ILPP1/4512-1-831/15-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odpłatnego udostępniania przez Gminę, na podstawie umów dzierżawy nieruchomości gruntowych, przeznaczonych na cele rolnicze - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odpłatnego udostępniania przez Gminę, na podstawie umów dzierżawy nieruchomości gruntowych, przeznaczonych na cele rolnicze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: VAT).

Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowych znajdujących się na terenie administracyjnym Gminy. Na podstawie umów dzierżawy Gmina odpłatnie udostępnia przedmiotowe nieruchomości na rzecz osób fizycznych niebędących rolnikami ryczałtowymi w świetle art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT).

Należność z tytułu dzierżawy ustalana jest w niektórych przypadkach zgodnie z Zarządzeniem Wójta Gminy z dnia w sprawie ustalenia stawek czynszu za dzierżawę gruntów będących własnością Gminy, wykorzystywanych na cele rolne. W niektórych przypadkach natomiast należność z tytułu dzierżawy ustalana jest m.in. zgodnie z Zarządzeniem Wójta Gminy w sprawie ustalenia stawek czynszu za dzierżawę nieruchomości będących własnością Gminy, wykorzystywanych jako działki przydomowe i ogródki warzywne.

Niemniej jednak, w każdym z powyższych przypadków zgodnie z zawartymi pomiędzy Gminą a danymi mieszkańcami umowami, dzierżawcy są zobowiązani do używania nieruchomości, będących przedmiotem umów, w celu wykonywania na nich działalności rolniczej. Dzierżawcy nie mogą zmieniać przeznaczenia części lub całości przedmiotu dzierżawy bez zgody Gminy wyrażonej na piśmie.

Dzierżawcy na podstawie umów zobowiązują się również do niedokonywania działań, które mogłyby doprowadzić do zniszczenia lub uszkodzenia zadrzewień, stosownie do przepisów prawa ochrony środowiska. Na dzierżawcach ciąży również obowiązek niezwłocznego powiadamiania właściwych organów o zauważonych zanieczyszczeniach dzierżawionych gruntów lub innych działaniach mogących niekorzystnie zmienić warunki środowiskowe.

Gmina powzięła wątpliwości, czy dokonywane przez nią czynności, będące przedmiotem wniosku, stanowią czynności korzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynności odpłatnego udostępnienia przez Gminę gruntów, będących przedmiotem wniosku, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności odpłatnego udostępnienia przez Gminę gruntów, będących przedmiotem wniosku, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z doktryną prawa podatkowego, przedmiotem opodatkowania są zdarzenia faktyczne lub prawne, z którymi prawo łączy powstanie obowiązku podatkowego. W związku z powyższym, aby uznać daną czynność za podlegającą opodatkowaniu VAT, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

* konieczne jest wystąpienie czynności, z którą prawo łączy powstanie obowiązku podatkowego, oraz

* czynność ta musi mieć charakter odpłatny.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z brzmienia powołanych przepisów wynika, że pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, że, co do zasady, czynności podejmowane przez podatników należy uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów. Takie skonstruowanie zakresu czynności opodatkowanych prowadzi do zapewnienia zasady powszechności opodatkowania.

Gmina wskazała, że Jej zdaniem, z uwagi na fakt, że na podstawie zawieranych przez Gminę umów, nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzeniem gruntami jak właściciel, podejmowane przez Gminę czynności należy uznać za świadczenie usług.

Jednocześnie, mając na uwadze, że umowa dzierżawy jest niewątpliwie umową cywilnoprawną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), w opinii Gminy, w ramach wykonywania przedmiotowych czynności, tj. dzierżawy, na podstawie zawartej umowy z podmiotem zewnętrznym, Gmina działa w roli podatnika VAT.

Konsekwentnie, mając na uwadze, że Gmina wykonuje usługi dzierżawy za wynagrodzeniem i tym samym działa w tym zakresie w roli podatnika VAT, przedmiotowe transakcje podlegają opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 9 kwietnia 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-61/14-4/AWa, organ podatkowy uznał, że: "(...) dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy".

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie natomiast z § 3 ust. 1 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736; dalej: Rozporządzenie), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Reasumując, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia.

Ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy aktów wykonawczych do niej nie definiują pojęcia "cele rolnicze". Niemniej jednak, Minister Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych w analogicznych sprawach, odwołuje się do art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, w którym zdefiniowana została działalność rolnicza. Zgodnie z daną regulacją, przez działalność rolniczą rozumieć należy produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

W rezultacie, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do zdefiniowanej powyżej działalności rolniczej. Reasumując, gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy.

Gmina podkreśliła, że na podstawie zawieranych umów, dzierżawcy są zobowiązani do wykorzystywania gruntów będących przedmiotem wniosku wyłączenie na cele rolnicze, tj. nie jest możliwe wykorzystywanie gruntów do innego rodzaju działalności. W konsekwencji, zdaniem Gminy, dzierżawa przedmiotowych gruntów nie może nie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, gdyż jak Gmina wskazała powyżej, zwolnieniu od podatku VAT podlega dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. ILPP1/443-370/14-3/HW, w której organ wskazał, że "decydujące znaczenie w kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów, stwierdzić należy, że skoro grunt został wydzierżawiony na cele rolnicze, tj. dzierżawca został zobowiązany wykorzystywać wydzierżawiony grunt na cele rolnicze, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia to dzierżawa tego gruntu jest zwolniona od podatku od towarów i usług".

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 października 2013 r., sygn. IPTPP1/443-662/13-2/RG, w której organ wskazał, że "skoro grunt został wydzierżawiony na cele rolnicze, tj. dzierżawca został zobowiązany wykorzystywać wydzierżawione grunty rolniczo, bez możliwości zabudowy i dokonywania trwałych nasadzeń, zatem przeznaczony jest na cele rolnicze, to dzierżawa tego gruntu będzie zwolniona z podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług".

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie również m.in. w interpretacji indywidualnej:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 maja 2013 r., sygn. IPTPP1/443-278/13-2/MH,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 maja 2013 r., sygn. IBPP2/443-116/13/AB,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 grudnia 2012 r., sygn. IBPP2/443-964/12/IK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 października 2012 r., sygn. ITPP2/443-849/12/PS.

Co więcej, Gmina podkreśliła, że Jej zdaniem, nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie to, czy dzierżawcy gruntów są rolnikami ryczałtowymi, czy też nie. Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 lutego 2015 r., sygn. IPTPP4/443-865/14-2/MK, w której organ stwierdził, że "decydujące znaczenie w kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntów jest wskazany w umowie dzierżawy cel w jakim grunt jest wydzierżawiany (cel rolniczy) oraz faktyczne prowadzenie na tym gruncie przez dzierżawcę działalności rolniczej. Bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia tych gruntów zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego np. jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami oraz fakt, że dzierżawca nie jest rolnikiem".

Przedstawione powyżej interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, jednakże są cennym źródłem w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o VAT oraz aktów wykonawczych do niej, a także zaprezentowane powyżej interpretacje indywidualne Ministra Finansów stwierdzić należy, że czynności odpłatnego udostępnienia przez Gminę gruntów będących przedmiotem wniosku korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy i świadczenie usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z przepisu art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W świetle art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego powyżej rozporządzenia.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia "cele rolnicze", jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazuje na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Przepis art. 2 pkt 19 ustawy definiuje pojęcie rolnika ryczałtowego, przez którego należy rozumieć rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Dokonując zestawienia ww. definicji stwierdzić należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę - rolnika do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowych znajdujących się na terenie administracyjnym Gminy. Na podstawie umów dzierżawy Gmina odpłatnie udostępnia przedmiotowe nieruchomości na rzecz osób fizycznych niebędących rolnikami ryczałtowymi w świetle art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należność z tytułu dzierżawy ustalana jest w niektórych przypadkach zgodnie z Zarządzeniem Wójta Gminy w sprawie ustalenia stawek czynszu za dzierżawę gruntów będących własnością Gminy, wykorzystywanych na cele rolne. W niektórych przypadkach natomiast należność z tytułu dzierżawy ustalana jest m.in. zgodnie z Zarządzeniem Wójta Gminy w sprawie ustalenia stawek czynszu za dzierżawę nieruchomości będących własnością Gminy, wykorzystywanych jako działki przydomowe i ogródki warzywne.

Niemniej jednak, w każdym z powyższych przypadków zgodnie z zawartymi pomiędzy Gminą a danymi mieszkańcami umowami, dzierżawcy są zobowiązani do używania nieruchomości będących przedmiotem umów w celu wykonywania na nich działalności rolniczej. Dzierżawcy nie mogą zmieniać przeznaczenia części lub całości przedmiotu dzierżawy bez zgody Gminy wyrażonej na piśmie.

Dzierżawcy na podstawie umów zobowiązują się również do niedokonywania działań, które mogłyby doprowadzić do zniszczenia lub uszkodzenia zadrzewień, stosownie do przepisów prawa ochrony środowiska. Na dzierżawcach ciąży również obowiązek niezwłocznego powiadamiania właściwych organów o zauważonych zanieczyszczeniach dzierżawionych gruntów lub innych działaniach mogących niekorzystnie zmienić warunki środowiskowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy odpłatne udostępnianie przez Gminę, na podstawie umów dzierżawy nieruchomości gruntowych, na opisanych powyżej warunkach stanowi czynność korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że przekazanie ww. gruntów na podstawie umowy dzierżawy stanowi/będzie stanowiło usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze.

W niniejszej sprawie dzierżawione grunty nie są przeznaczone do celów rolniczych, bowiem - jak wynika z opisu sprawy - dzierżawcy nie są rolnikami ryczałtowymi, jak również nie wynika, aby byli rolnikami będącymi czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, dokonującymi dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, a tylko w takim przypadku może być mowa o rolniczym przeznaczeniu gruntów.

Podsumowując, dzierżawa gruntów, na warunkach wskazanych we wniosku, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Wobec powyższego dzierżawa gruntów przez Gminę podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Wskazać należy, że powołane przez Zainteresowanego we wniosku interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 maja 2013 r., sygn. IPTPP1/443-278/13-2/MH, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 maja 2013 r., sygn. IBPP2/443-116/13/AB są w trakcie wyjaśniania w Ministerstwie Finansów, w celu weryfikacji treści rozstrzygnięć.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane

z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.