ILPP1/4512-1-696/15-5/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 14 września 2015 r., do Biura KIP w Lesznie 18 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2015 r. (data wpływu 8 października 2015 r.) oraz pismem z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.), a także pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 10 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest:

* nieprawidłowe - w przypadku sprzedaży części budynku, która była przedmiotem najmu od roku 2002;

* prawidłowe - w przypadku sprzedaży dobudowanej przez Spółkę, nowej części budynku oraz parkingu.

W dniu 14 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Wniosek uzupełniono w dniu 8 października 2015 r. o potwierdzenie uiszczenia opłaty oraz w dniu 12 listopada 2015 r. i 10 grudnia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jedynym właścicielem nieruchomości. Nieruchomość została nabyta na podstawie umowy sprzedaży z maja 1994 r., przy jej zakupie nie odliczono podatku VAT. Nieruchomość ta jest przedmiotem umowy najmu zawartej przez Zainteresowanego w roku 2002 ze spółką z o.o. Od stycznia 2003 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i odprowadza podatek VAT należny od usługi wynajmu wyżej wymienionej nieruchomości. Spółka, która wynajmuje nieruchomość Wnioskodawcy poniosła nakłady polegające na dobudowaniu nowej części budynku do budynku już istniejącego oraz wykonania parkingu. Spółka inwestując w rozbudowę zrobiła wszystkie zakupy z podatkiem VAT i w całości go odliczyła. Wartość nakładów wynosiła około 450 tys. zł i została przez Spółkę przyjęta do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowana stawką 2,5% rocznie. Umowa najmu reguluje w § 3 kwestie rozliczenia poniesionych nakładów. Stosownie do treści paragrafu nakłady zostaną rozliczone po zakończeniu umowy najmu. Umowa nie wskazuje charakteru rozliczenia. Zainteresowany rozważa sprzedaż nieruchomości, a co za tym idzie zakończenie umowy najmu.

W dniu 12 listopada 2015 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

* rozliczenie nakładów poniesionych przez Spółkę, dotyczących dobudowania nowej części budynku do budynku już istniejącego oraz wykonania parkingu, nastąpi po sprzedaży nieruchomości;

* sprzedaż nieruchomości nie nastąpi na rzecz najemcy, tj. Spółki, która poniosła ww. nakłady.

Natomiast w uzupełnieniu z dnia 9 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

* przy zakupie nieruchomości w roku 1994, Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku;

* data wystawienia faktury przez Spółkę za poniesione nakłady dotyczące dobudowania nowej części budynku do budynku już istniejącego oraz wykonania parkingu na nieruchomości Wnioskodawcy, będzie późniejsza niż data sprzedaży całej nieruchomości;

* Zainteresowanemu, z tytułu rozliczenia nakładów nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności opodatkowanej VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości Wnioskodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przy sprzedaży nieruchomości Zainteresowany będzie miał prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, ponieważ powyższą nieruchomość zakupiono bez podatku VAT, ponadto nie dokonano żadnych nakładów na ulepszenie tej nieruchomości, a więc nie odliczono podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w przypadku sprzedaży części budynku, która była przedmiotem najmu od roku 2002;

* prawidłowe - w przypadku sprzedaży dobudowanej przez Spółkę, nowej części budynku oraz parkingu.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zawartego w przytoczonym przepisie wyrażenia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie "dostawa towarów", akcentuje "własność ekonomiczną" funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że "wyrażenie dostawa towarów w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym" (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że "zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy, miało miejsce" (pkt 2).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości nabytej na podstawie umowy sprzedaży z roku 1994. Przy jej zakupie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Nieruchomość ta jest przedmiotem umowy najmu zawartej przez Zainteresowanego w roku 2002 ze spółką z o.o. Spółka, która wynajmuje tę nieruchomość poniosła nakłady polegające na dobudowaniu nowej części budynku do budynku już istniejącego oraz wykonaniu parkingu. Spółka inwestując w rozbudowę, w całości odliczyła podatek VAT naliczony. Zgodnie z § 3 umowy, nakłady zostaną rozliczone po zakończeniu umowy najmu. Jednocześnie umowa ta nie wskazuje charakteru rozliczenia. Zainteresowany rozważa sprzedaż nieruchomości, a co za tym idzie zakończenie umowy najmu z założeniem, że:

* rozliczenie nakładów poniesionych przez Spółkę, dotyczących dobudowania nowej części budynku do budynku już istniejącego oraz wykonania parkingu, nastąpi po dacie sprzedaży nieruchomości;

* sprzedaż nieruchomości nie nastąpi na rzecz najemcy, tj. Spółki, która poniosła ww. nakłady;

Obecnie, z informacji zawartych w piśmie z dnia 9 grudnia 2015 r. wynika, że przy zakupie nieruchomości w roku 1994, Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Data wystawienia faktury przez Spółkę za poniesione nakłady dotyczące dobudowania nowej części budynku do budynku już istniejącego oraz wykonania parkingu na nieruchomości Wnioskodawcy, będzie późniejsza niż data sprzedaży całej nieruchomości. Zainteresowanemu, z tytułu rozliczenia nakładów nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności opodatkowanej VAT.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą tego, czy przy sprzedaży nieruchomości, na której jest posadowiony budynek z dobudowaną do niego nową częścią oraz parkingiem, na rzecz podmiotu nie będącego najemcą tej nieruchomości zabudowanej, Wnioskodawca będzie miał prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm., zwanej dalej k.c.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na mocy art. 47 § 1-3 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Natomiast z art. 693 § 1 k.c. wynika, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych (art. 694 k.c.).

W myśl art. 676 k.c., jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Zgodnie z art. 678 § 1 k.c., w razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy; może jednak wypowiedzieć najem z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia.

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi. Jednocześnie wydzierżawiający jest właścicielem budynków wzniesionych na dzierżawionych gruntach.

Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzeczy dzierżawionej, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku dzierżawy, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z art. 353¹ k.c.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Spółka, która wynajmuje tę nieruchomość poniosła nakłady polegające na dobudowaniu nowej części budynku do budynku już istniejącego oraz wykonaniu parkingu. Zgodnie z § 3 umowy, nakłady te zostaną rozliczone po zakończeniu umowy najmu.

Skoro transakcja sprzedaży zakończy umowę najmu, a po dacie sprzedaży dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych przez spółkę, przedmiot sprzedaży, w skład którego wchodzi działka, na której jest posadowiony budynek z dobudowaną do niego nową częścią oraz parking, należy traktować jako jedną, stanowiącą całość, nieruchomość zabudowaną. Skutkiem powyższego, przedmiotem sprzedaży po stronie Wnioskodawcy będzie w istocie nieruchomość zabudowana.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Aby rozstrzygnąć kwestię prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przy sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości zabudowanej budynkiem (wraz z jego nową częścią) oraz parkingiem, należy przeanalizować zakres i zasady zwolnienia od tego podatku, które zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności - może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu nabywcy, najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Na mocy tego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powołanego wyżej przepisu art. 29a ust. 8 ustawy wynika, że co do zasady grunt oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu będącego przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

W rozpatrywanym przypadku, do pierwszego zasiedlenia doszło wyłącznie w odniesieniu do części nieruchomości, która została objęta umową najmu w roku 2002. Ponadto, między pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części nieruchomości minął okres dłuższy niż 2 lata, a Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie. W związku z powyższym, dla dostawy tej części nieruchomości, spełnione zostały warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast dostawa nowo wybudowanej przez spółkę części budynku oraz wykonanego parkingu, na rzecz podmiotu niebędącego właścicielem nakładów, będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem nie doszło dotychczas do wydania tej części nieruchomości do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Wobec powyższego dostawa tej części budynku oraz wykonanego parkingu nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy więc dokonać analizy, czy dostawa nowo wybudowanej przez spółkę części budynku oraz wykonanego parkingu, będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak wynika z informacji zawartych we wniosku, w związku z nabyciem nieruchomości w roku 1994, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, jak wskazano w uzupełnieniu sprawy, z tytułu rozliczenia nakładów poniesionych przez spółkę, Wnioskodawcy również nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego gdyż jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności opodatkowanej.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży dobudowanej przez Spółkę, nowej części budynku oraz parkingu zaistnieją przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży nieruchomości w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Podsumowując, planowana sprzedaż nieruchomości - w części zajętej przez budynek objęty umową najmu z roku 2002 - będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast dostawa pozostałej części ww. nieruchomości (tekst jedn.: nowo dobudowanego przez Spółkę budynku do budynku już istniejącego oraz wykonanego parkingu), w stosunku do której nie doszło do pierwszego zasiedlenia, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Tym samym, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, zbycie gruntu, na którym posadowiona jest ww. nieruchomość, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.