ILPP1/4512-1-630/15-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2015 r. (data wpływu 20 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy dostawa działki powinna zostać uznana za dokonaną w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i w związku z tym, czy powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy dostawa działki powinna zostać uznana za dokonaną w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i w związku z tym, czy powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 października 2015 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył:

#8722; w roku 2009 aktem notarialnym niezabudowaną działkę rolną (...).

Działka została nabyta w formie aktu darowizny od rodziców celem zachowania rodzinnego majątku, zatem Wnioskodawca nie nosił się z zamiarem jej dalszej odsprzedaży.

Na podstawie wypisu z rejestru gruntów sporządzonego według stanu na dzień 15 czerwca 2015 r., przedmiotowa nieruchomość gruntowa jest sklasyfikowana jako grunty orne i do tej pory była wykorzystywana właśnie na cele rolnicze. Działka, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, znajduje się na obszarze oznaczonym jako tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej.

Wnioskodawca dokona sprzedaży tylko tej jednej nieruchomości gruntowej na rzecz jednego nabywcy, nie są planowane z jego strony żadne inne transakcje w zakresie obrotu nieruchomościami.

Na działce nie były prowadzone działania o charakterze techniczno-prawnym, takie jak uzbrojenie, ogrodzenie, czy też dokonywanie jej zabudowy.

Wnioskodawca nie dokonywał także żadnych czynności wskazujących na jego aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami, przez które można rozumieć korzystanie z usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, czy też zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży przy użyciu środków masowego przekazu.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, sprzedaż działki nie zostanie dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż działki nastąpi z majątku prywatnego. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zasilą oszczędności Wnioskodawcy i będą stanowić źródło kapitału na przyszłość.

Planowana transakcja sprzedaży działki ma nastąpić do dnia 21 grudnia 2015 r. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości sprzedawać innych działek i prowadzić jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Natomiast w piśmie z dnia 21 października 2015 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nieruchomość gruntowa była wykorzystywana na cele rolnicze w postaci uprawy warzyw na własne potrzeby.

2. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - dalej u.p.t.u.).

Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 u.p.t.u., korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u.

Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

3. Zebrane warzywa służyły tylko i wyłącznie zaspokajaniu własnych potrzeb Wnioskodawcy i nie były przedmiotem dalszej sprzedaży.

4. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

5. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia przedmiotowej nieruchomości gruntowej osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

6. Wnioskodawca, jak już zostało wyraźnie stwierdzone we wniosku pierwotnym, nie poniósł żadnych nakładów w celu przygotowania działki do planowanej transakcji sprzedaży tzn. działka jest nieogrodzona, niezabudowana, nieuzbrojona, nie występowano o jej dalszy podział lub przekształcenie. Sprzedaż przedmiotowej działki Wnioskodawca prowadzi w sposób niezorganizowany, tj. bez udziału biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, bez ogłoszeń reklamowych. Ponadto Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi i nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek mają stanowić zabezpieczenie finansowe na przyszłość. Zatem można jednoznacznie przesądzić o tym, że taka aktywność Wnioskodawcy nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Transakcja będzie miała charakter sprzedaży nieruchomości pochodzącej z majątku prywatnego.

7. Nieruchomości gruntowe były wykorzystywane wyłącznie na cele niezwiązane z zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

8. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu objęcie przedmiotowego gruntu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenów działalności gospodarczej został wprowadzony i zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy z dnia 8 września 2009 r. Innymi słowy mówiąc wyłącznym inicjatorem w zakresie objęcia niniejszej nieruchomości gruntowej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pozostaje Rada Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec tak przedstawionego zdarzenia przyszłego, dostawa powyżej wskazanej działki powinna zostać uznana za dokonaną w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym powinna zostać opodatkowana tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działki nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.). W konsekwencji dostawa ta pozostanie poza zakresem przepisów u.p.t.u. Należy wskazać, że co prawda opisana we wniosku dostawa działki wypełnia przesłanki odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 u.p.t.u., jednakże Wnioskodawca nie może zostać uznany za podatnika w rozumieniu tej ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustęp 2 tego przepisu definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Brzmienie powyższych przepisów wskazuje na to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega profesjonalny obrót nieruchomościami, tj. taki, który jest dokonywany przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w tym zakresie - podatników podatku od towarów i usług. Działalność gospodarcza w rozumieniu u.p.t.u. powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania.

W pierwszej kolejności trzeba wskazać na cel nabycia działki przez Wnioskodawcę. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, nabyta działka powiększyła Jego majątek prywatny, była wykorzystywana do działalności rolniczej. Działka nigdy nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a także nie prowadzi działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami, czy też działalności deweloperskiej. W momencie nabycia działki nie planowano jej dalszego zbycia. Sprzedaż działki nastąpi z majątku prywatnego, a środki uzyskane ze sprzedaży będą stanowiły lokatę kapitału na przyszłość.

Ponadto warto zwrócić uwagę na fakt, że nie sposób przyjąć, iż Wnioskodawca angażował w planowanej operacji sprzedaży środki typowe dla podmiotów tzw. "profesjonalnych", tj. producentów, handlowców lub usługodawców w rozumieniu u.p.t.u. Kwestia ta jest wręcz kluczowa dla oceny działania Wnioskodawcy, a jej znaczenie bezpośrednio wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. W powołanym orzeczeniu TSUE wskazał, że "sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego". Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Biorąc pod uwagę zakres podjętych przez Wnioskodawcę działań związanych ze sprzedażą działki podkreślić należy, że angażowane przez nią środki są typowe i powszechne dla podmiotów tzw. "nieprofesjonalnych", dokonujących zarządu jedynie majątkiem prywatnym. Nie ma także znaczenia zakres sprzedaży i uzyskany z tego tytułu zysk. Warto wskazać w tym zakresie na wyrok NSA z 7 października 2011 r., I FSK 1289/10, w którym Sąd podkreślił, że "to, że sprzedaż miała i ma na celu pozyskanie środków pieniężnych, samo w sobie nie ma przesądzającego znaczenia, jak chce organ, bo każda sprzedaż ma, co do zasady, taki cel".

TSUE w powołanym powyżej wyroku wskazał, w jakich przypadkach zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Zdaniem Trybunału, takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Wnioskodawca w szczególności nie zamieszczał żadnego rodzaju ogłoszeń w środkach masowego przekazu.

Warto również przedstawić inne okoliczności, które potencjalnie mogłyby świadczyć o działaniu zbywającego, jako podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu u.p.t.u. Okolicznościami takimi mogłoby być np. rozbudowywanie lub ulepszanie nieruchomości, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, chęć przeznaczenia zysków ze sprzedaży działek na zakup kolejnych nieruchomości do sprzedaży lub na dokonanie inwestycji na nieruchomości - zatem sytuacje typowe podatników podatku od towarów i usług zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Okoliczności takie nie miały miejsca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Na działce nie podjęto żadnych działań, celem przygotowania jej do sprzedaży.

Mając powyższe na względzie, można jednoznacznie stwierdzić, że Wnioskodawca nie podjął szeregu działań, które wskazywałyby na zamiar prowadzenia profesjonalnej działalności gospodarczej. Jak wynika z interpretacji indywidualnych na aktywność "handlową" osoby fizycznej sprzedającej działki wskazywać musi ciąg okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 15 kwietnia 2013 r., IPTPP2/443-107/13-4/KW). Jak zauważano powyżej Wnioskodawca nie dokonywał czynności o zorganizowanym charakterze. Ponadto działania te nie mają charakteru przesądzającego o objęciu transakcji podatkiem od towarów i usług, w świetle orzecznictwa TSUE oraz NSA. Głównym celem zbywającej jest sprzedaż działki, by uzyskać środki pieniężne, które mają zasilić majątek prywatny (środki będą stanowić lokatę kapitału na przyszłość).

Mając na względzie ogół przedstawionych powyżej kwestii, można z całym przekonaniem stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zatem ww. przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela. Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył w roku 2009 niezabudowaną działkę rolną. Działka została nabyta w formie aktu darowizny od rodziców celem zachowania rodzinnego majątku, zatem Wnioskodawca nie nosił się z zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca dokona sprzedaży tylko tej jednej nieruchomości gruntowej na rzecz jednego nabywcy, nie są planowane z jego strony żadne inne transakcje w zakresie obrotu nieruchomościami. Na działce nie były prowadzone działania o charakterze techniczno-prawnym, takie jak uzbrojenie, ogrodzenie, czy też dokonywanie jej zabudowy. Wnioskodawca nie dokonywał także żadnych czynności wskazujących na jego aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami, przez które można rozumieć korzystanie z usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, czy też zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży przy użyciu środków masowego przekazu. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedaż działki nastąpi z majątku prywatnego. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zasilą oszczędności Wnioskodawcy i będą stanowić źródło kapitału na przyszłość. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości sprzedawać innych działek i prowadzić jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Nieruchomość gruntowa była wykorzystywana na cele rolnicze w postaci uprawy warzyw na własne potrzeby. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 u.p.t.u. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 u.p.t.u., korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zebrane warzywa służyły tylko i wyłącznie zaspokajaniu własnych potrzeb Wnioskodawcy i nie były przedmiotem dalszej sprzedaży. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia przedmiotowej nieruchomości gruntowej osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów w celu przygotowania działki do planowanej transakcji sprzedaży, tzn. działka jest nieogrodzona, niezabudowana, nieuzbrojona, nie występowano o jej dalszy podział lub przekształcenie. Sprzedaż przedmiotowej działki Wnioskodawca prowadzi w sposób niezorganizowany, tj. bez udziału biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, bez ogłoszeń reklamowych. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek mają stanowić zabezpieczenie finansowe na przyszłość. Nieruchomości gruntowe były wykorzystywane wyłącznie na cele niezwiązane z zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu objęcie przedmiotowego gruntu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wątpliwości Zainteresowanego w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy dostawa działki powinna zostać uznana za dokonaną w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i w związku z tym, czy powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanego należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki rolnej Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży działki Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanego we wniosku gruntu, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Zainteresowany nie udostępniał w żaden sposób innym osobom ww. działki, a co za tym idzie, nie osiągał z niej pożytków. Ponadto Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na ulepszenie wskazanej nieruchomości. Działka została nabyta w drodze darowizny od rodziców w roku 2009, a Wnioskodawca nie nosił się z zamiarem jej sprzedaży. Środki uzyskane ze sprzedaży będą stanowić źródło kapitału na przyszłość. Zainteresowany nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej, ani nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nie prowadził i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Nieruchomość gruntowa była wykorzystywana na cele rolnicze w postaci uprawy warzyw na własne potrzeby. Zebrane warzywa służyły tylko i wyłącznie zaspokajaniu własnych potrzeb Wnioskodawcy i nie były przedmiotem dalszej sprzedaży.

Zatem dokonując sprzedaży opisanej działki Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanej działki, a dostawę tej działki cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że dostawa opisanej działki nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, Wnioskodawca z tytułu dostawy ww. działki nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważa się, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz jego uzupełnieniu opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony w dniu 9 września 2015 r. interpretacją nr ILPB2/4511-1-782/15-2/DJ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.