ILPP1/4512-1-25/15-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych. Wniosek uzupełniono w dniu 31 marca 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej również Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina w swoim zasobie posiada nieruchomości m.in. targowisko, świetlice, scenę plenerową, na które poniosła nakłady inwestycyjne związane z budową lub/i modernizacją obiektów (ponosząc te nakłady Gmina działała, jako podatnik VAT). Wartość każdej z nieruchomości przekracza 15.000 zł i stanowią one nieruchomości zaliczane na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Gmina chciałaby oddać na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowy o zarząd/administrowanie) przedmiotowe nieruchomości w zarząd/administrowanie podmiotowi trzeciemu (dalej podmiot administrujący/zarządzający, zarządca). Niewykluczone, że będzie to instytucja kultury Gminy, posiadająca odrębną od Gminy osobowość prawną.

Administrowanie nieruchomości polegać będzie m.in. na:

* załatwianiu bieżących spraw związanych z eksploatacją nieruchomości i utrzymywaniu jej w stanie niepogorszonym,

* zlecanie bieżących napraw/remontów,

* wyszukiwanie najemców i podpisywanie z nimi umów,

* wykazywanie kosztów jakie wygenerowały nieruchomości,

* wystawianie na rzecz najemców lokali położonych w tych nieruchomościach, faktur za czynsz/opłaty/media, pobieranie od nich należności za te usługi.

Administrator będzie mieć swobodę w zakresie zarządu nieruchomościami, tzn. Gmina nie będzie ingerować w wybór najemców, o ile zarząd i najem nie będą naruszać właściwości nieruchomości.

Umowa zawarta pomiędzy Gminą a podmiotem administrującym będzie uprawniała zarządcę do pobierania pożytków na jego rachunek, tj. czynszów, opłat z tytułu udostępnień. Pobrane opłaty będą przychodem zarządcy.

Z tytułu możliwości osiągania przychodu na obiektach przez zarządcę, Gmina ustali kwotę ryczałtową za każdy z obiektów, którą zarządca będzie zobowiązany zapłacić Gminie z tytułu możliwości pobierania przez zarządcę pożytków. Z tego tytułu Gmina będzie wystawiać faktury VAT (ze stawką 23%) i odprowadzać podatek VAT należny.

Opłata ryczałtowa będzie stała i nie będzie ona zależna od faktycznego wykorzystywania obiektu do czynności opodatkowanych przez administratora. Gmina nie będzie zatem weryfikować, czy w danym okresie rozliczeniowym administrator udostępnił odpłatnie dany obiekt, czy też nie.

Ponadto z pisma z dnia 26 marca 2015 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Inwestycje, o których mowa we wniosku rozpoczęły się w różnych okresach, budowa sceny plenerowej rozpoczęła się w roku 2013, rozpoczęcie budowy targowiska nastąpiło w roku 2012, z kolei pierwsze wydatki na budowę świetlic zostały poniesione w roku 2010. Wszystkie inwestycje wymienione we wniosku zostaną zakończone w roku 2015.

2. Wszystkie inwestycje, o których mowa we wniosku, zostaną oddane do użytkowania w roku 2015.

3. Od początku realizacji każdej z inwestycji, Gmina zamierzała wykorzystywać każdą z nich do czynności opodatkowanych.

4. Po oddaniu do użytkowania każda z inwestycji wykorzystywana będzie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. objęte będą umową cywilnoprawną opodatkowaną na gruncie VAT.

5. Gmina dotychczas nie odliczała podatku VAT naliczonego, ponieważ nie posiadała wiedzy/świadomości o możliwości w tym zakresie.

6. Cywilnoprawna umowa o zarząd/administrowanie obiektami będzie czynnością odpłatną, z tytułu, której zarządca/administrator będzie płacił Gminę zryczałtowaną kwotę wynagrodzenia, a Gmina z tego tytułu będzie wystawiać fakturę ze stawką 23% i odprowadzać podatek VAT należny.

Odpłatność na rzecz Gminy będzie wynikała z tego, że Gmina będzie tolerowała taki stan rzeczy, że zarządca/administratora będzie uprawniony do pobierania pożytków z nieruchomości, co stanowi świadczenie usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji zawarcia umowy o administrowanie nieruchomościami, na podstawie której Gmina będzie wystawiać fakturę na rzecz zarządcy, z tytułu możliwości osiągania przez zarządcę przychodów na obiektach, Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji zawarcia umowy o administrowanie nieruchomościami, na podstawie, której Gmina będzie wystawiać fakturę na rzecz zarządcy, z tytułu możliwości osiągania przez zarządcę przychodów na obiektach, Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wskazuje, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, jednakże z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zatem w przedmiotowej sytuacji, Gmina będzie występować jako podatnik VAT.

Gmina zamierza zawrzeć umowę cywilnoprawną, na podstawie której odda w administrowanie wybrane nieruchomości, których jest właścicielem, m.in. takie jak targowisko, świetlice, scena plenerowa.

Gmina zawierając umowę o administrowanie, upoważni administratora do zachowania pobranych pożytków, jako jego wynagrodzenia.

W związku z tym, że to administrator, a nie Gmina, będzie osiągać przychód z wynajmowania obiektów, udostępniania powierzchni reklamowych na obiektach, Gmina w umowie zobowiąże administratora do płatności na rzecz Gminy - w formie stałej, ryczałtowej kwoty, bądź za każdy z obiektów przekazanych w administrowanie.

Z tytułu wynagrodzenia za możliwość pobierania pożytków przez administratora Gmina będzie wystawiać na jego rzecz fakturę i odprowadzać podatek VAT należny. Tym samym, w ocenie Gminy, nieruchomości oddane w zarząd w ramach umowy o administrowanie będą w całości wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Gmina faktyczne wykorzystanie obiektu pozostawi w gestii administrującego, tj. w jaki sposób będzie pozyskiwać on najemców, czy najem będzie prowadzony regularnie, czy obiekt będzie udostępniany w inny sposób.

Dla Gminy obiekt przekazany na podstawie umowy o administrowanie będzie wykorzystywany w pełni do czynności opodatkowanych, ponieważ Gmina będzie pobierać od administratora opłatę za możliwość pobierania przez niego pożytków na obiektach i wynagrodzenie uzyskane przez Gminę będzie podlegać opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że po zawarciu przedmiotowej umowy zostanie spełniony warunek uprawniający Gminę do odliczenia:

* Gmina działa jako podatnik VAT,

* nieruchomości będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy więc rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi zawarte w ustawie jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Uwzględniając powołane przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, to transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina w swoim zasobie posiada nieruchomości m.in. targowisko, świetlice, scenę plenerową, na które poniosła nakłady inwestycyjne związane z budową lub/i modernizacją obiektów (ponosząc te nakłady Gmina działała, jako podatnik VAT). Wartość każdej z nieruchomości przekracza 15.000 zł i stanowią one nieruchomości zaliczane na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji. Gmina chciałaby oddać na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowy o zarząd/administrowanie) przedmiotowe nieruchomości w zarząd/administrowanie podmiotowi trzeciemu (dalej podmiot administrujący/zarządzający, zarządca). Niewykluczone, że będzie to instytucja kultury Gminy, posiadająca odrębną od Gminy osobowość prawną. Administrowanie nieruchomości polegać będzie m.in. na:

* załatwianiu bieżących spraw związanych z eksploatacją nieruchomości i utrzymywaniu jej w stanie niepogorszonym,

* zlecanie bieżących napraw/remontów,

* wyszukiwanie najemców i podpisywanie z nimi umów,

* wykazywanie kosztów jakie wygenerowały nieruchomości,

* wystawianie na rzecz najemców lokali położonych w tych nieruchomościach, faktur za czynsz/opłaty/media, pobieranie od nich należności za te usługi.

Administrator będzie mieć swobodę w zakresie zarządu nieruchomościami, tzn. Gmina nie będzie ingerować w wybór najemców, o ile zarząd i najem nie będą naruszać właściwości nieruchomości. Umowa zawarta pomiędzy Gminą a podmiotem administrującym będzie uprawniała zarządcę do pobierania pożytków na jego rachunek, tj. czynszów, opłat z tytułu udostępnień. Pobrane opłaty będą przychodem zarządcy. Z tytułu możliwości osiągania przychodu na obiektach przez zarządcę, Gmina ustali kwotę ryczałtową za każdy z obiektów, którą zarządca będzie zobowiązany zapłacić Gminie z tytułu możliwości pobierania przez zarządcę pożytków. Z tego tytułu Gmina będzie wystawiać faktury VAT (ze stawką 23%) i odprowadzać podatek VAT należny. Opłata ryczałtowa będzie stała i nie będzie ona zależna od faktycznego wykorzystywania obiektu do czynności opodatkowanych przez administratora. Gmina nie będzie zatem weryfikować, czy w danym okresie rozliczeniowym administrator udostępnił odpłatnie dany obiekt czy też nie. Inwestycje, o których mowa we wniosku rozpoczęły się w różnych okresach, budowa sceny plenerowej rozpoczęła się w roku 2013, rozpoczęcie budowy targowiska nastąpiło w roku 2012, z kolei pierwsze wydatki na budowę świetlic zostały poniesione w roku 2010. Wszystkie inwestycje wymienione we wniosku zostaną zakończone i oddane w roku 2015. Od początku realizacji każdej z inwestycji, Gmina zamierzała wykorzystywać każdą z nich do czynności opodatkowanych. Po oddaniu do użytkowania każda z inwestycji wykorzystywana będzie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. objęte będą umową cywilnoprawną opodatkowaną na gruncie VAT. Gmina dotychczas nie odliczała podatku VAT naliczonego, ponieważ nie posiadała wiedzy/świadomości o możliwości w tym zakresie. Cywilnoprawna umowa o zarząd/administrowanie obiektami będzie czynnością odpłatną, z tytułu, której zarządca/administrator będzie płacił Gminę zryczałtowaną kwotę wynagrodzenia, a Gmina z tego tytułu będzie wystawiać fakturę ze stawką 23% i odprowadzać podatek VAT należny. Odpłatność na rzecz Gminy będzie wynikała z tego, że Gmina będzie tolerowała taki stan rzeczy, że zarządca/administratora będzie uprawniony do pobierania pożytków z nieruchomości, co stanowi świadczenie usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przy tym kwestia, czy w sytuacji zawarcia umowy o administrowanie nieruchomościami, na podstawie której Gmina będzie wystawiać fakturę na rzecz zarządcy, z tytułu możliwości osiągania przez zarządcę przychodów na obiektach, Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych.

W tym miejscu wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie - jak wskazał Zainteresowany - od początku realizacji każdej z inwestycji, jak również po oddaniu do użytkowania Gmina zamierzała/zamierza wykorzystywać każdą z nich do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina planuje bowiem, na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowy o zarząd/administrowanie) oddać inwestycje w zarząd/administrowanie podmiotowi trzeciemu. Cywilnoprawna umowa o zarząd/administrowanie obiektami będzie czynnością odpłatną, z tytułu, której zarządca/administrator będzie płacił Gminie zryczałtowaną kwotę wynagrodzenia, a Gmina z tego tytułu będzie wystawiać fakturę ze stawką 23% i odprowadzać podatek VAT należny. Odpłatność na rzecz Gminy będzie wynikała z tego, że Gmina będzie tolerowała taki stan rzeczy, że zarządca/administratora będzie uprawniony do pobierania pożytków z nieruchomości, co stanowi świadczenie usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przy czym zaznaczyć należy, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Należy wskazać, że na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak wynika z treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, a także zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy - zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy, wskazać należy, że przytoczony przepis nie ma zastosowania w analizowanej sprawie, gdyż Gmina nie będzie wynajmować i nie będzie wydzierżawiać nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Ponadto przepisy ustawy, oraz rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na powierzeniu w administrowanie (udostępnianiu) nieruchomości w zamian za (zryczałtowane) wynagrodzenie.

W myśl art. 41 ust. 13 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku odpłatne świadczenie usługi udostępnienia na rzecz administratora nieruchomości (o ile stanowi - jak twierdzi Zainteresowany - świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy) nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lub obniżonej stawki podatku, lecz będzie opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są/będą spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a wydatki inwestycyjne związane z administrowanym przez administratora nieruchomościami mają/będą miały związek wyłącznie z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zatem z uwagi na związek wydatków inwestycyjnych (od początku inwestycji) dotyczących nieruchomości tylko z czynnością opodatkowaną, którą Gmina wykonywać będzie na podstawie zawieranej cywilnoprawnej umowy z administratorem, Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie w całości.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku z zawartą cywilnoprawną umową o administrowanie nieruchomościami, na podstawie której Gmina będzie wystawiać fakturę na rzecz zarządcy, z tytułu możliwości osiągania przez zarządcę pożytków na obiektach, Gmina ma/będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, że w związku z zawartą cywilnoprawną umową o zarząd/administrowanie obiektami pomiędzy Gminą a administratorem mamy do czynienia ze świadczeniem usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, co zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny. Tut. Organ jednakże nie rozstrzyga o ważności i skuteczności zawartej umowy cywilnoprawnej w zakresie udostępniania nieruchomości, ponieważ pozostaje to poza zakresem postępowania w przedmiocie wydawania interpretacji. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.