ILPP1/4512-1-518/15-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami demonstracyjnymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami demonstracyjnymi. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 września 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, który jako dealer samochodowy prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie sprzedaży hurtowej i detalicznej pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca udostępnia niektóre z pojazdów zakupionych u dostawcy do jazd demonstracyjnych, ponieważ zobowiązany jest do tego umową dealerską. Pojazdy te są samochodami osobowymi, których konstrukcja nie wyklucza użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą ani nie powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Nie są one pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. W regulaminie Wnioskodawcy uregulowany został sposób wykorzystywania pojazdów demonstracyjnych tak, aby nie mogły być wykorzystywane do użytku niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Pojazdy demonstracyjne są rejestrowane oraz ubezpieczane, aby możliwe było używanie ich do jazd testowych.

Pojazdy demonstracyjne służą Wnioskodawcy do wspierania sprzedaży przez przeprowadzanie jazd próbnych przez pracowników Wnioskodawcy w obecności klientów lub potencjalnych klientów lub udostępnianie potencjalnym klientom lub klientom na określony czas do jazd próbnych.

Zgodnie z umową dealerską pojazdy zachowują status pojazdów demonstracyjnych tylko przez okres 9 miesięcy od momentu ich zakupu przez Wnioskodawcę. Następnie przeznaczane są do odprzedaży.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na pojazdy demonstracyjne.

W uzupełnieniu z dnia 2 września 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Samochody osobowe - demonstracyjne są przeznaczone wyłącznie do odsprzedaży, a nieodłącznym elementem odsprzedaży pojazdów demonstracyjnych jest przeprowadzanie jazd próbnych tymi pojazdami przez pracowników Wnioskodawcy w obecności klientów lub potencjalnych klientów lub udostępnianie potencjalnym klientom lub klientom na określony czas do jazd próbnych. Dlatego w tak zaistniałym stanie sprawy należy stwierdzić, że samochody osobowe - o których mowa we wniosku - są wykorzystywane wyłącznie do ich odsprzedaży, co oznacza, że są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Natomiast jazdy testowe próbne zakwalifikować należy jako czynność służącą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę oraz jako element/etap odsprzedaży tychże samochodów osobowych.

2. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są wydatki w postaci zużytego przez pojazdy demonstracyjne paliwa wykorzystanego do jazd próbnych, koszty ubezpieczenia pojazdów demonstracyjnych, koszty ewentualnych napraw blacharsko-lakierniczych, materiałów eksploatacyjnych (takich jak: olej silnikowy, płyn do spryskiwaczy, płyn hamulcowy, płyn do chłodnicy), koszt związany z koniecznością utrzymania pojazdów demonstracyjnych w czystości (koszty myjni samochodowej, czyszczenia tapicerki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na (opisane w poz. 68) pojazdy demonstracyjne, w przypadku gdy nie będzie prowadził dla nich ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na (opisane w poz. 68) pojazdy demonstracyjne, w przypadku gdy nie będzie prowadził dla nich ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostało ograniczone poprzez wskazanie, że kwota podatku naliczonego, o który podatnik może obniżyć podatek należny, wynosi jedynie 50% kwoty podatku od wydatków (przeznaczonych m.in. na zakup pojazdu).

Artykuł 86a ust. 3 pkt 1 ustawy stanowi, że powyższe ograniczenie nie ma zastosowania do pojazdów, które przeznaczone są do przewozu co najmniej 10 osób lub do pojazdów, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Co do zasady w celu wykazania, że pojazdy wykorzystywane są wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, podatnik zobowiązany jest do ustalenia zasad ich używania, które wykluczają użycie ich do celów prywatnych, a także do prowadzenia dla nich ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdy nie jest jednak konieczne dla pojazdów przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży, sprzedaży (w przypadku gdy podatnik jest ich producentem), oddania w najem, dzierżawę, leasing lub na podstawie podobnej umowy, o ile stanowią one przedmiot działalności podatnika.

Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do pełnego odliczenia podatku od wydatków na pojazdu demonstracyjne z uwagi na to, że wykorzystywane są one wyłącznie w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stoi ponadto na stanowisku, że pojazdy demonstracyjne (opisane w poz. 68) należy uznać za pojazdy samochodowe przeznaczone wyłącznie do odprzedaży. Nieprawidłowe byłoby rozumowanie, zgodnie z którym okoliczność, że pojazdy te wykorzystywane są do odbywania jazd próbnych przez klientów zainteresowanych ich zakupem, prowadziłaby do wniosku, że ich przeznaczeniem nie jest odprzedaż. Nie można bowiem uznać, że przeznaczeniem pojazdu demonstracyjnego jest jego używanie do jazd testowych, podczas gdy jazdy te są wyłącznie środkiem do osiągnięcia głównego celu, jakim jest zwiększenie efektywności sprzedaży danego modelu pojazdów, w tym również samego pojazdu demonstracyjnego (należy bowiem wskazać, że pojazdy samochodowe mogą służyć jako pojazdy demonstracyjne jedynie przez okres 9 miesięcy od momentu ich nabycia przez Wnioskodawcę, następnie są sprzedawane). Nie ulega wątpliwości, że jazda próbna nie jest celem samym w sobie zarówno dla Wnioskodawcy, jak i dla klienta. Jest natomiast niezbędną częścią procesu sprzedaży. Wykorzystywanie samochodu do jazd testowych nie powoduje zatem, że nie będzie on przeznaczony wyłącznie do odprzedaży.

W związku z zaliczeniem pojazdów demonstracyjnych do katalogu pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży, Wnioskodawca zwolniony będzie z obowiązku prowadzenia dla nich ewidencji przebiegu pojazdu na podstawie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Powyższe prowadzi do wniosku, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku od wydatków poniesionych na pojazdy demonstracyjne, bez konieczności prowadzenia dla tych pojazdów ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (art. 86a ust. 5 ustawy). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków wskazanych w art. 86a ust. 4 ustawy należy odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (pkt 2). W odniesieniu do tych pojazdów (określonych w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) ustawodawca nie przewidział obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Ponadto w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. , poz. 709), określono inne niż wskazane w art. 86a ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą", przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W świetle art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Od dnia 1 lipca 2015 r. wygasł, wprowadzony art. 12 ustawy nowelizacyjnej, całkowity zakaz odliczania podatku VAT od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz niektórych innych pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przez podatnika do celów "mieszanych" (czyli do działalności gospodarczej i do celów prywatnych). Oznacza to, że od dnia 1 lipca 2015 r. podatek VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów będzie odliczany tak jak pozostałe wydatki związane z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych, czyli na ogólnych zasadach wynikających z art. 86a ustawy.

Zatem od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50%.

Jednakże - na mocy art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej - przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie sprzedaży hurtowej i detalicznej pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca udostępnia niektóre z pojazdów zakupionych u dostawcy do jazd demonstracyjnych, ponieważ zobowiązany jest do tego umową dealerską. Pojazdy te są samochodami osobowymi, których konstrukcja nie wyklucza użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą ani nie powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Nie są one pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. W regulaminie Wnioskodawcy uregulowany został sposób wykorzystywania pojazdów demonstracyjnych tak, aby nie mogły być wykorzystywane do użytku niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Pojazdy demonstracyjne są rejestrowane oraz ubezpieczane, aby możliwe było używanie ich do jazd testowych.

Pojazdy demonstracyjne służą Wnioskodawcy do wspierania sprzedaży przez przeprowadzanie jazd próbnych przez pracowników Wnioskodawcy w obecności klientów lub potencjalnych klientów lub udostępnianie potencjalnym klientom lub klientom na określony czas do jazd próbnych.

Zgodnie z umową dealerską pojazdy zachowują status pojazdów demonstracyjnych tylko przez okres 9 miesięcy od momentu ich zakupu przez Wnioskodawcę. Następnie przeznaczane są do odprzedaży.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że samochody osobowe - o których mowa we wniosku - są wykorzystywane wyłącznie do ich odsprzedaży, co oznacza, że są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Natomiast jazdy testowe próbne zakwalifikować należy jako czynność służącą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę oraz jako element/etap odsprzedaży tychże samochodów osobowych.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są wydatki w postaci zużytego przez pojazdy demonstracyjne paliwa wykorzystanego do jazd próbnych, koszty ubezpieczenia pojazdów demonstracyjnych, koszty ewentualnych napraw blacharsko-lakierniczych, materiałów eksploatacyjnych (takich jak: olej silnikowy, płyn do spryskiwaczy, płyn hamulcowy, płyn do chłodnicy), koszt związany z koniecznością utrzymania pojazdów demonstracyjnych w czystości (koszty myjni samochodowej, czyszczenia tapicerki).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z pojazdami demonstracyjnymi, w sytuacji gdy nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu tych pojazdów.

W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do opisanych pojazdów samochodowych, zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatki związane z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi. Jednakże, Wnioskodawca może skorzystać z tego prawa, jeżeli wypełni - wskazane wcześniej - warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Powołany przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W rozpatrywanej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. a tej regulacji. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży.

Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. W niniejszej sprawie warunek ten zostanie spełniony, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - przedmiotem jego działalności jest sprzedaż hurtowa i detaliczna pojazdów samochodowych.

Należy jednak zauważyć, że użycie wyrazu "wyłącznie" wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do sprzedaży, ale przed jej dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny (testowy), nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy.

Tym samym, dokonując analizy powyższej regulacji przez pryzmat sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że w odniesieniu do pojazdów samochodowych, nabywanych i przeznaczonych do odsprzedaży, jeśli służą one przed tą odsprzedażą jako pojazdy demonstracyjne używane do jazd testowych - nie znajdzie zastosowania art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy. Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że pojazdy samochodowe muszą być przeznaczone wyłącznie do odsprzedaży. Wobec tego jeżeli pojazdy te służą wykonywaniu jeszcze innych czynności, przepis ten nie ma zastosowania.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że skoro opisane we wniosku pojazdy przeznaczone są do odsprzedaży, ale przed jej dokonaniem są wykorzystywane jako demonstracyjne i - jak wskazał Wnioskodawca - podlegają rejestracji i są ubezpieczane, przy czym regulamin firmy zakazuje ich używania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzającej ich wykorzystanie wyłącznie na cele demonstracyjne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym w rozpatrywanej sytuacji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty ww. podatku naliczonego.

Wnioskodawca bowiem, w celu uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z pojazdami samochodowymi, nabywanymi i przeznaczonymi do odsprzedaży, jeżeli służą one przed tą odsprzedażą jako pojazdy wykorzystywane do jazd demonstracyjnych, ma obowiązek prowadzenia - w odniesieniu do tych pojazdów - ewidencji przebiegu pojazdu.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdów demonstracyjnych, to nie zostaną spełnione wszystkie warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. W konsekwencji nie będzie można uznać, że ww. pojazdy będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej i, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących wydatki związane pojazdami demonstracyjnymi. Tym samym, w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 1 ustawy, a Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu ww. wydatków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.