne jest obiektywnie prowadzenie działalności zorganizowanej, w sposób ciągły, nakierowanej na osiągnięcie zysku, a jego działanie w ujęciu obiektywnym może do osiągnięcia takiego zysku doprowadzić.

Prowadzenie działalności gospodarczej należy jednak odróżnić od zarządu własnym majątkiem prywatnym. Trudność polega na tym, że niejednokrotnie zarówno przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą, jak i osoby nie prowadzące działalności gospodarczej zarządzające majątkiem prywatnym podejmują takie same działania. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 5 listopada 2015 r. ws. I FSK 1077/14 stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów usług, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak jak handlowiec.

Zgodnie z orzecznictwem sądowym każdy przypadek powinien być oceniany indywidualnie. O prowadzeniu działalności gospodarczej nie przesądza samo w sobie:

* ilość transakcji,

* znaczna różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży,

* podział nieruchomości na mniejsze działki,

* uzyskanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy (por. wyroki WSA w Gdańsku ws. SA/Gd 876/15 i I SA/Gd 227/14, wyrok WSA w Krakowie ws. I SA/Kr 1836/14, wyrok WSA w Olsztynie ws. SA/Ol 766/13, wyrok NSA ws. I FSK 774/13).

Zgodnie z wyrokiem NSA ws. I FSK 1290/13 o zakwalifikowaniu działania do działalności gospodarczej mogą przesądzić takie okoliczności jak (oceniane łącznie): krótki odstęp czasu między zakupem i sprzedażą, duża różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży, dokonywanie podobnych transakcji w następnych latach, zaangażowanie znacznych środków finansowych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, posiadanie np. z racji wykonywanego zawodu - wiedzy na temat możliwości zakupu i sprzedaży gruntów, ich wartości i przeznaczenia.

W niniejszej sprawie postępowanie Wnioskodawcy i Współwłaściciela nie uzasadnia uznania ich działalności jako działalności gospodarczej. Jednorazowo zakupili większą nieruchomość do majątku prywatnego. Ich działanie mające na celu podniesienie wartości nieruchomości ograniczyło się do przeprowadzenia procedury mającej na celu podzielenie przedmiotowych działek. Podział odbył się w ramach istniejącego już w dacie zakupu, aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca i Współwłaściciel nie podjęli i nie podejmą żadnych działań marketingowych na skalę większą niż zwyczajowe zgłoszenie w prasie, czy zlecenie sprawy pośrednikowi, nie posiadają również specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w kwestiach związanych z obrotem nieruchomościami, nie prowadzą działalności gospodarczej. Takie działania wskazują, że Wnioskodawca i Współwłaściciel nie prowadzą działalności gospodarczej.

Wobec powyższego nie mieszczą się w definicji podatnika podatku VAT określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT, dokonana przez Wnioskodawcę i Współwłaściciela sprzedaż nie jest i nie będzie przedmiotem opodatkowania ww. podatkiem. Wnioskodawca i Współwłaściciel pozostają w ścisłym związku rodzinnym, opartym na wzajemnym zaufaniu, bez sformalizowanych struktur, takich jak np. spółka. Ich przedsięwzięcie ma charakter zarządu majątkiem osobistym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 29 marca 2010 r. Wnioskodawca i Współwłaściciel nabyli w drodze umowy kupna-sprzedaży do współwłasności po 1/2 części, zawartej w formie aktu notarialnego, nieruchomość stanowiącą działki gruntu nr 31 o powierzchni 4,44 ha. Druga działka nr 34 zapisana w tej samej księdze wieczystej pozostała poza zakresem umowy. Uchwałą Rady Gminy z dnia 20 września 2000 r., uchwalono dla przedmiotowej nieruchomości miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który zachował moc obowiązującą do dnia dzisiejszego. Zgodnie z postanowieniami planu ww. działka została przeznaczona pod: teren zabudowy mieszkaniowej, mieszkaniowo-usługowej, a ponadto pod zabudowę stacji transformatorowej, ulice lokalne osiedlowe, ulicę dojazdową, teren realizacji celów publicznych. Na podstawie ww. planu, na wniosek Wnioskodawcy i Współwłaściciela decyzją z dnia 18 grudnia 2014 r. Wójt wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 32 działki, w tym jedna z nich (nr 31/10) została wydzielona pod drogę wewnętrzną, którą Wnioskodawca i Współwłaściciel przekazali nieodpłatnie na rzecz Gminy. Umową zawartą w formie aktu notarialnego Wnioskodawca i Współwłaściciel sprzedali osobie trzeciej działki nr 31/5 i 31/17. Obecnie Wnioskodawca i Współwłaściciel noszą się z zamiarem sprzedaży pozostałych działek i w tym celu rozważają zawarcie stosownej umowy z pośrednikiem obrotu nieruchomościami, zamierzają również poszukiwać kontrahentów tzw. pocztą pantoflową, przekazując wiadomość za pośrednictwem osób sobie znanych, nie wykluczają również w przyszłości ogłoszenia zamiaru sprzedaży w lokalnej prasie oraz umieszczenia na terenie jednej z działek informacji o zamiarze sprzedaży. Wnioskodawca i Współwłaściciel nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są płatnikami podatku VAT a ponadto nabyli przedmiotowe działki w celu dokonania lokaty oszczędności. Od momentu nabycia przez pewien czas działki nie były w żaden sposób wykorzystywane. Dopiero w maju 2015 r. Wnioskodawca i Współwłaściciel zawarli ustną umowę z osobą trzecią zezwalając jej na bezczynszowe użytkowanie działek. Celem zawarcia tej umowy było uniknięcie pogarszania się jakości nieruchomości, porastania chwastami i krzakami. Wnioskodawca i Współwłaściciel nie ponieśli żadnych nakładów (uzbrojenie, ogrodzenie, urządzenie dróg) ani nie podjęli żadnych czynności prawnych, jak wystąpienie o warunki zabudowy w celu zwiększenia wartości i atrakcyjności działek. W dniu zakupu obowiązywał plan miejscowy, który stał się podstawą dokonania przez Wnioskodawcę i Współwłaściciela podziału nieruchomości. Wnioskodawca i Współwłaściciel nie mają również w planach dokonywania jakichkolwiek nakładów na ww. działki. Wnioskodawca i Współwłaściciel dokonywali już wcześniej sprzedaży nieruchomości. Pani B. w dniu 16 czerwca 2009 r. nabyła udziały po 1/2 części w 2 nieruchomościach - zabudowanej o powierzchni 720 m² za kwotę 50 000 zł i niezabudowanej o powierzchni 1148 m² za kwotę 15 000 zł. Przedmiotowe działki graniczyły ze sobą i funkcjonalnie stanowiły jedną posesję, wpisane były w odrębnych księgach wieczystych. Działka o powierzchni 720 m² była zabudowana starym domem mieszkalnym w bardzo złym stanie technicznym. Pani B. zakupiła ją w celu wyremontowania domu i zamieszkania tam. Ponieważ okazało się, że remont kosztować będzie więcej niż pierwotnie się spodziewała, sprzedała udziały w styczniu 2015 r. za kwotę 250 000 zł. Pani A. zakupiła działkę budowlaną o powierzchni 787 m <sup.2< up> w dniu 6 grudnia 2006 r. za kwotę 20 102 zł w celu zbudowania na niej domu mieszkalnego na własne potrzeby. Wobec zmiany planów życiowych w dniu 15 grudnia 2009 r. sprzedała działkę za 25 000 zł. Obecnie Wnioskodawca i Współwłaściciel nie są właścicielami innych nieruchomości przeznaczonych do odsprzedaży.

</sup.2<>

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca i Współwłaściciel mają wątpliwości, czy dokonana transakcja sprzedaży działek nr 31/5 i 31/17 oraz planowana sprzedaż pozostałych działek będących przedmiotem zapytania, powinna być opodatkowana podatkiem od towarów

i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy i Współwłaściciela należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będą działali w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przy czym, uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy i Współwłaściciela - w związku z dokonaną sprzedażą działek nr 31/5 i 31/17 oraz planowaną sprzedażą pozostałych działek - za podatników podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, działki zostały nabyte w celu lokaty oszczędności i nie były przez Wnioskodawcę i Współwłaściciela wykorzystywane do działalności gospodarczej w tym jako przedmiot najmu, dzierżawy. Co prawda działki były od 2015 r. oddane do użytkowania na podstawie umowy bezczynszowej ale ponieważ świadczenie to było nieodpłatne nie wpisuje się w definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Z udzielonych informacji wynika ponadto, że z wyjątkiem podziału gruntu na 32 działki Wnioskodawca i Współwłaściciel nie podejmowali żadnych dodatkowych działań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie czy urządzenie dróg. Wnioskodawca i Współwłaściciel zamierzają poszukiwać kontrahentów przekazując informację o sprzedaży działek za pośrednictwem osób sobie znanych, przy czym nie wykluczają w przyszłości zamieścić ogłoszenia w lokalnej prasie lub na terenie jednej z działek.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że poprzez dokonanie sprzedaży działek nr 31/5 i 31/17 oraz planowanej sprzedaż pozostałych działek Wnioskodawca i Współwłaściciel wystąpią w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca i Współwłaściciel będą korzystali z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach dokonana sprzedaż działek 31/5 i 31/17 oraz planowana sprzedaż pozostałych działek przez Wnioskodawcę i Współwłaściciela nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

Zgodnie natomiast z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej sprzedaży działek o nr 31/5 i 31/17 (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz opodatkowania planowanej sprzedaży pozostałych działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r. § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.