ILPP1/4512-1-157/16-4/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku na dotychczasowych zasadach oraz obowiązku zastosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku na dotychczasowych zasadach oraz obowiązku zastosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, wyodrębnioną, pod względem prawnym i finansowo-ekonomicznym, nadzorowaną przez organizatora, posiada osobowość prawną i wpisana jest do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Gminę Miejską.

Wnioskodawca realizuje zadania w dziedzinie wychowania, edukacji, tworzenia i upowszechniania kultury.

Zainteresowany prowadzi samodzielną gospodarką finansową na zasadach określonych w ustawie o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz ustawie o finansach publicznych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonywane usługi w zakresie sprzedaży biletów, umów najmu opodatkowane są właściwymi stawkami podatku VAT, natomiast usługi kulturalne - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Zainteresowany dokonuje odliczeń podatku naliczonego w pełnym wymiarze, tj. w 100%, jeżeli związane jest to z nabywaniem dóbr i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych.

Natomiast w przypadku działalności zwolnionej Wnioskodawca nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego.

Występują również w instytucji Zainteresowanego zakupy, których nie można w 100% przyporządkować do działalności opodatkowanej lub zwolnionej, wówczas Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie proporcji wynikającej ze struktury sprzedaży (art. 90 ustawy o VAT).

Ponadto, Wnioskodawca w ramach swojej działalności świadczy również usługi kulturalne niebiletowane (wstęp wolny) m.in. Dni Miasta, Powitanie Nowego Roku, Turniej Dudziarzy (...), Kino letnie, Turnieje Recytatorskie, Festiwal piosenki przedszkolaków, które odbywają się w plenerze lub sali koncertowej Zainteresowanego.

W piśmie z dnia 21 kwietnia 2016 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Zdaniem Zainteresowanego, Ośrodek Kultury nie osiąga przychodów z innej niż gospodarcza działalność.

Przychodami Wnioskodawcy są:

* dotacja podmiotowa od organizatora na całą działalność instytucji kultury,

* dotacja celowa na dofinansowanie realizacji zakupów inwestycyjnych,

* wpływy ze sprzedaży biletów na imprezy kulturalne,

* wpływy z realizacji i wykonania programów artystycznych,

* wpływy z najmu (sal, sprzętu),

* wpływy z plakatowania (reklama na słupach ogłoszeniowych),

* sprzedaż sprzętu,

* darowizny (z przeznaczeniem na organizację imprez kulturalnych),

* odsetki bankowe.

2. Wnioskodawca realizuje zadania statutowe w zakresie kultury. Niektóre z nich są czynnościami nieodpłatnymi (np. zajęcia w kółkach teatralnych, dudziarskich). Organizuje również takie imprezy kulturalne na które wstęp jest bezpłatny (niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

3. Natomiast w odpowiedzi na pytania tut. Organu "Czy Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które będą wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, czy też do celów innych niż działalność gospodarcza.

W przypadku, gdy towary i usługi są wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej ww. działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, czy możliwe jest przypisanie tych towarów i usług do każdej z tych działalności...", Zainteresowany wskazał, że nabywa towary i usługi, które wykorzystywane są do działalności gospodarczej związanej z przychodami wymienionymi w pkt 1.

4. Wydatki związane z usługami kulturalnymi niebiletowanymi (wykazanymi w opisie sprawy), zdaniem Wnioskodawcy wykorzystywane są do celów wykonywanej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z przedstawionym wyżej stanem faktycznym, czy Wnioskodawca nadal może w roku 2016 dokonywać odliczeń podatku naliczonego według dotychczasowych zasad, czy jest zobowiązany do odliczenia podatku naliczonego wg wskaźnika "preproporcji VAT" (art. 86 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r.), przepisy preproporcjonalnego odliczania podatku VAT nie dotyczą w roku 2016 instytucji Zainteresowanego.

Przedstawiając ww. stan faktyczny, zdaniem Zainteresowanego, naliczony podatek VAT od zakupionych towarów i usług jest związany z działalnością gospodarczą i dlatego ten podatek Wnioskodawca może odliczyć w całości albo z zastosowaniem dotychczas obowiązującej proporcji art. 90 ustawy o VAT, ale nie będzie liczył od niego prewspółczynnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zaznaczyć ponadto należy, że zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W art. 90 ust. 3 ustawy określono, że proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi takie prawo nie przysługuje.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. , poz. 605) - zwanej dalej ustawą nowelizującą - do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Przepis art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

I tak, w świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Z kolei w przepisie art. 86 ustawy, po ust. 21 został dodany ust. 22, z którego wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Przykładowo:

* otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,

* otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT.

W przypadku wykonywania przez instytucję kultury prowadzącą działalność gospodarczą również czynności nieodpłatnych punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności gospodarczej podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadki istnienia (decyduje o tym specyfika działalności danej instytucji kultury), czynności nieodpłatnych stanowiących odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danej instytucji kultury (np. samorządowa instytucja kultury wykonuje nieodpłatną działalność statutową w zakresie upowszechniania kultury, polegającą na organizacji nieodpłatnie imprez i wydarzeń kulturalnych, świadczeniu usług nieodpłatnej edukacji kulturalnej, oraz prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy polegającą na np. wynajmowaniu powierzchni na cele użytkowe) w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie jest możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, podatnik jest zobowiązany do stosowania zasad, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193), zwanym dalej rozporządzeniem.

Ocena w konkretnym przypadku, czy dane nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez instytucję kultury skutkują (wykluczają) stosowanie przez nią zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie pod kątem spełnienia ww. przesłanek. W przypadku instytucji kultury, która podejmuje nieodpłatne przedsięwzięcia w celach promocyjnych i marketingowych, a ich efektem ma być poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez daną instytucję kultury może spełniać przesłanki do uznania ich za związane z działalnością gospodarczą, jednakże ocena każdego przypadku wymaga analizy w oparciu o przesłanki obiektywne występujące w konkretnej sprawie.

Jak wskazano powyżej wybrany sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć (nie może być sztucznie zawyżany przez przyjęcie hipotetycznych nierealnych założeń).

Podkreślić należy, że w art. 86 ust. 2b ustawa o podatku od towarów i usług precyzuje, kiedy sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Zgodnie bowiem z ww. przepisem ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na powołane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów, wydane na podstawie art. 86 ust. 22 ustawy.

Rozporządzenie określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Zainteresowany jest samorządową instytucją kultury, wyodrębnioną pod względem prawnym i finansowo-ekonomicznym nadzorowaną przez organizatora. Posiada osobowość prawną i wpisana jest do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Gminę Miejską.

Wnioskodawca realizuje zadania w dziedzinie wychowania, edukacji, tworzenia i upowszechniania kultury.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz ustawie o finansach publicznych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonywane usługi w zakresie sprzedaży biletów, umów najmu opodatkowane są właściwymi stawkami podatku VAT, natomiast usługi kulturalne - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Zainteresowany dokonuje odliczeń podatku naliczonego w pełnym wymiarze, tj. w 100%, jeżeli związane jest to z nabywaniem dóbr i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych.

Natomiast w przypadku działalności zwolnionej Wnioskodawca nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego.

Występują również w instytucji Zainteresowanego zakupy, których nie można w 100% przyporządkować do działalności opodatkowanej lub zwolnionej, wówczas Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie proporcji wynikającej ze struktury sprzedaży (art. 90 ustawy o VAT).

Ponadto, Wnioskodawca w ramach swojej działalności świadczy również usługi kulturalne niebiletowane (wstęp wolny) m.in. Dni Miasta, Powitanie Nowego Roku, Turniej Dudziarzy (...), Kino letnie, Turnieje Recytatorskie. Festiwal piosenki przedszkolaków, które odbywają się w plenerze lub sali koncertowej Zainteresowanego.

Zainteresowany nie osiąga przychodów z innej niż gospodarcza działalność. Przychodami Wnioskodawcy są:

* dotacja podmiotowa od organizatora na całą działalność instytucji kultury,

* dotacja celowa na dofinansowanie realizacji zakupów inwestycyjnych,

* wpływy ze sprzedaży biletów na imprezy kulturalne,

* wpływy z realizacji i wykonania programów artystycznych,

* wpływy z najmu (sal, sprzętu),

* wpływy z plakatowania (reklama na słupach ogłoszeniowych),

* sprzedaż sprzętu,

* darowizny (z przeznaczeniem na organizację imprez kulturalnych),

* odsetki bankowe.

Wnioskodawca realizuje zadania statutowe w zakresie kultury. Niektóre z nich są czynnościami nieodpłatnymi (np. zajęcia w kółkach teatralnych, dudziarskich). Organizuje równie takie imprezy kulturalne na które wstęp jest bezpłatny (niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Zainteresowany wskazał, że nabywa towary i usługi, które wykorzystywane są do działalności gospodarczej związanej z ww. przychodami.

Wydatki związane z usługami kulturalnymi niebiletowanymi (wykazanymi w opisie sprawy), zdaniem Wnioskodawcy wykorzystywane są do celów wykonywanej działalności gospodarczej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Zainteresowany może nadal w roku 2016 dokonywać odliczeń podatku naliczonego według dotychczasowych zasad, czy jest zobowiązany do odliczenia podatku naliczonego wg wskaźnika "preproporcji VAT" (art. 86 ustawy).

Wskazać należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie jedynie do sytuacji, w których nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w przypadku gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w opisie sprawy jednoznacznie wskazał, że nabywa jedynie towary i usługi, które są wykorzystywane do działalności gospodarczej. Ponadto Zainteresowany poinformował, że wydatki związane z usługami niebiletowanymi (wskazanymi w opisie sprawy) są wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro zatem - jak twierdzi Wnioskodawca - nabycie towarów i usług jest dokonywane w celu wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, to w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytania, należy stwierdzić, że w związku z tym, że - jak twierdzi Wnioskodawca - nabywa wyłącznie towary i usługi, które są wykorzystywane do działalności gospodarczej nie jest zobowiązany do stosowania przepisu art. 86 ust. 2a ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, że skoro (jak wynika z wniosku) Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykonuje działalność opodatkowaną i zwolnioną, i niektórych wydatków nie może bezpośrednio przyporządkować do działalności opodatkowanej jest obowiązany wyliczyć proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Organ podatkowy odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy nie rozstrzygał innych kwestii, w szczególności tego, czy wydatki związane z usługami kulturalnymi niebiletowanymi (wykazanymi w opisie sprawy) wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do celów wykonywanej działalności gospodarczej oraz czy Zainteresowany nabywa towary i usługi, które wykorzystywane są jedynie do działalności gospodarczej. Zatem, tut. Organ ww. informacje przyjął, jako elementy opisu sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.