ILPP1/4512-1-77/16-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 26 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury na rzecz Spółdzielni dokumentującej koszty poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę ulicy na działkach należących do Spółdzielni - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury na rzecz Spółdzielni dokumentującej koszty poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę ulicy na działkach należących do Spółdzielni. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym podatnikiem VAT w zakresie zawartych umów cywilnoprawnych m.in. najmu lokali komunalnych, dzierżaw, sprzedaży na rzecz ludności np. kalendarzy i innych. Gmina zawarła porozumienie w sprawie wspólnej realizacji inwestycji ze Spółdzielnią Mieszkaniową. Gmina zobowiązała się do przeprowadzenia inwestycji w branży drogowej, tj. przebudowy dróg gminnych - ulic osiedla wraz z infrastrukturą drogową i techniczną. Spółdzielnia zobowiązała się do zwrotu części kosztów inwestycji w wysokości 17,21% poniesionych przez Gminę kosztów. Zwrot tej kwoty nastąpi na podstawie wystawionej przez Gminę faktury. Inwestycja, czyli przebudowa ulicy, realizowana jest na czterech działkach należących do Gminy, na dwóch działkach należących do Gminy, ale będących w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni i na trzech działkach stanowiących własność Spółdzielni. Wysokość procentu zwrotu kosztów ustalono na podstawie klucza powierzchniowego działek należących do Gminy i Spółdzielni. Spółdzielnia zwróciła część kosztów inwestycji po uprzednim wystawieniu faktury (refaktury) przez Gminę. Gmina wystawiła fakturę VAT od kwoty netto inwestycji w wysokości 17,21% z VAT należnym w wysokości 23% i w części tej odliczyła VAT naliczony.

Ponadto w piśmie z dnia 4 kwietnia 2016 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - Zainteresowany wskazał, że wykonanie robót w postaci przebudowy ulic na działkach należących do Spółdzielni Mieszkaniowej Gmina zleciła w imieniu własnym, ale na rzecz osoby trzeciej. Gmina zawarła umowę z wykonawcą robót na wykonanie usługi w postaci przebudowy dróg, a ze Spółdzielnią porozumienie w sprawie podziału pokrycia kosztów inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina może wystawić dla Spółdzielni fakturę VAT (refakturę), a następnie odliczyć VAT naliczony w tej części, jaka odpowiada kosztom poniesionym na przebudowę ulicy na działkach należących do Spółdzielni.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 4 kwietnia 2016 r.), stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ustala, że do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz konstruuje otwarty katalog takich zadań.

Natomiast art. 166 ust. 1 Konstytucji RP stanowi, że zadania publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej są wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadania własne.

Zgodnie z tymi przepisami Gmina realizuje zadanie, dla którego została powołana, tzn. budowa i przebudowa dróg, ale jednocześnie zawarła umowę ze Spółdzielnią, dla której wyświadczy pewnego rodzaju usługę.

Opodatkowanie podatkiem VAT czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

Podstawa prawna refakturowania została zamieszczona przez ustawodawcę w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego przepisu można wywieść, że przy odsprzedaży usług w rzeczywistości świadczona jest jedna usługa, jednak dla celów podatkowych należy przyjąć, że była ona wyświadczona dwa razy (była przedmiotem dwóch odrębnych transakcji). Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. A zatem, ten kto odsprzedaje usługę, jest uznawany za dokonującego sprzedaży w zakresie powstania obowiązku podatkowego i wystawiania faktur. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi, jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Należy wyraźnie podkreślić, że przy refakturowaniu usług konieczne jest, aby podmiot refakturujący usługę nie korzystał z nabytej i odprzedanej usługi lub korzystał z niej jedynie w części. Nie ma możliwości refakturowania usługi, którą podatnik nabył i wykorzystał w całości do swoich celów gospodarczych, a kosztami takiej usługi obciążył nabywcę. W takich sytuacjach usługa refakturowana byłaby nabyta we własnym imieniu i na własny rachunek, co tak stwierdzono powyżej sprzeciwia się refakturowaniu i jest niezgodne z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, Gmina może wystawić fakturę VAT (refaktura) dla Spółdzielni ze stawką VAT 23% i może również odliczyć podatek VAT naliczony w części przynależnej do kosztów poniesionych na budowę drogi należącej do Spółdzielni. Zostanie wówczas zachowana zasada neutralności podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości wystawienia faktury na rzecz Spółdzielni dokumentującej koszty poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę ulicy na działkach należących do Spółdzielni jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot odsprzedający daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane, niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Celem odsprzedaży jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot sprzedający na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że sam danej usługi nie wykonał. W takim przypadku jest wystawiana faktura przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Wskazać należy, że przez refakturowanie usług - obok czynności odprzedaży usług - niekiedy rozumie się również poniesienie określonych kosztów na rzecz klienta, którymi jest on następnie obciążany. Nie następuje wówczas "kupno" i "odprzedaż" usługi przez pośrednika, lecz poniesienie (czy też nawet wyłożenie) przez pośrednika kosztów zakupu usługi świadczonej na rzecz odbiorcy.

Należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem VAT w zakresie zawartych umów cywilnoprawnych m.in. najmu lokali komunalnych, dzierżaw, sprzedaży na rzecz ludności np. kalendarzy i innych. Gmina zawarła porozumienie w sprawie wspólnej realizacji inwestycji ze Spółdzielnią Mieszkaniową. Gmina zobowiązała się do przeprowadzenia inwestycji w branży drogowej, tj. przebudowy dróg gminnych - ulic osiedla wraz z infrastrukturą drogową i techniczną. Spółdzielnia zobowiązała się do zwrotu części kosztów inwestycji w wysokości 17,21% poniesionych przez Gminę kosztów. Zwrot tej kwoty nastąpi na podstawie wystawionej przez Gminę faktury. Inwestycja, czyli przebudowa ulicy, realizowana jest na czterech działkach należących do Gminy, na dwóch działkach należących do Gminy, ale będących w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni i na trzech działkach stanowiących własność Spółdzielni. Wysokość procentu zwrotu kosztów ustalono na podstawie klucza powierzchniowego działek należących do Gminy i Spółdzielni. Spółdzielnia zwróciła część kosztów inwestycji po uprzednim wystawieniu faktury (refaktury) przez Gminę. Gmina wystawiła fakturę VAT od kwoty netto inwestycji w wysokości 17,21% z VAT należnym w wysokości 23% i w części tej odliczyła VAT naliczony. Ponadto Zainteresowany wskazał, że wykonanie robót w postaci przebudowy ulic na działkach należących do Spółdzielni Mieszkaniowej Gmina zleciła w imieniu własnym, ale na rzecz osoby trzeciej. Gmina zawarła umowę z wykonawcą robót na wykonanie usługi w postaci przebudowy dróg, a ze Spółdzielnią porozumienie w sprawie podziału pokrycia kosztów inwestycji. Gmina realizuje zadanie, dla którego została powołana tzn. budowa i przebudowa dróg, ale jednocześnie zawarła umowę ze Spółdzielnią, dla której wyświadczy pewnego rodzaju usługę.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące możliwości wystawienia faktury na rzecz Spółdzielni dokumentującej koszty poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę ulicy na działkach należących do Spółdzielni.

W analizowanej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - Gmina zawarła umowę z wykonawcą robót na wykonanie usługi w postaci przebudowy dróg, a ze Spółdzielnią porozumienie w sprawie podziału pokrycia kosztów inwestycji. Gmina realizuje zadanie, dla którego została powołana tzn. budowa i przebudowa dróg, ale jednocześnie zawarła umowę ze Spółdzielnią, dla której wyświadczy pewnego rodzaju usługę.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że świadczenie wskazanej wyżej usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy Gminą a Spółdzielnią jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną. W analizowanej sprawie zatem Gmina nie działa jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie może skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że świadczenie usług ma również miejsce wówczas, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług.

W niniejszej sytuacji został spełniony warunek wskazany w art. 8 ust. 2a ustawy, należy bowiem stwierdzić, że mamy w tym przypadku do czynienia ze świadczeniem usług przez Gminę na rzecz Spółdzielni, gdyż usługa dotycząca przebudowy ulic na działkach należących do Spółdzielni Mieszkaniowej została nabyta w imieniu Wnioskodawcy, ale w związku z podpisanym porozumieniem, na rzecz Spółdzielni.

W tej sytuacji, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, przyjmuje się, że Gmina sama nabyła i wyświadczyła usługę.

Pomiędzy otrzymywaną przez Gminę płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności, tj. Spółdzielnią, zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie, tj. wykonanie przebudowy dróg.

W analizowanej sprawie występuje usługodawca, który wykonuje usługi na rzecz innego podmiotu (Spółdzielni), zatem czynności będące przedmiotem wniosku, za które Wnioskodawca otrzymuje wpłatę od Spółdzielni, stanowiącą wynagrodzenie za wykonanie przebudowy dróg, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zwrot poniesionych przez Gminę kosztów w związku z realizacją ww. inwestycji stanowi zapłatę za czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wykonywane przez Wnioskodawcę będącego w tym zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że na mocy art. 106a ustawy - przepisy Działu XI Rozdziału 1 zatytułowanego "Faktury" stosuje się do:

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że fakturę wystawia sprzedawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Jak wskazano wyżej, w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem usług przez Gminę na rzecz Spółdzielni, gdyż usługa dotycząca przebudowy ulic na działkach należących do Spółdzielni Mieszkaniowej została nabyta w imieniu Wnioskodawcy, ale w związku z podpisanym porozumieniem, na rzecz Spółdzielni. Tym samym obecnie Gmina, na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, jest zobowiązana wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, na którą składa się powyższa usługa, w związku z tym, że Wnioskodawca przenosi koszty z tytułu nabycia tej usługi od wykonawcy robót bez doliczania marży.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina obciążając Spółdzielnię kosztami za wykonanie przebudowy ulic na działkach należących do Spółdzielni dokonała czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z tym zobowiązana była do wystawienia faktury za wykonaną usługę.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji odpowiedziano na zadane pytanie w części dotyczącej możliwości wystawienia faktury na rzecz Spółdzielni dokumentującej koszty poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę ulicy na działkach należących do Spółdzielni. Natomiast kwestia dotycząca prawa do odliczenia podatku naliczonego w części, jaka odpowiada kosztom poniesionym przez Gminę na przebudowę ulicy na działkach należących do Spółdzielni została rozstrzygnięta w postanowieniu o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 21 kwietnia 2016 r. nr ILPP1/4512-1-77/16-5/NS.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym dokumenty załączone przez Wnioskodawcę do pisma stanowiącego uzupełnienie do wniosku nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.