ILPP1/4512-1-112/16-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wniesienia w formie aportu niepieniężnego do spółki wybudowanej infrastruktury oświetleniowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wniesienia w formie aportu niepieniężnego do spółki wybudowanej infrastruktury oświetleniowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono w dniu 2 maja 2016 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe, dowód wpłaty dodatkowej opłaty od wniosku oraz wskazanie adresu elektronicznej skrzynki podawczej Gminy w systemie e-PUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W ramach realizowanych inwestycji drogowych Gmina wybudowała następującą infrastrukturę oświetleniową:

1. Oświetlenie uliczne, wartość środka trwałego 27.905,44 zł, inwestycja zakończona w 2010 r., środek oddany do użytkowania w 2011 r.

2. Oświetlenie uliczne, wartość środka trwałego 75.309.27 zł, inwestycja zakończona i oddana do użytkowania w 2009 r.

3. Oświetlenie uliczne, wartość środka 8.982,92 zł, inwestycja zakończona w 2014 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

4. Oświetlenie uliczne, wartość środka 88.665,85 zł, inwestycja zakończona w 2014 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

5. Oświetlenie uliczne, wartość środka 68.242,57 zł, inwestycja zakończona w 2013 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

6. Oświetlenie uliczne, wartość środka 24.125,18 zł, inwestycja zakończona w 2013 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

W momencie rozpoczęcia ww. inwestycji Gmina nie posiadała (nie zawarła) umów dotyczących zamiaru wniesienia wybudowanej infrastruktury oświetleniowej w formie aportu do Spółki.

Przedmiotowa infrastruktura nie stanowi nieruchomości.

Rada Miejska podjęła następujące uchwały w sprawie wyrażenia zgody na wniesienie przez Gminę Miejską wkładów niepieniężnych w postaci wybudowanych urządzeń elektroenergetycznych do Spółki:

* uchwałę z dnia 19 września 2013 r. dla środków wymienionych w pkt 1 i 2,

* uchwałę z dnia 30 października 2014 r. dla środków wymienionych w pkt 5 i 6,

* uchwałę z dnia 12 lutego 2015 r. dla środków wymienionych w pkt 3 i 4.

Wybudowaną infrastrukturę oświetleniową (pkt 1-2) wraz z inną jeszcze infrastrukturą Gmina wniosła w formie wkładu niepieniężnego (aportu rzeczowego) do Spółki w dniu 9 grudnia 2014 r. akt notarialny repertorium, wpis do Krajowego Rejestru Sądowego nastąpił w dniu 22 stycznia 2015 r., obejmując w zamian 120 udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki o wartości nominalnej 120.000 zł.

W m-cu grudniu 2014 r. Gmina wystawiła fakturę VAT na przedmiotowy aport rzeczowy w wysokości wartość brutto 120.000 zł, w tym podatek VAT 22.439,02 zł (obejmującą między innymi środki z pozycji 1-2).

Wybudowaną infrastrukturę oświetleniową (pkt 3-6) Gmina wniosła w formie wkładu niepieniężnego (aportu rzeczowego) do Spółki w dniu 22 grudnia 2015 r. akt notarialny repertorium, obejmując w zamian 122 udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki.

W m-cu grudniu 2015 r. Gmina wystawiła fakturę VAT na przedmiotowy aport w wysokości: wartość brutto 122.000 zł w tym podatek VAT 22.813,01 zł (obejmującą tylko środki z pozycji 3-6).

W zakresie infrastruktury wymienionej w pkt 1-2 Gmina otrzymała dwie indywidulane interpretacje podatkowe:

* z dnia 27 marca 2015 r.,

* z dnia 29 października 2015 r.

Do momentu wniesienia aportem ww. infrastruktury do spółki, wykorzystywana ona była przez Gminę na potrzeby realizacji zadań statutowych, tj. oświetlenia ulicznego i służyła do realizacji zadań własnych Gminy.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 27 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Opisana we wniosku infrastruktura oświetleniowa od momentu wybudowania do momentu wniesienia aportem do spółki nie była udostępniana osobom trzecim.

2. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji dotyczącej budowy infrastruktury oświetleniowej, będącej przedmiotem zapytania.

3. Gmina nie poniosła wydatków na ulepszenie ww. infrastruktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gmina wnosząc w formie aportu niepieniężnego do Spółki wybudowaną infrastrukturę oświetleniową (pkt 1-6) mogła skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2. Czy w sytuacji możliwego skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług Gmina postąpi prawidłowo wystawiając dla spółki faktury korygujące do faktur wystawionych w grudniu 2014 r. i w grudniu 2015 r. dokumentujących wniesienie aportu, w których uwzględni ww. zwolnienie.

3. W jaki sposób Gmina powinna wystawić fakturę korygującą do faktury dokumentującej aport z grudnia 2014 r., w sytuacji, gdy aportem objęto zarówno infrastrukturę oświetleniową wskazaną w pkt 1-2, która będzie mogła skorzystać ze zwolnienia, jak i inną infrastrukturę, która nie będzie objęta zwolnieniem. Akt notarialny nie wskazuje wartości obejmowanych udziałów za poszczególne elementy infrastruktury, a jedynie ich łączną ilość i wysokość. Wartość wnoszonej infrastruktury wynikająca z ksiąg rachunkowych Gminy nie odpowiada wartości objętych udziałów. Czy w związku z tym Gmina postąpiłaby prawidłowo wyliczając wartości aportu podlegającego opodatkowaniu i korzystającego ze zwolnienia, na podstawie proporcji wartości wnoszonej infrastruktury wynikającej ze swoich ksiąg rachunkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wnosząc przedmiotową infrastrukturę w formie aportu do Spółki Gmina mogła skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W stosunku bowiem do wnoszonych obiektów w formie aportu nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich budowie. Gmina nie dokonała tego odliczenia. Gmina może w związku z tym dokonać korekt wystawionych faktur dokumentujących wniesiony aport poprzez zaliczenie tych czynności do czynności zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z tym, iż faktura wystawiona w m-cu grudniu 2014 r. obejmowała również infrastrukturę, w stosunku do której Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, korekta wystawionej faktury nastąpi w oparciu o proporcję wartości infrastruktury zwolnionej i infrastruktury podlegającej opodatkowaniu we wnoszonym aporcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Na mocy tego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 cyt. ustawy).

W tym miejscu należy zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że "dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz, iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy".

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku gminnego podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter działalności gospodarczej - mają charakter cywilnoprawny, a nie publicznoprawny.

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460, z późn. zm.), w art. 2a ust. 2 wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl ust. 2 ww. art. 19, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

Zgodnie z art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych, do obowiązków zarządcy drogi należy utrzymanie m.in. drogowych obiektów inżynierskich i innych urządzeń związanych z drogą.

Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124). W dziale IV ww. rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie: Wyposażenie techniczne dróg wskazano urządzenia oświetleniowe. W § 109 ust. 1 tego rozporządzenia zostały określone sytuacje, kiedy droga powinna zostać oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu. Zgodnie z § 2 przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, wykonywaniu dróg publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także ich odbudowie, rozbudowie, przebudowie oraz przy remontach objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

Przepisy powyższe odnoszą się do warunków technicznych i nie mogą przesądzać o sposobie finansowania, który jest regulowany przez ustawę Prawo energetyczne.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.), do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy oraz finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy.

Przez finansowanie oświetlenia ustawa - Prawo energetyczne rozumie finansowanie kosztów energii elektrycznej pobranej przez punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania (art. 3 pkt 22 ww. ustawy). Przy czym finansowanie oświetlenia dróg publicznych przez gminę obejmuje wszystkie drogi publiczne za wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych w rozumieniu przepisów o autostradach płatnych.

Przepisom ustawy - Prawo energetyczne odpowiada cytowany wyżej art. 7 ust. 1 pkt 3 o samorządzie gminnym, zgodnie z którym do zadań własnych gminy należy zaspakajanie potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zaopatrzenie w energię elektryczną.

Nie powinno więc budzić wątpliwości, że zapewnienie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy jest zbiorową potrzebą wspólnoty, jaką jest gmina i ma charakter celu publicznego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, w ramach realizowanych inwestycji drogowych wybudowała następującą infrastrukturę oświetleniową:

1. Oświetlenie uliczne, wartość środka trwałego 27.905,44 zł, inwestycja zakończona w 2010 r., środek oddany do użytkowania w 2011 r.

2. Oświetlenie uliczne, wartość środka trwałego 75.309.27 zł, inwestycja zakończona i oddana do użytkowania w 2009 r.

3. Oświetlenie uliczne, wartość środka 8.982,92 zł, inwestycja zakończona w 2014 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

4. Oświetlenie uliczne, wartość środka 88.665,85 zł, inwestycja zakończona w 2014 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

5. Oświetlenie uliczne, wartość środka 68.242,57 zł, inwestycja zakończona w 2013 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

6. Oświetlenie uliczne, wartość środka 24.125,18 zł, inwestycja zakończona w 2013 r., środek oddany do użytkowania w 2014 r.

W momencie rozpoczęcia ww. inwestycji Gmina nie posiadała (nie zawarła) umów dotyczących zamiaru wniesienia wybudowanej infrastruktury oświetleniowej w formie aportu do Spółki. Przedmiotowa infrastruktura nie stanowi nieruchomości.

Wybudowaną infrastrukturę oświetleniową (pkt 1-2) wraz z inną jeszcze infrastrukturą Gmina wniosła w formie wkładu niepieniężnego (aportu rzeczowego) do Spółki w dniu 9 grudnia 2014 r., obejmując w zamian 120 udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki o wartości nominalnej 120.000 zł. W m-cu grudniu 2014 r. Gmina wystawiła fakturę VAT na przedmiotowy aport rzeczowy (obejmującą między innymi środki z pozycji 1-2).

Wybudowaną infrastrukturę oświetleniową (pkt 3-6) Gmina wniosła w formie wkładu niepieniężnego (aportu rzeczowego) do Spółki w dniu 22 grudnia 2015 r. obejmując w zamian 122 udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. W m-cu grudniu 2015 r. Gmina wystawiła fakturę VAT na przedmiotowy aport (obejmującą tylko środki z pozycji 3-6).

Do momentu wniesienia aportem ww. infrastruktury do spółki, wykorzystywana ona była przez Gminę na potrzeby realizacji zadań statutowych, tj. oświetlenia ulicznego i służyła do realizacji zadań własnych Gminy. Opisana we wniosku infrastruktura oświetleniowa od momentu wybudowania do momentu wniesienia aportem do spółki nie była udostępniana osobom trzecim. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji dotyczącej budowy infrastruktury oświetleniowej, będącej przedmiotem zapytania. Gmina nie poniosła wydatków na ulepszenie ww. infrastruktury.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku czynności wniesienia w formie aportu niepieniężnego do spółki wybudowanej infrastruktury oświetleniowej.

W pierwszej kolejności należy jednak ustalić, czy w związku z opisaną transakcją dostawy Gmina będzie występować jako podatnik podatku od towarów i usług.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz zacytowanych przepisów należy uznać, że Wnioskodawca realizując przedstawione we wniosku zadanie inwestycyjne w zakresie budowy oświetlenia ulicznego, nie działał w charakterze podatnika VAT, a nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania inwestycji celu publicznego nie wykorzystywał do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Faktycznie bowiem były one użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność Gminy pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca wybudował infrastrukturę na własne potrzeby w celu realizacji działalności publicznoprawnej w zakresie zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Czynności te nie były realizowane na zlecenie innych podmiotów. Wnioskodawca wskazał, że od zakończenia budowy i oddania do użytkowania w latach 2009, 2011 oraz 2014 opisana infrastruktura oświetleniowa wykorzystywana była przez Gminę na potrzeby realizacji zadań własnych regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym w zakresie oświetlenia ulicznego, czyli wykonywania działalności publicznoprawnej niepodlegającej opodatkowaniu. Oświetlenie to nie było związane w jakikolwiek sposób z wykonywaniem przez Gminę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Przedstawione okoliczności sprawy analizowane w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pozwalają stwierdzić, że - skoro infrastruktura oświetleniowa nie została nabyta (wybudowana) na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lecz jako służąca do wykonywania działalności publicznoprawnej - Wnioskodawca dokonując aportu tej infrastruktury nie działa dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Odpłatnego przeniesienia prawa własności ww. infrastruktury wykorzystywanej do wykonywania zadań własnych nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że odpłatne przeniesienie prawa własności opisanej infrastruktury oświetleniowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowanie wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jak również transakcja wniesienia do spółki aportu w postaci wybudowanej infrastruktury oświetleniowej nie będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, ponieważ czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, Wnioskodawca dla wskazanej we wniosku czynności nie będzie działał w charakterze podatnika.

Z uwagi na fakt, że odpowiedź na pytanie nr 1 jest przecząca pytania dotyczące dokonania korekt faktur wystawionych w grudniu 2014 r. i w grudniu 2015 r. dokumentujących wniesienie aportu w sytuacji możliwego skorzystania ze zwolnienia od podatku (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz sposobu wystawienia faktury korygującej do faktury dokumentującej aport z grudnia 2014 r. i sposobu wyliczenia wartości aportu podlegającego opodatkowaniu i korzystającego ze zwolnienia (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) stały się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.