ILPP1/4512-1-97/16-4/NS - Ustalenie możliwości odliczania 100% podatku naliczonego od wydatków dotyczących samochodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Spółka postąpiła prawidłowo celem zabezpieczenia możliwości odliczania 100% podatku naliczonego od wydatków dotyczących samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Spółka postąpiła prawidłowo celem zabezpieczenia możliwości odliczania 100% podatku naliczonego od wydatków dotyczących samochodów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 kwietnia 2016 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca przyjął w leasing operacyjny dwa samochody dostawcze, do 3,5 tony, o ładowności do 1100 kg, oba z jednym rzędem siedzeń oddzielone od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą. W jednym aucie strefa ładunkowa zabudowana (tzw. blaszak), w drugim aucie jest to odkryta platforma. Oba pojazdy spełniają wymogi z art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy o VAT. Samochody wykorzystywane są wyłącznie w celach działalności gospodarczej. Data umowy leasingu na dwa samochody to dzień 14 października 2015 r., natomiast data nabycia obu pojazdów to dni 2 listopada 2015 r. i 4 listopada 2015 r.

W dniu 6 listopada 2015 r. została złożona deklaracja VAT-26 do US dotycząca powyższych dwóch aut ciężarowych wykorzystywanych wyłącznie w działalności gospodarczej (data poniesienia pierwszego wydatku obu aut to dni 2 listopada 2015 r. i 4 listopada 2015 r.). Na moment składania informacji VAT-26 ww. auta spełniały dwa z trzech warunków wymienionych w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Mianowicie pojazdy były poddane dodatkowemu badaniu technicznemu przez okręgową stację diagnostyczną (1 warunek) i posiadały odpowiednie zaświadczenie wydane przez tę stację (2 warunek). Nie spełniały trzeciego warunku, mianowicie w dowodzie rejestracyjnym nie było odpowiedniej adnotacji (3 warunek). W związku z brakiem spełnienia trzeciego warunku z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, powyższe auta zostały zgłoszone w deklaracji VAT-26, została zaprowadzona do nich ewidencja przebiegu pojazdu oraz został określony sposób wykorzystywania tych pojazdów w odpowiednich regulaminach.

Warunek trzeci z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT został spełniony dla ww. pojazdów w dniu 31 grudnia 2015 r. (to znaczy w dowodach rejestracyjnych dwóch aut ciężarowych dokonano odpowiedniej adnotacji).

Przeznaczenie tych dwóch pojazdów nie uległo zmianie, tzn. nadal są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej. W związku z dokonaniem stosowej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym w dniu 7 stycznia 2016 r. zostało dostarczone pismo do US celem poinformowania o spełnieniu trzeciego warunku uprawniającego do pełnego odliczenia VAT w dniu 31 grudnia 2015 r. Przytoczona treść ww. pisma "Informuję, że w dniu 6 listopada 2015 r. została złożona deklaracja VAT-26 dotycząca dwóch aut ciężarowych wykorzystywanych wyłącznie w działalności gospodarczej. Na moment składania informacji VAT-26 ww. auta spełniały dwa z trzech warunków wymienionych w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), mianowicie auta były poddane dodatkowemu badaniu technicznemu przez okręgową stację diagnostyczną (1 warunek) i posiadały odpowiednie zaświadczenie (2 warunek) (zał. Nr 1, 2). Nie spełniały trzeciego warunku, mianowicie w dowodzie rejestracyjnym nie było odpowiedniej adnotacji. Warunek trzeci z art. 86a ust. 10 ustawy o VAT został spełniony dla ww. aut w dniu 31 grudnia 2015 r. (zał. Nr 3, 4). Ww. pojazdy są nadal wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (tzn. nie zmieniły swojego przeznaczenia). W związku z brakiem uregulowań prawnych dotyczących sytuacji, gdy warunek dotyczący posiadania zaświadczenia o pozytywnym przejściu dodatkowego badania dla celów VAT i warunek dotyczący odpowiedniego wpisu w dowodzie rejestracyjnym pojazdu nie zostały spełnione jednocześnie (w tym samym terminie), składamy ww. wyjaśnienia".

Spółka wystosowała do US ww. wyjaśnienie, ponieważ wspomniana deklaracja VAT-26 nie umożliwia skorygowania, jeśli cel przeznaczenia zgłoszonych samochodów nie ulega zmianie. Przepisy prawne również nie wskazują jak zachować się w podobnej sytuacji.

Ponadto z pisma z dnia 6 kwietnia 2016 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku, wynika, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, w związku z powyższym samochody dostawcze, o których mowa we wniosku, są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo celem zabezpieczenia możliwości odliczania 100% VAT od wydatków dotyczących powyższych samochodów składając deklarację VAT-26, wysyłając pismo do US w sprawie uzupełnienia wpisu do dowodów rejestracyjnych, nie składając aktualizacji informacji VAT-26, rezygnując z obowiązkowej ewidencji przebiegu pojazdu z dniem 31 grudnia 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. pojazdy od początku ich posiadania były przeznaczone do wykorzystania wyłącznie w działalności gospodarczej (tzn. nie zmieniły swojego przeznaczenia). Spółce od początku nabycia ww. pojazdów zależało na odliczaniu 100% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z owymi pojazdami samochodowymi. W związku z powyższym Wnioskodawca prawidłowo złożył deklarację VAT-26 w terminie do 7 dni od pierwszego wydatku na oba pojazdy. Ponieważ przepisy prawne nie ustosunkowują się do sytuacji, gdy nie wszystkie warunki określone w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT zostają spełnione jednocześnie, Spółka prawidłowo postąpiła:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy (w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. poz. 312 - zwanej dalej ustawą nowelizującą).

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i ust. 2 występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów - dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Natomiast w myśl art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Przez "poniesienie wydatku" należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca przyjął w leasing operacyjny dwa samochody dostawcze, do 3,5 tony, o ładowności do 1100 kg, oba z jednym rzędem siedzeń oddzielone od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą. W jednym aucie strefa ładunkowa zabudowana (tzw. blaszak), w drugim aucie jest to odkryta platforma. Oba pojazdy spełniają wymogi z art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy. Samochody wykorzystywane są wyłącznie w celach działalności gospodarczej. Data umowy leasingu na dwa samochody to dzień 14 października 2015 r., natomiast data nabycia obu pojazdów to dni 2 listopada 2015 r. i 4 listopada 2015 r. W dniu 6 listopada 2015 r. została złożona deklaracja VAT-26 do US dotycząca powyższych dwóch aut ciężarowych wykorzystywanych wyłącznie w działalności gospodarczej (data poniesienia pierwszego wydatku obu aut to dni 2 listopada 2015 r. i 4 listopada 2015 r.). Na moment składania informacji VAT-26 ww. auta spełniały dwa z trzech warunków wymienionych w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy. Mianowicie pojazdy były poddane dodatkowemu badaniu technicznemu przez okręgową stację diagnostyczną (1 warunek) i posiadały odpowiednie zaświadczenie wydane przez tę stację (2 warunek). Nie spełniały trzeciego warunku, mianowicie w dowodzie rejestracyjnym nie było odpowiedniej adnotacji (3 warunek). W związku z brakiem spełnienia trzeciego warunku z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy, powyższe auta zostały zgłoszone w deklaracji VAT-26, została zaprowadzona do nich ewidencja przebiegu pojazdu oraz został określony sposób wykorzystywania tych pojazdów w odpowiednich regulaminach. Warunek trzeci z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy został spełniony dla ww. pojazdów w dniu 31 grudnia 2015 r. (to znaczy w dowodach rejestracyjnych dwóch aut ciężarowych dokonano odpowiedniej adnotacji). Przeznaczenie tych dwóch pojazdów nie uległo zmianie, tzn. nadal są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej. W związku z dokonaniem stosowej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym w dniu 7 stycznia 2016 r. zostało dostarczone pismo do US celem poinformowania o spełnieniu trzeciego warunku uprawniającego do pełnego odliczenia VAT w dniu 31 grudnia 2015 r. Spółka wystosowała do US ww. wyjaśnienie, ponieważ wspomniana deklaracja VAT-26 nie umożliwia skorygowania, jeśli cel przeznaczenia zgłoszonych samochodów nie ulega zmianie. Przepisy prawne również nie wskazują jak zachować się w podobnej sytuacji. Ponadto Spółka wskazała, ze jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, w związku z powyższym samochody dostawcze, o których mowa we wniosku, są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo celem zabezpieczenia możliwości odliczania 100% VAT od wydatków dotyczących powyższych samochodów, składając deklarację VAT-26, wysyłając pismo do US w sprawie uzupełnienia wpisu do dowodów rejestracyjnych, nie składając aktualizacji informacji VAT-26, rezygnując z obowiązkowej ewidencji przebiegu pojazdu z dniem 31 grudnia 2015 r.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 3 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Wnioskodawca wskazał, że obydwa ww. pojazdy są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy spełnienie wymagań w odniesieniu do pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w odniesieniu do wskazanych wyżej pojazdów, które były poddane dodatkowemu badaniu technicznemu przez okręgową stację kontroli pojazdów i w stosunku do których Wnioskodawca posiada stosowne zaświadczenia o przeprowadzonych badaniach technicznych oraz wpisane w dniu 31 grudnia 2015 r. adnotacje w dowodach rejestracyjnych o spełnieniu przez pojazdy stosownych wymagań, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących powyższych samochodów, bowiem pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca postąpił prawidłowo celem zabezpieczenia możliwości odliczania 100% VAT od wydatków dotyczących powyższych samochodów składając deklarację VAT-26 w terminie do 7 dni od pierwszego wydatku na oba pojazdy, wysyłając pismo do US w sprawie uzupełnienia wpisu do dowodów rejestracyjnych, nie składając aktualizacji informacji VAT-26, gdyż nie doszło do zmiany przeznaczenia wykorzystania tych pojazdów oraz rezygnując z prowadzenia obowiązkowej ewidencji przebiegu pojazdu z dniem 31 grudnia 2015 r., tj. z dniem uzupełnienia wpisów w dowodach rejestracyjnych obu pojazdów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.