ILPP1/4512-1-460/15-3/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - spółka "A". (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka" lub "Inwestor") - jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w branży przetwórstwa spożywczego, zajmującym wiodącą pozycję wśród producentów wyrobów wędliniarskich.

W dniu 7 czerwca 2013 r. Spółka zawarła ze spółką "B" (dalej: "Wykonawca") umowę o roboty budowlane w przedmiocie rozbudowy przez Wykonawcę istniejącego budynku produkcyjnego Wnioskodawcy, zlokalizowanego w C. (dalej: "Umowa", "Kontrakt").

Zawarcie przez Wnioskodawcę Kontraktu wynikało z potrzeby rozbudowy przestrzeni produkcyjnej Wnioskodawcy.

Rozbudowa stanowiła efekt stale rozwijającej się działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę oraz wzrostu poziomu produkcji Wnioskodawcy - następstwa systematycznego poszerzania przez Spółkę rynków zbytu oferowanych przez Wnioskodawcę produktów. Tym samym zawarcie i realizacja Umowy były bezpośrednio powiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów.

Wykonawca zobowiązany był do wykonania określonych w Umowie robót osobiście lub za pomocą podwykonawców, obejmujących m.in. rozbudowę istniejącego budynku produkcyjnego o budynek produkcyjno-magazynowy, rozbudowę wewnętrznych sieci uzbrojenia oraz wewnętrznego układu komunikacyjnego z placami manewrowymi.

W celu realizacji Kontraktu, po wyrażeniu zgody przez Wnioskodawcę, Wykonawca zawierał umowy o roboty budowlane z podwykonawcami (dalej: "Podwykonawcy"). Z tytułu spełnienia przez Podwykonawców świadczeń wynikających z zawartych umów o roboty budowlane Wykonawca zobowiązany był do zapłaty Podwykonawcom wynagrodzenia.

W Kontrakcie Wnioskodawca i Wykonawca przewidzieli następujące zasady rozliczania płatności:

* Wykonawca co najmniej na 3 dni przed upływem każdego miesiąca realizacji robót przedkładał ustanowionemu w umowie menedżerowi projektu rozliczenie wraz z raportem postępu prac oraz oświadczeniami Podwykonawców potwierdzającymi zapłatę Podwykonawcom przez Wykonawcę wynagrodzenia za poprzednie okresy rozliczeniowe,

* ustanowiony w Kontrakcie menedżer projektu w przypadku braku określonych w Umowie negatywnych przesłanek wystawiał Wykonawcy tzw. "przejściowe świadectwa płatności",

* Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty Wykonawcy wynagrodzenia wynikającego z przejściowego świadectwa płatności w terminie 30 dni od dnia otrzymania od Wykonawcy prawidłowo wystawionej faktury VAT.

Po częściowym wykonaniu przez Wykonawcę robót budowlanych wynikających z Umowy, pismem z dnia 27 czerwca 2014 r. Wnioskodawca powiadomił Wykonawcę o odstąpieniu od Umowy. Jako przyczynę odstąpienia od Umowy Wnioskodawca wskazał uchylanie się przez Wykonawcę "bez rozsądnego usprawiedliwienia, w sposób trwały i nierokujący poprawy" od prowadzenia robót na zasadach i w terminach określonych w Kontrakcie. Odstąpienie przez Wykonawcę od Umowy poprzedzone zostało wielokrotnymi, kierowanymi przez Spółkę pismami i wezwaniami w zakresie przyspieszenia i poprawy jakości prac przez Wykonawcę. Zaistniałe okoliczności stanowiły spełnienie wszystkich przesłanek warunkujących prawidłowe i skuteczne odstąpienie od Kontraktu przez Spółkę.

W związku z odstąpieniem od Umowy Wnioskodawca wstrzymał płatność ostatniej faktury VAT wystawionej przez Wykonawcę (dalej: "Faktura VAT").

Jednocześnie Wykonawca, zaniechał uiszczania płatności na rzecz Podwykonawców.

W związku z brakiem zapłaty przez Wykonawcę wynagrodzenia należnego Podwykonawcom z tytułu umów o roboty budowlane, mających na celu realizację Kontraktu na podstawie art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego Wnioskodawca jako inwestor ponosi solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane Podwykonawcom.

Z uwagi na powyższe Spółka:

Zdarzenia opisane w stanie faktycznym mają zarówno charakter zaistniałego stanu faktycznego (miały miejsce przed doręczeniem Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej), jak również Wnioskodawca nie wyklucza, że opisane zdarzenia będą miały miejsce również w przyszłości, po doręczeniu interpretacji indywidualnej (jako zdarzenie przyszłe).

Tym samym, w świetle zaistniałego stanu faktycznego oraz odrębnie w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość uwzględniania przy określaniu wartości początkowej środków trwałych powstałych w wyniku realizacji Kontraktu wartości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zapłatę Podwykonawcom wynagrodzenia w związku z ponoszoną przez Spółkę solidarną odpowiedzialnością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług:

1. Czy w opisanym zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z Faktury VAT, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej: "Ustawa VAT").

2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z Faktury VAT, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (tekst jedn.: Dz. U. 177 poz. 1054 z późn. zm. dalej: "Ustawa VAT").

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zapłaty przez Spółkę wynagrodzenia należnego Podwykonawcom z tytułu Kontraktu, a następnie zapłaty Faktury VAT poprzez potrącenie ww. wynagrodzenia Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z Faktury VAT, o której mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy VAT.

Niezależnie terminowe uregulowanie należności określa Ustawa VAT. Zgodnie z art. 89b ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Tym samym przesłankę obowiązku dokonania korekty stanowi nieuregulowanie należności - komentowany przepis nie uzależnia obowiązku dokonania korekty od okoliczności braku zapłaty. W związku z powyższym, uregulowanie kwoty wynikającej z Faktury VAT w drodze potrącenia stanowi uregulowanie należności w rozumieniu art. 89b ust. 1 Ustawy VAT i nie będzie stanowiło przesłanki do obowiązku dokonania korekty podatku przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie w Ustawie VAT nie zostały przewidziane odrębne regulacje dotyczące odliczenia podatku z faktur zakupu środków trwałych. Co do zasady, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z czym zakres inwestycji Wnioskodawcy - budowa zakładu produkcyjnego spełnia przesłankę powiązania z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę na rzecz Podwykonawców Wykonawcy w ramach odpowiedzialności solidarnej Wnioskodawcy zwiększą wartość początkową środków trwałych wytworzonych w wyniku realizacji inwestycji, której dotyczy Faktura VAT. Wnioskodawca będzie również uprawniony do odliczenia kwoty podatku VAT z Faktury VAT, przy czym, bez znaczenia pozostanie fakt zapłaty Faktury VAT poprzez potrącenie kwot zapłaconych Podwykonawcom w związku z przyjęciem solidarnej odpowiedzialności Wnioskodawcy z wynagrodzeniem Wykonawcy z tytułu Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w części dotyczącej podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

I tak, stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy - podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepis ust. 1, na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Na mocy art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Ponadto - w myśl art. 89a ust. 7 ustawy - przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z kolei, w świetle art. 89b ust. 1 ustawy - w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności, o czym stanowi art. 89b ust. 1a ustawy.

Jak wynika z zapisu art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części (art. 89b ust. 4 ustawy).

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 89b ust. 6 ustawy - w przypadku stwierdzenia, że podatnik naruszył obowiązek określony w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% kwoty podatku wynikającego z nieuregulowanych faktur, który nie został skorygowany zgodnie z ust. 1. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w branży przetwórstwa spożywczego, zajmującym wiodącą pozycję wśród producentów wyrobów wędliniarskich. W dniu 7 czerwca 2013 r. Spółka zawarła ze spółką. z o.o. - wykonawcą umowę o roboty budowlane w przedmiocie rozbudowy przez Wykonawcę istniejącego budynku produkcyjnego Wnioskodawcy. Zawarcie przez Wnioskodawcę Kontraktu wynikało z potrzeby rozbudowy przestrzeni produkcyjnej Wnioskodawcy. Wykonawca zobowiązany był do wykonania określonych w umowie robót osobiście lub za pomocą podwykonawców, obejmujących m.in. rozbudowę istniejącego budynku produkcyjnego o budynek produkcyjno-magazynowy, rozbudowę wewnętrznych sieci uzbrojenia oraz wewnętrznego układu komunikacyjnego z placami manewrowymi. W celu realizacji kontraktu, po wyrażeniu zgody przez Wnioskodawcę, wykonawca zawierał umowy o roboty budowlane z podwykonawcami. Z tytułu spełnienia przez Podwykonawców świadczeń wynikających z zawartych umów o roboty budowlane wykonawca zobowiązany był do zapłaty Podwykonawcom wynagrodzenia. W kontrakcie Wnioskodawca i wykonawca przewidzieli następujące zasady rozliczania płatności:

* wykonawca co najmniej na 3 dni przed upływem każdego miesiąca realizacji robót przedkładał ustanowionemu w umowie menedżerowi projektu rozliczenie wraz z raportem postępu prac oraz oświadczeniami podwykonawców potwierdzającymi zapłatę podwykonawcom przez wykonawcę wynagrodzenia za poprzednie okresy rozliczeniowe,

* ustanowiony w kontrakcie menedżer projektu w przypadku braku określonych w umowie negatywnych przesłanek wystawiał Wykonawcy tzw. "przejściowe świadectwa płatności",

* Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty wykonawcy wynagrodzenia wynikającego z przejściowego świadectwa płatności w terminie 30 dni od dnia otrzymania od wykonawcy prawidłowo wystawionej faktury VAT.

Po częściowym wykonaniu przez wykonawcę robót budowlanych wynikających z umowy, pismem z dnia 27 czerwca 2014 r. Wnioskodawca powiadomił Wykonawcę o odstąpieniu od Umowy. Jako przyczynę odstąpienia od Umowy Wnioskodawca wskazał uchylanie się przez Wykonawcę "bez rozsądnego usprawiedliwienia, w sposób trwały i nierokujący poprawy" od prowadzenia robót na zasadach i w terminach określonych w kontrakcie. Odstąpienie przez wykonawcę od umowy poprzedzone zostało wielokrotnymi, kierowanymi przez Spółkę pismami i wezwaniami w zakresie przyspieszenia i poprawy jakości prac przez wykonawcę. Zaistniałe okoliczności stanowiły spełnienie wszystkich przesłanek warunkujących prawidłowe i skuteczne odstąpienie od kontraktu przez Spółkę. W związku z odstąpieniem od umowy Wnioskodawca wstrzymał płatność ostatniej faktury VAT wystawionej przez Wykonawcę. Jednocześnie wykonawca, zaniechał uiszczania płatności na rzecz podwykonawców. W związku z brakiem zapłaty przez wykonawcę wynagrodzenia należnego podwykonawcom z tytułu umów o roboty budowlane, mających na celu realizację kontraktu na podstawie art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego Wnioskodawca jako inwestor ponosi solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane podwykonawcom. Z uwagi na powyższe Spółka:

* dokonuje zapłaty nieuiszczonego przez wykonawcę wynagrodzenia należnego podwykonawcom z tytułu umów o roboty budowlane, w związku odpowiedzialnością solidarną Wnioskodawcy wobec podwykonawców, a następnie

* kompensuje należności wykonawcy przysługujące mu wobec Wnioskodawcy z faktury VAT do wysokości zapłaconych przez Wnioskodawcę podwykonawcom należności tytułem wynagrodzenia wynikającego z umów o roboty budowlane w związku z odpowiedzialnością solidarną Wnioskodawcy (na podstawie przysługującego jej wobec Wykonawcy roszczenia regresowego).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii dokonania korekty podatku naliczonego w myśl art. 89b ustawy w sytuacji, gdy płatności wynikające z faktur wystawionych przez wykonawcę zostały uregulowane bezpośrednio na rzecz podwykonawców.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z obowiązującą w prawodawstwie polskim zasadą swobody umów, strony transakcji mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich ustalenia, w tym zasady ustalania terminów i sposobów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. To strony danej umowy mają obowiązek ustalenia powyższych zasad w sposób jasny i precyzyjny.

W kontekście opisanego stanu sprawy należy dodatkowo wskazać, że zgodnie z art. 647¹ § 5 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), zawierający umowę z podwykonawcą oraz inwestor i wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę.

Jak wynika z wniosku Spółka kieruje się powyższą zasadą, gdyż jak wskazano we wniosku: "(...) W związku z brakiem zapłaty przez wykonawcę wynagrodzenia należnego podwykonawcom z tytułu umów o roboty budowlane, mających na celu realizację kontraktu na podstawie art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego Wnioskodawca jako inwestor ponosi solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane podwykonawcom. Z uwagi na powyższe Spółka:

* dokonuje zapłaty nieuiszczonego przez wykonawcę wynagrodzenia należnego podwykonawcom z tytułu umów o roboty budowlane, w związku odpowiedzialnością solidarną Wnioskodawcy wobec podwykonawców, a następnie

* kompensuje należności wykonawcy przysługujące mu wobec Wnioskodawcy z faktury VAT do wysokości zapłaconych przez Wnioskodawcę podwykonawcom należności tytułem wynagrodzenia wynikającego z umów o roboty budowlane w związku z odpowiedzialnością solidarną Wnioskodawcy (na podstawie przysługującego jej wobec Wykonawcy roszczenia regresowego)".

Tym samym możliwość regulowania należności z Wykonawcami poprzez zapłatę bezpośrednio Podwykonawcom wynika wprost z przepisów Kodeksu cywilnego i znajduje również potwierdzenie w zapisach zawartych z Wykonawcami umów.

Dodatkowo należy nadmienić, że zgodnie z art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (§ 2 cyt. artykułu).

Oznacza to, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności) następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Odnosząc się do powołanych powyżej regulacji art. 89b ustawy - mających na celu zdyscyplinowanie dłużników do płacenia swoim kontrahentom, nie używa się pojęcia "uregulowanie płatności" lecz w przypadku ustaw o podatkach dochodowych "uregulowanie kwoty" bądź "uregulowanie zobowiązania", a w ustawie o podatku od towarów i usług "uregulowanie należności".

Zakres pojęciowy wyżej wymienionych zwrotów, nie budzi wątpliwości. Ich istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że "uregulowanie" następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Użyte w wyżej wymienionych regulacjach pojęcie "uregulowania" jest pojęciem szerokim (szerszym od pojęcia "zapłaty należności"). Poprzez użycie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami. Tym samym przepisy powołanej ustawy nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy uregulowania należności wynikających z dokonanych transakcji. Kontrahenci sami decydują, w jaki sposób uregulują swoje zobowiązania. Kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy.

Tym samym uregulowanie kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez wykonawcę w drodze potrącenia - w oparciu o powołany wyżej art. 498 Kodeksu cywilnego - kwot wypłaconych podwykonawcom w wykonaniu porozumień kontraktu, z kwotami wynagrodzenia należnego wykonawcy stanowi uregulowanie należności w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, a Wnioskodawca nie ma obowiązku skorygowania odliczonego podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 89b ustawy, o ile potrącenie to jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa cywilnego.

Podsumowując, w opisanym zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury VAT, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.