ILPP1/4512-1-220/15-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia - brak daty (data wpływu 25 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz o podpis pełnomocnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W Kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (dalej zwanego Komornikiem Sądowym) odbędzie się licytacja nieruchomości w celu egzekucji należności pieniężnych od Spółki Akcyjnej.

Przedmiotem licytacji będzie nieruchomość gruntowa (dalej: Nieruchomość), położona, w granicach działek ewidencyjnych nr 2/16, 34, 35, 36 (AR-4) o łącznej powierzchni 2,3302 ha. Dla przedmiotowej nieruchomości (...) Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego prowadzi elektroniczną księgę wieczystą. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest wymieniony wyżej dłużnik Spółka Akcyjna. Aktualny stan Nieruchomości to nieużytkowany grunt bez zabudowy. Dla obszaru, na którym położona jest Nieruchomość, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przyjęty Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 4 listopada 2010 r., opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie terenu Nieruchomości jest następujące: 80,49% terenu pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a 19,51% terenu pod ulice, drogi wewnętrzne, ciągi piesze i pieszo-rowerowe. Zgodnie z pismem Wydziału Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego z dnia 10 października 2013 r., dla Nieruchomości nie wydano żadnego pozwolenia na budowę. Poszczególne działki składające się na Nieruchomość nie pokrywają się ze strefami przeznaczenia wyznaczonymi w planie zagospodarowania przestrzennego. Aby doprowadzić do takiego pokrycia, konieczne jest w przyszłości przeprowadzenie podziału lub scalenia i podziału Nieruchomości w sposób zgodny ze strefami przeznaczenia określonymi w planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (dalej zwanej UPTU, Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), przez tereny budowlane rozumie się grunty, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę.

Grunty wchodzące w skład Nieruchomości przeznaczone są pod zabudowę, głównie mieszkaniową oraz pozostałą (ulice, drogi wewnętrzne, ciągi piesze i pieszo-rowerowe), a zatem Nieruchomość stanowi teren budowlany.

Jeśli w wyniku licytacji zostanie wyłoniony nabywca Nieruchomości, który spełni warunki licytacyjne, Sąd Rejonowy wyda postanowienie o przysądzeniu własności Nieruchomości, po uprawomocnieniu się którego nabywca zostanie wpisany do księgi wieczystej jako właściciel Nieruchomości. Zatem w wyniku licytacji komorniczej własność Nieruchomości zostanie przeniesiona na nabywcę, co oznacza, że zostanie dokonana dostawa Nieruchomości w imieniu i na rzecz Spółki Akcyjnej, będącej przedsiębiorcą.

Ponadto z pisma z dnia 18 maja 2015 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

3. Komornik Sądowy nie posiada informacji, czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaka stawka podatku VAT powinna być zastosowana do dostawy Nieruchomości, dokonanej przez Komornika Sądowego w imieniu i na rzecz dłużnika, tj. Spółki Akcyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 18 UPTU, Komornik Sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego jest płatnikiem podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Zgodnie z art. 106c UPTU, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu Kodeksu postępowania cywilnego. Komornik Sądowy dokonując dostawy Nieruchomości, dokona jej w imieniu i na rzecz Spółki Akcyjnej. Czynność dostawy Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ (i) stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 UPTU oraz (ii) dokonywana jest w imieniu i na rzecz podmiotu ((...) S.A.), objętego dyspozycją art. 15 UPTU jako wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, a więc będącego podatnikiem. Zatem z tytułu dostawy Nieruchomości w wyniku wykonania czynności egzekucyjnych, Komornik Sądowy wystawi fakturę VAT w imieniu i na rzecz Spółki Akcyjnej.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 UPTU, Nieruchomość stanowi teren budowlany, zatem na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9, dostawa Nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. W art. 146a UPTU zostały wymienione stawki podatku VAT obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podstawowa oraz stawki obniżone przyporządkowane do poszczególnych przepisów UPTU, wyszczególniających towary i usługi opodatkowane stawką obniżoną. Dostawa terenów budowlanych, do których należy Nieruchomość, nie zalicza się do żadnej kategorii towarów lub usług, do których stosuje się obniżoną stawkę podatku.

W związku z powyższym, dostawa Nieruchomości dokonana przez Komornika Sądowego w imieniu i na rzecz Spółki Akcyjnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) wg stawki podstawowej, która w roku 2015 wynosi 23%, ponieważ dostawa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ani też nie jest objęta żadną ze stawek obniżonych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie "płatnikami" oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem, a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w Kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym odbędzie się licytacja nieruchomości w celu egzekucji należności pieniężnych. Przedmiotem licytacji będzie nieruchomość gruntowa o łącznej powierzchni 2,3302 ha. Aktualny stan nieruchomości to nieużytkowany grunt bez zabudowy. Dla obszaru, na którym położona jest Nieruchomość, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przyjęty Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 4 listopada 2010 r. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie terenu Nieruchomości jest następujące: 80,49% terenu pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a 19,51% terenu pod ulice, drogi wewnętrzne, ciągi piesze i pieszo - rowerowe. Zgodnie z pismem Wydziału Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego z dnia 10 października 2013 r. dla Nieruchomości nie wydano żadnego pozwolenia na budowę. Poszczególne działki składające się na Nieruchomość nie pokrywają się ze strefami przeznaczenia wyznaczonymi w planie zagospodarowania przestrzennego. Aby doprowadzić do takiego pokrycia, konieczne jest w przyszłości przeprowadzenie podziału lub scalenia i podziału Nieruchomości w sposób zgodny ze strefami przeznaczenia określonymi w planie zagospodarowania przestrzennego.

Grunty wchodzące w skład Nieruchomości przeznaczone są pod zabudowę, głównie mieszkaniową oraz pozostałą (ulice, drogi wewnętrzne, ciągi piesze i pieszo - rowerowe), a zatem Nieruchomość stanowi teren budowlany. Dłużnik nabył nieruchomość, będącą przedmiotem licytacji, w celach inwestycyjnych, tj. w celu uzyskania korzyści ekonomicznych ze wzrostu jej wartości. Dłużnik nie wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia na niej jakiejkolwiek własnej działalności gospodarczej i rolniczej, ani też nie udostępniał jej do użytkowania innym podmiotom. Komornik Sądowy nie posiada informacji, czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stawki podatku VAT do dostawy Nieruchomości, dokonanej przez Komornika Sądowego w imieniu i na rzecz dłużnika.

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że nieruchomość - będąca przedmiotem wniosku, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ustawy oraz dokonywana jest w imieniu i na rzecz podmiotu (dłużnika), objętego dyspozycją art. 15 ustawy jako wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, a więc będącego podatnikiem. Zatem Wnioskodawca (dłużnik) sprzedając nieruchomość, nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez Niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Tak więc, dokonując dostawy opisanej nieruchomości Zainteresowany (dłużnik i komornik) wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Należy ponadto zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Jeżeli dostawa nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zaznacza się, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest wykorzystywanie towarów, w tym również nieruchomości będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów. Obydwa warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Odnosząc się zatem w pierwszej kolejności do zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki do jego zastosowania nie będą spełnione, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - sprzedawana nieruchomość, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a także pod ulice, drogi wewnętrzne, ciągi piesze i pieszo-rowerowe.

Zatem skoro wystąpiły przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, należy przeanalizować warunki wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazano powyżej, zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest możliwe tylko wówczas, gdy wymienione w tym przepisie warunki będą spełnione jednocześnie.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie przepis ten nie znajdzie zastosowania, gdyż jeden z warunków w nim wymieniony nie jest spełniony, tzn. nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Jak bowiem oświadczył Zainteresowany: "dłużnik nie wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia na niej jakiejkolwiek własnej działalności gospodarczej i rolniczej, ani też nie udostępniał jej do użytkowania innym podmiotom".

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy uznać, że transakcja dostawy nieruchomości nie będzie korzystać również ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż nieruchomości, będącej przedmiotem zapytania, będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT, tj. 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dokonywana przez Komornika w imieniu i na rzecz dłużnika, tj. Spółki Akcyjnej - sprzedaż nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT, w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, według podstawowej stawki w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.