ILPP1/4512-1-430/15-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu usług kształcenia prowadzonych przez Spółkę na rzecz pracowników oraz obowiązku uwzględniania ich przy wyliczaniu wartości współczynnika struktury sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu usług kształcenia prowadzonych przez Spółkę na rzecz pracowników oraz obowiązku uwzględniania ich przy wyliczaniu wartości współczynnika struktury sprzedaży. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie zawartej z Miastem X umowy, świadczy odpłatnie usługi publicznego transportu zbiorowego organizowanego przez Miasto na sieci komunikacyjnej Miasta oraz na terenie gmin sąsiadujących. Spółka prowadzi również działalność dodatkową. Działalność pozostała zachowuje wymiar marginalny. W ramach tej działalności Spółka m.in. prowadzi Ośrodek Szkolenia Zawodowego, którego celem jest szkolenie osób ubiegających się o wydanie prawa jazdy kategorii D oraz pozwolenia na prowadzenie tramwajem, co jest jednym z podstawowych wymogów, jakie stawia się kandydatom do pracy na stanowisko kierowcy autobusu bądź motorniczego tramwaju. Zainteresowany został wpisany do rejestru przedsiębiorstw prowadzących ośrodek szkolenia kierowców. Ten rodzaj działalności korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT. Usługi kształcenia prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter:

1. Zewnętrzny, tzn. kształcone są osoby niezwiązane ze Spółką. Za tego rodzaju usługi Zainteresowany wystawia faktury (stawka VAT zw.).

2. Wewnętrzny, tzn. kształcone są osoby będące pracownikami Wnioskodawcy. W celu realizacji zmian restrukturyzacji zatrudnienia pracowników zaplecza technicznego, wytypowani pracownicy zostają skierowani na kurs celem uzyskania pozwolenia na kierowanie autobusem bądź tramwajem. Po uzyskaniu pozwolenia część pracowników otrzymuje zmianę angażu na prowadzenie pojazdów autobusu bądź tramwaju. Pozostali pracownicy z uzyskanymi uprawnieniami, pozostając nadal pracownikami zaplecza technicznego, wykorzystują zdobyte uprawnienia m.in. do manewrowania pojazdami na placu postojowym bądź torach odstawczych, wprowadzania pojazdów do zajezdni oraz do wykonywania jazd próbnych.

Spółka, jako podatnik świadczący głównie czynności opodatkowane, ale za sprawą funkcjonowania ośrodka szkolenia również zwolnione, nie mogąc przypisać wszystkich wydatków wyłącznie do jednego rodzaju sprzedaży ustala wskaźnik proporcji odliczenia podatku naliczonego. Wskaźnik obliczony zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, na podstawie przychodów osiągniętych w roku 2014 wyniósł 99,88%, co uprawnia Zainteresowanego w roku 2015 do odliczenia VAT od wydatków, których nie można przypisać wyłącznie czynnościom opodatkowanym bądź zwolnionym od VAT (tzw. sprzedaży mieszanej) w 100%.

Ponadto z pisma z dnia 16 lipca 2015 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość kosztów poniesionych na kształcenie własnych pracowników przez ośrodek szkolenia, należy uwzględnić przy ustalaniu wskaźnika proporcji odliczenia podatku naliczonego, tzn. czy należy tę wartość ująć w mianowniku wskaźnika, oznaczającego obrót roczny z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia VAT wraz z obrotem rocznym z tytułu czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia VAT.

2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna, to czy prawidłowym będzie statystyczne ujęcie wartości kosztów poniesionych na kształcenie pracowników w obliczeniu wskaźnika proporcji, tj. wykazanie ich w mianowniku wskaźnika.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wartość kosztów poniesionych na kształcenie własnych pracowników przez ośrodek szkolenia, nie powinna być uwzględniana przy ustalaniu wskaźnika proporcji odliczenia podatku naliczonego, tzn. nie należy ujmować tej wartości w mianowniku wskaźnika.

Artykuł 90 ustawy o VAT stanowi, że wskaźnik proporcji ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z artykułu 5 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wskazuje, że za odpłatne świadczenia uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników.

Kształcenie własnych pracowników, nie jest realizowane na cele osobiste pracowników. Szkolenia są przeprowadzane w ramach restrukturyzacji zatrudnienia pracowników zaplecza technicznego, w celu późniejszego wykorzystania zdobytych uprawnień i umiejętności na rzecz Spółki.

Ad. 2

W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1 - zdaniem Zainteresowanego - należy wówczas oszacować wartość kształcenia pracowników i statystycznie wykazać w mianowniku wskaźnika, obliczając wskaźnik proporcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z treści powyższego przepisu wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów i usług:

Zauważyć należy, że w sytuacji, gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności, od których przysługuje odliczenie podatku naliczonego oraz czynności, od których takie odliczenie nie przysługuje, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Zatem w liczniku tak ustalanej proporcji uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. wartość transakcji, które dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku natomiast uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwotę z licznika), oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku VAT.

Z cytowanych powyżej regulacji art. 90 ustawy wynika, że proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. Przy obliczaniu proporcji istotne jest ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy stanowią obrót w rozumieniu ustawy. Należy bowiem podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę jego płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, jeśli zaś dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca na podstawie zawartej z Miastem X umowy, świadczy odpłatnie usługi publicznego transportu zbiorowego organizowanego przez Miasto na sieci komunikacyjnej Miasta oraz na terenie gmin sąsiadujących. Spółka prowadzi również działalność dodatkową. Działalność pozostała zachowuje wymiar marginalny. W ramach tej działalności Spółka m.in. prowadzi Ośrodek Szkolenia Zawodowego, którego celem jest szkolenie osób ubiegających się o wydanie prawa jazdy kategorii D oraz pozwolenia na prowadzenie tramwajem, co jest jednym z podstawowych wymogów, jakie stawia się kandydatom do pracy na stanowisko kierowcy autobusu bądź motorniczego tramwaju. Zainteresowany został wpisany do rejestru przedsiębiorstw prowadzących ośrodek szkolenia kierowców. Ten rodzaj działalności korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT. Usługi kształcenia prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter:

1. Zewnętrzny, tzn. kształcone są osoby niezwiązane ze Spółką. Za tego rodzaju usługi Zainteresowany wystawia faktury (stawka VAT zw.).

2. Wewnętrzny, tzn. kształcone są osoby będące pracownikami Wnioskodawcy. W celu realizacji zmian restrukturyzacji zatrudnienia pracowników zaplecza technicznego, wytypowani pracownicy zostają skierowani na kurs celem uzyskania pozwolenia na kierowanie autobusem bądź tramwajem. Po uzyskaniu pozwolenia część pracowników otrzymuje zmianę angażu na prowadzenie pojazdów autobusu bądź tramwaju. Pozostali pracownicy z uzyskanymi uprawnieniami, pozostając nadal pracownikami zaplecza technicznego, wykorzystują zdobyte uprawnienia m.in. do manewrowania pojazdami na placu postojowym bądź torach odstawczych, wprowadzania pojazdów do zajezdni oraz do wykonywania jazd próbnych.

Spółka, jako podatnik świadczący głównie czynności opodatkowane, ale za sprawą funkcjonowania ośrodka szkolenia również zwolnione, nie mogąc przypisać wszystkich wydatków wyłącznie do jednego rodzaju sprzedaży ustala wskaźnik proporcji odliczenia podatku naliczonego. Wskaźnik obliczony zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, na podstawie przychodów osiągniętych w roku 2014 wyniósł 99,88%, co uprawnia Zainteresowanego w roku 2015 do odliczenia VAT od wydatków, których nie można przypisać wyłącznie czynnościom opodatkowanym bądź zwolnionym od VAT (tzw. sprzedaży mieszanej) w 100%.

Świadczenie przez Spółkę usług kształcenia na rzecz pracowników ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością i nie jest dokonywane na cele osobiste pracowników.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą podlegania opodatkowaniu usług kształcenia prowadzonych przez Spółkę na rzecz pracowników oraz obowiązku uwzględniania ich przy wyliczaniu wartości współczynnika struktury sprzedaży.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń - np. pracownika.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że umożliwienia pracownikowi udziału w szkoleniu, które jest związane z jego pracą, nie można utożsamiać ze świadczeniem usług na rzecz pracownika. Głównym beneficjentem szkolenia jest tu bowiem pracodawca (a nie pracownik) i to on ostatecznie uzyska ewentualne korzyści z tego szkolenia (poprzez lepszą pracę pracownika). Skoro zatem szkolenie pracownika ma na celu poszerzenie jego wiedzy niezbędnej do pracy, istnieje związek z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a tym samym art. 8 ust. 2 ustawy nie będzie miał zastosowania. Tym samym usługi kształcenia prowadzone przez Spółkę na rzecz pracowników nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, przy wyliczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, Wnioskodawca powinien uwzględnić wyłącznie sprzedaż podlegającą opodatkowaniu i zwolnioną od podatku oraz pominąć czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (tekst jedn.: usługi kształcenia pracowników).

Ad. 1

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że kształcenie prowadzone przez Spółkę na rzecz pracowników nie będzie wypełniać dyspozycji art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i nie będzie objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym wartości kosztów poniesionych na kształcenie własnych pracowników przez ośrodek szkolenia Wnioskodawca nie powinien uwzględniać przy obliczaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, dla potrzeb częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 2

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie, udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 dotyczące wskazania, czy prawidłowym będzie statystyczne ujęcie wartości kosztów poniesionych na kształcenie pracowników w obliczeniu wskaźnika proporcji, tj. wykazanie ich w mianowniku wskaźnika, stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.