ILPP1/4512-1-182/15-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2015 r. (data wpływu 12 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy aportem do spółki komandytowo-akcyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy aportem do spółki komandytowo-akcyjnej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą jako przedsiębiorca jednoosobowy. Zgodnie z postanowieniami umowy o objęciu akcji w spółce komandytowo-akcyjnej doszło do objęcia akcji przez Zainteresowanego za przeniesienie wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, na które składały się składniki niematerialne i materialne przedstawione w załączniku do tej umowy. Umowa wprost przewidywała, że do przeniesienia przedsiębiorstwa dochodzi z wyłączeniem praw i obowiązków wynikających z jednej umowy leasingu oraz jednego składnika materialnego w postaci pojazdu.

Zainteresowany po transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo prowadził działalność gospodarczą pod zmienioną już nazwą i o innym przedmiocie i zakresie niż wcześniej.

Ponadto z pisma z dnia 29 kwietnia 2015 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. W zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, która została wniesiona aportem do spółki komandytowo-akcyjnej było:

* produkcja instrumentów i przyrządów pomiarowych, kontrolnych i nawigacyjnych,

* instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia,

* naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych,

* naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych,

* produkcja pozostałych maszyn ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowana.

2. Składniki, które zostały wyłączone z aportu, tj. prawa i obowiązki wynikające z jednej umowy leasingu oraz jeden składnik materialny w postaci pojazdu nie są istotne z punktu widzenia możliwości prowadzenia ww. działalności gospodarczej przez spółkę komandytowo-akcyjną przy pomocy zespołu składników będących przedmiotem aportu opisanego we wniosku.

3. Zespół składników niematerialnych i materialnych składających się na przedsiębiorstwo Zainteresowanego, który został wniesiony aportem do spółki komandytowo-akcyjnej umożliwia tej spółce kontynuowanie działalności Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany nie miał obowiązku opodatkować podatkiem od towarów i usług transakcji przenoszącej przedsiębiorstwo z pewnymi wyłączeniami przedmiotowymi oraz po której zawarciu prowadził działalność gospodarczą pod nową nazwą.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie miał On obowiązku opodatkować podatkiem od towarów i usług transakcji przenoszącej przedsiębiorstwo z pewnymi wyłączeniami przedmiotowymi oraz po której zawarciu prowadził działalność gospodarczą pod nową nazwą.

Artykuł 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) wprost przewiduje, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Posługiwanie się przez ustawodawcę sformułowaniem "przedsiębiorstwo" nakazuje odesłanie do przepisów Kodeksu cywilnego, który w art. 55¹ definiuje pojęcie przedsiębiorstwa wskazując, że jest ono zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Dalsze przepisy Kodeksu cywilnego wprost wskazują, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zatem przyjąć, że transakcja, której dokonał Zainteresowany była zbyciem przedsiębiorstwa, a wyłączenie praw i obowiązków z jednej umowy leasingu oraz jednego pojazdu nie zmienia charakteru dokonanej czynności prawnej i prawidłowości uznania, że transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca po transakcji prowadził działalność pod zmienioną nazwą, gdyż jak wyżej wskazano przenosząc przedsiębiorstwo doszło do przeniesienia prawa do oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo (nazwy). W ocenie Zainteresowanego samo prowadzenie działalności bez jej formalnego zamknięcia pod "starą" nazwą i otwarcia pod "nową" nazwą nie zmienia nic w charakterze transakcji, której Wnioskodawca dokonał. Z ostrożności można też przyjąć, że nawet, gdyby transakcja nie stanowiła przeniesienia przedsiębiorstwa, stanowiłaby przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której wspomina art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Ustalenie, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa sprowadza się do zbadania, czy dany kolektyw składników posiada zdolność do działania jako samodzielne przedsiębiorstwo. Definiując to pojęcie ustawodawca nie określił katalogu składników materialnych, jak i niematerialnych, których wydzielenie, bądź pozostawienie w przedsiębiorstwie, pozwalałoby ustalić czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. W orzecznictwie dominuje pogląd, że zorganizowana część przedsiębiorstwa dla swojego samodzielnego bytu nie musi zawierać wszystkich elementów określających przedsiębiorstwo (wyroki: NSA z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1383/10 oraz WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1767/10). Prawidłowa kwalifikacja transakcji, tj. rozróżnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa od poszczególnych jego aktywów, jest kluczowym dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia. Dla skorzystania ze zwolnienia w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia, czy zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa miało miejsce odpłatnie (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 października 2009 r., sygn. akt I SA/Po 491/09). W kontekście powyższego Zainteresowany stwierdza, że dla dokonania zbycia przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie, realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie, działalności gospodarczej (wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 688/07 oraz WSA w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 135/08). Dopuszczalność skorzystania z wyłączenia z opodatkowania wymaga ustalenia skutków prawnych dokonywanej transakcji (wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1595/09).

W ocenie Wnioskodawcy, sam fakt, że spod transakcji wyłączono dwa elementy nie ma znaczenia dla przyjęcia, że nabywca będzie mógł kontynuować realizowaną dotychczas w tym przedsiębiorstwie działalność gospodarczą. Zatem ta przesłanka nie może stanowić podstawy do odmowy zastosowania wyłączenia transakcji z opodatkowania podatkiem VAT. Zainteresowany dodaje, że uzasadnione jest odwołanie się w tej kwestii do regulacji art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L .06.347.1) i orzecznictwa TSUE. Na powyższą okoliczność zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1001/11 (opubl. CBOSA). W wyroku tym stwierdzono, że interpretacji pojęć "przedsiębiorstwa" i "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem normy art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 5 (8) VI Dyrektywy). Tej natomiast wykładni dokonał TSUE, m.in. w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes Sarl (C-497/01). W orzeczeniu tym stwierdził, że (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów". Podobnie w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE stwierdził, że pojęcie "przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów", użyte w art. 5 (8) zdanie pierwsze VI Dyrektywy, jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze. Wobec braku definicji tego pojęcia w VI Dyrektywie oraz wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich znaczenie i zakres tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy omawiane uregulowanie. Stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w rozumieniu art. 5 (8) VI Dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej".

Wszystkie powyższe orzeczenia skupiają się na możliwości prowadzenia działalności przez podmiot nabywający przedsiębiorstwo. Żaden przepis prawa cywilnego czy podatkowego nie wymaga dla ważności transakcji zbycia przedsiębiorstwa by zbywający zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej. Skoro Zainteresowany po zbyciu przedsiębiorstwa prowadził inną działalność gospodarczą w stosunku do wcześniejszej, nie wywołuje to skutku w postaci objęcia transakcji dotyczącej przedsiębiorstwa opodatkowaniem podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży.

Jednakże o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia "przedsiębiorstwo", należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu (np. spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegała przepisom ustawy.

W myśl art. 55² ustawy - Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Natomiast wyłączenie z aportu niektórych składników wchodzących w skład aportu nie wyklucza uznania, że mamy do czynienia z aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem aportu były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej.

Należy również podkreślić, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10 podtrzymał wyrok WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 132/10) dotyczący uznania za czynność nieopodatkowaną wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa z wyłączeniem nieruchomości. Sąd I instancji wskazał na składniki wymienione przez Spółkę składające się na jej przedsiębiorstwo i uznał, że charakter prowadzonej działalności gospodarczej (handel), zagwarantowanie korzystania z nieruchomości na podstawie umowy najmu, sprawiają, że wyłączenie ze składników przedsiębiorstwa nieruchomości nie niweczy możliwości kontynuowania działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie.

Ponadto w wyroku z dnia 27 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1039/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że "Słusznie zatem Sąd pierwszej instancji odniósł się do definicji przedsiębiorstwa, zawartej w art. 55¹ k.c., zgodnie z którą przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. (...) Nie wszystkie elementy wskazane w przepisie muszą wystąpić łącznie, aby można było uznać je za przedsiębiorstwo. Musi być to jednak pewne minimum, bez którego przedsiębiorstwo w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych nie mogłoby realizować swoich działań gospodarczych".

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą jako przedsiębiorca jednoosobowy. Zgodnie z postanowieniami umowy o objęciu akcji w spółce komandytowo-akcyjnej doszło do objęcia akcji przez Zainteresowanego za przeniesienie wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, na które składały się składniki niematerialne i materialne przedstawione w załączniku do tej umowy. Umowa wprost przewidywała, że do przeniesienia przedsiębiorstwa dochodzi z wyłączeniem praw i obowiązków wynikających z jednej umowy leasingu oraz jednego składnika materialnego w postaci pojazdu. Zainteresowany po transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo prowadził działalność gospodarczą pod zmienioną już nazwą i o innym przedmiocie, i zakresie niż wcześniej. W zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, która została wniesiona aportem do spółki komandytowo-akcyjnej było:

* produkcja instrumentów i przyrządów pomiarowych, kontrolnych i nawigacyjnych,

* instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia,

* naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych,

* naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych,

* produkcja pozostałych maszyn ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Składniki, które zostały wyłączone z aportu, tj. prawa i obowiązki wynikające z jednej umowy leasingu oraz jeden składnik materialny w postaci pojazdu nie są istotne z punktu widzenia możliwości prowadzenia ww. działalności gospodarczej przez spółkę komandytowo-akcyjną przy pomocy zespołu składników będących przedmiotem aportu opisanego we wniosku. Zespół składników niematerialnych i materialnych składających się na przedsiębiorstwo Zainteresowanego, który został wniesiony aportem do spółki komandytowo-akcyjnej umożliwia tej spółce kontynuowanie działalności Wnioskodawcy.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą wskazania, czy Wnioskodawca nie miał obowiązku opodatkować podatkiem od towarów i usług transakcji przenoszącej przedsiębiorstwo z pewnymi wyłączeniami przedmiotowymi oraz po której zawarciu prowadził działalność gospodarczą pod nową nazwą.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres aportowanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

W rozpatrywanej sprawie, w będącym przedmiotem aportu przedsiębiorstwie, zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, a przekazana masa może służyć kontynuowaniu dotychczasowej działalności. Jak wskazał bowiem Zainteresowany, składniki, które zostały wyłączone z aportu, tj. prawa i obowiązki wynikające z jednej umowy leasingu oraz jeden składnik materialny w postaci pojazdu, nie są istotne z punktu widzenia możliwości prowadzenia ww. działalności gospodarczej przez spółkę komandytowo-akcyjną przy pomocy zespołu składników będących przedmiotem aportu opisanego we wniosku. Zespół składników niematerialnych i materialnych składających się na przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, który został wniesiony aportem do spółki komandytowo-akcyjnej umożliwia tej spółce kontynuowanie działalności Zainteresowanego.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro przedmiotem aportu do spółki komandytowo-akcyjnej było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a wyłączenie z aportu praw i obowiązków wynikających z jednej umowy leasingu oraz jednego składnika materialnego w postaci pojazdu nie ma znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa (przedsiębiorstwo ma pełną możliwość samodzielnego działania i kontynuuje dotychczasową działalność Zainteresowanego) to w analizowanej sprawie miał zastosowanie przepis art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji czynność wniesienia przez Wnioskodawcę aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowo-akcyjnej nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca - zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy - nie miał obowiązku opodatkować podatkiem od towarów i usług transakcji przenoszącej przedsiębiorstwo z wyłączeniem praw i obowiązków wynikających z jednej umowy leasingu oraz jednego składnika materialnego w postaci pojazdu oraz po której zawarciu prowadził działalność gospodarczą pod nową nazwą oraz o innym przedmiocie i zakresie niż wcześniej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.